Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ιεζεκιήλ 27

Studie

   

1 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,

2 Και συ, υιε ανθρωπου, αναλαβε θρηνον δια την Τυρον,

3 και ειπε προς την Τυρον την κειμενην εν τη εισοδω της θαλασσης, την εμπορευομενην μετα των λαων εν πολλαις νησοις, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Τυρος, συ ειπας, Εγω ειμαι πληρης εις το καλλος.

4 Τα ορια σου ειναι εν τη καρδια των θαλασσων, οι οικοδομοι σου εκαμον πληρες το καλλος σου.

5 Εκτισαν παντα τα πλευρα των πλοιων σου εξ ελατων απο Σενειρ· ελαβον κεδρους εκ του Λιβανου δια να καμωσι καταρτια εις σε.

6 Εκ των δρυων της Βασαν εκαμον τα κωπια σου· εκαμον τα καθισματα σου εξ ελεφαντος, εν πυξω απο των νησων των Κητιαιων.

7 Λεπτον λινον εξ Αιγυπτου κεντητον εξηπλονες εις σεαυτην δια πανια· κυανουν και πορφυρουν εκ των νησων Ελεισα ητο το επισκηνωμα σου.

8 Οι κατοικοι της Σιδωνος και Αρβαδ ησαν οι κωπηλαται σου· οι σοφοι σου, Τυρος, οι οντες εν σοι, αυτοι ησαν οι κυβερνηται των πλοιων σου.

9 Οι πρεσβυτεροι της Γεβαλ και οι σοφοι αυτης ησαν εν σοι οι επισκευασται των χαλασματων σου· παντα τα πλοια της θαλασσης και οι ναυται αυτων ησαν εν σοι, δια να εμπορευωνται το εμποριον σου.

10 Περσαι και Λυδιοι και Λιβυες ησαν εν τοις στρατευμασι σου οι ανδρες σου οι πολεμισται· ασπιδας και περικεφαλαιας εκρεμων εις σε· ουτοι επεδεικνυον την μεγαλοπρεπειαν σου.

11 Οι ανδρες της Αρβαδ μετα του στρατευματος σου ησαν κυκλω επι τα τειχη σου, και οι Γαμμαδιται επι τους πυργους σου· εκρεμων τας ασπιδας αυτων επι τα τειχη σου κυκλω· ουτοι συνεπληρουν το καλλος σου.

12 Η Θαρσεις εμπορευετο μετα σου εις πληθος παντος πλουτου· με αργυρον, σιδηρον, κασσιτερον και μολυβδον εμπορευοντο εν ταις αγοραις σου.

13 Ιαυαν, Θουβαλ και Μεσεχ ησαν εμποροι σου· εν τη αγορα σου εμπορευοντο ψυχας ανθρωπων και σκευη χαλκινα.

14 Απο δε του οικου Θωγαρμα εμπορευοντο εν ταις αγοραις σου ιππους και ιππεας και ημιονους.

15 Οι ανδρες της Δαιδαν ησαν εμποροι σου· πολλων νησων το εμποριον ητο εν τη χειρι σου· εφερον εις σε οδοντας ελεφαντων και εβενον εις ανταλλαγην.

16 Η Συρια εμπορευετο μετα σου δια το πληθος των εργασιων σου· εδιδεν εις τας αγορας σου σμαραγδον, πορφυραν και κεντητα και βυσσον και κοραλλιον και αχατην.

17 Ο Ιουδας και η γη Ισραηλ ησαν εμποροι σου· εδιδον εις την αγοραν σου σιτον του Μιννιθ και στακτην και μελι και ελαιον και βαλσαμον.

18 Η Δαμασκος εμπορευετο μετα σου εις το πληθος των εργασιων σου, εις το πληθος παντος πλουτου· εις οινον της Χελβων και εις λευκα ορια.

19 Και Δαν και Ιαυαν και Μωσελ εδιδον εις τας αγορας σου σιδηρον ειργασμενον, κασιαν και καλαμον αρωματικον· ταυτα ησαν μεταξυ των πραγματειων σου.

20 Η Δαιδαν εμπορευετο μετα σου εις πολυτιμα υφασματα δια αμαξας.

21 Η Αραβια και παντες οι αρχοντες Κηδαρ ησαν εμποροι σου, εμπορευομενοι μετα σου εις αρνια και κριους και τραγους.

22 Οι εμποροι της Σαβα και Ρααμα ησαν εμποροι σου, διδοντες εις τας αγορας σου παν εξαιρετον αρωμα και παντα λιθον τιμιον και χρυσιον.

23 Χαρραν και Χαναα και Εδεν, οι εμποροι της Σαβα, ο Ασσουρ και ο Χιλμαδ, εμπορευοντο μετα σου.

24 Ουτοι ησαν εμποροι σου εις παν ειδος, εις κυανα ενδυματα και κεντητα και εις κιβωτια πλουσιων στολισματων, δεδεμενα με σχοινια και κατεσκευασμενα εκ κεδρου, μεταξυ των αλλων σου πραγματειων.

25 Τα πλοια της Θαρσεις υπερειχον εις το εμποριον σου, και ησο πληρης, και εσταθης ενδοξοτατη εν τη καρδια των θαλασσων.

26 Οι κωπηλαται σου σε εφερον εις υδατα πολλα· αλλ' ο ανεμος ο ανατολικος σε συνετριψεν εν τη καρδια των θαλασσων.

27 Τα πλουτη σου και αι αγοραι σου, το εμποριον σου, οι ναυται σου και οι κυβερνηται σου, οι επισκευασται των πλοιων σου και οι εμπορευομενοι το εμποριον σου, και παντες οι ανδρες σου οι πολεμισται οι εν σοι και παν το αθροισμα σου το εν μεσω σου, θελουσι πεσει εν τη καρδια των θαλασσων, την ημεραν της πτωσεως σου.

28 Τα προαστεια θελουσι σεισθη εις τον ηχον της κραυγης των κυβερνητων σου.

29 Και παντες οι κωπηλαται, οι ναυται, παντες οι κυβερνηται της θαλασσης, θελουσι καταβη εκ των πλοιων αυτων, θελουσι σταθη επι της γης,

30 και θελουσι κραυγασει με την φωνην αυτων επι σε, και θελουσι βοησει πικρα και ριψει χωμα επι τας κεφαλας αυτων και κατακυλισθη εν τη σποδω.

31 Και θελουσι φαλακρωθη ολοκληρως δια σε και περιζωσθη σακκον και κλαυσει δια σε με πικριαν ψυχης, οδυρομενοι πικρως.

32 Και εν τω οδυρμω αυτων θελουσιν αναλαβει θρηνον δια σε και θελουσι θρηνωδησει, λεγοντες περι σου, Τις ως η Τυρος, ως η καταστραφεισα εν μεσω της θαλασσης;

33 Οτε αι πραγματειαι σου εξηρχοντο εκ των θαλασσων, εχορταινες πολλους λαους· με το πληθος του πλουτου σου και του εμποριου σου επλουτιζες τους βασιλεις της γης.

34 Τωρα συνετριβης εν ταις θαλασσαις, εν τω βαθει των υδατων· το εμποριον σου και παν το αθροισμα σου επεσον εν μεσω σου.

35 Παντες οι κατοικοι των νησων θελουσιν εκπλαγη δια σε και οι βασιλεις αυτων θελουσι κατατρομαξει, θελουσιν ωχριασει τα προσωπα.

36 Οι εμποροι μεταξυ των εθνων θελουσι συριξει επι σε· φρικη θελεις εισθαι και δεν θελεις υπαρξει εως αιωνος.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7418

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7418. 'And strike the dust of the land' means that he should remove those things in the natural which are damned. This is clear from the meaning of 'striking' as removing; from the meaning of 'the dust' as that which is damned, dealt with below; and from the meaning of 'the land', at this point the land of Egypt, as the natural mind, dealt with above in 7409. The reason why 'the dust' means that which is damned is that the places on the fringes below the soles of the feet, where evil spirits are, look like a land. They look like an uncultivated and dry land, to be exact, below which there are certain kinds of hells. That land is what is called the damned land, and the dust there serves to mean that which is damned. I have been allowed on several occasions to see evil spirits shaking off the dust there from their feet when they wished to consign someone to damnation. I saw them doing this in a position on the right slightly in front of me, on the borders of the hell of magicians, where spirits who during their life in the world have possessed a knowledge of matters of belief, but have nevertheless led a life of evil, are cast down into the hell that is theirs. This then is why 'the dust' means that which is damned, and 'shaking off the dust' damnation.

[2] Since it had that meaning the Lord commanded the disciples to shake off the dust on their feet if they were not well received. What He said about this appears in Matthew as follows,

If anyone will not receive you or listen to your words, as you leave that house or city, shake off the dust on your feet. Truly I say to you, It will be more tolerable for the land of Sodom and Gomorrah on the day of judgement than for that city. Matthew 10:14-15; Mark 6:11; Luke 9:5; 10:10-12.

Here the disciples are not meant by the disciples but all aspects of the Church, thus all aspects of faith and charity, 2089, 2129 (end), 2130 (end), 3354, 3858, 3913, 6397. 'Not receiving' and 'not listening to' mean rejecting the truths of faith and forms of the good of charity, while 'shaking off the dust on their feet' means damnation. And the reason why 'it will be more tolerable for Sodom and Gomorrah than that city' is that 'Sodom and Gomorrah' is used to mean those who lead a life of evil but have known nothing about the Lord and the Word, and so could not be receptive. From this it may become clear that a house or a city unreceptive of the disciples is not meant, but those who though they are within the Church do not lead the life of faith. Anyone may see that an entire city could not be damned for not receiving the disciples and instantly accepting the new teaching proclaimed by them.

[3] That which is damned is also meant by 'the dust' which people in former times placed on their heads in grief or when penitent, as in Jeremiah,

The elders of the daughter of Zion sit on the ground, they are silent; they have caused dust to come up over their heads, they have girded themselves with sackcloth; the virgins of Jerusalem have caused their heads to come down to the ground. Lamentations 2:10.

In Ezekiel,

They will cry out bitterly, and will cause dust to come up over their heads; they roll themselves in ashes. Ezekiel 27:30.

In Micah,

Do not weep at all in the house of Aphrah; roll yourself in the dust. Micah 1:10.

In John,

They threw dust onto their heads, and cried out, weeping and wailing. Revelation 18:19.

The same actions are referred to throughout the historical narratives of the Word. Casting dust over the head, prostrating body and head on the ground, and rolling over in the dust on it, represented self-abasement, which - when it is genuine - is such that the person acknowledges and perceives that he is damned, yet is rescued from damnation by the Lord, see 1327, 3994, 4347, 5420, 5957.

[4] The dust' into which the golden calf which they made in the wilderness was crushed and ground down likewise means that which is damned. This is spoken of in Moses as follows,

I took your sin which you had made, the calf, and I burnt it in the fire, and crushed it by grinding it right down until it was as fine as dust; and I threw its dust into the brook descending out of the mountain. Deuteronomy 9:11.

'Dust' again means that which is damned in the following places: In Genesis,

Jehovah God said to the serpent, On your belly you will go, and dust will you eat all the days of your life. Genesis 3:14.

In Micah,

Shepherd Your people as in the days of eternity. The nations will see and be ashamed at all their power; they will lick the dust like a serpent. Micah 7:14, 16-17.

In Isaiah,

For the serpent, dust will be his bread. Isaiah 65:25.

In the same prophet,

Come down and sit in the dust, O virgin daughter of Babel. Isaiah 47:1.

In David,

Our soul was bowed down to the dust, our belly clung to the earth. Psalms 44:25.

In the same author,

My soul clings to the dust; vivify me. Psalms 119:25.

In the Word 'dust' in addition means the grave, as well as that which is lowly, and that which is numerous too.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org