Bible

 

Ιεζεκιήλ 23

Studie

   

1 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,

2 Υιε ανθρωπου, ησαν δυο γυναικες, θυγατερες της αυτης μητρος·

3 και εξεπορνευθησαν εν Αιγυπτω· εξεπορνευθησαν εν τη νεοτητι αυτων· εκει επιεσθησαν τα στηθη αυτων και εκει συνεθλιβησαν οι παρθενικοι αυτων μαστοι.

4 Τα δε ονοματα αυτων ησαν, Οολα η πρεσβυτερα και Οολιβα η αδελφη αυτης· και αυται εγειναν εμου και εγεννησαν υιους και θυγατερας. Ησαν λοιπον τα ονοματα αυτων Σαμαρεια η Οολα και Ιερουσαλημ η Οολιβα.

5 Και η Οολα εξεπορνευθη, ενω ητο εμου, και παρεφρονησε δια τους εραστας αυτης, τους Ασσυριους τους γειτονας αυτης,

6 ενδεδυμενους κυανα, ταξιαρχους και αρχοντας, παντας ερασμιους νεους, ιππεις ιππευοντας εφ' ιππων.

7 Και επραξε τας πορνειας αυτης μετ' αυτων, οιτινες παντες ησαν οι εκλεκτοι των Ασσυριων, και μετα παντων εκεινων, δια τους οποιους παρεφρονησεν· εν πασι τοις ειδωλοις αυτων εμιαινετο.

8 Και δεν αφηκε την πορνειαν αυτης την εξ Αιγυπτου· διοτι μετ' αυτης εκοιμωντο εν τη νεοτητι αυτης και ουτοι επιεζον τα παρθενικα αυτης στηθη και εξεχεον την πορνειαν αυτων επ' αυτην.

9 Δια τουτο παρεδωκα αυτην εις τας χειρας των εραστων αυτης, εις τας χειρας των Ασσυριων, δια τους οποιους παρεφρονησεν.

10 Ουτοι ανεκαλυψαν την αισχυνην αυτης· ελαβον τους υιους αυτης και τας θυγατερας αυτης και αυτην εν ρομφαια απεκτειναν, και εγεινε περιβοητος μεταξυ των γυναικων, και εξετελεσαν κρισιν επ' αυτην.

11 Οτε δε η αδελφη αυτης Οολιβα ειδε τουτο, διεφθαρη εν τη παραφροσυνη αυτης υπερ εκεινην και εν ταις πορνειαις αυτης υπερ τας πορνειας της αδελφης αυτης·

12 παρεφρονησε δια τους Ασσυριους τους γειτονας αυτης, ταξιαρχους και αρχοντας ενδεδυμενους πολυτελως, ιππεις ιππευοντας εφ' ιππων, παντας νεους ερασμιους.

13 Και ειδον οτι εμιανθη· μιαν οδον εχουσιν αμφοτεραι.

14 Προσεθεσεν ετι εις τας εαυτης πορνειας· διοτι ως ειδεν ανδρας εζωγραφημενους επι του τοιχου, εικονας Χαλδαιων, οιτινες ησαν εζωγραφημενοι με μιλτον,

15 περιεζωσμενους ζωνας επι τας οσφυας αυτων, φορουντας τιαρας βεβαμμενας επι τας κεφαλας αυτων, παντας εχοντας οψιν αρχοντων, ομοιους με τους Βαβυλωνιους της γης των Χαλδαιων, εν η εγεννηθησαν.

16 και ως ειδεν αυτους με τους οφθαλμους αυτης, παρεφρονησε δι' αυτους και εξαπεστειλε προς αυτους πρεσβεις εις την Χαλδαιαν.

17 Και οι Βαβυλωνιοι ηλθον προς αυτην εις την κοιτην του ερωτος και εμιαναν αυτην με την πορνειαν αυτων και εμιανθη μετ' αυτων και η ψυχη αυτης απεξενωθη απ' αυτων.

18 Και απεκαλυψε τας πορνειας αυτης και εξεσκεπασε την αισχυνην αυτης· τοτε η ψυχη μου απεξενωθη απ' αυτης, καθως η ψυχη μου ειχεν αποξενωθη απο της αδελφης αυτης.

19 Διοτι επληθυνε τας πορνειας αυτης, ανακαλουσα εις μνημην τας ημερας της νεοτητος αυτης, οτε επορνευετο εν γη Αιγυπτου.

20 Και παρεφρονησε δια τους εραστας αυτης, των οποιων η σαρξ ειναι σαρξ ονων και η ρευσις αυτων ρευσις ιππων.

21 Και ενεθυμηθης την ακολασιαν της νεοτητος σου, οτε τα στηθη σου επιεζοντο υπο των Αιγυπτιων, δια τους μαστους της νεοτητος σου.

22 Δια τουτο, Οολιβα, ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω θελω εγειρει τους εραστας σου εναντιον σου, αφ' ων η ψυχη σου απεξενωθη, και θελω φερει αυτους εναντιον σου πανταχοθεν·

23 τους Βαβυλωνιους και παντας τους Χαλδαιους, Φεκωδ και Σωε και Κωε, παντας τους Ασσυριους μετ' αυτων· οιτινες παντες ειναι ερασμιοι νεοι, ταξιαρχοι και ηγεμονες, στραταρχαι και ονομαστοι, παντες ιππευοντες εφ' ιππων.

24 Και θελουσιν ελθει εναντιον σου μετα αρματων, μετα αμαξων και τροχων και μετα πληθους λαων, και θελουσι θεσει κυκλω εναντιον σου θυρεους και ασπιδας και περικεφαλαιας· και θελω θεσει ενωπιον αυτων κρισιν και θελουσι σε κρινει κατα τας κρισεις αυτων.

25 Και θελω στησει τον ζηλον μου εναντιον σου και θελουσι φερθη προς σε μετ' οργης· θελουσιν εκκοψει την μυτην σου και τα ωτα σου· και το υπολοιπον σου θελει πεσει εν μαχαιρα· ουτοι θελουσι λαβει τους υιους σου και τας θυγατερας σου· το δε υπολοιπον σου θελει καταφαγωθη υπο πυρος.

26 Θελουσιν ετι σε εκδυσει τα ιματια σου και αφαιρεσει τους στολισμους της λαμπροτητος σου.

27 Και θελω παυσει απο σου την ακολασιαν σου και την πορνειαν σου την εκ γης Αιγυπτου· και δεν θελεις σηκωσει τους οφθαλμους σου προς αυτους, και δεν θελεις ενθυμηθη πλεον την Αιγυπτον.

28 Διοτι ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, θελω σε παραδωσει εις την χειρα εκεινων τους οποιους μισεις, εις την χειρα εκεινων αφ' ων απεξενωθη η ψυχη σου.

29 Και θελουσι φερθη προς σε με μισος, και θελουσι λαβει παντας τους κοπους σου, και θελουσι σε εγκαταλειψει γυμνην και ασκεπαστον· και η αισχυνη της πορνειας σου θελει αποκαλυφθη και η ακολασια σου και αι πορνειαι σου.

30 Ταυτα θελω καμει εις σε, επειδη επορνευθης κατοπιν των εθνων, επειδη εμιανθης εν τοις ειδωλοις αυτων.

31 Εν τη οδω της αδελφης σου περιεπατησας· δια τουτο θελω δωσει εις την χειρα σου το ποτηριον αυτης.

32 Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Το ποτηριον της αδελφης σου θελεις πιει, το βαθυ και πλατυ· θελεις εισθαι γελως και παιγνιον· το ποτηριον τουτο χωρει πολυ.

33 Θελεις εμπλησθη απο μεθης και θλιψεως, με το ποτηριον της εκπληξεως και του αφανισμου, με το ποτηριον της αδελφης σου Σαμαρειας.

34 Και θελεις πιει αυτο και στραγγισει, και θελεις συντριψει τα οστρακα αυτου, και θελεις διασπαραξει τα στηθη σου· διοτι εγω ελαλησα, λεγει Κυριος ο Θεος.

35 Δια τουτο ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Επειδη με ελησμονησας και με απερριψας οπισω των νωτων σου, βαστασον λοιπον και συ την ακολασιαν σου και τας πορνειας σου.

36 Και ειπε Κυριος προς εμε· Υιε ανθρωπου, θελεις κρινει την Οολα και την Οολιβα; απαγγειλον λοιπον προς αυτας τα βδελυγματα αυτων·

37 οτι εμοιχευοντο, και ειναι αιμα εν ταις χερσιν αυτων, και εμοιχευοντο μετα των ειδωλων αυτων, και οτι διεβιβαζον χαριν αυτων τα τεκνα αυτων, τα οποια εγεννησαν εις εμε, δια του πυρος εις καταναλωσιν.

38 Επραξαν ετι τουτο εις εμε· εμιαναν τα αγια μου εν τη αυτη ημερα και εβεβηλωσαν τα σαββατα μου.

39 Διοτι οτε εσφαξαν τα τεκνα αυτων εις τα ειδωλα αυτων, τοτε εισηρχοντο την αυτην ημεραν εις τα αγια μου, δια να βεβηλονωσιν αυτα· και ιδου, ουτως επραττον εν μεσω του οικου μου.

40 Και προσετι ειπε οτι σεις επεμψατε προς ανδρας, δια να ελθωσι μακροθεν, προς τους οποιους εσταλη πρεσβυς, και ιδου, ηλθον· δια τους οποιους ελουσθης, βαψας τους οφθαλμους σου και εστολισθης με στολισμους.

41 Και εκαθησας επι κλινης μεγαλοπρεπους και εμπροσθεν αυτης ητο τραπεζα ητοιμασμενη, εφ' ης εθεσας το θυμιαμα μου και το ελαιον μου.

42 Και ησαν εν αυτη φωναι πληθους αγαλλομενου· και μετα των ανδρων του οχλου εισηγοντο Σαβαιοι εκ της ερημου, φορουντες βραχιολια επι τας χειρας αυτων και ωραιους στεφανους επι τας κεφαλας αυτων.

43 Τοτε ειπα προς την καταγηρασασαν εν μοιχειαις, Τωρα καμνουσι πορνειας μετ' αυτης και αυτη μετ' εκεινων

44 και ουτοι εισηρχοντο προς αυτην, καθως εισερχονται προς γυναικα πορνην· ουτως εισηρχοντο προς την Οολα και προς την Οολιβα, τας ακολαστους γυναικας.

45 Δια τουτο ανδρες δικαιοι, ουτοι θελουσι κρινει αυτας, κατα την κρισιν των μοιχαλιδων και κατα την κρισιν των εκχεουσων αιμα· επειδη ειναι μοιχαλιδες και αιμα ειναι εν ταις χερσιν αυτων.

46 Οθεν ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Θελω αναβιβασει επ' αυτας οχλον και θελω παραδωσει αυτας εις ταραχην και διαρπαγην.

47 Και ο οχλος θελει λιθοβολησει αυτας με λιθους και κατακοψει αυτας με τα ξιφη αυτων· θελουσι φονευσει τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων και τας οικιας αυτων θελουσι κατακαυσει εν πυρι.

48 Ουτω θελω παυσει την ακολασιαν απο της γης, δια να μαθωσι πασαι αι γυναικες να μη πραττωσι κατα τας ακολασιας σας.

49 Και θελουσιν ανταποδωσει τας ακολασιας υμων εφ' υμας, και θελετε βαστασει τας αμαρτιας των ειδωλων σας· και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Doctrine of the Lord # 64

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 65  
  

64. Jerusalem, in the Word, means the church in respect to doctrine, because the Temple, the Altar, the offering of sacrifices, thus Divine worship itself were there, in the land of Canaan, and nowhere else. The three annual feasts were therefore also celebrated there, and every male throughout the land was commanded to go to them. For that reason Jerusalem symbolizes the church in respect to its worship, and so also the church in respect to its doctrine. For worship is prescribed in doctrine, and is conducted in accordance with it. In addition, the Lord was active in Jerusalem and taught in its Temple, and afterward glorified His humanity there.

Furthermore, in the Word in its spiritual sense a city symbolizes doctrine. The Holy City therefore symbolizes a doctrine of Divine truth from the Lord. 1

[2] That Jerusalem means the church in respect to its doctrine is apparent also from other passages in the Word. For example, from the following:

In Isaiah:

For Zion’s sake I will not keep silent, and for Jerusalem’s sake I will not rest, until her righteousness goes forth as a radiance, and her salvation as a burning lamp. Then the nations shall see your righteousness, and all kings your glory. You shall be called by a new name, which the mouth of Jehovah will utter. You shall also be a crown of beauty in the hand of Jehovah, and a royal diadem in the hand of your God.... ...Jehovah will be well pleased by you, and your land shall be married.... Behold, your salvation is coming; behold, His reward is with Him.... And they shall call them a holy people, the redeemed of Jehovah; and you shall be called a city sought, not forsaken. (Isaiah 62:1-4, 11-12)

This whole chapter deals with the Lord’s advent and a new church to be established by Him. The new church is the one meant by Jerusalem, which will be called “by a new name which the mouth of Jehovah will utter, ” which will be “a crown of beauty in the hand of Jehovah, and a royal diadem in the hand of God, ” by which Jehovah will be “well pleased, ” and which will be called “a city sought, not forsaken.”

This cannot mean the Jerusalem inhabited by Jews when the Lord came into the world, for it was altogether of an opposite character. Rather it deserved to have been called Sodom, as it is in fact called in Revelation 11:8, Isaiah 3:9, Jeremiah 23:14, and Ezekiel 16:46, 48.

[3] Elsewhere in Isaiah:

...behold, I create a new heaven and a new earth; the former shall not be remembered.... ...be glad and rejoice forever in what I create; ...behold, I will create Jerusalem a rejoicing, and her people a joy. I will rejoice over Jerusalem, and be glad over My people.... (Then) the wolf and the lamb shall feed together.... They shall not do harm...in all My holy mountain.... (Isaiah 65:17-19, 25)

The subject in this chapter as well is the Lord’s advent and the church that He will establish — a church that was not established among the inhabitants of Jerusalem, but among surrounding peoples. Consequently it is this church that is meant by Jerusalem, which will be for the Lord a rejoicing, and whose people will be for Him a joy, and where the wolf and the lamb will feed together and not do harm.

Here, too, we are told, as we are in the book of Revelation, that the Lord will create a new heaven and a new earth, where they have a similar meaning. And we are also told that He will create Jerusalem.

[4] Elsewhere in Isaiah:

Awake, awake! Put on your strength, O Zion; put on your beautiful garments, O Jerusalem, the holy city! For the uncircumcised and the unclean shall no longer come into you. Shake yourself from the dust, arise; sit down, O Jerusalem! ...My people shall know My name...in that day, for I am He who speaks. Behold, it is I.... ...Jehovah has comforted His people, He has redeemed Jerusalem. (Isaiah 52:1-2, 6, 9)

In this chapter also the subject is the Lord’s advent and a church to be established by Him. Consequently the Jerusalem into which the uncircumcised and the unclean shall no longer come, and which the Lord has redeemed, means the church; and Jerusalem, the holy city, means the church in respect to its doctrine received from the Lord.

[5] In Zephaniah:

Sing, O daughter of Zion! ...Be glad...with all your heart, O daughter of Jerusalem! ...The King of Israel...is in your midst; fear evil no more.... He will be glad over you with joy, He will rest in your love, He will rejoice over you with jubilation.... ...I will give you fame and praise among all the peoples of the earth.... (Zephaniah 3:14-17, 20)

Here, likewise, the subject is the Lord and the church to be established by Him, over which the King of Israel, namely the Lord, will be glad with joy and rejoice with jubilation, in whose love He will rest, and to whom He will give fame and praise among all the peoples of the earth.

[6] In Isaiah:

Thus said Jehovah, your Redeemer, and He who formed you..., who says to Jerusalem, “You shall be inhabited, ” and to the cities of Judah, “You shall be built.” (Isaiah 44:24, 26)

And in Daniel:

Know and understand that from the going forth of the word to restore and build Jerusalem until Messiah the Prince, there shall be seven weeks.... (Daniel 9:25)

Jerusalem here, too, means the church, as is apparent, since the Lord restored and rebuilt the church, but not Jerusalem, the capital city of the Jews.

[7] Jerusalem means a church established by the Lord in the following places as well.

In Zechariah:

Thus said Jehovah: “I will return to Zion, and dwell in the midst of Jerusalem. (Therefore) Jerusalem shall be called the City of Truth, and the mountain of Jehovah of hosts, the Holy Mountain.” (Zechariah 8:3, cf. 8:20-23)

In Joel:

Then you shall know that I am Jehovah your God, dwelling in Zion, My holy mountain. And Jerusalem shall be holy.... And it will come to pass in that day that the mountains shall drip new wine, and the hills shall flow with milk.... And...shall abide...Jerusalem from generation to generation. (Joel 3:17-20)

In Isaiah:

In that day the offshoot of Jehovah shall be beautiful and glorious.... And it shall come to pass that he who is left in Zion and remains in Jerusalem will be called holy — everyone who is recorded for life in Jerusalem. (Isaiah 4:2-3)

In Micah:

...at the end of days the mountain of Jehovah’s house shall be established on top of the mountains.... For out of Zion the doctrine shall go forth, and the word of Jehovah from Jerusalem.... ...to you...the former kingdom shall come, the kingdom of the daughter of Jerusalem. (Micah 4:1-2, 8)

In Jeremiah:

At that time they shall call Jerusalem the throne of Jehovah, and all the nations shall be gathered..., because of the name of Jehovah, to Jerusalem. No more shall they follow the confirmation of their evil heart. (Jeremiah 3:17)

In Isaiah:

Look upon Zion, the city of our appointed feast; let your eyes behold Jerusalem, a tranquil home, a tabernacle that will not go away. Its stakes will never be removed, nor will any of its cords be torn away. (Isaiah 33:20)

And so on also elsewhere, as in Isaiah 24:23, 37:32, 66:10-14; Zechariah 12:3, 6, 8-10, 14:8, 11-12, 21; Malachi 3:2, 4; Psalms 122:1-7, 137:4-6.

[8] Jerusalem in these places means a church which the Lord will establish, and also one that He has established, and not the Jerusalem in the land of Canaan inhabited by Jews; and this can be seen as well from places in the Word where we are told that it has been utterly ruined, or that it will be destroyed. As, for example, in Jeremiah 5:1, 6:6-7, 7:17-18ff, 8:6-8ff, 9:11-12, 14ff, 13:9-10, 14, 14:16; Lamentations 1:8-9, 17; Ezekiel 4:1-17, 5:9-17, 12:18-19, 15:6-8, 16:1-63, 23:1-49; Matthew 23:37, 39; Luke 19:41-44, 21:20-22, 23:28-30. And many other places.

Poznámky pod čarou:

1. [Swedenborg’s Footnote] To be shown that a city in the Word symbolizes the doctrine of a church and its religion, see the Arcana Coelestia (The Secrets of Heaven), nos. 402, 2449, 2943, 3216, 4492, 4493. That the gate of a city symbolizes the doctrine by which one enters the church, nos. 2943, 4477, 4478. That the elders therefore sat at the gate of the city in judgment, ibid. That to go out of the gate is to depart from the doctrine, nos. 4492, 4493. That representational cities and palaces in heaven appear when angels are engaged in discussing doctrinal matters, no. 3216 there.

  
/ 65  
  

Published by the General Church of the New Jerusalem, 1100 Cathedral Road, Bryn Athyn, Pennsylvania 19009, U.S.A. A translation of Doctrina Novae Hierosolymae de Domino, by Emanuel Swedenborg, 1688-1772. Translated from the Original Latin by N. Bruce Rogers. ISBN 9780945003687, Library of Congress Control Number: 2013954074.