Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Εξοδος πλήθους 6

Studie

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, Τωρα θελεις ιδει τι θελω καμει εις τον Φαραω· διοτι δια χειρος κραταιας θελει εξαποστειλει αυτους· και δια χειρος κραταιας θελει εκδιωξει αυτους εκ της γης αυτου.

2 Ο Θεος ελαλησεν ετι προς τον Μωυσην και ειπε προς αυτον, Εγω ειμαι ο Κυριος·

3 και εφανην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ, με το ονομα, Θεος Παντοκρατωρ· δεν εγνωρισθην ομως εις αυτους με το ονομα μου Ιεοβα·

4 και ετι εστησα προς αυτους την διαθηκην μου, να δωσω εις αυτους την γην Χανααν την γην της παροικιας αυτων, εν η παρωκησαν·

5 εγω προσετι ηκουσα τους στεναγμους των υιων Ισραηλ δια την υπο των Αιγυπτιων καταδουλωσιν αυτων· και ενεθυμηθην την διαθηκην μου·

6 δια τουτο ειπε προς τους υιους Ισραηλ, Εγω ειμαι ο Κυριος· και θελω σας εκβαλει υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων και θελω σας ελευθερωσει απο της δουλειας αυτων και θελω σας λυτρωσει με βραχιονα εξηπλωμενον και με κρισεις μεγαλας·

7 και θελω σας λαβει εις εμαυτον δια λαον μου και θελω εισθαι Θεος υμων· και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος υμων, οστις σας εκβαλλω υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων·

8 και θελω σας φερει εις την γην, περι της οποιας υψωσα την χειρα μου, οτι θελω δωσει αυτην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ· και θελω σας δωσει αυτην εις κληρονομιαν. Εγω ο Κυριος.

9 Και ελαλησεν ο Μωυσης ουτω προς τους υιους Ισραηλ· αλλα δεν εισηκουσαν εις τον Μωυσην, δια την στενοχωριαν της ψυχης αυτων και δια την σκληραν δουλειαν.

10 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

11 Εισελθε, λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαποστειλη τους υιους Ισραηλ εκ της γης αυτου.

12 Και ελαλησεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, λεγων, Ιδου, οι υιοι Ισραηλ δεν μου εισηκουσαν· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω, και εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη;

13 και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων και απεστειλεν αυτους προς τους υιους Ισραηλ και προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εκ γης Αιγυπτου.

14 Ουτοι ειναι οι αρχηγοι των οικων των πατριων αυτων· Οι υιοι του Ρουβην, του πρωτοτοκου του Ισραηλ, Ανωχ και Φαλλου, Εσρων και Χαρμι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Ρουβην.

15 Και οι υιοι του Συμεων, Ιεμουηλ και Ιαμειν και Αωδ και Ιαχειν και Σωαρ και Σαουλ υιος Χανανιτιδος· αυται ειναι αι συγγενειαι του Συμεων.

16 Τα δε ονοματα των υιων του Λευι κατα τας γενεας αυτων ειναι ταυτα· Γηρσων και Κααθ και Μεραρι· και τα ετη της ζωης του Λευι εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

17 Οι υιοι του Γηρσων, Λιβνι και Σεμει, κατα τας συγγενειας αυτων.

18 Και οι υιοι του Κααθ, Αμραμ και Ισααρ και Χεβρων και Οζιηλ· και τα ετη της ζωης του Κααθ εγειναν εκατον τριακοντα τρια ετη.

19 Και οι υιοι του Μεραρι, Μααλι και Μουσι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Λευι, κατα τας γενεας αυτων.

20 Ελαβε δε ο Αμραμ εις γυναικα εαυτου την Ιωχαβεδ, θυγατερα του αδελφου του πατρος αυτου. και εγεννησεν εις αυτον τον Ααρων και τον Μωυσην· τα δε ετη της ζωης του Αμραμ εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

21 Και οι υιοι του Ισααρ, Κορε και Νεφεγ και Ζιθρι.

22 Και οι υιοι του Οζιηλ, Μισαηλ και Ελισαφαν και Σιθρι.

23 Ελαβε δε ο Ααρων εις γυναικα εαυτου την Ελισαβετ, θυγατερα του Αμμιναδαβ, αδελφην του Ναασσων· και εγεννησεν εις αυτον τον Ναδαβ και τον Αβιουδ, τον Ελεαζαρ και τον Ιθαμαρ.

24 Και οι υιοι του Κορε, Ασειρ και Ελκανα και Αβιασαφ· αυται ειναι αι συγγενειαι των Κοριτων.

25 Ο δε Ελεαζαρ, ο υιος του Ααρων, ελαβεν εις γυναικα εαυτου μιαν εκ των θυγατερων του Φουτιηλ· και εγεννησεν εις αυτον τον Φινεες· ουτοι ειναι οι αρχηγοι των πατριων των Λευιτων, κατα τας συγγενειας αυτων.

26 Ουτοι ειναι ο Ααρων και ο Μωυσης, προς τους οποιους ειπεν ο Κυριος, Εξαγαγετε τους υιους Ισραηλ, εκ γης Αιγυπτου κατα τα ταγματα αυτων.

27 Ουτοι ειναι οι λαλησαντες προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εξ Αιγυπτου· αυτοι, ο Μωυσης και ο Ααρων.

28 Καθ' ην δε ημεραν ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην εν τη γη της Αιγυπτου,

29 ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων, Εγω ειμαι ο Κυριος· λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, παντα οσα λεγω προς σε.

30 Και ειπεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, Ιδου, εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω;

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1463

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1463. That “to sojourn” means to be instructed, is evident from the signification of “sojourning” in the Word, as being to be instructed; and this for the reason that sojourning and migration, or proceeding from place to place, is in heaven nothing but change of state, as before shown n. 1376,1379); and therefore, whenever traveling, sojourning, and passing from place to place, occur in the Word, nothing else is suggested to the angels than such change of state as exists with them. There are changes of state of both the thoughts and the affections; changes of the state of the thoughts are knowledges, and in the world of spirits these changes are presented by means of instructions; which also was the reason why the men of the Most Ancient Church, having communication with the angelic heaven, by sojourning perceived nothing else. So in the passage before us, Abram’s going down into Egypt to sojourn, signifies nothing else than the instruction of the Lord.

[2] Similar, too, is the signification of Jacob and his sons’ going down into Egypt; as in Isaiah:

Thus hath said the Lord Jehovih, My people went down in the beginning into Egypt to sojourn there; and Assyria oppressed them without cause (Isaiah 52:4); where “Assyria” denotes reasonings. Hence also in the Jewish Church, those who were being instructed were called “sojourners, sojourning in the midst of them,” concerning whom it was commanded that they should be treated as the homeborn (Exodus 12:48-49; Leviticus 24:22; Numbers 15:13-16, 26, 29; 19:10). Of them it is thus written in Ezekiel:

Ye shall divide this land unto you according to the tribes of Israel. And it shall come to pass that ye shall divide it by lot, for an inheritance unto you and to the sojourners that sojourn in the midst of you; and they shall be unto you as the homeborn among the sons of Israel; with you shall they cast the lot for an inheritance in the midst of the tribes of Israel; and it shall come to pass that in what tribe the sojourner sojourneth, there shall ye give him his inheritance (Ezekiel 47:21-23).

This is concerning the New Jerusalem, or the Lord’s kingdom; by “the sojourners sojourning” are meant those who suffer themselves to be instructed, consequently the Gentiles; that those are meant who are being instructed, is evident from its being said that in the tribe with which he has sojourned, there his inheritance should be given; “tribes” denote the things that are of faith.

[3] “Sojourning” has also nearly the same signification as “journeying,” and “dwelling.” By “journeying” are signified the arrangements and order of life, and by “dwelling” is signified to live (see above, n. 1293); on which account the land of Canaan is also called the land of the sojournings of Abraham, Isaac, and Jacob (Genesis 28:4; 36:7; 37:1; Exodus 6:4); and Jacob said unto Pharaoh:

The days of the years of my sojournings, few and evil have been the days of the years of my life, and they have not attained unto the days of the years of the life of my fathers, in the days of their sojournings (Genesis 47:9); where “sojourning” denotes life and instructions.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org