Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Εξοδος πλήθους 26

Studie

   

1 Και θελεις καμει την σκηνην, δεκα παραπετασματα εκ βυσσου κεκλωσμενης και κυανου και πορφυρου και κοκκινου· με χερουβειμ εντεχνως ενειργασμενα θελεις καμει αυτα.

2 Το μηκος του ενος παραπετασματος εικοσιοκτω πηχων, και το πλατος του ενος παραπετασματος τεσσαρων πηχων· παντα τα παραπετασματα του αυτου μετρου.

3 Τα πεντε παραπετασματα θελουσι συναπτεσθαι το εν μετα του αλλου· και τα αλλα πεντε παραπετασματα θελουσι συναπτεσθαι το εν μετα του αλλου.

4 Και θελεις καμει θηλυκωτηρια κυανα επι της ακρας του πρωτου παραπετασματος, κατα το πλαγιον οπου γινεται η ενωσις· ομοιως θελεις καμει και επι της τελευταιας ακρας του δευτερου παραπετασματος, οπου γινεται η ενωσις του δευτερου·

5 πεντηκοντα θηλυκωτηρια θελεις καμει εις το εν παραπετασμα, και πεντηκοντα θηλυκωτηρια θελεις καμει εις την ακραν του παραπετασματος την κατα την ενωσιν του δευτερου, δια να αντικρυζωσι τα θηλυκωτηρια προς αλληλα.

6 Και θελεις καμει πεντηκοντα περονας χρυσας, και με τας περονας θελεις συναψει τα παραπετασματα προς αλληλα· ουτως η σκηνη θελει εισθαι μια.

7 Και θελεις καμει παραπετασματα εκ τριχων αιγων, δια να ηναι καλυμμα επι της σκηνης· ενδεκα θελεις καμει τα παραπετασματα ταυτα·

8 το μηκος του ενος παραπετασματος τριακοντα πηχων, και το πλατος του ενος παραπετασματος τεσσαρων πηχων· του αυτου μετρου θελουσιν εισθαι τα ενδεκα παραπετασματα.

9 Και θελεις συναψει τα πεντε παραπετασματα χωριστα, και τα εξ παραπετασματα χωριστα· το εκτον ομως παραπετασμα θελεις επιδιπλωσει κατα το προσωπον της σκηνης.

10 Και θελεις καμει πεντηκοντα θηλυκωτηρια επι της ακρας του ενος παραπετασματος του τελευταιου κατα την ενωσιν, και πεντηκοντα θηλυκωτηρια επι της ακρας του παραπετασματος, το οποιον ενονεται με το δευτερον.

11 Θελεις καμει και πεντηκοντα περονας χαλκινας, και θελεις εμβαλει τας περονας εις τα θηλυκωτηρια, και θελεις συναψει την σκηνην, ωστε να ηναι μια.

12 Το δε υπολοιπον, το περισσευον εκ των παραπετασματων της σκηνης, το ημισυ του παραπετασματος του εναπολειπομενου, θελει κρεμασθαι επι τα οπισθεν της σκηνης.

13 Και μια πηχη εκ του ενος πλαγιου και μια πηχη εκ του αλλου πλαγιου εκ του εναπολειπομενου εις το μηκος των παραπετασματων της σκηνης θελει κρεμασθαι επανωθεν επι τα πλαγια της σκηνης εντευθεν και εντευθεν, δια να καλυπτη αυτην.

14 Και θελεις καμει κατακαλυμμα δια την σκηνην εκ δερματων κριων κοκκινοβαφων και επικαλυμμα υπερανωθεν εκ δερματων θωων.

15 Και θελεις καμει δια την σκηνην σανιδας εκ ξυλου σιττιμ ορθιας·

16 δεκα πηχων το μηκος της μιας σανιδος, και μιας πηχης και ημισειας το πλατος της μιας σανιδος.

17 Δυο αγκωνισκοι θελουσιν εισθαι εις την μιαν σανιδα αντικρυζοντες προς αλληλους· ουτω θελεις καμει εις πασας τας σανιδας της σκηνης.

18 Και θελεις καμει τας σανιδας δια την σκηνην, εικοσι σανιδας απο το νοτιον μερος προς μεσημβριαν.

19 και υποκατω των εικοσι σανιδων θελεις καμει τεσσαρακοντα υποβασια αργυρα· δυο υποβασια υποκατω της μιας σανιδος δια τους δυο αγκωνισκους αυτης, και δυο υποβασια υποκατω της αλλης σανιδος δια τους δυο αγκωνισκους αυτης.

20 Και δια το δευτερον μερος της σκηνης το προς βορραν, θελεις καμει εικοσι σανιδας.

21 και τα τεσσαρακοντα αυτων υποβασια αργυρα, δυο υποβασια υποκατω της μιας σανιδος, και δυο υποβασια υποκατω της αλλης σανιδος.

22 Και δια τα οπισθεν μερη της σκηνης τα προς δυσμας θελεις καμει εξ σανιδας.

23 Θελεις καμει και δυο σανιδας δια τας γωνιας της σκηνης εις τα οπισθεν μερη·

24 και θελουσιν ενωθη κατωθεν και θελουσιν ενωθη ομου ανωθεν δι' ενος κρικου· ουτω θελει εισθαι δι' αυτας αμφοτερας· δια τας δυο γωνιας θελουσιν εισθαι.

25 και θελουσιν εισθαι οκτω σανιδες και τα αργυρα υποβασια αυτων, δεκαεξ υποβασια· δυο υποβασια υποκατω της μιας σανιδος και δυο υποβασια υποκατω της αλλης σανιδος.

26 Και θελεις καμει μοχλους εκ ξυλου σιττιμ· πεντε δια τας σανιδας του ενος μερους της σκηνης,

27 και πεντε μοχλους δια τας σανιδας του αλλου μερους της σκηνης, και πεντε μοχλους δια τας σανιδας του μερους της σκηνης δια το πλαγιον το προς δυσμας.

28 και ο μεσος μοχλος, ο εν τω μεσω των σανιδων, θελει διαπερα απ' ακρου εως ακρου.

29 Και τας σανιδας θελεις περικαλυψει με χρυσιον και τους κρικους αυτων θελεις καμει χρυσους, δια να ηναι θηκαι των μοχλων. και θελεις περικαλυψει τους μοχλους με χρυσιον.

30 Και θελεις ανεγειρει την σκηνην κατα το σχεδιον αυτης το δειχθεν εις σε επι του ορους.

31 Και θελεις καμει καταπετασμα εκ κυανου και πορφυρου και κοκκινου και βυσσου κεκλωσμενης, εντεχνου εργασιας· με χερουβειμ θελει εισθαι κατεσκευασμενον.

32 Και θελεις κρεμασει αυτο επι τεσσαρων στυλων εκ σιττιμ περικεκαλυμμενων με χρυσιον· τα αγκιστρα αυτων θελουσιν εισθαι χρυσα, επι των τεσσαρων αργυρων υποβασιων.

33 Και θελεις κρεμασει το καταπετασμα υπο τας περονας, δια να φερης εκει, εσωθεν του καταπετασματος, την κιβωτον του μαρτυριου· και το καταπετασμα θελει καμνει εις εσας χωρισμα μεταξυ του αγιου και του αγιου των αγιων.

34 Και θελεις επιθεσει το ιλαστηριον επι της κιβωτου του μαρτυριου εν τω αγιω των αγιων.

35 Και θελεις θεσει την τραπεζαν εξωθεν του καταπετασματος και την λυχνιαν αντικρυ της τραπεζης προς το νοτιον μερος της σκηνης· την δε τραπεζαν θελεις θεσει προς το βορειον μερος.

36 Και θελεις καμει δια την θυραν της σκηνης ταπητα εκ κυανου και πορφυρου και κοκκινου και βυσσου κεκλωσμενης, κατεσκευασμενον με εργασιαν κεντητου.

37 Και θελεις καμει δια τον ταπητα πεντε στυλους εκ σιττιμ, και θελεις περικαλυψει αυτους με χρυσιον· τα αγκιστρα αυτων θελουσιν εισθαι χρυσα· και θελεις χυσει δι' αυτους πεντε υποβασια χαλκινα.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3300

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3300. And the first came forth red all over like a hairy garment [tunica]. That this signifies the natural good of the life of truth, is evident from the signification of “coming forth,” as being to be born; from the signification of “red,” as being the good of life, as will be shown presently; and from the signification of a “hairy garment,” as being the truth of the natural, which also will be shown presently. This being the “first” signifies that as to essence good is prior, as before said (n. 3299); and it is said “like a hairy garment” in order to signify that good is clothed with truth, as with a tender vessel or body, as also before said (n. 3299). In the internal sense of the Word a “garment” [tunica] signifies merely that which invests something else, wherefore also truths are compared to garments (n. 1073, 2576).

[2] That “red,” or “ruddy,” signifies the good of life, is because all good is of love, and love itself is celestial and spiritual fire, and is also compared to fire and likewise is called “fire” (n. 933-936). So also is love compared to blood, and is called “blood” (n. 1001); and because they are both red, the good which is of love is signified by “red” or “ruddy,” as may also be seen from the following passages in the Word. In the prophecy of Jacob, then Israel:

He shall wash his raiment in wine, and his vesture in the blood of grapes; his eyes are redder than wine, and his teeth are whiter than milk (Genesis 49:11-12); where Judah is treated of, by whom is there signified the Lord, as must be evident to everyone. “Raiment” and “vesture” in this passage signify the Lord’s Divine natural; “wine” and “the blood of grapes” signify the Divine good and Divine truth of the natural. Of the former it is said that “his eyes are redder than wine;” of the latter that “his teeth are whiter than milk;” it is the conjunction of good and truth in the natural which is thus described.

[3] In Isaiah:

Who is this that cometh from Edom? Wherefore art Thou red in Thine apparel? and Thy garments like him that treadeth in the wine-vat? (Isaiah 63:1-2);

here “Edom” denotes the Divine good of the Lord’s Divine natural, as will appear from what follows; “red in Thine apparel” denotes the good of truth; “garments like him that treadeth in the wine-vat,” the truth of good.

In Jeremiah:

Her Nazirites were purer than snow, they were whiter than milk; they were more ruddy in bone than rubies, their polishing was of sapphire (Lam. 4:7).

By the “Nazirites” was represented the Lord as to the Divine Human, especially as to the Divine natural; thus the good therein by their being “more ruddy in bone than rubies.”

[4] As “red” signified good, especially the good of the natural, therefore in the Jewish Church, in which each and all things were representative of the Lord, and thence of His kingdom (consequently of good and truth, because the Lord’s kingdom is from these), it was commanded that the covering of the tent should be of the skins of red rams (Exodus 25:5; 26:14; 35:7, 23; 36:19); and also that the water of expiation should be made of the ashes of a red heifer burned (Numbers 19:2, 9). Unless the color red had signified something celestial in the Lord’s kingdom, it would never have been commanded that the rams should be red, and the heifer red. That holy things were thereby represented, everyone acknowledges who holds the Word to be holy. Inasmuch as the color red had such a signification, the coverings of the tent were interwoven and coupled together with threads of scarlet, crimson, and blue (Exodus 35:6).

[5] As almost all things have also an opposite sense, as has before been frequently stated, “red” in like manner then signifies the evil which is of the love of self; and this because the cupidities of the love of self are compared to fire and are called “fire” (n. 934, 1297, 1527, 1528, 1861, 2446); and in like manner they are compared to blood and are called “blood” (n. 374, 954, 1005). Hence in the opposite sense “red” has this signification; as in Isaiah:

Jehovah said, Though your sins be as scarlet, they shall be as white as snow; though they be red like crimson, they shall be as wool (Isaiah 1:18).

In Nahum:

The shield of the mighty men (of Belial) is made red, the valiant men are made crimson, in the fire of torches are the chariots in the day (Nahum 2:3).

In John:

And there was seen another sign in heaven; and behold a great red dragon, having seven heads and ten horns, and upon his heads seven diadems (Revelation 12:3).

Again:

And I saw and behold a white horse, and he that sat thereon had a bow; and there was given unto him a crown; and he went forth conquering and to conquer. And another horse came forth that was red; and to him that sat thereon it was given to take peace from the earth, and that they should kill one another; and there was given unto him a great sword. Afterwards there came forth a black horse; and at last a pale horse, whose name was death (Revelation 6:2, 4-5, 8).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org