Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Εξοδος πλήθους 22

Studie

   

1 Εαν τις κλεψη βουν η προβατον και σφαξη αυτο η πωληση αυτο, θελει πληρωσει πεντε βοας αντι του βοος και τεσσαρα προβατα αντι του προβατου.

2 Εαν ο κλεπτης ευρεθη καμνων ρηξιν και κτυπηθη και αποθανη, δεν θελει χυθη αιμα δι' αυτον.

3 Εαν ομως ο ηλιος ανατειλη επανω αυτου, θελει χυθη αιμα δι' αυτον· πρεπει να καμη ανταποδοσιν· και αν δεν εχη, θελει πωληθη δια την κλοπην αυτου.

4 Εαν το κλοπιμαιον ευρεθη εις τας χειρας αυτου ζων, ειτε βους ειτε ονος ειτε προβατον, θελει αποδωσει το διπλουν.

5 Εαν τις καταβοσκηση αγρον η αμπελωνα και αφηση το κτηνος αυτου να βοσκηθη εν αγρω ξενου ανθρωπου, θελει καμει ανταποδοσιν εκ του καλητερου του αγρου αυτου και εκ του καλητερου του αμπελωνος αυτου.

6 Εαν εξελθη πυρ και ευρη ακανθας, και καωσι θημωνιαι σιτου η ασταχυα ισταμενα η αγρος, ο αναψας το πυρ θελει εξαπαντος καμει ανταποδοσιν.

7 Εαν τις παραδωση εις τον πλησιον αυτου αργυριον η σκευη δια να φυλαττη αυτα, και κλαπωσιν εκ της οικιας του ανθρωπου, αν ευρεθη ο κλεπτης, θελει αποδωσει το διπλουν·

8 αν ο κλεπτης δεν ευρεθη, τοτε ο κυριος της οικιας θελει φερθη εμπροσθεν των κριτων, δια να εξετασθη αν δεν εβαλε την χειρα αυτου επι τα κτηματα του πλησιον αυτου.

9 Περι παντος ειδους αδικηματος, περι βοος, περι ονου, περι προβατου, περι ενδυματος, περι παντος πραγματος χαμενου, το οποιον αλλος ηθελε διαφιλονεικει οτι ειναι αυτου, η κρισις αμφοτερων θελει ελθει εμπροσθεν των κριτων· και οντινα καταδικασωσιν οι κριται, εκεινος θελει αποδωσει το διπλουν εις τον πλησιον αυτου.

10 Εαν τις παραδωση εις τον πλησιον αυτου ονον η βουν η προβατον η οποιονδηποτε κτηνος, δια να φυλαττη αυτο, και αποθανη η συντριφθη η αρπαχθη χωρις να ιδη τις,

11 ορκος Θεου θελει γεινει ανα μεσον αμφοτερων αυτων, οτι δεν εβαλε την χειρα αυτου επι το κτημα του πλησιον αυτου· και ο κυριος αυτου θελει λαβει αυτο, ο δε αλλος δεν θελει καμει ανταποδοσιν.

12 Εαν ομως εκλεφθη παρ' αυτου, θελει καμει ανταποδοσιν εις τον κυριον αυτου.

13 Εαν εγεινε θηριαλωτον, θελει φερει αυτο δια μαρτυριαν και δεν θελει πληρωσει το θηριαλωτον.

14 Και εαν τις δανεισθη ζωον παρα του πλησιον αυτου, και συντριφθη η αποθανη, ο δε κυριος αυτου δεν ηναι μετ' αυτου, θελει εξαπαντος πληρωσει αυτο.

15 Εαν ομως ο κυριος αυτου ηναι μετ' αυτου, δεν θελει πληρωσει· αν ητο μεμισθωμενον, ηλθε δια τον μισθον αυτου.

16 Και εαν τις απατηση παρθενον μη ηρραβωνισμενην, και κοιμηθη μετ' αυτης, θελει εξαπαντος προικισει αυτην με προικα δια γυναικα εις εαυτον.

17 Εαν ομως ο πατηρ αυτης δεν στεργη να δωση αυτην εις αυτον, αργυριον θελει πληρωσει κατα την προικα των παρθενων.

18 Μαγισσαν δεν θελεις αφησει να ζη.

19 Οστις συνευρεθη με κτηνος, θελει εξαπαντος θανατωθη.

20 Ο θυσιαζων εις θεους, εκτος εις μονον τον Κυριον, θελει εξολοθρευθη.

21 Και ξενον δεν θελεις κακοποιησει ουδε θελεις καταδυναστευσει αυτον· διοτι ξενοι εσταθητε εν τη γη της Αιγυπτου.

22 Ουδεμιαν χηραν η ορφανον δεν θελετε καταθλιψει.

23 Εαν καταθλιψητε αυτους οπωσδηποτε και βοησωσι προς εμε, θελω εξαπαντος εισακουσει της φωνης αυτων,

24 και ο θυμος μου θελει εξαφθη και θελω σας θανατωσει εν μαχαιρα· και αι γυναικες σας θελουσιν εισθαι χηραι και τα τεκνα σας ορφανα.

25 Εαν δανεισης αργυριον εις τον πτωχον γειτονα σου μεταξυ του λαου μου, δεν θελεις φερθη προς αυτον ως τοκιστης, δεν θελεις επιβαλει επ' αυτον τοκον.

26 Εαν λαβης ενεχυρον το ενδυμα του πλησιον σου, θελεις επιστρεψει αυτο προς αυτον πριν δυση ο ηλιος·

27 διοτι τουτο μονον ειναι το σκεπασμα αυτου, τουτο το ενδυμα του δερματος αυτου· με τι θελει κοιμηθη; και οταν βοηση προς εμε, θελω εισακουσει· διοτι εγω ειμαι ελεημων.

28 Δεν θελεις κακολογησει κριτας, ουδε θελεις καταρασθη αρχοντα του λαου σου.

29 Τας απαρχας του αλωνιου σου και του ληνου σου δεν θελεις καθυστερησει· τον πρωτοτοκον σου εκ των υιων σου θελεις δωσει εις εμε·

30 ομοιως θελεις καμει δια τον βουν σου και δια το προβατον σου· επτα ημερας θελει εισθαι μετα της μητρος αυτου, την ογδοην ημεραν θελεις δωσει αυτο εις εμε.

31 Και ανδρες αγιοι θελετε εισθαι εις εμε· και κρεας θηριαλωτον εν τω αγρω δεν θελετε φαγει· εις τον σκυλον θελετε ριψει αυτο.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9227

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9227. On the eighth day thou shalt give it to Me. That this signifies that at the beginning of the following state, when the man lives from good, he is with the Lord, is evident from the signification of “the eighth day,” as being the beginning of the following state (see n. 2044, 8400); and from the signification of “giving to Jehovah,” as being to the Lord, for by “Jehovah” in the Word is meant the the Lord, (n. 1736, 2921, 3023, 3035, 5663, 6303, 6945, 6956, 8274, 8864). The reason why these words signify that when a man lives from good he is with the Lord, is that in the internal sense the subject treated of is the two states of the man who is being regenerated; and the first state is when he is being led through the truths of faith to the good of charity; and the second is when he is in this good. And as he is then with the Lord, this is signified by “thou shalt give it to Me.” (That there are two states with man when being regenerated; the first when he is being led through the truths of faith to the good of charity, and the second when he is in the good of charity, see n. 7923, 7992, 8505-8506, 8510, 8512, 8516, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701; and that the man is in heaven, thus with the Lord, when he is in the good of charity, n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139)

[2] A few words more shall be said about these two states with the man who is being regenerated. It has been already shown (n. 9224) that the truths called the truths of faith enter into man by an external way, and that the good which is of charity and love enters by an internal way. The external way is through the hearing into the memory, and from the memory into the understanding; for the understanding is man’s internal sight. The truths which must be of faith enter by this way, to the end that they may be brought into the will, and thus be appropriated to the man. The good which flows in from the Lord by the internal way, flows into the will, for the will is the internal of man. The good which is from the Lord meets there at the common boundary the truths which have entered by the external way, and through conjunction with them causes the truths to become good. Insofar as this is effected, so far the order is inverted, that is, so far the man is not led by truths, but by good; and consequently insofar he is led by the Lord.

[3] From this it can be seen how during his regeneration a man is raised from the world into heaven. For all things that enter through the hearing, enter from the world; and those which are stored up in the memory, and appear there before the understanding, appear in the light of the world, which is called natural light. But those things which enter the will, or which become of the will, are in the light of heaven, which light is the truth of good from the Lord. When these things come forth from the will into act, they return into the light of the world; but they then appear in this light under a totally different form; for previously the world was within everything; whereas afterward heaven is so. What has here been said shows also why a man is not in heaven until he does truths from willing them, thus from the affection of charity.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org