Bible

 

Δευτερονόμιο 33

Studie

   

1 Και αυτη ειναι η ευλογια, την οποιαν ηυλογησε Μωυσης ο ανθρωπος του Θεου τους υιους Ισραηλ, προ της τελευτης αυτου·

2 και ειπεν, Ο Κυριος ηλθεν εκ Σινα, και επεφανη εις αυτους εκ Σηειρ· επελαμψεν εκ του ορους Φαραν, και ηλθε μετα μυριαδων αγιων· εκ της δεξιας αυτου εξηλθε πυρ νομου δι' αυτους.

3 Ναι, ηγαπησε τον λαον· υπο την χειρα σου ειναι παντες οι αγιοι αυτου· και εκαθηντο εις τους ποδας σου, δια να λαβωσι τους λογους σου.

4 Νομον προσεταξεν εις ημας ο Μωυσης, την κληρονομιαν της συναγωγης Ιακωβ.

5 Και ητο βασιλευς εν τω Ιεσουρουν, οτε οι αρχοντες του λαου συνηχθησαν μετα των φυλων Ισραηλ.

6 Ζητω ο Ρουβην και ας μη αποθανη, και ας ηναι ο λαος αυτου πολυαριθμος.

7 Και αυτη ειναι η ευλογια του Ιουδα· και ειπεν, Εισακουσον, Κυριε, της φωνης του Ιουδα, και φερε αυτον εις τον λαον αυτου· αι χειρες αυτου ας ηναι αυταρκεις εις αυτον· και εσο βοηθεια εις αυτον κατα των εχθρων αυτου.

8 Και περι του Λευι ειπε, Τα Θουμμιμ σου και τα Ουριμ σου ας ηναι μετα του ανθρωπου του οσιου σου, τον οποιον εδοκιμασας εν Μασσα, και μετα του οποιου ηντιλογησας εις τα υδατα της Μεριβα·

9 οστις ειπε προς τον πατερα αυτου και προς την μητερα αυτου, Δεν ειδον αυτον, και οστις απηρνηθη τους αδελφους αυτου, ουδε εγνωρισε τους υιους αυτου· διοτι ετηρησαν τον λογον σου, και εφυλαξαν την διαθηκην σου.

10 Θελουσι διδασκει τας κρισεις σου εις τον Ιακωβ, και τον νομον σου εις τον Ισραηλ· θελουσι βαλει θυμιαμα ενωπιον σου, και ολοκαυτωματα επι το θυσιαστηριον σου.

11 Ευλογησον, Κυριε, τα ταγματα αυτου, και δεχθητι τα εργα των χειρων αυτου· συνθλασον την οσφυν των επανισταμενων επ' αυτον, και των μισουντων αυτον, ωστε να μη εγερθωσι πλεον.

12 Περι του Βενιαμιν ειπεν, Ο ηγαπημενος του Κυριου θελει κατοικει εν ασφαλεια πλησιον αυτου· ο Κυριος θελει περισκεπει αυτον πασας τας ημερας, και μεταξυ των ωμων αυτου θελει αναπαυεσθαι.

13 Και περι του Ιωσηφ ειπεν, Ευλογημενη ας ηναι παρα Κυριου η γη αυτου, απο των πολυτιμων δωρων του ουρανου, απο της δροσου, και απο της κατω κειμενης αβυσσου,

14 και απο των εκ του ηλιου πολυτιμων καρπων, και απο των εκ της σεληνης πολυτιμων δωρων,

15 και απο των εξαιρετων αγαθων των αρχαιων ορεων, και απο των πολυτιμων αγαθων των αιωνιων βουνων,

16 και απο των πολυτιμων αγαθων της γης και του πληρωματος αυτης· και η ευδοκια του φανεντος εν τη βατω ας ελθη επι την κεφαλην του Ιωσηφ, και επι την κορυφην του εκλεκτου μεταξυ των αδελφων αυτου.

17 Η δοξα αυτου ας ηναι ως του πρωτοτοκου του ταυρου αυτου, και τα κερατα αυτου ως τα κερατα του μονοκερωτος· δι' αυτων θελει κερατισει τα εθνη εως των ακρων της γης· και αυται ειναι αι μυριαδες του Εφραιμ, και αυται αι χιλιαδες του Μανασση.

18 Και περι του Ζαβουλων ειπεν, Ευφραινου, Ζαβουλων, εν τη εξοδω σου· και Ισσαχαρ, εις τας σκηνας σου.

19 Θελουσι καλεσει τους λαους εις το ορος· εκει θελουσι προσφερει θυσιας δικαιοσυνης· διοτι θελουσι θηλασει την αφθονιαν της θαλασσης, και τους κεκρυμμενους θησαυρους της αμμου.

20 Και περι του Γαδ ειπεν, Ευλογημενος ο πλατυνων τον Γαδ· καθηται ως λεων, και διασπαραττει βραχιονα και κεφαλην.

21 Και προεβλεψε δι' εαυτον την πρωτην μεριδα· διοτι εκει το μεριδιον του νομοθετου ητο διαπεφυλαγμενον· και ηλθε μετα των αρχοντων του λαου, εξεπληρωσε την δικαιοσυνην του Κυριου και τας κρισεις αυτου μετα του Ισραηλ.

22 Και περι του Δαν ειπεν, Ο Δαν ειναι σκυμνος λεοντος· θελει πηδησει απο Βασαν.

23 Και περι του Νεφθαλι ειπεν, Ω Νεφθαλι, κεχορτασμενε ευδοκιας, και πεπληρωμενε της ευλογιας του Κυριου, κληρονομησον την δυσιν και την μεσημβριαν.

24 Και περι του Ασηρ ειπεν, Ας ηναι ευλογημενος απο τεκνων ο Ασηρ· ας ηναι δεκτος εις τους αδελφους αυτου, και εις ελαιον ας βαψη τον ποδα αυτου.

25 Σιδηρος και χαλκος ας ηναι τα υποδηματα σου, και η δυναμις σου ως αι ημεραι σου.

26 Δεν ειναι ουδεις ως ο Θεος του Ιεσουρουν, οστις επιβαινει επι τους ουρανους προς βοηθειαν σου, και εν τη μεγαλοπρεπεια αυτου επι το στερεωμα.

27 Ο Θεος ο αιωνιος ειναι καταφυγη, και υποστηριγμα οι αιωνιοι βραχιονες· και θελει εκδιωξει τον εχθρον απ' εμπροσθεν σου, και θελει ειπει, Εξολοθρευσον.

28 Τοτε ο Ισραηλ θελει κατοικησει μονος εν ασφαλεια· ο οφθαλμος του Ιακωβ θελει εισθαι επι γης σιτου και οινου· και οι ουρανοι αυτου θελουσι σταλαζει δροσον.

29 Μακαριος συ, Ισραηλ. Τις ομοιος σου, λαε σωζομενε υπο του Κυριου, οστις ειναι η ασπις της βοηθειας σου, και η μαχαιρα της υπεροχης σου Και θελουσιν υποταχθη οι εχθροι σου εις σε, και συ θελεις πατησει επι τον τραχηλον αυτων.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2714

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2714. That 'Paran' means enlightenment coming from the Lord's Divine Human is clear from the meaning of 'Paran' as the Lord's Divine Human, as is evident from those places in the Word where this name is used, as in the prophet Habakkuk,

O Jehovah, I have heard Your fame; I was afraid. O Jehovah, revive Your work in the midst of the years, in the midst of the years make it known. In zeal You will remember mercy. God will come out of Teman, and the Holy One from Mount Paran. Selah. His fame has covered the heavens, and the earth has been filled with His praise. And His brightness will be as the light; He has horns going out of His hand, and there the hiding-place of His strength will be. Habakkuk 3:2-4.

This plainly refers to the Lord's Coming, which is meant by 'reviving in the midst of the years' and 'making known in the midst of the years'. His Divine Human is described by the words 'God will come out of Teman, and the Holy One from Mount Paran'. He is said to come 'out of Teman' in regard to celestial love, and 'from Mount Paran' in regard to spiritual love; and the springing of these from enlightenment and power is meant by the words 'His brightness will be as the light; He has horns going out of His hand'. 'Brightness' and 'light' mean enlightenment, 'horns' power.

[2] In Moses,

Jehovah came from Sinai, and dawned from Seir upon them; He shone from Mount Paran, and came from myriads of holiness From His right hand came a fiery law for them. He indeed loves the peoples. All His holy ones are in your hand and have been joined together at your feet; and He will receive of your words. Deuteronomy 33:2-3.

This also refers to the Lord, whose Divine Human is described by the words 'He dawned from Seir' and 'He shone from Mount Paran' - 'from Seir' being used in regard to celestial love, 'from Mount Paran' to spiritual love. Those who are spiritual are meant by 'the peoples whom He loves' and by 'those joined together at your feet', 'the foot' meaning that which is lower, and so more obscure, in the Lord's kingdom.

[3] In the same author,

Chedorlaomer and the kings with him smote the Horites in their Mount Seir as far as El-paran, which is over into the wilderness. Genesis 14:5-6.

As regards the Lord's Divine Human being meant there by 'Mount Seir' and by 'El-paran', see 1675, 1676. In the same author,

So it was, in the second year, in the second month, on the twentieth day in the month, that the cloud lifted from over the tabernacle of the testimony. And the children of Israel travelled according to their travels from the wilderness of Sinai, and the cloud settled in the wilderness of Paran. Numbers 10:11-12.

[4] The truth that all the travels of the people in the wilderness mean the state of the Church militant, and its temptations, in which a person goes under but the Lord conquers on his behalf, and the truth that consequently they mean the Lord's own actual temptations and victories, will in the Lord's Divine mercy be shown elsewhere. And because the Lord underwent temptations by reason of His Divine Human, the Lord's Divine Human is in a similar way meant here by 'the wilderness of Paran'. The same is also meant by the following in the same author,

After that the people travelled from Hazeroth, and camped in the wilderness of Paran. And Jehovah spoke to Moses and said, Send men and let them explore the land of Canaan which I am giving to the children of Israel. And Moses sent them from the wilderness of Paran as spoken by the mouth of Jehovah. And they returned to Moses and to Aaron and to all the congregation of the children of Israel, to the wilderness of Paran in Kadesh; and they brought back word to them, and showed them the fruit of the land. Numbers 12:16; 13:1-3, 26.

Their travelling from the wilderness of Paran to explore the land of Canaan means that by means of the Lord's Divine Human these people - the children of Israel, by whom were meant those who are spiritual - have access to the heavenly kingdom, meant by the land of Canaan. But their faltering also at that time means their weakness, on account of which the Lord fulfilled everything in the Law, underwent temptations and was victorious, so that those with whom faith grounded in charity resides, also those who undergo temptations in which the Lord is victorious, have salvation from His Divine Human. This also explains why, when the Lord was tempted, He was in the wilderness, Matthew 4:1; Mark 1:12-13; Luke 4:1; see above in 2708.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.