Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Δευτερονόμιο 28

Studie

   

1 Και εαν υπακουης επιμελως εις την φωνην Κυριου του Θεου σου, δια να προσεχης να καμνης πασας τας εντολας αυτου, τας οποιας εγω προσταζω εις σε σημερον, θελει σε υψωσει Κυριος ο Θεος σου υπερανω παντων των εθνων της γης·

2 και θελουσιν ελθει επι σε πασαι αι ευλογιαι αυται και θελουσι σε ευρει, εαν υπακουσης εις την φωνην Κυριου του Θεου σου.

3 Ευλογημενος θελεις εισθαι εν τη πολει και ευλογημενος θελεις εισθαι εν τω αγρω.

4 Ευλογημενος ο καρπος της κοιλιας σου και ο καρπος της γης σου και ο καρπος των κτηνων σου, αι αγελαι των βοων σου και τα ποιμνια των προβατων σου.

5 Ευλογημενον το καλαθιον σου και η σκαφη σου.

6 Ευλογημενος θελεις εισθαι οταν εισερχησαι, και ευλογημενος θελεις εισθαι οταν εξερχησαι.

7 Τους εχθρους σου, τους επανισταμενους επι σε, ο Κυριος θελει καμει αυτους να συντριφθωσιν εμπροσθεν σου· απο μιας οδου θελουσιν εξελθει επι σε, και απο επτα οδων θελουσι φυγει απο προσωπου σου.

8 Ο Κυριος θελει εξαποστελλει επι σε την ευλογιαν εις τας αποθηκας σου και εις παντα οσα επιβαλης την χειρα σου· και θελει σε ευλογησει επι της γης την οποιαν Κυριος ο Θεος σου διδει εις σε.

9 Ο Κυριος θελει σε καταστησει εις εαυτον λαον αγιον, καθως ωμοσε προς σε, εαν φυλαττης τας εντολας Κυριου του Θεου σου, και περιπατης εις τας οδους αυτου.

10 Και παντες οι λαοι της γης θελουσιν ιδει, οτι το ονομα του Κυριου επικεκληται επι σε, και θελουσι τρομαζει απο σου.

11 Και ο Κυριος θελει σε πληθυνει εις αγαθα, εις τον καρπον της κοιλιας σου και εις τον καρπον των κτηνων σου και εις τα γεννηματα της γης σου, επι της γης την οποιαν ωμοσε Κυριος προς τους πατερας σου να δωση εις σε.

12 Ο Κυριος θελει ανοιξει εις σε τον αγαθον θησαυρον αυτου, τον ουρανον, δια να διδη βροχην εις την γην σου κατα τον καιρον αυτης, και δια να ευλογη παντα τα εργα των χειρων σου· και θελεις δανειζει εις πολλα εθνη, συ δε δεν θελεις δανειζεσθαι.

13 Και θελει σε καταστησει ο Κυριος κεφαλην και ουχι ουραν· και θελεις εισθαι μονον υπερανω και δεν θελεις εισθαι υποκατω· εαν υπακουσης εις τας εντολας Κυριου του Θεου σου, τας οποιας εγω προσταζω εις σε σημερον, να φυλαττης και να εκτελης·

14 και δεν θελεις εκκλινει απο παντων των λογων, τους οποιους εγω προσταζω εις εσας σημερον, δεξια η αριστερα, δια να υπαγης κατοπιν αλλων θεων δια να λατρευσης αυτους.

15 Αλλ' εαν δεν υπακουσης εις την φωνην Κυριου του Θεου σου, δια να προσεχης να εκτελης πασας τας εντολας αυτου και τα διαταγματα αυτου, τα οποια εγω προσταζω εις σε σημερον, πασαι αι καταραι αυται θελουσιν ελθει επι σε και θελουσι σε ευρει.

16 Κατηραμενος θελεις εισθαι εν τη πολει, και κατηραμενος θελεις εισθαι εν τω αγρω.

17 Κατηραμενον το καλαθιον σου και η σκαφη σου.

18 Κατηραμενος ο καρπος της κοιλιας σου και τα γεννηματα της γης σου, αι αγελαι των βοων σου και τα ποιμνια των προβατων σου.

19 Κατηραμενος θελεις εισθαι οταν εισερχησαι, και κατηραμενος θελεις εισθαι οταν εξερχησαι.

20 Ο Κυριος θελει εξαποστειλει επι σε την καταραν, την θλιψιν και την φθοραν, εις παντα οσα επιβαλης την χειρα σου δια να πραξης, εωσου εξολοθρευθης και εωσου αφανισθης ταχεως, δια την πονηριαν των εργων σου, διοτι εγκατελιπες εμε.

21 Ο Κυριος θελει προσκολλησει εις σε το θανατικον, εωσου σε εξολοθρευση απο της γης, οπου υπαγεις να κληρονομησης αυτην.

22 Ο Κυριος θελει σε παταξει με μαρασμον και με πυρετον και με ριγος και με φλογωσιν και με μαχαιραν και με ανεμοφθοριαν και με ερυσιβην· και θελουσι σε καταδιωκει εωσου αφανισθης.

23 Και ο ουρανος σου ο υπερανω της κεφαλης σου θελει εισθαι χαλκος, και η γη η υποκατω σου σιδηρος.

24 Ο Κυριος θελει δωσει την βροχην της γης σου κονιορτον και χωμα· εκ του ουρανου θελει καταβαινει επι σε, εωσου εξολοθρευθης.

25 Ο Κυριος θελει σε καμει να συντριφθης εμπροσθεν των εχθρων σου· απο μιας οδου θελεις εξελθει επ' αυτους, και απο επτα οδων θελεις φυγει απο προσωπου αυτων· και θελεις διασκορπισθη εις παντα τα βασιλεια της γης.

26 Και το πτωμα σου θελει εισθαι τροφη εις παντα τα ορνεα του ουρανου και εις τα θηρια της γης, και δεν θελει εισθαι ο αποδιωκων.

27 Ο Κυριος θελει σε παταξει με την Αιγυπτιακην πληγην και με αιμορροιδας και με ψωραν και με ξυσμον, ωστε να μη δυνασαι να ιατρευθης.

28 Ο Κυριος θελει σε παταξει με αφροσυνην και με τυφλωσιν και με εκστασιν καρδιας·

29 και θελεις ψηλαφα εν τω μεσω της ημερας, ως ο τυφλος ψηλαφα εν τω σκοτει, και δεν θελεις ευοδουσθαι εις τας οδους σου· και θελεις εισθαι μονον καταδυναστευομενος και διαρπαζομενος πασας τας ημερας, και δεν θελει εισθαι ο σωζων.

30 Θελεις αρραβωνισθη γυναικα, και αλλος ανηρ θελει κοιμηθη μετ' αυτης· οικιαν θελεις οικοδομησει, και δεν θελεις κατοικησει εν αυτη· αμπελωνα θελεις φυτευσει, και δεν θελεις τρυγησει αυτον.

31 Ο βους σου θελει εισθαι εσφαγμενος ενωπιον σου, και δεν θελεις φαγει εξ αυτου· ο ονος σου θελει αρπαχθη απ' εμπροσθεν σου και δεν θελει αποδοθη εις σε· τα προβατα σου θελουσι παραδοθη εις τους εχθρους σου, και δεν θελει εισθαι εις σε ο σωζων.

32 Οι υιοι σου και αι θυγατερες σου θελουσι παραδοθη εις αλλον λαον, και οι οφθαλμοι σου θελουσι βλεπει και μαραινεσθαι δι' αυτους ολην την ημεραν· και δεν θελει εισθαι δυναμις εν τη χειρι σου.

33 Τον καρπον της γης σου και παντας τους κοπους σου θελει φαγει εθνος το οποιον δεν γνωριζεις· και θελεις εισθαι μονον καταδυναστευομενος και καταπατουμενος πασας τας ημερας.

34 Και θελεις γεινει παραφρων δια τα θεαματα των οφθαλμων σου, τα οποια θελεις ιδει.

35 Ο Κυριος θελει σε παταξει εις τα γονατα και εις τα σκελη με πληγην κακην, ωστε να μη δυνασαι να ιατρευθης απο του ιχνους των ποδων σου εως της κορυφης σου.

36 Ο Κυριος θελει φερει σε και τον βασιλεα σου οντινα καταστησης επι σε, εις εθνος το οποιον δεν εγνωρισας, συ, ουδε οι πατερες σου· και εκει θελεις λατρευσει αλλους θεους, ξυλα και λιθους.

37 Και θελεις εισθαι εις εκπληξιν, εις παροιμιαν και εις διηγημα μεταξυ παντων των εθνων, οπου εν σε φερη ο Κυριος.

38 Σπορον πολυν θελεις φερει εις τον αγρον, και ολιγον θελεις συναξει διοτι θελει καταφαγει αυτον η ακρις.

39 Αμπελωνας θελεις φυτευσει και καλλιεργησει, και οινον δεν θελεις πιει ουδε θελεις τρυγησει διοτι ο σκωληξ θελει καταφαγει αυτους.

40 Ελαιας θελεις εχει εις παντα τα ορια σου, και με ελαιον δεν θελεις χρισθη· διοτι αι ελαιαι σου θελουσιν αποβαλει τον καρπον.

41 Υιους και θυγατερας θελεις γεννησει, και δεν θελουσιν εισθαι σου· διοτι θελουσιν υπαγει εις αιχμαλωσιαν.

42 Παντα τα δενδρα σου και τον καρπον της γης σου θελει καταφθειρει ο βρουχος.

43 Ο ξενος, ο εν τω μεσω σου, θελει αναβαινει υπερανω σου, ανω ανω, συ δε θελεις καταβαινει κατω κατω.

44 Εκεινος θελει δανειζει εις σε, συ δε δεν θελεις δανειζει εις αυτον· αυτος θελει εισθαι κεφαλη, και συ θελεις εισθαι ουρα.

45 Και θελουσιν ελθει επι σε πασαι αι καταραι αυται, και θελουσι σε καταδιωξει και σε ευρει, εωσου εξολοθρευθης· διοτι δεν υπηκουσας εις την φωνην Κυριου του Θεου σου, δια να φυλαττης τας εντολας αυτου και τα διαταγματα αυτου, τα οποια προσεταξεν εις σε.

46 Και ταυτα θελουσιν εισθαι επι σε και επι το σπερμα σου, εις σημειον και τερας διαπαντος.

47 Επειδη δεν ελατρευσας Κυριον τον Θεον σου εν ευφροσυνη και εν αγαθοτητι καρδιας, δια την αφθονιαν παντων·

48 δια τουτο θελεις δουλευσει τους εχθρους σου, τους οποιους ο Κυριος θελει εξαποστειλει επι σε, με πειναν και με διψαν και με γυμνοτητα και με ελλειψιν παντων· και θελει βαλει επι τον τραχηλον σου ζυγον σιδηρουν, εωσου σε εξολοθρευση.

49 Ο Κυριος θελει φερει εθνος επι σε μακροθεν, απο ακρου της γης, ως με ορμην αετου· εθνος, του οποιου την γλωσσαν δεν θελεις εννοει·

50 εθνος αγριοπροσωπον, το οποιον δεν θελει σεβασθη το προσωπον του γεροντος ουδε θελει ελεησει τον νεον·

51 και θελει τρωγει τον καρπον των κτηνων σου και τα γεννηματα της γης σου, εωσου εξολοθρευθης· το οποιον δεν θελει αφησει εις σε σιτον, οινον η ελαιον, τας αγελας των βοων σου η τα ποιμνια των προβατων σου, εωσου σε εξολοθρευση.

52 Και θελει σε πολιορκησει εις πασας τας πολεις σου, εωσου πεσωσι τα υψηλα και οχυρα τειχη σου, εις τα οποια συ ηλπιζες, καθ' ολην την γην σου· και θελει σε πολιορκησει εις πασας τας πολεις σου, καθ' ολην την γην σου την οποιαν εδωκεν εις σε Κυριος ο Θεος σου.

53 Και θελεις φαγει τον καρπον της κοιλιας σου, τας σαρκας των υιων σου και των θυγατερων σου, τους οποιους εδωκεν εις σε Κυριος ο Θεος σου, εν τη πολιορκια και εν τη καταθλιψει, με την οποιαν θελει σε καταθλιψει ο εχθρος σου·

54 ο ανηρ ο απαλος μεταξυ σου και ο σφοδρα τρυφερος θελει εμβλεψει με βλεμμα πονηρον εις τον αδελφον αυτου και εις την γυναικα του κολπου αυτου και εις τα εναπολειφθεντα τεκνα αυτου οσα εναπολειφθωσιν·

55 ωστε να μη δωση εις ουδενα εξ αυτων απο των σαρκων των τεκνων αυτου, τα οποια ηθελε τρωγει διοτι δεν εμεινεν εις αυτον ουδεν εν τη πολιορκια και εν τη καταθλιψει, με την οποιαν ο εχθρος σου θελει σε καταθλιψει εις πασας τας πολεις σου.

56 Η απαλη και τρυφερα γυνη μεταξυ σου, της οποιας ο πους δεν εδοκιμασε να πατηση επι της γης δια την τρυφεροτητα και απαλοτητα, θελει εμβλεψει με βλεμμα πονηρον εις τον ανδρα του κολπου αυτης και εις τον υιον αυτης και εις την θυγατερα αυτης,

57 και εις το βρεφος αυτης το εξελθον εκ μεσου των ποδων αυτης και εις τα τεκνα, τα οποια εγεννησε· διοτι θελει φαγει αυτα κρυφιως, δια την ελλειψιν παντων, εν τη πολιορκια και εν τη καταθλιψει, με την οποιαν ο εχθρος σου θελει σε καταθλιψει εις τας πολεις σου.

58 Εαν δεν προσεχης να καμνης παντας τους λογους του νομου τουτου, τους γεγραμμενους εν τω βιβλιω τουτω, ωστε να φοβησαι το ενδοξον και φοβερον τουτο ονομα, ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ,

59 τοτε ο Κυριος θελει καμει τρομερας τας πληγας σου και τας πληγας του σπερματος σου, πληγας μεγαλας και απαυστους και νοσους κακας και απαυστους.

60 Και θελει επιφερει επι σε πασας τας οδυνας της Αιγυπτου, δια τας οποιας ετρομαξας· και θελουσι προσκολληθη εις σε·

61 και πασαν ασθενειαν και πασαν πληγην, ητις δεν ειναι γεγραμμενη εν τω βιβλιω του νομου τουτου, ταυτας ο Κυριος θελει φερει επι σε, εωσου εξολοθρευθης.

62 Και θελετε εναπολειφθη ολιγοστοι τον αριθμον, ενω ησθε ως τα αστρα του ουρανου κατα το πληθος· διοτι δεν υπηκουσας εις την φωνην Κυριου του Θεου σου.

63 Και καθως ο Κυριος ευφρανθη εις εσας εις το να σας αγαθοποιη και να σας πληθυνη, ουτω θελει ευφρανθη ο Κυριος εις εσας εις το να σας εξαλειψη και να σας μηδενωση· και θελετε αρπαχθη απο της γης, οπου υπαγετε να κληρονομησητε αυτην.

64 Και θελει σε διασπειρει ο Κυριος εις παντα τα εθνη, απ' ακρου της γης εως ακρου της γης· και θελετε λατρευσει εκει αλλους θεους, τους οποιους δεν εγνωρισας, συ ουδε οι πατερες σου, ξυλα και λιθους.

65 Αλλα και εν τω μεσω των εθνων τουτων δεν θελεις ευρει αναπαυσιν, ουδε θελει εχει στασιν το ιχνος του ποδος σου· αλλα θελει σοι δωσει ο Κυριος εκει καρδιαν τρεμουσαν και μαραινομενους οφθαλμους και τηκομενην ψυχην.

66 Και η ζωη σου θελει εισθαι κρεμαμενη ενωπιον σου· και θελεις φοβεισθαι νυκτα και ημεραν, και δεν θελεις πιστευει εις την ζωην σου.

67 Το πρωι θελεις ειπει, Ειθε να ητο εσπερα και την εσπεραν θελεις ειπει, Ειθε να ητο πρωι δια τον φοβον της καρδιας σου, τον οποιον θελεις φοβεισθαι, και δια τα θεαματα των οφθαλμων σου, τα οποια θελεις βλεπει.

68 Και θελει σε επαναφερει ο Κυριος εις την Αιγυπτον με πλοια, απο της οδου περι της οποιας σοι ειπα, Δεν θελεις πλεον ιδει αυτην αλλην φοραν· και θελετε πωλεισθαι εκει εις τους εχθρους σας ως δουλοι και δουλαι και δεν θελει εισθαι ο αγοραζων.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7643

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7643. 'Behold, I am bringing locusts into your border' means that falsity will take possession of their outermost parts. This is clear from the meaning of 'locusts' as falsity in outermost parts, dealt with below; from the meaning of 'border' as outermost parts; and from the meaning of 'bringing', since it is used in connection with falsity, as taking possession of. It says that Jehovah will bring the locusts, but by this their being brought - brought by evil - is meant. This is similar to the attribution made to Jehovah, that is, to the Lord, where it says that 'He made Pharaoh's heart stubborn'; in actual fact it is made such by man, by the evil within him, see above in 7632. Evil does not originate in the Lord but springs from man because man diverts towards himself the good that flows in from the Lord, and instead of regarding, in every single thing, the Lord and what is the Lord's regards himself. This self-regard gives rise to a craving to have dominion over all people and to possess all that others have; it gives rise to contempt for others, and hateful, vengeful, and cruel behaviour towards those who are not disposed to apply themselves to his interests; and also it gives rise to contempt for all things connected with faith and charity, for when these flow in from the Lord he focuses them onto himself and so away from the Lord.

[2] From all this one may see that man turns into evil the actual good that flows in from the Lord. It also goes to explain why in the next life the evil distance themselves from heaven as far away as they can get; for when heaven draws nearer to them, that is, when the inflow of goodness and truth becomes more forceful, they plunge with greater force into the opposite, that is, into evil and into falsity. Then to the extent that the evil and falsity increase, they drive truth out from themselves and bring about vastation within themselves. And to the same extent they also plunge into the evils brought by punishment; for in the next life evils and punishments are interconnected.

[3] The Lord is continually rearranging the heavens, and constantly adding new inhabitants of heaven whom He provides with dwellings and inheritances. When He does this heaven draws nearer, that is, flows in with greater force, as a consequence of which hellish spirits plunge with greater force into evils and falsities, and into the punishments that go with them; and since they plunge into evils and falsities, they bring about vastation within themselves, as has been stated. This process does not stop until they have brought about complete vastation and cast themselves deeply into the hells. From this it may be recognized that nothing but good emanates from the Lord, and that evil springs from those people themselves who are ruled by evil. From all this one may now see how to understand the statement that Jehovah, that is, the Lord, made Pharaoh's heart stubborn, and the statement here that He will bring locusts, by which falsity arising from evil in outermost parts is meant.

[4] In the Word, in those places in which the laying waste of evils is referred to, the locust and the bruchus 1 are mentioned several times; and in those places 'locust' is used to mean in the internal sense falsity that lays waste the outermost parts. For as has been shown before, the human natural is interior and exterior. The falsity that is present in the outermost parts of the natural is meant by 'locust', and the evil there by 'bruchus'. Because 'locust' is used to mean falsity present in the outermost parts of the natural it says that the locusts will be brought 'into the border, and they will cover the surface of the land', and later on in verses 14-15.

The locusts came up over the land of Egypt, and rested at all the border of Egypt, and covered the surface of the whole land.

'The border' and 'the surface' mean the outermost and lowest parts, on which the more internal ones rest, that is, by which they are bounded.

[5] These things are what 'the locust' and 'the bruchus' are used to mean in David,

He sent among them swarms [of insects], which devoured them, and frogs which destroyed them; and He gave their crops to the bruchus, and their labour to the locust. Psalms 78:45-46.

And elsewhere,

He spoke so that the locust might come and the bruchus, so that it would be without number. Psalms 105:34.

These verses, which speak about Egypt, refer to 'the bruchus', but no mention is made of it in Moses, only of 'the locust'. The reason why 'the bruchus' also is referred to is that 'the bruchus' means evil and 'the locust' falsity, both of them in the outermost parts of the natural. But when 'the locust' alone is referred to it means both falsity and evil together, for 'the locust' is falsity arising from evil.

[6] In Nahum,

There the fire will devour you, the sword cut you off; it will devour you like the bruchus. Multiply yourself like the bruchus, multiply yourself like the locust; you have multiplied your merchants, more than the stars of the heavens. The bruchus has spread out, and flown away. Your monarchs are like the locust, your emperors like the locust of locusts. Nahum 3:15-17.

This refers to 'the city of blood', which means teachings that uphold falsity. And since falsity and evil are multiplied chiefly in the outermost parts of the natural (because of the presence there of the illusions of the senses arising from worldly and earthly objects, and of the sensory enjoyments resulting from various kinds of appetites), the multiplication of evil and falsity is for that reason described by 'the bruchus and locust', as it also is in Judges 6:5; 7:12; and in Jeremiah 46:23. With regard to the sensory level, which is the last and lowest of the natural, that it is utterly full of illusions and consequently of falsities, see 5084, 5089, 5094, 6310, 6711, 6313, 6318, 6598, 6612, 6614, 6621, 6624.

[7] In Joel,

What the caterpillar (eruca) left the locust has devoured, and what the locust left the beetle (melolontha) has devoured, and what the beetle left the bruchus has devoured. Awake, you drunkards, and weep; and wail, all you drinkers of wine, because of the new wine that has been cut off. For a nation will come up over My land, strong, and without number; and it will turn My vine into a waste, and My fig tree into froth. Joel 1:4-7.

In the same prophet,

The threshing floors are full of clear grain, and the presses overflow with new wine and oil. And I will recompense you for the years that the locust has consumed, the beetle (melolontha), the bruchus, and the caterpillar (eruca). Joel 2:24-25.

Here 'the locust' stands for falsity in the outermost parts which is laying waste truths and forms of good. In Moses,

You will carry much seed out into the field, but you will gather little, because the locust will consume it. You will plant vineyards, but you will not drink wine or gather [anything], for the worm will devour it. Deuteronomy 28:38-39.

Here 'the locust' stands for falsity arising from evil.

[8] In John,

Out of the smoke of the abyss that had been opened came locusts onto the earth, which were given power, as the scorpions of the earth have power. They were told not to harm the grass of the earth, or any tree, but men (homo) only who did not have the seal of God on their foreheads. They were not allowed to kill them, but to torment them for five months. The shapes of the locusts were like horses prepared for war, and on their heads there were so to speak crowns like gold, their faces being like the faces of men (homo). They had hair like women's hair, and their teeth were like lions' teeth. They had breastplates like breastplates of iron, and the sound of their wings was like the sound of chariots with many horses running to war. Finally, they had tails like scorpions, and the stings were in their tails, so that they could do harm to men (homo) for five months. They have a king over them, the angel of the abyss, whose name in Hebrew is Abaddon; but in Greek he has the name Apollyon. Revelation 9:3-11.

No one can see what all these things mean except from the internal sense. From each detail there viewed in accordance with the internal sense it is clear that 'locusts' means reasonings that are based on illusions and consequent falsities, and supported also by philosophical arguments. Thus in addition 'locusts' means the falsities which, being present in the outermost parts of the human mind and having a more earthly and bodily nature than all other falsities, can easily deceive and mislead people. For a person can embrace with ease ideas that agree with the senses, but with difficulty those that contradict them.

[9] To enable people to know that such things are meant by 'locusts', let the details of this passage be explained one by one. 'The abyss' out of which the locusts came is hell. 'The grass of the earth' which they were not to harm is factual knowledge, 'tree' recognition of what is good and true, and 'men' affections for what is good. Their being told to harm only men, not the grass of the earth or any tree, means that truth and good may come to be understood even when there is no living in accordance with them. 'Those who have the seal on their foreheads' are those who have been regenerated. Their being told to torment for five months those who did not have the seal of God on their foreheads means that they were to lay them waste. 'Locusts like horses prepared for war' are reasonings based on falsities that are used to fight against the Church's truths. 'On their heads crowns like gold' and 'faces like those of men' mean that the reasonings have a similar appearance to truth and in origin seem to be good. 'Hair like that of women' and 'teeth like the teeth of lions' are the external things of the natural or the level of the senses, that is, the illusions there which give the appearance of good. 'Breastplates of iron' are external things giving the appearance of truth. 'The sound of wings like that of chariots with many horses running to war' means the falsities of doctrinal teachings which they use to fight with and which they fight for. 'Tails like scorpions' and 'the stings in their tails' are the injuries such things can inflict. 'The king' of the abyss is hellish falsity, 'Abaddon' destruction, 'Apollyon' reasoning based on falsities that seems to be based on truth, especially if those deemed to be wise support those falsities with philosophical arguments completely misapplied; for blind admiration of their wisdom leads people to have faith in them.

[10] In the good sense 'locust' means fundamental and very general truth, and also the pleasure it gives. This was why John had locusts as his food, and wild honey, Matthew 3:4; Mark 1:6. The reason why they were his food was that John represented the Word; and by his food as well as his clothing, which consisted of camel hair together with a skin girdle, he represented the Word in the external sense. For external pleasure is meant by 'locusts and wild honey', 5620, and external truth by a garment made of camel hair and by a skin girdle, 3301. This explains why John is understood to be the Elijah who is going to come and announce the Lord's Coming, 'Elijah' being the Word, see Preface to Chapter 18 of Genesis, and 2762, 5247 (end). And Leviticus 11:22 states that locusts were among the small creatures which people were allowed to eat.

Poznámky pod čarou:

1. i.e. a (wingless) kind of locust, possibly the larva of a locust

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org