Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Δευτερονόμιο 16

Studie

   

1 Φυλαττε τον μηνα Αβιβ και καμνε το πασχα εις Κυριον τον Θεον σου· επειδη εις τον μηνα Αβιβ σε εξηγαγε Κυριος ο Θεος σου εξ Αιγυπτου δια νυκτος.

2 Θελεις λοιπον θυσιαζει το πασχα εις Κυριον τον Θεον σου, προβατον και βουν, εν τω τοπω οντινα εκλεξη ο Κυριος δια να κατοικιση εκει το ονομα αυτου.

3 Δεν θελεις τρωγει με αυτο ενζυμα· επτα ημερας θελεις τρωγει αζυμα με αυτο, αρτον θλιψεως, διοτι μετα σπουδης εξηλθες εκ γης Αιγυπτου· δια να ενθυμησαι την ημεραν της εξοδου σου εκ γης Αιγυπτου, πασας τας ημερας της ζωης σου.

4 Και δεν θελει φανη προζυμιον εις σε, κατα παντα τα ορια σου, επτα ημερας· και απο του κρεατος, το οποιον εθυσιασας την πρωτην ημεραν προς το εσπερας, δεν θελει μεινει ουδεν εως πρωι.

5 Δεν δυνασαι να θυσιασης το πασχα εν ουδεμια των πολεων σου, τας οποιας Κυριος ο Θεος σου διδει εις σε·

6 αλλ' εν τω τοπω, οντινα εκλεξη Κυριος ο Θεος σου δια να κατοικιση εκει το ονομα αυτου, θελεις θυσιαζει το πασχα την εσπεραν, προς την δυσιν του ηλιου, εν τω καιρω καθ' ον εξηλθες εξ Αιγυπτου.

7 Και θελεις εψησει αυτο και φαγει εν τω τοπω οντινα εκλεξη Κυριος ο Θεος σου· και το πρωι θελεις επιστρεφει και υπαγει εις τας κατοικιας σου.

8 Εξ ημερας θελεις τρωγει αζυμα· και την ημεραν την εβδομην θελει εισθαι συναξις επισημος εις Κυριον τον Θεον σου· δεν θελεις καμει εργασιαν.

9 Επτα εβδομαδας θελεις αριθμησει εις σεαυτον· αρχισον να αριθμης τας επτα εβδομαδας, αφου αρχισης να βαλης το δρεπανον εις τα σπαρτα.

10 Και θελεις καμει την εορτην των εβδομαδων εις Κυριον τον Θεον σου, μετα της ανηκουσης αυτοπροαιρετου προσφορας της χειρος σου, την οποιαν προσφερης, οπως σε ευλογησε Κυριος ο Θεος σου.

11 Και θελεις ευφρανθη ενωπιον Κυριου του Θεου σου, συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου και ο δουλος σου και η δουλη σου και ο Λευιτης ο εντος των πυλων σου και ο ξενος και ο ορφανος και η χηρα, οιτινες ειναι εν μεσω σου, εν τω τοπω οντινα εκλεξη Κυριος ο Θεος σου, δια να κατοικιση εκει το ονομα αυτου.

12 Και θελεις ενθυμεισθαι οτι δουλος εσταθης εν Αιγυπτω· και θελεις φυλαττει και εκτελει ταυτα τα διαταγματα.

13 Θελεις καμνει την εορτην της σκηνοπηγιας επτα ημερας, αφου συναξης τον σιτον σου και τον οινον σου·

14 και θελεις ευφρανθη εν τη εορτη σου, συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου και ο δουλος σου και η δουλη σου και ο Λευιτης και ο ξενος και ο ορφανος και η χηρα, οιτινες ειναι εντος των πυλων σου.

15 Επτα ημερας θελεις εορταζει εις Κυριον τον Θεον σου, εν τω τοπω οντινα εκλεξη ο Κυριος· διοτι Κυριος ο Θεος σου θελει σε ευλογει εις παντα τα γεννηματα σου και εις παντα τα εργα των χειρων σου· και θελεις εξαπαντος ευφρανθη.

16 Τρις του ενιαυτου θελει εμφανιζεσθαι παν αρσενικον σου ενωπιον Κυριου του Θεου σου, εν τω τοπω οντινα εκλεξη· εν τη εορτη των αζυμων, και εν τη εορτη των εβδομαδων, και εν τη εορτη της σκηνοπηγιας· και δεν θελουσιν εμφανιζεσθαι ενωπιον του Κυριου κενοι.

17 Εκαστος θελει διδει κατα την δυναμιν αυτου, κατα την ευλογιαν Κυριου του Θεου σου, την οποιαν σοι εδωκε.

18 Κριτας και αρχοντας θελεις καταστησει εις σεαυτον κατα πασας τας πολεις σου, τας οποιας Κυριος ο Θεος σου διδει εις σε κατα τας φυλας σου· και θελουσι κρινει τον λαον εν κρισει δικαια.

19 Δεν θελεις διαστρεψει κρισιν· δεν θελεις αποβλεπει εις προσωπον ουδε θελεις λαμβανει δωρον· διοτι το δωρον τυφλονει τους οφθαλμους των σοφων και διαφθειρει τους λογους των δικαιων.

20 Το δικαιον, το δικαιον θελεις ακολουθει· δια να ζησης και να κληρονομησης την γην, την οποιαν Κυριος ο Θεος σου διδει εις σε.

21 Δεν θελεις φυτευσει εις σεαυτον αλσος οποιωνδηποτε δενδρων πλησιον του θυσιαστηριου Κυριου του Θεου σου, το οποιον θελεις καμει εις σεαυτον·

22 ουδε θελεις στησει εις σεαυτον αγαλμα· τα οποια μισει Κυριος ο Θεος σου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 661

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

661. And shall send gifts one to another.- That this signifies their consociation, is evident from the signification of sending gifts, as denoting to be consociated from love and friendship; for gifts from such an affection and disposition bring together both the well-disposed and the ill-disposed; in this case, those who are opposed to the goods of love and truths of doctrine, signified by the two witnesses who were slain and cast out into the street of the great city, which is spiritually called Sodom and Egypt. It is to be observed that nothing is more delightful to the ill-disposed and the wicked than to destroy the goods of love and the truths of doctrine wherever these are, and to do evil to those in whom they are; for they burn with hatred against such things, and for this reason there continually exhales from the hell, where such persons are, a deadly hatred against celestial love and spiritual faith, consequently against heaven, and especially against the Lord Himself; and they are in the delight of their heart as often as they are permitted to do evil. Such is the wild-beast nature of those who are in hell. This therefore is what is meant by, they shall rejoice and shall be glad over them. The ill-disposed also enter into friendships and band together for the purpose of doing injury to the well-disposed; the delight of hatred, which is the delight of their love, unites them together, and then they appear to be friends in heart, although they are enemies. This, therefore, is the signification of sending gifts one to another.

[2] Since gifts captivate the mind and bring about consociation, therefore in ancient times it was customary to give gifts to priests and prophets, also to princes and kings, when they were approached (1 Sam. 9:7, 8). And it was also a statute that they should not appear empty, that is, without gifts, before Jehovah, but that in their feasts every one should bring a gift according to his blessing (Exodus 23:15; 34:20; Deuteronomy 16:16, 17); and therefore the wise men from the east brought gifts, gold, frankincense, and myrrh, to the Lord as soon as He was born (Matthew 2:11), according to the prediction in David (Psalm 72:10); and for the same reason, the oblations upon the altar, which were sacrifices, and also the meat-offerings and drink-offerings, were called gifts (Isaiah 18:7; 57:6; 66:20; Zeph. 3:10; Matthew 5:23, 24; and elsewhere), and this because external gifts signified internal or spiritual gifts, namely, such as proceed from the heart, and thus belong consequently to affection and faith; and because conjunction is effected by means of these, therefore gifts, in the spiritual sense, signify conjunction when used in reference to God, and consociation when used in reference to men.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org