Bible

 

Mateo 10

Studie

   

1 Kaj li alvokis al si la dek du discxiplojn, kaj donis al ili auxtoritaton super malpuraj spiritoj, por elpeli ilin, kaj por sanigi cxian malsanon kaj cxian malfortajxon.

2 Kaj la nomoj de la dek du apostoloj estas jenaj:la unua, Simon, kiu estis nomata Petro, kaj lia frato Andreo, Jakobo, filo de Zebedeo, kaj lia frato Johano,

3 Filipo kaj Bartolomeo, Tomaso, kaj Mateo, impostisto, Jakobo, filo de Alfeo, kaj Tadeo,

4 Simon, la Fervorulo, kaj Judas Iskariota, kiu ankaux perfidis lin.

5 CXi tiujn dek du Jesuo forsendis, kaj ordonis al ili, dirante: Ne iru sur vojon de nacianoj, kaj ne eniru en urbon de Samarianoj;

6 sed iru prefere al la perditaj sxafoj de la domo de Izrael.

7 Kaj dum vi iros, prediku, dirante:La regno de la cxielo alproksimigxis.

8 Malsanulojn sanigu, mortintojn levu, leprulojn purigu, demonojn elpelu:donace vi ricevis, donace donu.

9 Ne provizu oron nek argxenton nek kupron en viajn zonojn,

10 nek saketon por vojagxo, nek du tunikojn, nek sxuojn, nek bastonon; cxar la laboranto meritas sian nutrajxon.

11 Kaj en iu ajn urbo aux vilagxo, en kiun vi eniros, demandu, kiu tie estas inda; kaj logxu tie, gxis vi foriros.

12 Kaj venante en la domon, salutu gxin.

13 Kaj se la domo estas inda, via paco venu sur gxin; sed se gxi ne estas inda, via paco revenu al vi.

14 Kaj se iu ne akceptos vin, nek auxskultos viajn vortojn, tiam forirante el tiu domo aux tiu urbo, deskuu la polvon de viaj piedoj.

15 Vere mi diras al vi:Pli elporteble estos por la lando de Sodom kaj Gomora en la tago de jugxado, ol por tiu urbo.

16 Jen mi forsendas vin kiel sxafojn meze de lupoj; estu do prudentaj kiel serpentoj, kaj simplaj kiel kolomboj.

17 Sed gardu vin kontraux la homoj; cxar ili transdonos vin al sinedrioj, kaj en siaj sinagogoj ili vin skurgxos;

18 kaj antaux provincestrojn kaj regxojn vi estos kondukitaj pro mi, por atesto al ili kaj al la nacianoj.

19 Sed kiam ili transdonos vin, ne zorgu, kiel aux kion vi parolos; cxar estos donita al vi en tiu horo tio, kion vi parolos.

20 CXar parolas ne vi, sed la Spirito de via Patro parolas en vi.

21 Kaj frato transdonos fraton al morto, kaj patro filon; kaj infanoj ribelos kontraux gepatroj kaj mortigos ilin.

22 Kaj vi estos malamataj de cxiuj pro mia nomo; sed kiu persistos gxis la fino, tiu estos savita.

23 Kaj kiam oni vin persekutos en unu urbo, forkuru en alian; cxar vere mi diras al vi:Vi ne trairos la urbojn de Izrael, antaux ol venos la Filo de homo.

24 Discxiplo ne estas super sia instruanto, nek sklavo super sia sinjoro.

25 Suficxas por la discxiplo, ke li estu kiel lia instruanto, kaj la sklavo, kiel lia sinjoro. Se oni nomis la dommastron Baal-Zebub, kiom pli ankaux liajn domanojn!

26 Tial ne timu ilin, cxar nenio estas kovrita, kio ne estos elmontrita, kaj nenio kasxita, kio ne estos konigita.

27 Kion mi diras al vi en la mallumo, tion parolu en la lumo; kaj kion vi auxdas en la orelon, tion proklamu sur la tegmentoj.

28 Kaj ne timu tiujn, kiuj mortigas la korpon, sed ne povas mortigi la animon; sed prefere timu Tiun, kiu povas pereigi kaj animon kaj korpon en Gehena.

29 CXu oni ne vendas du paserojn por asaro? tamen unu el ili ne falos teren sen via Patro;

30 sed ecx la haroj de via kapo estas cxiuj kalkulitaj.

31 Tial ne timu; vi valoras pli, ol multaj paseroj.

32 CXiun do, kiu konfesos min antaux homoj, mi ankaux konfesos antaux mia Patro, kiu estas en la cxielo.

33 Sed kiu malkonfesos min antaux homoj, tiun mi ankaux malkonfesos antaux mia Patro, kiu estas en la cxielo.

34 Ne supozu, ke mi venis, por enkonduki pacon sur la teron; mi venis, por enkonduki ne pacon, sed glavon.

35 CXar mi venis, por kontrauxmeti viron kontraux lian patron, kaj filinon kontraux sxian patrinon, kaj bofilinon kontraux sxian bopatrinon;

36 kaj la domanoj de homo estos liaj malamikoj.

37 Kiu amas patron aux patrinon pli ol min, tiu ne estas inda je mi; kaj kiu amas filon aux filinon pli ol min, tiu ne estas inda je mi.

38 Kaj kiu ne prenas sian krucon kaj sekvas post mi, tiu ne estas inda je mi.

39 Kiu trovas sian vivon, tiu gxin perdos; kaj kiu perdas sian vivon pro mi, tiu gxin trovos.

40 Kiu vin akceptas, tiu min akceptas; kaj kiu min akceptas, tiu akceptas Tiun, kiu min sendis.

41 Kiu akceptas profeton en la nomo de profeto, tiu ricevos rekompencon de profeto; kaj kiu akceptas justulon en la nomo de justulo, tiu ricevos rekompencon de justulo.

42 Kaj kiu trinkigos nur tason da malvarma akvo al unu el cxi tiuj malgranduloj en la nomo de discxiplo, vere mi diras al vi, tiu neniel perdos sian rekompencon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2397

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2397. 'And Jehovah has sent us to destroy it' means that they must inevitably perish - these words being similar in meaning to the things stated above in 2395. By the pronoun 'us', that is, the men or the angels, is meant the Lord's Divine Human and His Holy proceeding, as shown above. By means of these the good were saved and the evil perished; though the latter in fact perished according to the law that evil itself destroyed them. And because they perished in this fashion, doing so as a result of the Lord's Coming into the world, it is said according to the appearance that they were sent to destroy them.

[2] Several times in the Word it is said of the Lord that He was 'sent from the Father', as is said here, 'Jehovah has sent us'. In every instance however 'being sent' means in the internal sense coming forth, as in John,

They have received and know in truth that I came forth from You, and they have believed that You sent Me. John 17:8.

Similarly elsewhere, as in the same gospel,

God did not send His Son into the world to judge the world, but that the world might be saved through Him. John 3:17.

In the same gospel,

He who does not honour the Son does not honour the Father who sent Him. John 5:23

Many other examples exist besides these, as in Matthew 10:40; 15:24; John 3:34; 4:34; 5:30, 36-38; 6:29, 39-40, 44, 57; 7:16, 18, 28-29; 8:16, 18, 29, 42; 9:4; 10 John 36; 11:41-42; 12:44-45, 49; 13:20; 14:24; 17:18; 20:21; Luke 4:43; 9:48; 10:16; Mark 9:37; Isaiah 61:1.

[3] The Holiness of the Spirit is in similar fashion spoken of as being sent, that is, as going forth from the Lord's Divine, as in John,

Jesus said, When the Paraclete comes, whom I shall send to you from the Father, even the spirit of truth who goes forth from the Father, He will bear witness to Me. John 15:26.

In the same gospel,

If I go away I will send the Paraclete to you. John 16:5, 7.

This is why the prophets were spoken of as being 'sent', for the words they uttered went forth from the Holiness of the Lord's Spirit. And because it is from Divine Good that all Divine Truth goes forth the expression 'to be sent' strictly speaking has reference to Divine Truth. What 'going forth' is, is also evident, namely that he who goes forth, or the thing that goes forth, is part of him from whom it goes forth.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.