¹ Kaj estis finitaj la cxielo kaj la tero kaj cxiuj iliaj apartenajxoj.

² Kaj Dio finis en la sepa tago Sian laboron, kiun Li faris, kaj Li ripozis en la sepa tago de la tuta laboro, kiun Li faris.

³ Kaj Dio benis la sepan tagon kaj sanktigis gxin, cxar en gxi Li ripozis de Sia tuta laboro, kiun Li faris kreante.

⁴ Tia estas la naskigxo de la cxielo kaj la tero, kiam ili estis kreitaj, kiam Dio la Eternulo faris la teron kaj la cxielon.

⁵ Kaj nenia kampa arbetajxo ankoraux estis sur la tero, kaj nenia kampa herbo ankoraux kreskis, cxar Dio la Eternulo ne pluvigis sur la teron, kaj ne ekzistis homo, por prilabori la teron.

⁶ Sed nebulo levigxadis de la tero kaj donadis malsekecon al la tuta suprajxo de la tero.

⁷ Kaj Dio la Eternulo kreis la homon el polvo de la tero, kaj Li enblovis en lian nazon spiron de vivo, kaj la homo farigxis viva animo.

⁸ Kaj Dio la Eternulo plantis gxardenon en Eden en la Oriento, kaj Li metis tien la homon, kiun Li kreis.

⁹ Kaj Dio la Eternulo elkreskigis el la tero cxiun arbon cxarman por la vido kaj bonan por la mangxo, kaj la arbon de vivo en la mezo de la gxardeno, kaj la arbon de sciado pri bono kaj malbono.

¹⁰ Kaj rivero eliras el Eden, por akvoprovizi la gxardenon, kaj de tie gxi dividigxas kaj farigxas kvar cxefpartoj.

¹¹ La nomo de unu estas Pisxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon HXavila, kie estas la oro.

¹² Kaj la oro de tiu lando estas bona; tie trovigxas bedelio kaj la sxtono onikso.

¹³ Kaj la nomo de la dua rivero estas Gihxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon Etiopujo.

¹⁴ Kaj la nomo de la tria rivero estas HXidekel; gxi estas tiu, kiu fluas antaux Asirio. Kaj la kvara rivero estas Euxfrato.

¹⁵ Kaj Dio la Eternulo prenis la homon kaj enlogxigis lin en la gxardeno Edena, por ke li prilaboradu gxin kaj gardu gxin.

¹⁶ Kaj Dio la Eternulo ordonis al la homo, dirante: De cxiu arbo de la gxardeno vi mangxu;

¹⁷ sed de la arbo de sciado pri bono kaj malbono vi ne mangxu, cxar en la tago, en kiu vi mangxos de gxi, vi mortos.

¹⁸ Kaj Dio la Eternulo diris: Ne estas bone, ke la homo estu sola; Mi kreos al li helpanton similan al li.

¹⁹ Kaj Dio la Eternulo kreis el la tero cxiujn bestojn de la kampo kaj cxiujn birdojn de la cxielo, kaj venigis ilin al la homo, por vidi, kiel li nomos ilin; kaj kiel la homo nomis cxiun vivan estajxon, tiel restis gxia nomo.

²⁰ Kaj la homo donis nomojn al cxiuj brutoj kaj al la birdoj de la cxielo kaj al cxiuj bestoj de la kampo; sed por la homo ne trovigxis helpanto simila al li.

²¹ Kaj Dio la Eternulo faligis profundan dormon sur la homon, kaj cxi tiu endormigxis; kaj Li prenis unu el liaj ripoj kaj fermis la lokon per karno.

²² Kaj Dio la Eternulo konstruis el la ripo, kiun Li prenis de la homo, virinon, kaj Li venigis sxin al la homo.

²³ Kaj la homo diris: Jen nun sxi estas osto el miaj ostoj kaj karno el mia karno; sxi estu nomata Virino, cxar el Viro sxi estas prenita.

²⁴ Tial viro forlasos sian patron kaj sian patrinon, kaj aligxos al sia edzino, kaj ili estos unu karno.

²⁵ Kaj ili ambaux estis nudaj, la homo kaj lia edzino, kaj ili ne hontis.

¹ And it came to pass, that when Jesus had finished these sayings, he departed from Galilee, and came into the coasts of Judaea beyond Jordan;

² And great multitudes followed him; and he healed them there.

³ The Pharisees also came unto him, tempting him, and saying unto him, Is it lawful for a man to put away his wife for every cause?

⁴ And he answered and said unto them, Have ye not read, that he which made them at the beginning made them male and female,

⁵ And said, For this cause shall a man leave father and mother, and shall cleave to his wife: and they twain shall be one flesh?

⁶ Wherefore they are no more twain, but one flesh. What therefore God hath joined together, let not man put asunder.

⁷ They say unto him, Why did Moses then command to give a writing of divorcement, and to put her away?

⁸ He saith unto them, Moses because of the hardness of your hearts suffered you to put away your wives: but from the beginning it was not so.

⁹ And I say unto you, Whosoever shall put away his wife, except it be for fornication, and shall marry another, committeth adultery: and whoso marrieth her which is put away doth commit adultery.

¹⁰ His disciples say unto him, If the case of the man be so with his wife, it is not good to marry.

¹¹ But he said unto them, All men cannot receive this saying, save they to whom it is given.

¹² For there are some eunuchs, which were so born from their mother's womb: and there are some eunuchs, which were made eunuchs of men: and there be eunuchs, which have made themselves eunuchs for the kingdom of heaven's sake. He that is able to receive it, let him receive it.

¹³ Then were there brought unto him little children, that he should put his hands on them, and pray: and the disciples rebuked them.

¹⁴ But Jesus said, Suffer little children, and forbid them not, to come unto me: for of such is the kingdom of heaven.

¹⁵ And he laid his hands on them, and departed thence.

¹⁶ And, behold, one came and said unto him, Good Master, what good thing shall I do, that I may have eternal life?

¹⁷ And he said unto him, Why callest thou me good? there is none good but one, that is, God: but if thou wilt enter into life, keep the commandments.

¹⁸ He saith unto him, Which? Jesus said, Thou shalt do no murder, Thou shalt not commit adultery, Thou shalt not steal, Thou shalt not bear false witness,

¹⁹ Honour thy father and thy mother: and, Thou shalt love thy neighbour as thyself.

²⁰ The young man saith unto him, All these things have I kept from my youth up: what lack I yet?

²¹ Jesus said unto him, If thou wilt be perfect, go and sell that thou hast, and give to the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come and follow me.

²² But when the young man heard that saying, he went away sorrowful: for he had great possessions.

²³ Then said Jesus unto his disciples, Verily I say unto you, That a rich man shall hardly enter into the kingdom of heaven.

²⁴ And again I say unto you, It is easier for a camel to go through the eye of a needle, than for a rich man to enter into the kingdom of God.

²⁵ When his disciples heard it, they were exceedingly amazed, saying, Who then can be saved?

²⁶ But Jesus beheld them, and said unto them, With men this is impossible; but with God all things are possible.

²⁷ Then answered Peter and said unto him, Behold, we have forsaken all, and followed thee; what shall we have therefore?

²⁸ And Jesus said unto them, Verily I say unto you, That ye which have followed me, in the regeneration when the Son of man shall sit in the throne of his glory, ye also shall sit upon twelve thrones, judging the twelve tribes of Israel.

²⁹ And every one that hath forsaken houses, or brethren, or sisters, or father, or mother, or wife, or children, or lands, for my name's sake, shall receive an hundredfold, and shall inherit everlasting life.

³⁰ But many that are first shall be last; and the last shall be first.