Bible

 

Eliro 17

Studie

   

1 La tuta komunumo de la Izraelidoj elmovigxis el la dezerto Sin laux siaj tagvojoj, kiel ordonis la Eternulo; kaj ili starigis sian tendaron en Refidim, kaj la popolo ne havis akvon por trinki.

2 Kaj la popolo malpacis kontraux Moseo, kaj ili diris:Donu al ni akvon por trinki. Kaj Moseo diris al ili:Kial vi malpacas kontraux mi? kial vi provas la Eternulon?

3 Sed la popolo tie suferis pro manko de akvo, kaj la popolo murmuris kontraux Moseo, kaj diris:Kial vi elkondukis nin el Egiptujo, por mortigi nin kaj niajn infanojn kaj niajn brutojn per soifo?

4 Tiam Moseo kriis al la Eternulo, dirante:Kion mi faros kun cxi tiu popolo? baldaux povas okazi, ke ili min sxtonmortigos.

5 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Preteriru antaux la popolo, kaj prenu kun vi kelkajn el la cxefoj de Izrael, kaj vian bastonon, per kiu vi frapis la riveron, prenu en vian manon, kaj iru.

6 Jen Mi staros antaux vi tie super roko sur HXoreb; kaj vi frapos la rokon, kaj eliros el gxi akvo, kaj la popolo trinkos. Kaj Moseo faris tiel antaux la okuloj de la cxefoj de Izrael.

7 Kaj li donis al tiu loko la nomon Masa kaj Meriba, pro la malpaco de la Izraelidoj, kaj pro tio, ke ili provis la Eternulon, dirante:CXu la Eternulo estas inter ni, aux ne?

8 Venis la Amalekidoj, kaj ekmilitis kontraux la Izraelidoj en Refidim.

9 Tiam Moseo diris al Josuo:Elektu al ni virojn, kaj eliru, batalu kontraux la Amalekidoj. Morgaux mi staros sur supro de monteto, kaj la Dian bastonon mi havos en mia mano.

10 Kaj Josuo faris, kiel diris al li Moseo, kaj batalis kontraux la Amalekidoj; kaj Moseo, Aaron, kaj HXur supreniris sur la supron de la monteto.

11 Kaj cxiufoje, kiam Moseo levis sian manon, venkis Izrael; kaj kiam li mallevis sian manon, venkis Amalek.

12 Sed la manoj de Moseo estis pezaj; tial ili prenis sxtonon kaj metis gxin sub lin, kaj li sidigxis sur gxi; kaj Aaron kaj HXur subtenis liajn manojn, unu de unu flanko, la dua de la dua flanko; kaj liaj manoj estis en gxusta tenigxo gxis la subiro de la suno.

13 Kaj Josuo senfortigis Amalekon kaj lian popolon per la glavo.

14 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Skribu cxi tion por memoro en libron kaj enmetu cxi tion en la orelojn de Josuo, ke Mi ekstermos la memoron pri Amalek sub la cxielo.

15 Moseo konstruis altaron, kaj donis al gxi la nomon:La Eternulo mia Standardo.

16 CXar li diris:Estas promesite per la altaro de la Eternulo, ke la Eternulo militos kontraux Amalek de generacio al generacio.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8723

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8723. Verses 24-27. And Moses hearkened to the voice of his father-in-law, and did all that he had said. And Moses chose men of strenuousness out of all Israel, and gave them as heads over the people: princes of thousands, princes of hundreds, princes of fifties, and princes of tens. And they shall judge the people in every time, the difficult word they shall bring unto Moses, and every small word they shall judge. And Moses let his father-in-law go, and he went to himself unto his own land.

“And Moses hearkened to the voice of his father-in-law, and did all that he had said,” signifies the effect according to the setting in order of Divine good; “and Moses chose men of strenuousness out of all Israel,” signifies the choice of truths with which good could be conjoined among those who were of the spiritual church; “and gave them as heads over the people,” signifies influx into these truths; “princes of thousands, princes of hundreds, princes of fifties, and princes of tens,” signifies primary truths that are subordinate in successive order to the truth proceeding immediately from the Divine; “and they shall judge the people in every time,” signifies their consequent perpetual dependence; “the difficult word they shall bring unto Moses,” signifies mediation and intercession; “and every small word they shall judge,” signifies the appearance of some particular and singular things as from another source; “and Moses let his father-in-law go,” signifies a state of truth Divine accommodated; “and he went to himself unto his own land,” signifies to the Divine Itself.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.