Bible

 

Eliro 14

Studie

   

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:

2 Diru al la Izraelidoj, ke ili iru returne, kaj starigu sian tendaron antaux Pi-Hahxirot, inter Migdol kaj la maro, apud Baal-Cefon; tie ili starigxu tendare super la maro.

3 Faraono diros pri la Izraelidoj:Ili perdis la vojon en la lando, la dezerto ilin sxlosis.

4 Kaj Mi obstinigos la koron de Faraono, kaj li kuros post ili; kaj Mi glorigxos per Faraono kaj per lia tuta militistaro, kaj la Egiptoj sciigxos, ke Mi estas la Eternulo. Kaj ili faris tiel.

5 Kiam oni diris al la regxo de Egiptujo, ke la popolo forkuris, tiam la koro de Faraono kaj de liaj servantoj turnigxis kontraux la popolon, kaj ili diris:Kion ni faris, forliberiginte la Izraelidojn de servado al ni?

6 Kaj li jungis sian cxaron kaj prenis kun si sian popolon.

7 Kaj li prenis sescent plej bonajn cxarojn kaj cxiujn cxarojn de Egiptujo kaj la cxefojn de la tuta militistaro.

8 Kaj la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, la regxo de Egiptujo, kaj li postkuris la Izraelidojn; sed la Izraelidojn elirigis mano alta.

9 La Egiptoj postkuris ilin, kaj cxiuj cxevaloj kaj cxaroj de Faraono kaj liaj rajdantoj kaj lia militistaro atingis ilin, kiam ili staris tendare super la maro, apud Pi-Hahxirot antaux Baal-Cefon.

10 Kiam Faraono alproksimigxis, tiam la Izraelidoj levis siajn okulojn, kaj ekvidis, ke jen la Egiptoj iras post ili; kaj ili tre ektimis, kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo.

11 Kaj ili diris al Moseo:CXu ne ekzistis tomboj en Egiptujo, ke vi prenis nin, por morti en la dezerto? kion vi faris al ni, elkondukinte nin el Egiptujo?

12 Tion ni diris ja al vi en Egiptujo:Lasu nin, kaj ni servu la Egiptojn; cxar pli bone estus por ni servi la Egiptojn, ol morti en la dezerto.

13 Tiam Moseo diris al la popolo:Ne timu; staru, kaj vidu la savon de la Eternulo, kiun Li faros al vi hodiaux; cxar la Egiptojn, kiujn vi vidas hodiaux, vi eterne neniam plu vidos.

14 La Eternulo militos por vi, kaj vi silentu.

15 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Kion vi krias al Mi? diru al la Izraelidoj, ke ili ekiru.

16 Kaj vi levu vian bastonon kaj etendu vian manon super la maron kaj disfendu gxin, por ke la Izraelidoj iru tra la mezo de la maro sur seka tero.

17 Kaj jen, Mi obstinigos la korojn de la Egiptoj, kaj ili iros post vi; kaj Mi glorigxos per Faraono kaj per lia tuta militistaro, per liaj cxaroj kaj liaj rajdantoj.

18 Kaj la Egiptoj sciigxos, ke Mi estas la Eternulo, kiam Mi glorigxos per Faraono, per liaj cxaroj kaj liaj rajdantoj.

19 Kaj la Dia angxelo, kiu iradis antaux la tendaro de la Izraelidoj, formovigxis kaj ekiris post ili; kaj la nuba kolono formovigxis de antaux ili kaj starigxis post ili;

20 kaj gxi aperis inter la tendaro de la Egiptoj kaj la tendaro de la Izraelidoj, kaj gxi estis nubo malluma, kaj lumis dum la nokto tiamaniere, ke unuj al la aliaj ne povis alproksimigxi dum la tuta nokto.

21 Kaj Moseo etendis sian manon super la maron; kaj la Eternulo pelis la maron per forta orienta vento dum la tuta nokto kaj faris la maron seka tero; kaj la akvo disfendigxis.

22 Kaj la Izraelidoj ekiris tra la mezo de la maro sur seka tero, kaj la akvo estis por ili muro dekstre kaj maldekstre.

23 Kaj la Egiptoj postkuris kaj venis post ili, cxiuj cxevaloj de Faraono, liaj cxaroj kaj liaj rajdantoj, en la mezon de la maro.

24 Kiam venis la matena gardotempo, la Eternulo ekrigardis la tendaron de la Egiptoj el la fajra kaj nuba kolono, kaj Li tumultigis la tendaron de la Egiptoj.

25 Kaj Li depusxis la radojn de iliaj cxaroj kaj malrapidigis ilian iradon. Tiam la Egiptoj diris:Ni forkuru for de la Izraelidoj, cxar la Eternulo militas por ili kontraux la Egiptoj.

26 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Etendu vian manon super la maron, por ke la akvo revenu sur la Egiptojn, sur iliajn cxarojn kaj iliajn rajdantojn.

27 Kaj Moseo etendis sian manon super la maron, kaj la maro revenis en la komenco de la mateno, sur sian lokon, kaj la Egiptoj kuris renkonte al gxi. Kaj la Eternulo jxetis la Egiptojn en la mezon de la maro.

28 Kaj la akvo revenis, kaj kovris la cxarojn kaj la rajdantojn de la tuta militistaro de Faraono, kiu venis post ili en la maron; ne restis el ili ecx unu.

29 Sed la Izraelidoj iris sur seka tero tra la mezo de la maro, kaj la akvo estis por ili muro dekstre kaj maldekstre.

30 Kaj la Eternulo savis en tiu tago la Izraelidojn el la mano de la Egiptoj; kaj la Izraelidoj vidis la Egiptojn mortintaj sur la bordo de la maro.

31 Kaj la Izraelidoj vidis la grandan manon, kiun la Eternulo aperigis sur la Egiptoj, kaj la popolo ektimis la Eternulon kaj ekkredis al la Eternulo kaj al Lia sklavo Moseo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8158

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8158. Verses 10-14 And Pharaoh drew near. And the children of Israel lifted up their eyes, and behold, the Egyptians were travelling after them; and they were in great fear, and the children of Israel cried out to Jehovah. And they said to Moses, Were there no graves in Egypt, [since] you have taken us away to die in the wilderness? What is this you have done to us, to bring us out of Egypt? Is this not the word that we spoke to you in Egypt, saying, Leave us alone, and let us serve the Egyptians; for it is better for us to serve the Egyptians than to die in the wilderness? And Moses said to the people, Have no fear; stand firm and see the salvation of Jehovah, which He will accomplish for you today; for the Egyptians whom you see today you will see again no more for ever. Jehovah will fight for you, and you are to be silent.

And Pharaoh drew near' means an oppressive influx from there of falsity arising from evil. 'And the children of Israel lifted up their eyes' means the understanding part of the mind, and thought. 'And behold, the Egyptians were travelling after them' means the constantly increasing oppressiveness of falsity. 'And they were in great fear' means a feeling of horror. 'And the children of Israel cried out to Jehovah' means pleading for help. 'And they said to Moses' means the climax of the temptation, when there is despair. 'Were there no graves in Egypt, [since] you have taken us away to die in the wilderness?' means that if damnation was their lot it made no difference whether it came to them through the falsities of molesters or through a state of temptations in which they would go under. 'What is this you have done to us, to bring us out of Egypt?' means that their deliverance from molestations by falsities had been to no avail. 'Is this not the word that we spoke to you in Egypt, saying' means that something such as this had been thought by them when they were molested by falsities. 'Leave us alone, and let us serve the Egyptians' means that they would not be drawn back from surrendering themselves. 'For it is better for us to serve the Egyptians than to die in the wilderness?' means that damnation through the violence of falsity in the state of molestations would be preferable to damnation that came about through yielding in a state of temptations. 'And Moses said to the people' means being raised by God's truth from a state of despair. 'Have no fear' means that there should be no feeling of despair. 'Stand firm and see the salvation of Jehovah' means salvation from the Lord alone and not at all from themselves. 'Which He will accomplish today' means which will continue into eternity. 'For the Egyptians whom you see today you will see again no more for ever' means that falsities which are moved aside once will remain moved aside even into eternity. 'Jehovah will fight for you' means that the Lord alone endures the conflicts brought by temptations. 'And you are to be silent' means that by their own powers they will achieve absolutely nothing.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.