Bible

 

Leviticus 7

Studie

   

1 Dit is nu de wet des schuldoffers; het is een heiligheid der heiligheden.

2 In de plaats, waar zij het brandoffer slachten, zullen zij het schuldoffer slachten; en men zal deszelfs bloed rondom op het altaar sprengen.

3 En daarvan zal men al zijn vet offeren, den staart, en het vet, dat het ingewand bedekt;

4 Ook de beide nieren, en het vet, dat daaraan is, dat op de weekdarmen is; en het net over de lever, met de nieren, zal men afnemen.

5 En de priester zal die aansteken op het altaar, ten vuuroffer den HEERE; het is een schuldoffer.

6 Al wat mannelijk is onder de priesteren zal dat eten; in de heilige plaats zal het gegeten worden; het is een heiligheid der heiligheden.

7 Gelijk het zondoffer, alzo zal ook het schuldoffer zijn; enerlei wet zal voor dezelve zijn; het zal des priesters zijn, die daarmede verzoening gedaan zal hebben.

8 Ook de priester, die iemands brandoffer offert, die priester zal de huid des brandoffers hebben, dat hij geofferd heeft.

9 Daartoe al het spijsoffer, dat in den oven gebakken wordt, met al wat in den ketel en in den pan bereid wordt, zal des priesters zijn, die dat offert.

10 Ook alle spijsoffer met olie gemengd, of droog, zal voor alle zonen van Aaron zijn, voor den enen als voor den anderen.

11 Dit is nu de wet des dankoffers, dat men den HEERE offeren zal.

12 Indien hij dat tot een lof offer offert, zo zal hij, nevens het lofoffer, ongezuurde koeken met olie gemengd, en ongezuurde vladen met olie bestreken, offeren; en zullen die koeken met olie gemengd van geroost meelbloem zijn.

13 Benevens de koeken zal hij tot zijn offerande gedesemd brood offeren, met het lofoffer zijns dankoffers.

14 En een daarvan uit de ganse offerande zal hij den HEERE ten hefoffer offeren; het zal voor den priester zijn, die het bloed des dankoffers sprengt.

15 Maar het vlees van het lofoffer zijns dankoffers zal op den dag van deszelfs offerande gegeten worden; daarvan zal men niet tot den morgen overlaten.

16 En zo het slachtoffer zijner offerande een gelofte, of vrijwillig offer is, dat zal ten dage als hij zijn offer offeren zal, gegeten worden, en het overgeblevene daarvan zal ook des anderen daags gegeten worden.

17 Wat nog van het vlees des slachtoffers overgebleven is, zal op den derden dag met vuur verbrand worden;

18 Want zo enigzins van dat vlees zijns dankoffers op den derden dag gegeten wordt, die dat geofferd heeft, zal niet aangenaam zijn; het zal hem niet toegerekend worden, het zal een afgrijselijk ding zijn; en de ziel, die daarvan eet, zal haar ongerechtigheid dragen.

19 En het vlees, dat iets onreins aangeroerd zal hebben, zal niet gegeten worden; met vuur zal het verbrand worden; maar aangaande het andere vlees, dat vlees zal een ieder, die rein is, mogen eten.

20 Doch als een ziel het vlees van het dankoffer, hetwelk des HEEREN is, gegeten zal hebben, en haar onreinigheid aan haar is, zo zal die ziel uit haar volken uitgeroeid worden.

21 En wanneer een ziel iets onreins zal aangeroerd hebben, als de onreinigheid des mensen, of het onreine vee, of enig onrein verfoeisel, en zal van het vlees des dankoffers, hetwelk des HEEREN is, gegeten hebben, zo zal die ziel uit haar volken uitgeroeid worden.

22 Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

23 Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geen vet van een os, of schaap, of geit, zult gij eten.

24 Maar het vet van een dood aas, en het vet van het verscheurde, mag tot alle werk gebezigd worden; doch gij zult het ganselijk niet eten.

25 Want al wie het vet van vee eten zal, van hetwelk men den HEERE een vuuroffer zal geofferd hebben, die ziel, die het gegeten zal hebben, zal uit haar volken uitgeroeid worden.

26 Ook zult gij in uw woningen geen bloed eten, hetzij van het gevogelte, of van het vee.

27 Alle ziel, die enig bloed eten zal, die ziel zal uit haar volken uitgeroeid worden.

28 Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

29 Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wie zijn dankoffer den HEERE offert, zal zijn offerande van zijn dankoffer den HEERE toebrengen.

30 Zijn handen zullen de vuurofferen des HEEREN brengen; het vet aan de borst zal hij met die borst brengen, om die tot een beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN te bewegen.

31 En de priester zal dat vet op het altaar aansteken; doch de borst zal voor Aaron en zijn zonen zijn.

32 Gij zult ook den rechterschouder tot een hefoffer den priester geven, uit uw dankofferen.

33 Wie uit de zonen van Aaron het bloed des dankoffers en het vet offert, dien zal de rechterschouder ten dele zijn.

34 Want de beweegborst en den hefschouder heb Ik van de kinderen Israels uit hun dankofferen genomen, en heb dezelve aan Aaron, den priester, en aan zijn zonen, tot een eeuwige inzetting gegeven, van de kinderen Israels.

35 Dit is de zalving van Aaron en de zalving van zijn zonen, van de vuurofferen des HEEREN; ten dage als Hij hen deed naderen, om het priesterdom den HEERE te bedienen;

36 Hetwelk de HEERE hun van de kinderen Israels te geven geboden heeft, ten dage als Hij hen zalfde; het zij een eeuwige inzetting voor hun geslachten.

37 Dit is de wet des brandoffers, des spijsoffers, des zondoffers, des schuldoffers, des vuloffers en des dankoffers;

38 Die de HEERE Mozes op den berg Sinai geboden heeft, ten dage als Hij den kinderen Israels gebood, dat zij hun offeranden den HEERE, in de woestijn van Sinai, zouden offeren.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Doctrine of the Lord # 9

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 65  
  

9. In a broader sense the Law means everything written by Moses in his five books. This is apparent from the following verses:

In Luke:

Abraham said to (the rich man in hell), “They have Moses and the prophets; let them hear them.... If they do not hear Moses and the prophets, neither will they be persuaded even if one rose from the dead.” (Luke 16:29, 31)

In John:

Philip...said to (Nathanael), “We have found Him of whom Moses in the Law, and the Prophets, wrote....” (John 1:45)

In Matthew:

Do not think that I came to undo the Law and the Prophets. I did not come to undo but to fulfill. (Matthew 5:17-18)

Again in Matthew:

...all the Prophets and the Law prophesied until John. (Matthew 11:13)

In Luke:

The Law and the Prophets were until John. Since that time the kingdom of God is preached.... (Luke 16:16)

In Matthew:

...whatever you wish men to do to you, do also to them...this is the Law and the Prophets. (Matthew 7:12)

Again in Matthew:

Jesus said..., “You shall love the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and...you shall love your neighbor as yourself. On these two commandments hang all the Law and the Prophets.” (Matthew 22:37, 39-40)

In these places Moses and the Prophets, or the Law and the Prophets, mean everything written in the books of Moses and in the books of the Prophets.

[2] That the Law in particular means everything written by Moses is still more apparent from the following verses:

In Luke:

When the days of her purification according to the Law of Moses were completed, they brought (Jesus) to Jerusalem to present Him to the Lord (as it is written in the Law of the Lord, that every male who opens the womb shall be called holy to the Lord), and to offer a sacrifice according to what is said in the Law of the Lord, “A pair of turtledoves or two young pigeons.” ...And...the parents brought...Jesus (into the Temple), to do for Him according to the custom of the Law.... When they had performed all things according to the Law of the Lord.... (Luke 2:22-24, 27, 39)

In John:

In the Law Moses commanded us to stone such.... (John 8:5)

Again in John:

...the Law was given through Moses.... (John 1:17)

It is apparent from this that when reference is made to statements made in the books of Moses, those books are called sometimes the Law and sometimes Moses. This is apparent also in Matthew 8:4; Mark 10:2-4, 12:19; Luke 20:28, 37; John 3:14, 7:19, 51, 8:17, 19:7.

[3] There are also many other things commanded by Moses that he calls the Law. So, for example, laws regarding burnt offerings (Leviticus 6:9, 7:37). Regarding other sacrifices (Leviticus 6:25, 7:1-11). Regarding the grain offering (Leviticus 6:14). Regarding leprosy (Leviticus 14:2). Regarding jealousy (Numbers 5:29-30). Regarding the Nazirite (Numbers 6:13, 21).

Moreover, Moses himself calls his books the Law:

Moses wrote this Law and delivered it to the priests, the sons of Levi, who bore the ark of the covenant of Jehovah.... (And he said to them,) “Take this book of the Law, and place it beside the Ark of the Covenant of Jehovah....” (Deuteronomy 31:9, 11, 26)

It was placed beside the Ark, because the Ark had in it the stone tablets which, in a strict sense, are the Law.

The books of Moses were later called the book of the Law:

Hilkiah the high priest said to Shaphan the scribe, “I have found the book of the Law in the house of Jehovah.” ...when the king heard the words of the book of the Law, he tore his clothes. (2 Kings 22:8, 11, 23:24)

  
/ 65  
  

Published by the General Church of the New Jerusalem, 1100 Cathedral Road, Bryn Athyn, Pennsylvania 19009, U.S.A. A translation of Doctrina Novae Hierosolymae de Domino, by Emanuel Swedenborg, 1688-1772. Translated from the Original Latin by N. Bruce Rogers. ISBN 9780945003687, Library of Congress Control Number: 2013954074.