¹ Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

² Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

³ Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken; Ons hout komt Ons op prijs te staan.

⁵ Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁶ Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁷ Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁸ Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁹ Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

¹⁰ Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹² De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹³ Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹⁴ De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁵ De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁷ Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁸ Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁹ Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

²⁰ Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²¹ HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²² Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

¹ Want ziet, de Heere, Heere der heirscharen, zal van Jeruzalem en van Juda wegnemen den stok en den staf, allen stok des broods, en allen stok des waters;

² Den held en den krijgsman, den rechter en den profeet, en den waarzegger, en den oude;

³ Den overste van vijftig, en den aanzienlijke, en den raadsman, en den wijze onder de werkmeesters, en dien, die kloek ter tale is.

⁴ En Ik zal jongelingen stellen tot hun vorsten, en kinderen zullen over hen heersen;

⁵ En het volk zal gedrongen worden, de een zal zijn tegen den ander, en een iegelijk tegen zijn naaste; de jongeling zal stout zijn tegen den oude, de verachte tegen den eerlijke.

⁶ Wanneer iemand zijn broeder uit het huis zijns vaders zal aangrijpen, zeggende: Gij hebt een kleed, wees ons ten overste, laat toch dezen aanstoot onder uw hand wezen;

⁷ Zo zal hij in dien dag zijn hand opheffen, zeggende: Ik kan geen heelmeester wezen; er is ook geen brood en geen kleed in mijn huis; zet mij niet tot een overste des volks.

⁸ Want Jeruzalem heeft aangestoten, en Juda is gevallen, dewijl hun tong en handelingen tegen den HEERE zijn, om de ogen Zijner heerlijkheid te verbitteren.

⁹ Het gelaat huns aangezichts getuigt tegen hen, en hun zonden spreken zij vrij uit, gelijk Sodom; zij verbergen ze niet. Wee hunlieder ziel; want zij doen zichzelven kwaad.

¹⁰ Zegt den rechtvaardige, dat het hem wel gaan zal; dat zij de vrucht hunner werken zullen eten.

¹¹ Wee den goddeloze, het zal hem kwalijk gaan, want de vergelding zijner handen zal hem geschieden.

¹² De drijvers Mijns volks zijn kinderen, en vrouwen heersen over hetzelve. O Mijn volk! die u leiden, verleiden u, en den weg uwer paden slokken zij in.

¹³ De HEERE stelt Zich om te pleiten, en Hij staat, om de volken te richten.

¹⁴ De HEERE komt ten gerichte tegen de oudsten Zijns volks en deszelfs vorsten, want gijlieden hebt dezen wijngaard verteerd; de roof des ellendigen is in uwe huizen.

¹⁵ Wat is ulieden, dat gij Mijn volk verbrijzelt, en de aangezichten der ellendigen vermaalt? spreekt de Heere, Heere der heirscharen.

¹⁶ Verder zegt de HEERE: Daarom dat de dochteren van Sion zich verheffen, en gaan met uitgestrekten hals, en lonken met de ogen, al gaande en trippelende daarhenen treden, en alsof haar voeten gebonden waren.

¹⁷ Zo zal de HEERE den schedel der dochteren van Sion schurftig maken, en de HEERE zal haar schaamte ontbloten.

¹⁸ Ten zelfden dage zal de HEERE wegnemen het sieraad der kousebanden, en de netjes, en de maantjes.

¹⁹ De reukdoosjes, en de kleine ketentjes, en de glinsterende kledingen,

²⁰ De hoofdkroning, en de armversierselen, en de bindselen, en de reukballetjes, en de oorringen,

²¹ De ringen en de voorhoofdsierselen,

²² De wisselklederen, en de manteltjes, en de hoedjes, en de buidels,

²³ De spiegels, en de fijn-linnen deksels, en de hulledoeken, en de sluiers.

²⁴ En het zal geschieden, dat er voor specerij stank zal zijn, en lossigheid voor een gordel, en kaalheid in plaats van haarvlechten, en omgording eens zaks in plaats van een wijden rok, en verbranding in plaats van schoonheid.

²⁵ Uw mannen zullen door het zwaard vallen, en uw helden in den strijd.

²⁶ En haar poorten zullen treuren, en leed dragen, en zij zal, ledig gemaakt zijnde, op de aarde zitten.

²³ I saw the earth, and, behold, it was waste and void; and the heavens, and they had no light.

²⁴ I saw the mountains, and behold, they trembled, and all the hills moved back and forth.

²⁵ I saw, and behold, there was no man, and all the birds of the sky had fled.