Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Joël 2

Studie

   

1 Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn, want de dag des HEEREN komt, want hij is nabij.

2 Een dag van duisternis en donkerheid, Een dag van wolken en dikke duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en machtig volk, desgelijks van ouds niet geweest is, en na hetzelve niet meer zal zijn tot in jaren van vele geslachten.

3 Voor hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam; het land is voor hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, en ook is er geen ontkomen van hetzelve.

4 De gedaante deszelven is als de gedaante van paarden, en als ruiters zo zullen zij lopen.

5 Zij zullen daarhenen springen als een gedruis van wagenen, op de hoogten der bergen; als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen verteert; als een machtig volk, dat in slagorde gesteld is.

6 Van deszelfs aangezicht zullen de volken in pijn zijn; alle aangezichten zullen betrekken als een pot.

7 Als helden zullen zij lopen, als krijgslieden zullen zij de muren beklimmen; en zij zullen daarhenen trekken, een iegelijk in zijn wegen, en zullen hun paden niet verdraaien.

8 Ook zullen zij de een den ander niet dringen; zij zullen daarhenen trekken elk in zijn baan; en al vielen zij op een geweer, zij zouden niet verwond worden.

9 Zij zullen in de stad omlopen, zij zullen lopen op de muren, zij zullen klimmen in de huizen; zij zullen door de vensteren inkomen als een dief.

10 De aarde is beroerd voor deszelfs aangezicht, de hemel beeft; de zon en maan worden zwart, en de sterren trekken haar glans in.

11 En de HEERE verheft Zijn stem voor Zijn heir henen; want Zijn leger is zeer groot, want Hij is machtig, doende Zijn woord; want de dag des HEEREN is groot en zeer vreselijk, en wie zal hem verdragen?

12 Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage.

13 En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.

14 Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE, uw God.

15 Blaast de bazuin te Sion, heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit.

16 Verzamelt het volk, heiligt de gemeente, vergadert de oudsten, verzamelt de kinderkens, en die de borsten zuigen; de bruidegom ga uit zijn binnenkamer, en de bruid uit haar slaapkamer.

17 Laat de priesters, des HEEREN dienaars, wenen tussen het voorhuis en het altaar, en laat hen zeggen: Spaar Uw volk, o HEERE! en geef Uw erfenis niet over tot een smaadheid, dat de heidenen over hen zouden heersen; waarom zouden zij onder de volken zeggen: Waar is hunlieder God?

18 Zo zal de HEERE ijveren over Zijn land, en Hij zal Zijn volk verschonen.

19 En de HEERE zal antwoorden en tot Zijn volk zeggen: Ziet, Ik zend ulieden het koren, en den most, en de olie, dat gij daarvan verzadigd zult worden; en Ik zal u niet meer overgeven tot een smaadheid onder de heidenen.

20 En Ik zal dien van het noorden verre van ulieden doen vertrekken, en hem wegdrijven in een dor en woest land, zijn aangezicht naar de Oostzee, en zijn einde naar de achterste zee; en zijn stank zal opgaan, en zijn vuiligheid zal opgaan; want hij heeft grote dingen gedaan.

21 Vrees niet, o land! verheug u, en wees blijde; want de HEERE heeft grote dingen gedaan.

22 Vreest niet, gij beesten des velds! want de weiden der woestijn zullen weder jong gras voortbrengen; want het geboomte zal zijn vrucht dragen, de wijnstok en vijgeboom zullen hun vermogen geven.

23 En gij, kinderen van Sion! verheugt u en zijt blijde in den HEERE, uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid; en Hij zal u den regen doen nederdalen, den vroegen regen en den spaden regen in de eerste maand.

24 En de dorsvloeren zullen vol koren zijn, en de perskuipen van most en olie overlopen.

25 Alzo zal Ik ulieden de jaren vergelden, die de sprinkhaan, de kever, en de kruidworm, en de rups heeft afgegeten; Mijn groot heir, dat Ik onder u gezonden heb.

26 En gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten, en prijzen den Naam des HEEREN, uw Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft; en Mijn volk zal niet beschaamd worden tot in eeuwigheid.

27 En gij zult weten, dat Ik in het midden van Israel ben, en dat Ik de HEERE, uw God, ben, en niemand meer; en Mijn volk zal niet beschaamd worden in eeuwigheid.

28 En daarna zal het geschieden, dat Ik Mijn Geest zal uitgieten over alle vlees, en uw zonen en uw dochteren zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen, uw jongelingen zullen gezichten zien;

29 Ja, ook over de dienstknechten, en over de dienstmaagden, zal Ik in die dagen Mijn Geest uitgieten.

30 En Ik zal wondertekenen geven in den hemel en op de aarde: bloed, en vuur, en rookpilaren.

31 De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer dat die grote en vreselijke dag des HEEREN komt.

32 En het zal geschieden, al wie den Naam des HEEREN zal aanroepen, zal behouden worden; want op den berg Sions en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, gelijk als de HEERE gezegd heeft; en dat, bij de overgeblevenen, die de HEERE zal roepen.

   

Bible

 

I Koningen 8

Studie

   

1 Toen vergaderde Salomo de oudsten van Israel, en al de hoofden der stammen, de oversten der vaderen, onder de kinderen Israels, tot den koning Salomo te Jeruzalem, om de ark des verbonds des HEEREN op te brengen uit de stad Davids, dewelke is Sion.

2 En alle mannen van Israel verzamelden zich tot den koning Salomo, in de maand Ethanim op het feest; die is de zevende maand.

3 En al de oudsten van Israel kwamen; en de priesters namen de ark op.

4 En zij brachten de ark des HEEREN en de tent der samenkomst opwaarts mitsgaders al de heilige vaten, die in de tent waren; en de priesters en de Levieten brachten dezelve opwaarts.

5 De koning Salomo nu en de ganse vergadering van Israel, die bij hem vergaderd waren, waren met hem voor de ark, offerende schapen en runderen, die vanwege de menigte niet konden geteld, noch gerekend worden.

6 Alzo brachten de priesteren de ark des verbonds des HEEREN tot haar plaats, tot de aanspraakplaats van het huis, tot het heilige der heiligen, tot onder de vleugelen der cherubim.

7 Want de cherubim spreidden beide vleugelen over de plaats der ark; en de cherubim overdekten de ark en haar handbomen van boven.

8 Daarna schoven zij de handbomen verder uit, dat de hoofden der handbomen gezien werden uit het heiligdom voor aan de aanspraakplaats, maar buiten niet gezien werden; en zij zijn aldaar tot op dezen dag.

9 Er was niets in de ark, dan alleen de twee stenen tafelen, die Mozes bij Horeb daarin gelegd had, als de HEERE een verbond maakte met de kinderen Israels, toen zij uit Egypteland uitgetogen waren.

10 En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen, dat een wolk het huis des HEEREN vervulde.

11 En de priesters konden niet staan om te dienen, vanwege de wolk; want de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld.

12 Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in donkerheid zou wonen.

13 Ik heb immers een huis gebouwd, U ter woonstede, een vaste plaats tot Uw eeuwige woning.

14 Daarna wendde de koning zijn aangezicht om, en zegende de ganse gemeente van Israel; en de ganse gemeente van Israel stond.

15 En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God Israels, Die met Zijn mond tot mijn vader David gesproken heeft, en heeft het met Zijn hand vervuld, zeggende:

16 Van dien dag af, dat Ik Mijn volk Israel uit Egypteland uitgevoerd heb, heb Ik geen stad verkoren uit alle stammen van Israel, om een huis te bouwen, dat Mijn Naam daar zou wezen; maar Ik heb David verkoren, dat hij over Mijn volk Israel wezen zou.

17 Het was ook in het hart van mijn vader David, een huis den Naam van den HEERE, den God Israels, te bouwen.

18 Maar de HEERE zeide tot David, mijn vader: Dewijl dat in uw hart geweest is Mijn Naam een huis te bouwen, gij hebt welgedaan, dat het in uw hart geweest is.

19 Evenwel gij zult dat huis niet bouwen; maar uw zoon, die uit uw lendenen voortkomen zal, die zal Mijn Naam dat huis bouwen.

20 Ze heeft de HEERE bevestigd Zijn woord, dat Hij gesproken had; want ik ben opgestaan in de plaats van mijn vader David, en ik zit op den troon van Israel, gelijk als de HEERE gesproken heeft; en ik heb een huis gebouwd den Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

21 En ik heb daar een plaats beschikt voor de ark, waarin het verbond des HEEREN is, hetwelk Hij met onze vaderen maakte, als Hij hen uit Egypteland uitvoerde.

22 En Salomo stond voor het altaar des HEEREN, tegenover de ganse gemeente van Israel, en breidde zijn handen uit naar den hemel;

23 En hij zeide: HEERE, God van Israel, er is geen God, gelijk Gij, boven in den hemel, noch beneden op de aarde, houdende het verbond en de weldadigheid aan Uw knechten, die voor Uw aangezicht met hun ganse hart wandelen;

24 Die Uw knecht, mijn vader David, gehouden hebt, wat Gij tot hem gesproken hadt; want met Uw mond hebt Gij gesproken, en met Uw hand vervuld, gelijk het te dezen dage is.

25 En nu HEERE, God van Israel, houd Uw knecht, mijn vader David, wat Gij tot hem gesproken hebt, zeggende: Geen man zal u van voor Mijn aangezicht afgesneden worden, die op den troon van Israel zitte; alleenlijk zo uw zonen hun weg bewaren, om te wandelen voor Mijn aangezicht, gelijk als gij gewandeld hebt voor Mijn aangezicht.

26 Nu dan, o God van Israel, laat toch Uw woord waar worden, hetwelk Gij gesproken hebt tot Uw knecht, mijn vader David.

27 Maar waarlijk, zou God op de aarde wonen? Zie, de hemelen, ja, de hemel der hemelen zouden U niet begrijpen, hoeveel te min dit huis, dat ik gebouwd heb!

28 Wend U dan nog tot het gebed van Uw knecht, en tot zijn smeking, o HEERE, mijn God, om te horen naar het geroep en naar het gebed, dat Uw knecht heden voor Uw aangezicht bidt.

29 Dat Uw ogen open zijn, nacht en dag, over dit huis, over deze plaats, van dewelke Gij gezegd hebt: Mijn Naam zal daar zijn; om te horen naar het gebed, hetwelk Uw knecht bidden zal in deze plaats.

30 Hoor dan naar de smeking van Uw knecht, en van Uw volk Israel, die in deze plaats zullen bidden; en Gij, hoor in de plaats Uwer woning, in den hemel, ja, hoor, en vergeef.

31 Wanneer iemand tegen zijn naaste zal gezondigd hebben, en hij hem een eed des vloeks opgelegd zal hebben, om zichzelven te vervloeken; en de eed des vloeks voor Uw altaar in dit huis komen zal;

32 Hoor Gij dan in den hemel, en doe, en richt Uw knechten, veroordelende den ongerechtige, gevende zijn weg op zijn hoofd, en rechtvaardigende den gerechtige, gevende hem naar zijn gerechtigheid.

33 Wanneer Uw volk Israel zal geslagen worden voor het aangezicht des vijands, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en zich tot U bekeren, en Uw Naam belijden, en tot U in dit huis bidden en smeken zullen;

34 Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw volk Israel, en breng hen weder in het land, dat Gij hun vaderen gegeven hebt.

35 Als de hemel zal gesloten zijn, dat er geen regen is, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben; en zij in deze plaats bidden, en Uw Naam belijden, en van hun zonden zich bekeren zullen, als Gij hen geplaagd zult hebben;

36 Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw knechten en van Uw volk Israel, als Gij hun zult geleerd hebben den goeden weg in denwelken zij wandelen zullen; en geef regen op Uw land, dat Gij Uw volk tot een erfenis gegeven hebt.

37 Als er honger in het land wezen zal, als er pest wezen zal, als er brandkoren, honigdauw, sprinkhanen, kevers wezen zullen, als zijn vijand in het land zijner poorten hem belegeren zal, of enige plage, of enige krankheid wezen zal;

38 Alle gebed, alle smeking, die van enig mens, van al Uw volk Israel, geschieden zal; als zij erkennen, een ieder de plage zijns harten, en een ieder zijn handen in dit huis uitbreiden zal;

39 Hoor Gij dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en vergeef, en doe, en geef een iegelijk naar al zijn wegen, gelijk Gij zijn hart kent; want Gij alleen kent het hart van alle kinderen der mensen;

40 Opdat zij U vrezen al de dagen, die zij leven zullen in het land, dat Gij onzen vaderen gegeven hebt.

41 Zelfs ook aangaande den vreemde, die van Uw volk Israel niet zal zijn, maar uit verren lande om Uws Naams wil komen zal;

42 (Want zij zullen horen van Uw groten Naam, en van Uw sterke hand, en van Uw uitgestrekten arm) als hij komen en bidden zal in dit huis;

43 Hoor Gij in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en doe naar alles, waarom die vreemde tot U roepen zal; opdat alle volken der aarde Uw Naam kennen, om U te vrezen, gelijk Uw volk Israel, en om te weten, dat Uw Naam genoemd wordt over dit huis, hetwelk ik gebouwd heb.

44 Wanneer Uw volk in den krijg tegen zijn vijand uittrekken zal door den weg, dien Gij hen henen zenden zult, en zullen tot den HEERE bidden naar den weg dezer stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit huis, hetwelk ik Uw Naam gebouwd heb;

45 Hoor dan in den hemel hun gebed en hun smeking, en voer hun recht uit.

46 Wanneer zij gezondigd zullen hebben tegen U (want geen mens is er, die niet zondigt), en Gij tegen hen vertoornd zult zijn, en hen leveren zult voor het aangezicht des vijands, dat degenen, die hen gevangen hebben, hen gevankelijk wegvoeren in des vijands land, dat verre of nabij is.

47 En zij in het land, waar zij gevankelijk weggevoerd zijn, weder aan hun hart brengen zullen, dat zij zich bekeren, en tot U smeken in het land dergenen, die ze gevankelijk weggevoerd hebben, zeggende: Wij hebben gezondigd, en verkeerdelijk gedaan, wij hebben goddelooslijk gehandeld;

48 En zij zich tot U bekeren, met hun ganse hart, en met hun ganse ziel, in het land hunner vijanden, die hen gevankelijk weggevoerd zullen hebben; en tot U bidden zullen naar den weg van hun land (hetwelk Gij hun vaderen gegeven hebt), naar deze stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit huis, dat ik Uw Naam gebouwd heb;

49 Hoor dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, hun gebed en hun smeking en voer hun recht uit;

50 En vergeef aan Uw volk, dat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en al hun overtredingen, waarmede zij tegen U zullen overtreden hebben; en geef hun barmhartigheid voor het aangezicht dergenen, die ze gevangen houden, opdat zij zich hunner ontfermen;

51 Want zij zijn Uw volk en Uw erfdeel, die Gij uitgevoerd hebt uit Egypteland, uit het midden des ijzeren ovens;

52 Opdat Uw ogen open zijn tot de smeking van Uw knecht en tot de smeking van Uw volk Israel, om naar hen te horen, in al hun roepen tot U.

53 Want Gij hebt hen U tot een erfdeel afgezonderd, uit alle volken der aarde; gelijk als Gij gesproken hebt door den dienst van Mozes, Uw knecht, als Gij onze vaderen uit Egypte uitvoerdet, Heere Heere!

54 Het geschiedde nu, als Salomo voleind had dit ganse gebed, en deze smeking tot den HEERE te bidden, dat hij van voor het altaar des HEEREN opstond, van het knielen op zijn knieen, met zijn handen uitgebreid naar den hemel;

55 Zo stond hij, en zegende de ganse gemeente van Israel, zeggende met luider stem:

56 Geloofd zij de HEERE, Die aan Zijn volk Israel rust gegeven heeft, naar alles, wat Hij gesproken heeft! Niet een enig woord is er gevallen van al Zijn goede woorden, die Hij gesproken heeft door den dienst van Mozes, Zijn knecht.

57 De HEERE, onze God, zij met ons, gelijk als Hij geweest is met onze vaderen; Hij verlate ons niet, en begeve ons niet;

58 Neigende tot Zich ons hart, om in al Zijn wegen te wandelen, en om te houden Zijn geboden, en Zijn inzettingen, en Zijn rechten, dewelke Hij onzen vaderen geboden heeft.

59 En dat deze mijn woorden, waarmede ik voor den HEERE gesmeekt heb, mogen nabij zijn voor den HEERE, onzen God, dag en nacht; opdat Hij het recht van Zijn knecht uitvoere, en het recht van Zijn volk Israel, elkeen dagelijks op zijn dag.

60 Opdat alle volken der aarde weten, dat de HEERE die God is, niemand meer;

61 En ulieder hart volkomen zij met den HEERE, onzen God, om te wandelen in Zijn inzettingen, en Zijn geboden te houden, gelijk te dezen dage.

62 En de koning, en gans Israel met hem, offerden slachtofferen voor het aangezicht des HEEREN.

63 En Salomo offerde ten dankoffer, dat hij den HEERE offerde, twee en twintig duizend runderen, en honderd en twintig duizend schapen. Alzo hebben zij het huis des HEEREN ingewijd, de koning en al de kinderen Israels.

64 Ten zelfden dage heiligde de koning het middelste des voorhofs, dat voor het huis des HEEREN was, omdat hij aldaar het brandoffer en het spijsoffer bereid had, mitsgaders het vet der dankofferen; want het koperen altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN was, was te klein, om de brandofferen, en de spijsofferen, en het vet der dankofferen te vatten.

65 Terzelfder tijd ook hield Salomo het feest, en gans Israel met hem, een grote gemeente, van den ingang af van Hamath tot de rivier van Egypte, voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, zeven dagen en zeven dagen, zijnde veertien dagen.

66 Op den achtsten dag liet hij het volk gaan, en zij zegenden den koning; daarna gingen zij naar hun tenten, blijde en goedsmoeds over al het goede, dat de HEERE aan David, Zijn knecht, en aan Israel, Zijn volk, gedaan had.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 315

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

315. As if slain, signifies as yet acknowledged by few. This is evident from the signification of "slain," as being, in reference to the Lord, that He has not been acknowledged; here that few have acknowledged His Human to be Divine, for it is said "a Lamb standing as if slain," a "lamb" signifying the Lord in respect to the Divine Human (as was shown just above, n. 314. The meaning here is similar to what was said of the Lord (Revelation 1:18), "and I became dead," which signifies that He was rejected (See above, n. 83). In the spiritual or internal sense, "slain" does not mean slain in respect to the body, but in respect to the soul; and man is slain in respect to the soul when he is no longer in any good of faith, for he then has no spiritual life, but death instead, which is called spiritual death. But this is not what the term "slain" signifies when applied to the Lord, since the Lord is life itself, and gives spiritual life to everyone; but it signifies either that He is rejected or that He is not acknowledged; for with those who do not acknowledge, and still more with those who deny, He is as nothing. The Lord Himself, to be sure, and also His Divine, is acknowledged in the church, but in respect to the Human as a mere man and not as God; thus it is that His Divine Human is not acknowledged; this, therefore, is what is meant by "a Lamb standing as if slain." But that the Lord is God also as to the Human, can be seen in The Doctrine of the New Jerusalem 280-310), and will be seen at the end of this work, where it will be plainly shown.

[2] Those who think solely from the sense of the letter of the Word, and not at the same time from the doctrine of genuine truth, know no otherwise than that "slain" in the Word means slain in respect to the body; but that it means slain in respect to the soul will be seen from the passages to be quoted presently. For it is acknowledged that the Word in its inmost is spiritual, although in the sense of the letter it is natural; and to be slain spiritually is to perish in respect to the soul, as is the case with those who do not receive the life of heaven, which is called "life eternal," and also simply "life," and who thus in place of this have death, which is damnation. And because this is acknowledged, it follows that "to be slain" means in the Word to perish by falsities and evils. But spiritually the Lord is said "to be slain" when the truth from Him is denied and the good from Him is rejected; with these the Lord is also not acknowledged, for he who denies and rejects what is from Him, denies and rejects Him also, for the Lord is with man in his truths and goods.

[3] But here His Divine Human is treated of; that this is not acknowledged as yet, is known. I will state the reasons: One is, that the popish body has transferred to its own primate all Divine power that the Lord has, also that in respect to His Human, and are unwilling to hear that it is Divine, since it is from His Human. The other reason is, that those who are not of that body have made faith alone the sole means of salvation, and not the life of charity; and those who do this are unable to perceive the Lord's Human as differing from the human of another man; they therefore abide blindly in the doctrine of the Trinity from the creed of Athanasius, and cannot be illustrated.

[4] That "to be slain" in the Word signifies to be slain spiritually, can be seen from the following passages. In Isaiah:

Thou, like an abominable shoot, the raiment of those that are slain, thrust through with the sword: for thou hast destroyed thy land, thou hast slain thy people. Prepare slaughter for His sons (Isaiah 14:19-21).

This is said of Babylon, which signifies the profanation of good and truth, and the consequent destruction of the church. It is compared to "the raiment of those that are slain, who are thrust through with the sword," because "the raiment of those that are slain" signifies abominable falsity, defiling and destroying the things of the church; they are therefore said "to be thrust through with the sword," because "sword" signifies falsity destroying truth. Therefore it is said, "thou hast destroyed thy land, thou hast slain thy people," "land" means the church, and "people" those therein who are in truths; to "slay" these is to destroy by falsities. "Prepare slaughter for his sons" signifies that their falsities are to be destroyed, "his sons" meaning falsities.

[5] In Jeremiah:

The slain of Jehovah shall be at that day from the end of the earth unto the end of the earth (Jeremiah 25:33).

"The slain of Jehovah from the end of the earth unto the end of the earth" signify those with whom all the truths of the church have been destroyed by falsities; "the slain of Jehovah" signifying those with whom they have been destroyed, and "from the end of the earth unto the end of the earth" signifying all things of the church.

[6] In the same:

Therefore give their sons to the famine, and make them flow down upon the hands of the sword, that men may become rare, 1 slain with death, their young men smitten with the sword in war (Jeremiah 18:21).

"To give the sons to the famine, and to make them flow down upon the hands of the sword," signifies to extinguish the truths of the church through failure of the knowledges of truth and through falsities, "sons" are truths, "famine" is a failure of knowledges, and "sword" falsity destroying truth; "that men may become rare, slain with death," signifies that there is no affection of truth or wisdom therefrom, "men" signifying the affection of truth and wisdom therefrom (See above, n. 280; "their young men smitten with the sword in war" signifies because truths have been destroyed by the assaults of falsity, "young men" meaning truths, "sword" falsity destroying, and "war" the assault of falsity.

[7] In Ezekiel:

Pass ye through Jerusalem, and smite; neither let your eye spare; slay ye to destruction the old man, the young man, and the virgin, and the infant; but come not near against any man upon whom is the sign (Ezekiel 9:5-6).

This was said by "the man clothed in linen," or by the angel, to other angels, and was heard by the prophet. It does not mean that they should pass through Jerusalem, and should smite and slay to destruction old men, young men, virgins, and infants; but "Jerusalem" means the church in respect to doctrine, and it is meant that the church is altogether vastated in respect to all the goods and truths that constitute it; "old man" means wisdom which is of good; "young man" intelligence which is of truth; "virgin" the affection of these; and "infant" every good and truth in its birth, in a special sense the good of innocence, by which all things of the church with man are begotten; "the man [vir] upon whom was the sign and to whom they should not come near," signifies truth from good.

[8] In the same:

That they may stone them with a stone, may cleave them with swords, may slay their sons and their daughters, and burn up their houses with fire (Ezekiel 23:47).

This was said of Samaria and Jerusalem, which are here called Oholah and Oholibah; by which are signified the two churches, namely, the spiritual and the celestial, here those churches devastated by falsities and evils. "To stone with a stone, and to cleave with swords," signifies the destruction of truth by falsities, for "stoning" signified punishment and death because of violence offered to Divine truth; "cleaving by swords" has a like signification. "To slay sons and daughters" signifies to destroy all truths and goods, "sons" meaning truths and "daughters" goods; and "to burn up the houses with fire" signifies to destroy all things that are of love and charity by the evils of the love of self and the world, "houses" mean man's interiors, thus the things that are of his love, here that these are destroyed; "fire" meaning love in both senses.

[9] In Jeremiah:

They have lain on the earth, lad and old man in the streets; my virgins and my young men have fallen by the sword; Thou hast slain in the day of Thine anger, Thou hast not pitied (Lamentations 2:21).

Here, too, the church devastated is treated of. "To lie on the earth and in the streets" signifies to be destroyed by evils and falsities; "lad and old man, virgins and young men have fallen by the sword," signifies here, as above, all goods and truths with intelligence and wisdom; "thou hast slain in the day of Thine anger, Thou hast not pitied," signifies their extinction, "the day of anger" signifying the last state of the church, when judgment takes place. Slaying, that is, extinguishing these things, is attributed to Jehovah; but it is man himself, the sense of the letter being such as to attribute to Jehovah what belongs to the man himself (See Arcana Coelestia 2447, 5798, 6071, 6991, 6997, 7533, 7632, 7643, 7679, 7710, 7877, 7926, 8227, 8282, 8483, 8632, 9010, 9128, 9306, 10431).

[10] In Amos:

I will cut off the judge out of the midst of Moab, and will slay all the princes thereof with him (Amos. Amos 2:3).

"Moab" in the Word, means those who adulterate the goods of the church; the "judge who will be cut off," and the "princes who will be slain," signify the good which is adulterated, and the truths which are thereby falsified, "judge" meaning good, and "prince" truth.

[11] In Zechariah:

A voice of the howling of the shepherds, that their magnificence is devastated. Thus said Jehovah my God, Feed the sheep of the slaughter, which their possessors slay. I have fed the sheep of the slaughter for your sakes, O miserable of the flock (Zechariah 11:3-5, 7).

"The sheep of the slaughter which their possessors slay," signify those who are in good, and are led astray by the falsities of doctrine; those are called "sheep" who are in the good of charity; "shepherds" are those who teach truths, and by means of these lead to good.

[12] In David:

We are slain every day; we are reckoned as a flock for slaughter. Awake, O Lord, cast us not off always (Psalms 44:22-23).

"We are slain every day" signifies that of ourselves we are constantly falling into falsities, and are being led astray by them, especially in a time when falsities reign; this makes clear what a "flock for slaughter" signifies; that we may be elevated out of falsities by the Lord is signified by "Awake, O Lord, cast us not off always."

[13] In Ezekiel:

They shall draw forth the swords upon the beauty of thy wisdom, and they shall profane thy radiance. They shall bring thee down into the pit, and thou shalt die the death of the slain (Ezekiel 28:7-8).

This is said of the prince of Tyre, by whom is signified the intelligence that is from the knowledges of truth, here that intelligence extinguished by falsities. "To draw forth swords upon the beauty of thy wisdom" signifies its extinction by falsities; "to bring down into the pit" signifies immersion in falsities; and "to die the death of the slain" signifies destruction and damnation, the "slain" signifying those with whom all truth is extinguished (Arcana Coelestia 4503[1-11], 9262), and "death" signifying damnation.

[14] In Isaiah:

Hath he smitten him according to the stroke of him that smiteth him? Hath he been slain according to the slaughter of his slain? (Isaiah 27:7).

This treats of Jacob and Israel, by whom the church is signified, "Jacob" the external church, and "Israel" the internal. The temptations of those who are of the church are thus described, which are signified by "Hath he smitten him according to the stroke of him that smiteth him?" And that they should not succumb in temptations and thus perish is signified by "Is he slain according to the slaughter of the slain?" "the slaughter of the slain" signifying perdition by falsities.

[15] "Slaughter" signifies perdition and damnation in other places in the same prophet:

In the day of the great slaughter the towers shall fall (Isaiah 30:25).

"The day of the great slaughter" signifies the Last Judgment, when the wicked are condemned and perish, "towers" signifying the doctrines of falsity.

[16] In the same:

I will kill thy root with famine, and he shall slay thy remnant (Isaiah 14:30).

This was said respecting Philistia, by which is signified truth without good, or faith without charity. "To kill the root with famine" signifies to perish utterly from having no good, "root" meaning everything from which a thing lives; therefore it is also said, "he shall slay thy remnant," "remnant" signifying all the remains of the church.

[17] In Jeremiah:

I have heard the voice of the daughter of Zion; she sobbeth and spreadeth her hands, for my soul is wearied by the slayers (Jeremiah 4:31).

Thus is described the grief of a church that is falling from truths into falsities. "The daughter of Zion" is the church; "she sobbeth and spreadeth her hands" signifies grief; "for my soul is wearied by the slayers" signifies by falsities that extinguish spiritual life," "slayers" meaning such falsities.

[18] In Isaiah:

Behold, Jehovah going forth out of His place to visit the iniquity of the earth; then shall the earth reveal her bloods, and shall no longer hide her slain (Isaiah 26:21).

This is said of the day of visitation or judgment, when the iniquities of all shall be uncovered, which is meant by "then the earth shall reveal her bloods, and shall no longer hide her slain;" the "earth" signifies the church, here the evil men in the church; "bloods" are the evils that have destroyed the goods of the church; and the "slain" the falsities that have destroyed its truths; whether it be said that the "slain" signify falsities or those who are in falsities, it is the same, for they are in the falsities and the falsities in them, and the falsities in them are what destroy. The like is signified by the "slain" elsewhere in Isaiah:

What will ye do in the day of visitation and of devastation? They shall fall beneath the slain (Isaiah 10:3-4).

Likewise in Revelation:

In Babylon was found the blood of the prophets and of the saints, and of all that have been slain upon the earth (Revelation 18:24).

What is here signified will be seen in what comes after.

[19] In Isaiah:

I will visit evil upon the world. Everyone that is found shall be thrust through; and everyone gathered together shall fall by the sword (Isaiah 13:11, 15).

This also is said of Babylon. That "everyone that is found shall be thrust through" signifies that they shall perish by evil; and that "everyone gathered together shall fall by the sword" signifies that they shall perish by falsity.

[20] In Matthew:

In the end of the age they shall deliver you up unto tribulation and shall slay you (Matthew 24:9).

In John:

They shall put you out of the synagogues; yea, the hour cometh that everyone who killeth you will think that he offereth sacred worship to God (John 16:2).

This was said to the disciples; and by "disciples," in the spiritual representative sense, are meant all truths and goods of the church; whence it is clear what is meant in that sense by "they shall kill them," namely, that the truths and goods of the church shall then be destroyed.

[21] In Mark:

In the consummation of the age, brother shall deliver up brother to death, the father the children; children shall rise up against parents, and shall cause them to be put to death (Mark 13:12).

The consummation of the age is the last time of the church, when falsities shall destroy truths and evils shall destroy goods. "Brother," "father," and "children," do not mean here brother, father, and children, but falsity and truth, and good and evil. "Brother shall deliver up brother to death" signifies that falsity shall destroy good; especially that faith alone shall destroy charity, for faith in the Word is called the brother to charity; "the father shall deliver up the children to death" signifies that the good of the church shall perish by the falsities of evil, "father" meaning the good of the church, and "children" the falsities of evil; "children shall rise up against their parents, and shall cause them to be put to death," signifies that the falsities of evil shall assault the goods and truths of the church and destroy them.

[22] In Luke:

The man who planted a vineyard sent a servant that they should give him of the fruit of the vineyard; but the husbandmen beat him, and sent him away empty. Again he sent another servant; and beating him also, they sent him away empty. Again he sent a third, and wounding him, they cast him out. Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son. But they said, This is the heir; come, let us kill him; and casting him out of the vineyard they killed him (Luke 20:10-16; Mark 12:2-9).

This is said respecting the church instituted among the Jews, and it describes the perversion and falsification by traditions and by applications to self of every truth they had from the Word. All the particulars here contain a spiritual sense; for whatever the Lord spoke, He spoke also spiritually, because from the Divine. The "vineyard which the man planted," signifies the church that is in truths; the "servants whom he sent thrice," mean the Word given them through Moses and the prophets; there is mention of three times, because "three" signifies what is full and complete; "their beating them, wounding them, and sending them away empty out of the vineyard," signifies that they falsified and perverted the truths contained in the Word; "to send away empty out of the vineyard" signifies that they deprived the Word of its goods and truths. "The beloved son" means the Lord in respect to Divine truth, who is therefore called also the Word; "they cast him out of the vineyard and killed him" signifies killing not only the Lord, but also all Divine truth from Him (See also above, n. 83.

[23] In Daniel:

After sixty and two weeks the Messiah shall be cut off, but not for Himself (Daniel 9:26).

"The Messiah" also means the Lord in respect to Divine truth (See Arcana Coelestia 3008, 3009); "He shall be cut off" means not only Himself, but also all Divine truth with that people; "but not for Himself" signifies that with those who are in a new church Divine truth will live again, like as before in the first chapter of Revelation:

I am the Living One, and I became dead; and behold I am alive unto the ages of the ages (Revelation 1:18).

Poznámky pod čarou:

1. Photolitograph has "rari;" see n. 386; AR 323, also AE 280.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org