Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Joël 1

Studie

1 Het woord des HEEREN, dat geschied is tot Joel, den zoon van Pethuel:

2 Hoort dit, gij oudsten! en neemt ter oren, alle inwoners des lands! Is dit geschied in uw dagen, of ook in de dagen uwer vaderen?

3 Vertelt uw kinderen daarvan, en laat het uw kinderen hun kinderen vertellen, en derzelver kinderen aan een ander geslacht.

4 Wat de rups heeft overgelaten, heeft de sprinkhaan afgegeten, en wat de sprinkhaan heeft overgelaten, heeft de kever afgegeten, en wat de kever heeft overgelaten, heeft de kruidworm afgegeten.

5 Waakt op, gij dronkenen! en weent, en huilt, alle gij wijnzuipers! om den nieuwen wijn, dewijl hij van uw mond is afgesneden.

6 Want een volk is opgekomen over mijn land, machtig en zonder getal; zijn tanden zijn leeuwentanden, en het heeft baktanden eens ouden leeuws.

7 Het heeft mijn wijnstok gesteld tot een verwoesting, en mijn vijgeboom tot schuim; het heeft hem ganselijk ontbloot en nedergeworpen, zijn ranken zijn wit geworden.

8 Kermt, als een jonkvrouw, die met een zak omgord is vanwege den man van haar jeugd.

9 Spijsoffer en drankoffer is van het huis des HEEREN afgesneden; de priesters, des HEEREN dienaars, treuren.

10 Het veld is verwoest, het land treurt; want het koren is verwoest, de most is verdroogd, de olie is flauw.

11 De akkerlieden zijn beschaamd, de wijngaardeniers huilen, om de tarwe en om de gerst, want de oogst des velds is vergaan.

12 De wijnstok is verdord, de vijgeboom is flauw; de granaatappelboom, ook de palmboom en appelboom; alle bomen des velds zijn verdord; ja de vrolijkheid is verdord van de mensenkinderen.

13 Omgordt u, en rouwklaagt, gij priesters! huilt, gij dienaars des altaars! gaat in, vernacht in zakken, gij dienaars mijns Gods! want spijsoffer en drankoffer is geweerd van het huis uws Gods.

14 Heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit, verzamelt de oudsten, en alle inwoners dezes lands, ten huize des HEEREN, uws Gods, en roept tot den HEERE.

15 Ach, die dag! want de dag des HEEREN is nabij, en zal als een verwoesting komen van den Almachtige.

16 Is niet de spijze voor onze ogen afgesneden? Blijdschap en verheuging van het huis onzes Gods?

17 De granen zijn onder hun kluiten verrot, de schathuizen zijn verwoest, de schuren zijn afgebroken, want het koren is verdord.

18 O, hoe zucht het vee, de runderkudden zijn bedwelmd, want zij hebben geen weide, ook zijn de schaapskudden verwoest.

19 Tot U, o HEERE! roep ik; want een vuur heeft de weiden der woestijn verteerd, en een vlam heeft alle bomen des velds aangestoken.

20 Ook schreeuwt elk beest des velds tot U; want de waterstromen zijn uitgedroogd, en een vuur heeft de weiden der woestijn verteerd.

Bible

 

I Koningen 8

Studie

   

1 Toen vergaderde Salomo de oudsten van Israel, en al de hoofden der stammen, de oversten der vaderen, onder de kinderen Israels, tot den koning Salomo te Jeruzalem, om de ark des verbonds des HEEREN op te brengen uit de stad Davids, dewelke is Sion.

2 En alle mannen van Israel verzamelden zich tot den koning Salomo, in de maand Ethanim op het feest; die is de zevende maand.

3 En al de oudsten van Israel kwamen; en de priesters namen de ark op.

4 En zij brachten de ark des HEEREN en de tent der samenkomst opwaarts mitsgaders al de heilige vaten, die in de tent waren; en de priesters en de Levieten brachten dezelve opwaarts.

5 De koning Salomo nu en de ganse vergadering van Israel, die bij hem vergaderd waren, waren met hem voor de ark, offerende schapen en runderen, die vanwege de menigte niet konden geteld, noch gerekend worden.

6 Alzo brachten de priesteren de ark des verbonds des HEEREN tot haar plaats, tot de aanspraakplaats van het huis, tot het heilige der heiligen, tot onder de vleugelen der cherubim.

7 Want de cherubim spreidden beide vleugelen over de plaats der ark; en de cherubim overdekten de ark en haar handbomen van boven.

8 Daarna schoven zij de handbomen verder uit, dat de hoofden der handbomen gezien werden uit het heiligdom voor aan de aanspraakplaats, maar buiten niet gezien werden; en zij zijn aldaar tot op dezen dag.

9 Er was niets in de ark, dan alleen de twee stenen tafelen, die Mozes bij Horeb daarin gelegd had, als de HEERE een verbond maakte met de kinderen Israels, toen zij uit Egypteland uitgetogen waren.

10 En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen, dat een wolk het huis des HEEREN vervulde.

11 En de priesters konden niet staan om te dienen, vanwege de wolk; want de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld.

12 Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in donkerheid zou wonen.

13 Ik heb immers een huis gebouwd, U ter woonstede, een vaste plaats tot Uw eeuwige woning.

14 Daarna wendde de koning zijn aangezicht om, en zegende de ganse gemeente van Israel; en de ganse gemeente van Israel stond.

15 En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God Israels, Die met Zijn mond tot mijn vader David gesproken heeft, en heeft het met Zijn hand vervuld, zeggende:

16 Van dien dag af, dat Ik Mijn volk Israel uit Egypteland uitgevoerd heb, heb Ik geen stad verkoren uit alle stammen van Israel, om een huis te bouwen, dat Mijn Naam daar zou wezen; maar Ik heb David verkoren, dat hij over Mijn volk Israel wezen zou.

17 Het was ook in het hart van mijn vader David, een huis den Naam van den HEERE, den God Israels, te bouwen.

18 Maar de HEERE zeide tot David, mijn vader: Dewijl dat in uw hart geweest is Mijn Naam een huis te bouwen, gij hebt welgedaan, dat het in uw hart geweest is.

19 Evenwel gij zult dat huis niet bouwen; maar uw zoon, die uit uw lendenen voortkomen zal, die zal Mijn Naam dat huis bouwen.

20 Ze heeft de HEERE bevestigd Zijn woord, dat Hij gesproken had; want ik ben opgestaan in de plaats van mijn vader David, en ik zit op den troon van Israel, gelijk als de HEERE gesproken heeft; en ik heb een huis gebouwd den Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

21 En ik heb daar een plaats beschikt voor de ark, waarin het verbond des HEEREN is, hetwelk Hij met onze vaderen maakte, als Hij hen uit Egypteland uitvoerde.

22 En Salomo stond voor het altaar des HEEREN, tegenover de ganse gemeente van Israel, en breidde zijn handen uit naar den hemel;

23 En hij zeide: HEERE, God van Israel, er is geen God, gelijk Gij, boven in den hemel, noch beneden op de aarde, houdende het verbond en de weldadigheid aan Uw knechten, die voor Uw aangezicht met hun ganse hart wandelen;

24 Die Uw knecht, mijn vader David, gehouden hebt, wat Gij tot hem gesproken hadt; want met Uw mond hebt Gij gesproken, en met Uw hand vervuld, gelijk het te dezen dage is.

25 En nu HEERE, God van Israel, houd Uw knecht, mijn vader David, wat Gij tot hem gesproken hebt, zeggende: Geen man zal u van voor Mijn aangezicht afgesneden worden, die op den troon van Israel zitte; alleenlijk zo uw zonen hun weg bewaren, om te wandelen voor Mijn aangezicht, gelijk als gij gewandeld hebt voor Mijn aangezicht.

26 Nu dan, o God van Israel, laat toch Uw woord waar worden, hetwelk Gij gesproken hebt tot Uw knecht, mijn vader David.

27 Maar waarlijk, zou God op de aarde wonen? Zie, de hemelen, ja, de hemel der hemelen zouden U niet begrijpen, hoeveel te min dit huis, dat ik gebouwd heb!

28 Wend U dan nog tot het gebed van Uw knecht, en tot zijn smeking, o HEERE, mijn God, om te horen naar het geroep en naar het gebed, dat Uw knecht heden voor Uw aangezicht bidt.

29 Dat Uw ogen open zijn, nacht en dag, over dit huis, over deze plaats, van dewelke Gij gezegd hebt: Mijn Naam zal daar zijn; om te horen naar het gebed, hetwelk Uw knecht bidden zal in deze plaats.

30 Hoor dan naar de smeking van Uw knecht, en van Uw volk Israel, die in deze plaats zullen bidden; en Gij, hoor in de plaats Uwer woning, in den hemel, ja, hoor, en vergeef.

31 Wanneer iemand tegen zijn naaste zal gezondigd hebben, en hij hem een eed des vloeks opgelegd zal hebben, om zichzelven te vervloeken; en de eed des vloeks voor Uw altaar in dit huis komen zal;

32 Hoor Gij dan in den hemel, en doe, en richt Uw knechten, veroordelende den ongerechtige, gevende zijn weg op zijn hoofd, en rechtvaardigende den gerechtige, gevende hem naar zijn gerechtigheid.

33 Wanneer Uw volk Israel zal geslagen worden voor het aangezicht des vijands, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en zich tot U bekeren, en Uw Naam belijden, en tot U in dit huis bidden en smeken zullen;

34 Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw volk Israel, en breng hen weder in het land, dat Gij hun vaderen gegeven hebt.

35 Als de hemel zal gesloten zijn, dat er geen regen is, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben; en zij in deze plaats bidden, en Uw Naam belijden, en van hun zonden zich bekeren zullen, als Gij hen geplaagd zult hebben;

36 Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw knechten en van Uw volk Israel, als Gij hun zult geleerd hebben den goeden weg in denwelken zij wandelen zullen; en geef regen op Uw land, dat Gij Uw volk tot een erfenis gegeven hebt.

37 Als er honger in het land wezen zal, als er pest wezen zal, als er brandkoren, honigdauw, sprinkhanen, kevers wezen zullen, als zijn vijand in het land zijner poorten hem belegeren zal, of enige plage, of enige krankheid wezen zal;

38 Alle gebed, alle smeking, die van enig mens, van al Uw volk Israel, geschieden zal; als zij erkennen, een ieder de plage zijns harten, en een ieder zijn handen in dit huis uitbreiden zal;

39 Hoor Gij dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en vergeef, en doe, en geef een iegelijk naar al zijn wegen, gelijk Gij zijn hart kent; want Gij alleen kent het hart van alle kinderen der mensen;

40 Opdat zij U vrezen al de dagen, die zij leven zullen in het land, dat Gij onzen vaderen gegeven hebt.

41 Zelfs ook aangaande den vreemde, die van Uw volk Israel niet zal zijn, maar uit verren lande om Uws Naams wil komen zal;

42 (Want zij zullen horen van Uw groten Naam, en van Uw sterke hand, en van Uw uitgestrekten arm) als hij komen en bidden zal in dit huis;

43 Hoor Gij in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en doe naar alles, waarom die vreemde tot U roepen zal; opdat alle volken der aarde Uw Naam kennen, om U te vrezen, gelijk Uw volk Israel, en om te weten, dat Uw Naam genoemd wordt over dit huis, hetwelk ik gebouwd heb.

44 Wanneer Uw volk in den krijg tegen zijn vijand uittrekken zal door den weg, dien Gij hen henen zenden zult, en zullen tot den HEERE bidden naar den weg dezer stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit huis, hetwelk ik Uw Naam gebouwd heb;

45 Hoor dan in den hemel hun gebed en hun smeking, en voer hun recht uit.

46 Wanneer zij gezondigd zullen hebben tegen U (want geen mens is er, die niet zondigt), en Gij tegen hen vertoornd zult zijn, en hen leveren zult voor het aangezicht des vijands, dat degenen, die hen gevangen hebben, hen gevankelijk wegvoeren in des vijands land, dat verre of nabij is.

47 En zij in het land, waar zij gevankelijk weggevoerd zijn, weder aan hun hart brengen zullen, dat zij zich bekeren, en tot U smeken in het land dergenen, die ze gevankelijk weggevoerd hebben, zeggende: Wij hebben gezondigd, en verkeerdelijk gedaan, wij hebben goddelooslijk gehandeld;

48 En zij zich tot U bekeren, met hun ganse hart, en met hun ganse ziel, in het land hunner vijanden, die hen gevankelijk weggevoerd zullen hebben; en tot U bidden zullen naar den weg van hun land (hetwelk Gij hun vaderen gegeven hebt), naar deze stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit huis, dat ik Uw Naam gebouwd heb;

49 Hoor dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, hun gebed en hun smeking en voer hun recht uit;

50 En vergeef aan Uw volk, dat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en al hun overtredingen, waarmede zij tegen U zullen overtreden hebben; en geef hun barmhartigheid voor het aangezicht dergenen, die ze gevangen houden, opdat zij zich hunner ontfermen;

51 Want zij zijn Uw volk en Uw erfdeel, die Gij uitgevoerd hebt uit Egypteland, uit het midden des ijzeren ovens;

52 Opdat Uw ogen open zijn tot de smeking van Uw knecht en tot de smeking van Uw volk Israel, om naar hen te horen, in al hun roepen tot U.

53 Want Gij hebt hen U tot een erfdeel afgezonderd, uit alle volken der aarde; gelijk als Gij gesproken hebt door den dienst van Mozes, Uw knecht, als Gij onze vaderen uit Egypte uitvoerdet, Heere Heere!

54 Het geschiedde nu, als Salomo voleind had dit ganse gebed, en deze smeking tot den HEERE te bidden, dat hij van voor het altaar des HEEREN opstond, van het knielen op zijn knieen, met zijn handen uitgebreid naar den hemel;

55 Zo stond hij, en zegende de ganse gemeente van Israel, zeggende met luider stem:

56 Geloofd zij de HEERE, Die aan Zijn volk Israel rust gegeven heeft, naar alles, wat Hij gesproken heeft! Niet een enig woord is er gevallen van al Zijn goede woorden, die Hij gesproken heeft door den dienst van Mozes, Zijn knecht.

57 De HEERE, onze God, zij met ons, gelijk als Hij geweest is met onze vaderen; Hij verlate ons niet, en begeve ons niet;

58 Neigende tot Zich ons hart, om in al Zijn wegen te wandelen, en om te houden Zijn geboden, en Zijn inzettingen, en Zijn rechten, dewelke Hij onzen vaderen geboden heeft.

59 En dat deze mijn woorden, waarmede ik voor den HEERE gesmeekt heb, mogen nabij zijn voor den HEERE, onzen God, dag en nacht; opdat Hij het recht van Zijn knecht uitvoere, en het recht van Zijn volk Israel, elkeen dagelijks op zijn dag.

60 Opdat alle volken der aarde weten, dat de HEERE die God is, niemand meer;

61 En ulieder hart volkomen zij met den HEERE, onzen God, om te wandelen in Zijn inzettingen, en Zijn geboden te houden, gelijk te dezen dage.

62 En de koning, en gans Israel met hem, offerden slachtofferen voor het aangezicht des HEEREN.

63 En Salomo offerde ten dankoffer, dat hij den HEERE offerde, twee en twintig duizend runderen, en honderd en twintig duizend schapen. Alzo hebben zij het huis des HEEREN ingewijd, de koning en al de kinderen Israels.

64 Ten zelfden dage heiligde de koning het middelste des voorhofs, dat voor het huis des HEEREN was, omdat hij aldaar het brandoffer en het spijsoffer bereid had, mitsgaders het vet der dankofferen; want het koperen altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN was, was te klein, om de brandofferen, en de spijsofferen, en het vet der dankofferen te vatten.

65 Terzelfder tijd ook hield Salomo het feest, en gans Israel met hem, een grote gemeente, van den ingang af van Hamath tot de rivier van Egypte, voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, zeven dagen en zeven dagen, zijnde veertien dagen.

66 Op den achtsten dag liet hij het volk gaan, en zij zegenden den koning; daarna gingen zij naar hun tenten, blijde en goedsmoeds over al het goede, dat de HEERE aan David, Zijn knecht, en aan Israel, Zijn volk, gedaan had.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 594

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

594. Encompassed with a cloud, signifies the ultimate of the Word. This is evident from the signification of "encompassed," as being by what is outside of one, for that which is round about is also without, for it is more remote in the circumference; so here it means the ultimate. Also from the signification of a "cloud," as being Divine truth in ultimates, consequently the Word in the sense of the letter. This signification of "cloud" is evident from appearances in the spiritual world; also from the Word wherever "clouds" are mentioned. From appearances in the spiritual world, as follows: the universal angelic heaven consists solely of the Divine truth that proceeds from the Lord; the reception of this constitutes angels. In the highest heaven this truth appears like a pure aura which is called ether; in the next lower heaven as less pure, almost like the atmosphere that is called air; in the lowest heaven it appears like something thinly aqueous over which is a vapor like a cloud; such is the appearance of Divine truth according to degrees in its descent. There is a like appearance when angels of the higher heavens speak about Divine truths; what they say is then presented to the view of those who are in the lowest heaven under the appearance of a cloud that floats hither and thither; the more intelligent of them know from its movement and brightness and form what the angels of the higher heavens are speaking about with each other. This makes evident why a "cloud" signifies Divine truth in ultimates. As most things in the Word were taken from the appearances in the spiritual world, and thence have a like significance as they have there, so is it with "clouds."

[2] That a "cloud" signifies in the Word the sense of the letter, which is Divine truth in ultimates, can be seen from the following passages. In the Gospels:

Jesus took Peter, James, and John into a high mountain; and He was transfigured before them; and His face did shine as the sun, and His garments became as the light. And behold, there appeared Moses and Elijah speaking with Him. While Peter was yet speaking, behold a bright cloud overshadowed them; and behold a voice out of the cloud, saying, This is My beloved Son, hear ye Him (Matthew 17:1-10; Mark 9:1-11).

And in Luke:

While Peter thus spake there came a cloud and overshadowed them; hence they feared as they entered into the cloud. But there came a voice out of the cloud, saying, This is My beloved Son; hear ye Him (Luke 9:34, 35).

In this transfiguration the Lord represented Divine truth, which is the Word; for the Lord, when He was in the world, made His Human Divine truth, and when He went out of the world He made His Human Divine good by uniting it with the Divine Itself, that was in Him from conception. (That the Lord made His Human Divine truth when He was in the world, and afterwards Divine good, may be seen in The Doctrine of the New Jerusalem 303-306; and that the Lord is the Word, n. 263.) Consequently the particular things that were seen when He was transfigured signify the proceeding of Divine truth from the Lord's Divine good. The Divine good of Divine love which was in Him, and from which He had Divine truth in His Human, was represented by "His face did shine as the sun;" for the "face" represents the interiors, since these shine forth through the face; and the "sun" signifies the Divine love (See above, n. 401, 412). The Divine truth was represented by the "garments" which became as the light; "garments" in the Word signify truths, and "the Lord's garments" Divine truth (See also above, n. 64, 271, 395); this is why they appeared "as the light;" for Divine truth makes the light in the angelic heaven, and is therefore signified by "light" in the Word (respecting which see in the work on Heaven and Hell 126-140). Because it was the Word, which is Divine truth, that was represented, therefore "there appeared Moses and Elijah speaking with Him;" "Moses and Elijah" signifying the Word; "Moses" the historical Word, and "Elijah" the prophetical Word. The Word in the letter was represented by the "cloud that overshadowed the disciples, and into which they entered;" for the "disciples" represented in the Word the church, which at that time and afterwards was only in truths from the sense of the letter; and because, as has been said in the article above, revelations and responses are made by Divine truth in ultimates, and because this truth is such as is the truth of the sense of the letter of the Word, it came to pass that "a voice was heard out of the cloud, saying, This is My beloved Son, hear ye Him," meaning that He is Divine truth, or the Word.

[3] He who does not know that a "cloud" in the spiritual sense of the Word means the Word in the letter, cannot know what arcanum is involved in this:

That in the consummation of the age they shall see the Son of man coming in the clouds of heaven with power and glory (Matthew 24:30; Mark 13:26; 14:61, 62; Luke 21:27).

And in Revelation:

Behold, Jesus Christ cometh with the clouds and every eye shall see Him (Genesis 1:7).

And again:

I saw, and behold a white cloud, and on the cloud One sat like unto the Son of man (Numbers 14:14).

And in Daniel:

I was seeing in the night visions, and behold, there was coming with the clouds of the heavens one like the Son of man (Daniel 7:13).

He who is ignorant that "the clouds of heaven" signify the truths of the Word in the sense of the letter, cannot know otherwise than that in the consummation of the age, that is, in the end of the church, the Lord is to come in the clouds of heaven, and manifest Himself to the world; but it is well known that since the Word was given, the Lord manifests Himself through that only, for the Word, which is Divine truth, is the Lord Himself in heaven and in the church. From this it can now be seen that the manifestation here predicted signifies His manifestation in the Word; and His manifestation in the Word was effected through His opening and revealing the internal or spiritual sense of the Word, for in that sense is the Divine truth itself, such as it is in heaven, and the Divine truth in heaven is the Lord Himself there. This makes clear that "the Lord's coming in the clouds of heaven with glory" signifies the revelation of Him in the sense of the letter of the Word from its spiritual sense. "The clouds of heaven" signify the things belonging to the sense of the letter, and "glory" signifies those belonging to the spiritual sense (See in the work on Heaven and Hell 1), also the revelation itself of the spiritual sense (in the small work on The White Horse); "Son of man" also signifies the Lord in relation to Divine truth (as may be seen above, n. 63, 151).

[4] That a "cloud" signifies Divine truth in ultimates, consequently the Word in the sense of the letter, can be seen further from the following passages. In Isaiah:

Behold, Jehovah rideth upon a light cloud, and cometh into Egypt, and the idols of Egypt are moved before Him, and the heart of the Egyptian melteth in the midst of him (Isaiah 19:1).

"Egypt" here does not mean Egypt, but the natural man when separated from the spiritual, which is then in falsities and evils, and through these perverts all the truths and goods of the church; that the natural man is destroyed by these falsities and evils when truth from good flows in from the Lord is described by these words of the prophet understood in the internal sense. Jehovah is said "to ride upon a light cloud" to signify that the Lord enlightens the understanding with truths; "to ride" in reference to Jehovah or the Lord, signifying to enlighten the understanding, and "a light cloud" signifying truth; that then "the idols of Egypt are moved, and the heart of the Egyptian melteth," signifies that the evils and falsities of the natural man, separated from the spiritual, then destroy the natural man; "idols" meaning falsities, the "heart" evils, and "Egypt" the natural man.

[5] In Moses:

There is none like unto the God of Jeshurun, who rideth in heaven and in His magnificence upon the clouds, the abode of the God of antiquity, and underneath are the arms of the world (Deuteronomy 33:26, 27).

Here, too, "riding in heaven upon the clouds" signifies to enlighten the understanding by the influx of spiritual truth into natural truth, which is the truth of the sense of the letter of the Word. Because Divine truth in the heavens is spiritual, and Divine truth on the earth is natural, and the latter is enlightened by the former, therefore it is said, "and in His magnificence upon the clouds;" "the abode of the God of antiquity" means Divine truth with the angels, and "the arms of the world," mean Divine truths with men; the truths of the sense of the letter of the Word are what are meant by "the arms of the world," for that sense is the very strength of Divine truth, "arms" signifying strength. (That the strength of Divine truth is in the sense of the letter can be seen in the article just above.)

[6] In David:

God rode upon a cherub and did fly, and was borne upon the wings of the wind. He made darkness His hiding place; His tent round about Him the darkness of waters, the clouds of the heavens. At the brightness before Him the clouds passed (Psalms 18:10-12).

This, too, describes the enlightenment of the Word, and thus of the church; enlightenment by the influx of Divine truth from the heavens is signified by "God rode upon a cherub and did fly;" Divine truth in ultimates which is enlightened is signified by "the wings of the wind," "the darkness of waters," and "the clouds of the heavens," these signifying the various degrees of the understanding receiving enlightenment; that the obscurities of the ultimate sense are thereby dissipated is meant by "at the brightness before Him the clouds passed."

[7] In the same:

Sing unto God, praise His name; extol Him that rideth upon the clouds (Psalms 68:4).

Here, too, "Him that rideth upon the clouds" means the Lord as to enlightenment; "clouds" meaning truths in ultimates, which are enlightened, and these are enlightened by the influx of light, which is Divine truth, from the spiritual world or heaven.

[8] In Nahum:

Jehovah hath His way in the storm and in the tempest, and the clouds are the dust of His feet (Nahum 1:3).

Truth in ultimates, which is the truth of the sense of the letter of the Word, is called "clouds, the dust of the feet of Jehovah," because it is the natural and lowest truth, into which Divine truth in heaven, which is spiritual, closes, and upon which it subsists. Divine truth in ultimates, because it is but little understood unless there is enlightenment from heaven, is a subject of discussion and controversy, and this is meant by "storm and tempest in which Jehovah hath His way," spiritual "storm and tempest" meaning discussion concerning the genuine sense, which nevertheless, with those who desire truth, the Lord enlightens by means of influx.

[9] In David:

His seed shall be to eternity, and His throne as the sun before Thee. 1 It shall be established as the moon to eternity, and as a faithful witness in the clouds (Psalms 89:36, 37).

This is said of the Lord, and the "seed that shall be to eternity" signifies Divine truth which is from Him. The "throne that shall be as the sun and as the moon" signifies heaven and the church as to the good of love and as to the truth of faith; "throne" signifying heaven and the church; "as the sun" in respect to the good of love, and "as the moon" in respect to the truth of faith. "A faithful witness in the clouds" signifies that He is Divine truth, for "witness" in reference to the Lord, signifies that which proceeds from Him, and as that is His, it witnesses respecting Him.

[10] In the same:

Jehovah layeth the beams of His chambers in the waters; He maketh the cloud 2 His chariot; He walketh upon the wings of the wind (Psalms 104:3).

These few words describe heaven and the church, and at the same time doctrine from the Word. "He layeth the beams of His chambers in the waters" signifies that the Lord forms the heavens and the church from Divine truths; "waters" signify Divine truths; "Jehovah's chambers" signify the heavens and the church, and "to lay beams" signifies to form. "He maketh the clouds His chariot" signifies doctrine from ultimate Divine truths; "clouds" meaning ultimate Divine truths, such as are in the sense of the letter of the Word, and a "chariot" doctrine; this is said because every doctrine of the church is to be formed from and confirmed by the sense of the letter of the Word. "He walketh upon the wings of the wind" signifies the life which doctrine has from spiritual influx; "to walk" signifying to live, and in reference to the Lord life itself; "the wings of the wind" mean the spiritual things of the Word. (That "waters" signify truths, see above, n. 71, 483, 518, 537, 538.)

[11] In Isaiah:

I will lay waste My vineyard, I will even command the clouds that they rain no rain upon it (Isaiah 5:6).

This means that the church shall have no understanding of Divine truth or of the Word; "vineyard" signifying the church, "clouds" the Word in the letter, and "their raining no rain," that there shall be no understanding of Divine truth from the Word.

[12] In David:

Jehovah who covereth the heavens with clouds, who prepareth rain for the earth, who maketh grass to grow upon the mountains (Psalms 147:8).

"To cover the heavens with clouds" signifies to defend and preserve the spiritual things of the Word which are in the heavens, by means of natural truths such as are in the sense of the letter of the Word; "who prepareth rain for the earth" signifies instruction therefrom for the church; "who maketh grass to grow upon the mountains" signifies nourishment thereby for those who are in the good of love.

[13] The like is signified by the following words in Isaiah:

Drop down, ye heavens, from above, and let the clouds stream down with righteousness; let the earth open and bring forth the fruit of salvation (Isaiah 45:8).

And in Judges:

Jehovah, when Thou didst go forth out of Seir, when Thou didst march out of the field of Edom, the earth trembled, the heavens also dropped, yea, the clouds dropped waters (Judges 5:4).

"To go forth out of Seir, and to march out of the field of Edom," signifies, in reference to Jehovah, the enlightenment of the Gentiles by the Lord when He assumed the Human; "the earth trembling" signifies the state of the church then changed; "the heavens dropped, and the clouds dropped waters," signifies instruction, influx, and perception of Divine truth; "to drop" signifying instruction and influx; "waters" truths; "the heavens" the interior things of truth, and "clouds," the exterior, such as are in the sense of the letter of the Word.

[14] In David:

The clouds poured out waters; the skies gave forth a voice, and Thine arrows went forth (Psalms 77:17).

"The clouds poured out waters" signifies that there are genuine truths from the sense of the letter of the Word; "the skies gave forth a voice" signifies influx from the heavens; "Thine arrows went forth" signifies Divine truths therefrom. In Job:

God bindeth up the waters in His clouds, and the cloud is not rent under them. He spreadeth His cloud upon His throne (Job 26:8, 9).

Here, too, "clouds" stand for truths ultimate in order, and because these contain in themselves and enclose spiritual truths that they may not be dispersed, this is described and signified by "God bindeth up the waters in His clouds, and the cloud is not rent;" because exterior truths, which are called natural, also encompass and enclose interior truths, which are called spiritual, and are proper to the angels of the heavens, this is described and signified by "He spreadeth His cloud upon His throne."

[15] In Isaiah:

Jehovah said, I will be quiet, and I will behold in My dwelling place like clear heat upon light, and like a cloud of dew in the heat of harvest (Isaiah 18:4);

a "cloud of dew" signifying truth bringing forth fruit from good. In the same:

Jehovah will create over every dwelling place of Mount Zion and upon her convocations a cloud by day, and a smoke and the brightness of a flame of fire by night; for over all the glory shall be a covering (Isaiah 4:5).

"The dwelling place of Mount Zion" signifies the good of the celestial church, and "her convocations" signify the truths of that good; protection lest it should be hurt by too much light or too much shade is signified by "a cloud by day and a smoke, and the brightness of a flame of fire by night," and as every spiritual good and truth is preserved from harm by natural good and truth, it is said that "upon all the glory shall be a covering," "glory" meaning spiritual good and truth.

[16] The same is signified by:

The cloud that was upon the tabernacle by day, and the fire by night (Exodus 40:36-38; Numbers 9:15-23to the end;Numbers 10:11, 12, 34;14:14;Deuteronomy 1:33).

Jehovah went before them by day in a pillar of cloud, and by night in a pillar of fire (Exodus 13:21).

The pillar of the cloud stood between the camp of the sons of Israel and the camp of the Egyptians (Exodus 14:19-21).

In David:

God led them in the daytime in a cloud, and all the night in the light of fire (Psalms 78:14).

And elsewhere in the same:

Egypt was glad when they went forth, for the dread of them had fallen upon them. He spread out a cloud for a covering, and fire to make light the night (Psalms 105:38, 39).

"There was a cloud upon the tabernacle by day, and a fire by night," because the "tabernacle" represented heaven and the church, the "cloud" the Lord's presence through Divine truth, and the "fire" His presence through Divine good, which is called the good of faith, each ultimate in order; therefore they were as coverings over the tabernacle; for this reason it is said in the passages cited above from Isaiah and David, "over all the glory shall be a covering," and "He spread out a cloud for a covering."

The like is signified by:

The cloud that covered Mount Horeb, into which cloud Moses entered (Exodus 24:15-18).

And the like by:

The cloud in which Jehovah came down upon Mount Sinai (Exodus 19:16, 18; 34:5).

And the like by:

The pillar of cloud that stood at the door of Moses' tent (Exodus 33:9, 10).

[17] So again of the "cloud" in Ezekiel:

I looked, and behold a wind of a tempest came out of the north, a great cloud, and a fire infolding itself in itself, and a brightness round about it (Ezekiel 1:4).

And in the same:

The cherubim stood on the right side of the house when the man entered in; and the cloud filled the inner court; and the glory of Jehovah mounted up from above the cherub upon the threshold of the house; and the house was filled with the cloud, and the court was full of the brightness of Jehovah's glory (Ezekiel 10:3, 4).

The "cherubim" signify the Lord in respect to guarding, that there be no approach except through the good of love; so, too, the "cherubim" signify the heavens, in particular the inmost or third heaven, because the angels who are there receive Divine truth in the good of love, therefore it is Divine truth, which is in its essence the good of love, that guards. This Divine truth, as it comes down out of the inmost heaven into the lower heavens, and at length into the world where men are, from being pure becomes thus by degrees more dense, consequently in the lowest degree it appears like a cloud; this is why it signifies Divine truth accommodated to the apprehension of the angels who are in the lowest heaven, who are spiritual-natural, and finally to the apprehension of men in the natural world. Moreover, as Divine truth in this degree is similar to the Divine truth in the sense of the letter of the Word, "cloud" signifies the Word as to the sense of the letter. It was this Divine truth that filled the court like a cloud, and at length the house, at the right side of which stood the cherubim; and as this Divine truth is inwardly the spiritual that shines from heavenly light, therefore it is called "glory," and it is said that "the court was full of the brightness of Jehovah's glory." Also in Job:

When God maketh the light of His cloud to be bright (Job 37:15).

[18] Because the higher heavens appear before the eyes of those who are in the lower heavens as covered by a light and bright cloud (for the reason that the lower angels are unable to see the higher or interior Divine otherwise than in accordance with their own quality), therefore also Divine truth in the higher heavens, or what is the same thing, the higher heavens themselves, are meant in some passages in the Word by "clouds;" for whether you say Divine truth or the heavens it is the same, since the heavens are heavens from Divine truth, and the angels there are angels from the reception of Divine truth. It is in this sense that "clouds" are mentioned in Isaiah:

Lucifer, thou hast said in thy heart, I will ascend above the heights of the cloud; I will become like the Most High (Isaiah 14:13, 14).

In Jeremiah:

Forsake Babylon, and let us go everyone into his own land; for her judgment hath reached even unto the heavens, and it hath lifted up itself even to the clouds (Jeremiah 51:9).

And in David:

Give ye strength unto God; His excellency is over Israel, and His strength is above the clouds (Psalms 68:34).

The same is here signified by "clouds" as:

By the waters above the expanse (Genesis 1:7).

And by the waters above the heavens (Psalms 148:4);

for clouds consist of water. That "waters" signify Divine truths may be seen above (n. 71, 483, 518).

[19] As there are clouds that are lighter and brighter, also clouds that are denser and blacker, and lighter and brighter clouds appear beneath the heavens, but dense and black clouds are seen about many of the hells, it is evident that "clouds" in the contrary sense signify the falsities of evil which are contrary to truths from good, as in the following passages. In Ezekiel:

Egypt a cloud shall cover her, and her daughters shall go into captivity (Ezekiel 30:18).

He shall ascend like a cloud to cover the land (Ezekiel 38:9).

Sheep scattered in the day of cloud and thick darkness (Ezekiel 34:12).

So the Last Judgment, when those who are in the falsities of evil are to perish, is called:

A day of cloud and of obscurity (Joel 2:2; Zephaniah 1:15).

The like is signified by:

The clouds and thick darkness that appeared to the sons of Israel when the law was given from Mount Sinai (Deuteronomy 4:11, 12, 15; 5:22-26);

for although Jehovah, that is, the Lord, came down upon that mountain in a bright cloud, yet it appeared before the eyes of the people, who were in the falsities of evil, as a thick dark cloud (See Arcana Coelestia 1861, 6832, 8814, 8819, 9434, 10551).

Poznámky pod čarou:

1. Latin has "Thee," the Hebrew "Me," as found also in AE 205, 401, 684, 768.

2. Latin has "cloud," the Hebrew "clouds," as found in AE 26, 283, 319.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org