Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ելք 30

Studie

   

1 «Խնկարկութեան սեղան կը պատրաստես կարծր փայտից:

2 Այն կը շինես մէկ կանգուն երկարութեամբ եւ մէկ կանգուն լայնութեամբ. քառակուսի թող լինի: Երկու կանգուն թող լինի դրա բարձրութիւնը: Դրա եղջիւրաւոր անկիւնները սեղանի հետ միաձոյլ թող լինեն:

3 Մաքուր ոսկով կը պատես այն, ինչպէս նաեւ դրա կասկարան, չորս եզերքներն ու եղջիւրաւոր անկիւնները: Դրա շուրջբոլորը ոսկէ պսակ կը պատրաստես:

4 Պսակի ներքեւի մասում, երկու կողմերին մաքուր ոսկուց երկուական օղակներ կը պատրաստես:

5 Դրանք կ՚ամրացնես նրա երկու կողմերին, որպէսզի լծակները օղակների մէջ անցկացնելով կարելի լինի բարձրացնել խնկարկութեան սեղանը:

6 Լծակները կը պատրաստես կարծր փայտից ու դրանք կը պատես ոսկով:

7 Խնկարկութեան սեղանը կը դնես վկայութեան տապանակի առջեւ գտնուող վարագոյրի դիմաց (վկայութեան վրայ գտնուող քաւութեան դիմաց), ուր ես երեւալու եմ քեզ:

8 Ահարոնը դրա վրայ, իբրեւ կարգ, ամէն առաւօտ մանր աղացած խունկ թող ծխի. թող խունկ ծխի դրա վրայ երբ կանթեղներն է պատրաստում:

9 Երբ Ահարոնը երեկոյեան վառի կանթեղները, Տիրոջ առաջ, խնկարկութեան սեղանի վրայ միշտ խունկ թող ծխի: Դա նրանց ազգի մէջ խնկարկութեան մշտնջենական կարգ թող լինի:

10 Խնկարկութեան սեղանի վրայ օտար խունկ մի՛ ծխէք, ողջակէզներ, ուտուելիք ու խմուելիք ընծաներ մի՛ մատուցէք:

11 Ահարոնը տարին մէկ անգամ խնկարկութեան սեղանի եղջիւրաւոր անկիւնների վրայ քաւութեան ծէս պէտք է անի. նա այն պէտք է մաքրի մեղքերի քաւութեան համար զոհուող կենդանու արեամբ: Նրա սերունդները տարին մէկ անգամ թող սրբագործեն այն, որովհետեւ դա Տիրոջ սրբութիւնների սրբութիւնն է»:

12 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց. «Երբ Իսրայէլի որդիների թիւն իմանալու համար մարդահամար կը կատարես, նրանք Տիրոջը պէտք է տան իրենց հոգու փրկագինը՝ ըստ իրենց անձերի թուի: Մարդահամարի ժամանակ մահացութեան դէպքեր չպիտի լինեն:

13 Մարդահամարի ենթարկուողները պէտք է փրկագին վճարեն սրբարանի երկդրամեանի կէսը: Երկդրամեանը քսան դանգի է հաւասար: Երկդրամեանի կէսը թող լինի Տիրոջը հասանելիք տուրքը:

14 Քսան տարեկան եւ աւելի բարձր տարիք ունեցող բոլոր նրանք, ովքեր կ՚անցնեն մարդահամարով, Տիրոջը հասանելիք տուրքը պէտք է վճարեն:

15 Մեծահարուստը թող չաւելացնի, իսկ աղքատը թող չպակասեցնի իսրայէլացիների՝ Տիրոջը որպէս տուրք հասանելիք կէսդրամեանը, որպէսզի դա ձեզ համար քաւութիւն լինի:

16 Որպէս տուրք Տիրոջ հասանելիք դրամը կը վերցնես Իսրայէլի որդիներից եւ այն կը յատկացնես վկայութեան խորանի սպասաւորութեանը: Դա Տիրոջ առաջ Իսրայէլի որդիների համար յիշատակ կը լինի ի քաւութիւն նրանց»:

17 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց.

18 «Պղնձէ լուացարան պատրաստի՛ր: Պղնձից շինի՛ր նրա պատուանդանը, որպէսզի լուացուեն նրա մէջ: Այն կը դնես վկայութեան խորանի ու զոհասեղանի միջեւ: Դրա մէջ ջուր կը լցնես:

19 Ահարոնն ու նրա որդիները այդ ջրով կը լուանան իրենց ձեռքերն ու ոտքերը.

20 երբ մտնեն վկայութեան խորանը, ջրով թող լուացուեն, որպէսզի չմեռնեն: Կամ երբ պաշտամունք կատարելու եւ Տիրոջը ողջակէզներ մատուցելու համար մօտենան զոհասեղանին,

21 թող լուանան իրենց ձեռքերն ու ոտքերը, որպէսզի չմեռնեն: Դա նրանց համար, նրա եւ նրանից յետոյ գալիք նրա յետնորդների համար յաւիտենական կարգ թող լինի»:

22 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց.

23 «Վերցրո՛ւ անուշահոտ համեմունքներ. զմռնենու հինգ հարիւր սիկղ ընտիր ծաղիկներ, դրա կէսի չափ՝ երկու հարիւր յիսուն սիկղ անուշաբոյր կինամոն, երկու հարիւր յիսուն սիկղ անուշաբոյր խնկեղէգ,

24 հինգ հարիւր սիկղ սրբարանի հիրիկ եւ ձիթապտղի շուրջ վեց լիտր ձէթ:

25 Դրանցից կը պատրաստես սուրբ օծութեան համար իւղ այնպէս, ինչպէս վարպետ իւղագործները ձէթ են պատրաստում: Այն սուրբ օծութեան համար իւղ թող լինի:

26 Դրանով կ՚օծես վկայութեան խորանը, վկայութեան տապանակը,

27 զոհասեղանն ու նրա ամբողջ սպասքը, աշտանակն ու նրա ամբողջ սպասքը, խնկարկութեան սեղանը,

28 ողջակէզների սեղանն ու նրա ամբողջ սպասքը, աւազանն ու նրա պատուանդանը:

29 Կը սրբագործես դրանք, եւ դրանք կը լինեն սրբութիւնների սրբութիւն: Ամէն ոք, որ դիպչի դրան, կը մաքրուի:

30 Կ՚օծես Ահարոնին ու նրա որդիներին, կը սրբագործես նրանց, որպէսզի նրանք ինձ համար քահանայութիւն անեն:

31 Կը խօսես Իսրայէլի որդիների հետ ու կ՚ասես. «Այս իւղը ձեր սերունդների մէջ ձեր սուրբ օծութեան համար թող լինի:

32 Մարդու մարմնին թող չքսուի այն: Ձեզ համար նոյն բաղադրութեամբ նման բան չպատրաստէք, որովհետեւ դա սրբութիւն է եւ ձեզ համար սրբութիւն էլ թող մնայ:

33 Ով այդպիսի բան պատրաստի, եւ ով դրանից օտարականի տայ, թող վերանայ իր ժողովրդի միջից»:

34 Տէրն ասաց Մովսէսին. «Վերցրո՛ւ անուշաբոյր համեմունքներ. ստաշխ, եղնգաքար, անուշաբոյր քաղբան եւ մաքուր կնդրուկ: Դրանք թող քաշով իրար հաւասար լինեն:

35 Դրանք իրար խառնելով՝ մաքուր, սուրբ խունկ կը պատրաստես, ինչպէս վարպետ իւղագործներն են պատրաստում:

36 Դրանք մանր կ՚աղաս եւ կը դնես վկայութեան դիմաց՝ վկայութեան խորանի մէջ, ուր պիտի երեւամ քեզ: Ձեր պատրաստած այդ խունկը ձեզ համար սրբութիւնների սրբութիւն թող լինի:

37 Ձեզ համար նոյն բաղադրութեամբ խունկ մի՛ պատրաստէք, որովհետեւ դա ձեզ համար սրբութիւն պիտի լինի Տիրոջ առաջ:

38 Այն մարդը, որ հոտոտելու համար այս բաղադրութեամբ խունկ կը պատրաստի, կը վերանայ իր ժողովրդի միջից»:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 1151

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1151. And ointment and frankincense signifies profaned worship from spiritual love. This is evident from the signification of "ointment," as being the good of spiritual love (of which presently); also from the signification of "frankincense," as being the truth of spiritual good (See n. 491). "Ointment and frankincense" signify spiritual love because the incense offerings were made with these; and the incense offerings signified spiritual love because of the fragrant smoke that went up from the holy fire in the censers. Spiritual love is love towards the neighbor, which makes one with the love of uses. There are two loves of heaven, and thus of the church, from which the Lord is worshipped; celestial love, which is love to the Lord, and spiritual love, which is love towards the neighbor; the former is signified by "cinnamon and perfumes," the other by "ointment and frankincense." Moreover, all worship is from love; the worship that is not from one or the other of these loves is no worship, but only an external act in which there is inwardly nothing of the church. That the incense offerings signified worship from spiritual love may be seen (n. 324, 491-492, 494, 567). Ointment means a compound of aromatics that was used in the incense offerings, as can be seen from these words in Moses:

Take unto thee sweet spices, stacte, and onycha, and galbanum, sweet spices with pure frankincense. And thou shalt make it an incense; an ointment, the work of the perfumer, salted, pure, holy; and thou shalt beat some of it very small, and put it before the testimony in the Tent of meeting where I shall meet with thee; it shall be unto you the holy of holies (Exodus 30:34-37).

Here all these things are called "the ointment of the perfumer." (The particulars are explained in Arcana Coelestia 10289-10308.)

(Continuation respecting the Athanasian Faith)

[2] There is infernal freedom and there is heavenly freedom. Infernal freedom is that into which man is born from his parents, and heavenly freedom is that into which man is reformed by the Lord. From infernal freedom man has the will of evil, the love of evil, and the life of evil; while from heavenly freedom he has the will of good, the love of good, and the life of good; for as has been said before, a man's will, love and life, make one with his freedom. These two kinds of freedom are opposites of each other, but the opposition is not evident except so far as man is in one and not in the other. But a man cannot come out of infernal freedom into heavenly freedom unless he compels himself. To compel oneself is to resist evil and to fight against it as if from oneself, but still to implore the Lord for help. Thus a man fights from the freedom that is inwardly in him from the Lord against the freedom that is outwardly in him from hell. While he is in the combat it seems to him that it is not freedom from which he fights, but a kind of compulsion, because it is against that freedom into which he was born; and yet it is freedom, since otherwise he would not fight as if of himself.

[3] But this inward freedom from which he fights, which seems like compulsion, is afterwards felt as freedom, for it becomes like what is involuntary, spontaneous, and as it were innate, comparatively like one's compelling his hand to write, to work, to play a musical instrument, or to contend in games, for after a while the hands and arms do these things as if of themselves or spontaneously; for man is then in good because he is then removed from evil and is led by the Lord. When a man has compelled himself to act in opposition to infernal freedom he sees and perceives that infernal freedom is servitude and that heavenly freedom is freedom itself, because it is from the Lord. The essence of the matter is this, that so far as a man compels himself by resisting evils, so far the infernal societies with which he acts as one are removed from him, and he is introduced by the Lord into heavenly societies, with which he acts as one. On the other hand, if a man does not compel himself to resist evils he remains in them. That this is so I have learned through much experience in the spiritual world, and further, that evil does not withdraw in consequence of any compulsion that comes from punishments, or from fear of them afterwards.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org