4786. I njegov otac plakaše (tužaše) za njim. Da ovo označava unutarnje žalovanje, vidi se iz značenja plakati, što je tuga u žalost poslednjeg stepena, stoga unutarnje žalovanje. Muđu spoljnim stvarima kojima su se izražavale unutarnje, u drevnim crkvama postojalo je naricanje i plakanje nad mrtvim, što je označavalo unutarnje žaljenje (iako samo žaljenje nje bilo unutarnje), kao što čitamo o Egipćanima koji su pošli s Josipom da sahrane Jakova: A kad dođoše na gumno Atadotovo, koje je s onu stranu Jordana, plakaše ondje mnogo i vrlo tužno; i Josip učini žalost za ocem svojim za sedam dana Postanje 50:10, 11). I o Davidovm tugovanju za Abnerom: Sahraniše Abnera u Hebronu. I car podiže glas svoj i plakaše na grobu Abnerovm, i sav narod s njim (3:32).
