1298. I bjehu im opeke mjesto kamena. Da ovo označava da biti u obmani umesto umesto u istini, jasno je iz značenja „opeke“, za koju smo pokazali da znači obmanu; I iz značenja „kamena“, koji u širem smislu označava istinu, o čemi vidi gore (br. 643). Kamen označava istinu zato što su granice među pradrevnim ljudima bile označene kamenovima, a i te za to što su postavljali kamenove kao svedoke da je nešto tako ili ovako, ili da je nešto istinito; što se vidi po tome kako je Jakov postavio kamen kao stub (Postanje 28:22), 35:14), kao i po kamenom stubu između Lavana i Jakova (Postanje 31:46, 47, 52), kao i po oltaru koji su za svedočanstvo sazidali blizu Jordana Ruvimovi sinovi, Gad, i Manasija, (Jošua 22:10, 28, 34). Stoga U Reči „kamenje“ označava istine; i to ne samo oltarsko kamenje, nego i drago kamenje na Aronovom oplećku kao i na opršnjaku suđenja, čime su bile označene svete istine koje imaju izvor u ljubavi. Što je tiče oltara, kad su ustanovljena žrtvovanja kao deo bogoštovanja, (treba reći) da je oltar pretstavljao reprezentativno bogoštovanje Gospoda u opštem smislu (ili u celini), a da su kamenovi pretstavljali svete istine u bogoštovanju; pa je stoga bilo zapoveđeno da se oltar sagradi od celih kamenova, neisklesanih, a bilo je zabranjeno i koristiti gvožđe na njima (Zakoni Ponovljeni 27:5-7; Jošua 8:31); a to iz razloga što tesano kamenje, kao i kamenje na kome je korišteno gvožđe, označavaju ono što je veštačko, pa prema to i ono što je lažno u bogoštovanju;
to jest, ono što je zamisao čovekovog srca. Ovo bi profanisalo bogoštovlje, što je jasno (rečeno) u Knjizi Izlaska 20:25. Iz istoga razloga gvožđe nije korišteno pri zidanju hrama (I o Carevima 6:7). (prim. prev. prema autoru, bogoštovanje u Jevrejskog crkvi je bilo čisto reprezentativno, i od takvoga biogoštovanja je zavisio uzajamni odnos Prirodnog čoveka s Duhovnim svetom). Ranije je pokazano (br. 114) da drago kamenje na Aronovo oplećku kao i naprsnik suđenja označavaju svete istine. Isto je jasno i kod Isaije: Nevoljnice, koju vjetar razmeće, koja si bez utjehe, evo ja ću namjestiti kamenje tvoje na mramoru porfirnom, i osnovaću te na safirima. I sinovi tvoji svi će biti naučeni od Gospoda, i obilan mir će imati sinovi tvoji (Isaija 54:11-13. Kamenovi koji su ovde imenovani označavaju svete istine, pa se stoga kaže „svi tvoji sinovi će biti naučeni od Jehove“. Otuda to da se kod Jovana kaže da su temelji zidova grada ukrašeni svakim dragim kamenom pri čemu su kamenovima data imena (Otkrivenje 21:19, 20). Sveti Jerusalim označava Gospodovo carstvo u nebu i na zemlji, čiji su temelji svete istine. Na sličan su način i kamene ploče (tablice), na kojima su bile napisani zapovesti Zakona, ili Deset Reči, označavale svete istine; stoga su bile od kamena, to jest njihov je temelj bio kamen, o čemu u Knjizi Izlaska 24:12; 31:1; Zakoni Ponovljeni 5:22; 10:1, jer su zapovesti istine vere. Pošto su u drevna vremena istine označavane kamenovima, stoga, kada je kasnije bogoštovanje izvođeno na stubovima i oltarima i u hramu, svete istine bile su pretstavljene stubovima, oltarima, i hramom, pa se stoga Gospod naziva „Kamenom“, kao kod Mojsija: Opet osta jak luk njegov i ojačaše mišice ruku njegovijeh od jakoga Boga Jakovljeva, odakle posta pastir, kamen Izrailju (Postanje 59:24).
Kod Isaije: Za to ovako veli Gospod Jehova; evo, ja mećem u Sionu kamen, kamen izabran, kamen od ugla, skupocjen, temelj tvrd; ko vjeruje ne će se plašiti (Isaije 28:1).
Kod Davida: Kamen, koji odbaciše zidari, posta glava od ugla Psalam 118:22. Isto je označeno kod Danila „kamenom isečenim iz stene“, koji je razbio u komade kip Navukodonosorov (Danijel 2:34, 35, 45).
Da „kamenje“ označava istine, jasno je i iz Isaije: Za to će se tijem očistiti bezakonje Jakovljevo i to će biti sva korist što će se uzeti grijeh njegov kad sve kamenje oltarno razmetne kao razdrobljeno krečno kamenje i ne bude više gajeva ni sunčanijeh likova (Isaija 27:9, „Oltarno kamenje“ označava istine u bogoštovlju, koje se razmeću.
Opet: Prođite, prođite kroz vrata, pripravite put, uklonite kamenje, podignite zastavu narodima (Isaija 62:10.
„Put“ i „kamen“ označavaju istine.
Kod Jeremije:
Evo mene na tebe, goro, koja zatireš, govori Jehova, koja zatireš svu zemlju, i zamahuću rukom svojom na te i svaliću te sa stijena, i načiniću od tebe goru izgorjelu. I ne će uzeti od tebe kamena za ugao ni kamena za temelj, jer ćeš bii pustoš vječna, veli Gospod (Jeremija 51:25, 26).
Ovo se kaže za Vavilon; „gora izgorjela“ je ljubav prema sebi. „da ne će uzeti od njega ni kamena“, znači da nema istine.
