503. Het innerlijk gewaarworden van de Oudste Kerk bestond niet alleen daarin, dat zij gewaar werden wat goed en waar is, maar in de gelukzaligheid en de vreugde om het goede te doen; zonder de gelukzaligheid en de vreugde van het goede te doen, is het innerlijk gewaarworden niet levend, want hieruit leeft het. Het leven van de liefde en van het geloof daaruit, zoals de Oudste Kerk bezat, is het leven voor zover het in de nutbetrachting, of in het goede en ware van de nutbetrachting is gelegen; uit en door en naar gelang van de nutbetrachting wordt van de Heer het leven gegeven; wat onnut is kan geen leven hebben, want al wat onnut is wordt weggeworpen; hierin waren de Oudsten gelijkenissen van de Heer, en vandaar werden zij ook beelden in hun innerlijke gewaarwording; het innerlijk gewaarworden is weten wat goed en waar is, dus wat van het geloof is; wie in de liefde is, vindt zijn genoegen niet in weten, maar in het doen van het goede en ware, dat wil zeggen, in het betrachten van nut.
