1
တဖန် ဣသရေလအမျိုးသား တို့သည် ခရီး သွား၍ မောဘလွင်ပြင် ၊ ယော်ဒန်မြစ် နား၊ ယေရိခေါမြို့ တဘက် ၌ တဲဆောက်ကြ၏။
2
အာမောရိအမျိုးသား တို့၌ပြုကြသော အမှုအလုံး စုံကို၊ ဇိဖေါ်သား ဗာလက်မင်းသိမြင် လျှင်၊
3
ဣသရေလအမျိုးသား တို့သည် များပြားသော ကြောင့်၊ မောဘ ပြည်သား တို့သည် အလွန် ကြောက်ရွံ့ ကြ၍၊
4
နွားသည် မြက်ပင်ကို လှမ်း၍ စားသကဲ့သို့ ဤအလုံးအရင်းသည် ငါတို့ပတ်လည်၌ ရှိသမျှကို လှမ်း၍ စားလိမ့်မည်ဟု ပူပန်သောစိတ်ရှိလျက်၊ မိဒျန် ပြည်သား အသက်ကြီး သူတို့အား ဆိုကြ၏။ ထိုအခါ ဇိဖေါ်သား ဗာလက်သည်၊ မောဘ ရှင်ဘုရင်ဖြစ်သည်နှင့်၊
5
အမ္မုန်ပြည် ၌ စီးသောမြစ် ၏အနားမှာရှိသော ပေသော်မြို့နေ ဗောရသားဗာလမ် ကို ခေါ်ပင့်ခြင်းငှါ၊ သံတမန်တို့ကို စေလွှ တ်၍၊ အဲဂုတ္တုပြည် မှ ရောက်လာ သော လူတမျိုးသည် မြေ မျက်နှာကို ဖုံးလွှ မ်းလျက် ငါ့အနား ၌ နေ ရာချကြပြီ။
6
သိ ု့ဖြစ်၍၊ ကြွလာပါ။ ဤလူမျိုးသည် ငါ့ထက် အားကြီးသော ကြောင့် သူတို့ကို ငါ့အဘို့ ကျိန်ဆဲပါ။ သိ ု့ ပြုလျှင် သူတို့ကို ငါတိုက်၍ ငါ့ပြည် မှ နှင်ထုတ်နိုင်ကောင်း နှင်ထုတ်နိုင်လိမ့်မည်။ ကိုယ်တော် ကောင်းကြီးပေး သော သူသည် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာ ခံရသည်ကို၎င်း၊ ကိုယ်တော် ကျိန်ဆဲသောသူသည် ကျိန်ဆဲအပ်သောသူဖြစ်သည်ကို၎င်း ငါသိ သည်ဟု မှာလိုက်လေ၏။
7
မောဘ ပြည်သား အသက်ကြီး သူတို့နှင့် မိဒျန် ပြည်သား အသက်ကြီး သူတို့သည် ပြုစားခြင်းလက် ဆောင် ပါလျက်သွား၍၊ ဗာလမ် ထံသို့ ရောက်သောအခါ၊ ဗာလက် မင်းစကား ကို ကြားလျှောက်လေ၏။
8
ဗာလမ် က၊ ယနေ ့ည မှာ ဤအရပ်၌နေ ကြပါဦး။ ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူသည ်အတိုင်း ငါပြန်ပြောမည ်ဟု ဆိုလျှင်၊ မောဘ အရာရှိတို့သည ် ဗာလမ် ထံမှာ နေ ကြ၏။
9
ဘုရားသခ င်သည် ဗာလမ် ရှိရာသို့ လာ ၍၊ သင်၌ ရှိသော ဤလူတို့သည် အဘယ်သူနည်းဟု မေးတော်မူ လျှင်၊
10
ဗာလမ် က၊ မောဘ ရှင်ဘုရင် ဇိဖေါ်သား ဗာလက်သည် အကျွန်ုပ်ဆီသို့ လူကို စေလွှတ်၍၊
11
အဲဂုတ္တုပြည် မှ ရောက်လာသော လူအများ သည်၊ မြေ မျက်နျာကို ဖုံးလွှ မ်းလျက်နေကြပြီ။ သို့ဖြစ်၍ ကြွလာပါ။ ဤလူမျိုးကို ငါ့အဘို့ ကျိန်ဆဲပါ။ သို့ပြုလျှင်၊ သူတို့ကို ငါတိုက်၍ နှင်ထုတ်နိုင်ကောင်းနှင်ထုတ်နိုင်လိမ့် မည်ဟု ခေါ်ပင့်ကြောင်းကို၊ ဘုရားသခင်အား လျှောက် ဆို၏။
12
ဘုရားသခ င်ကလည်း၊ သင်သည် ဤလူတို့နှင့် အတူ မလိုက်မသွားရ။ ထိုလူမျိုးကို မကျိန်ဆဲရ။ ကောင်း ကြီးမင်္ဂလာ ကို ခံရသော လူမျိုးဖြစ်သည်ဟု ဗာလမ် အား မိန့်တော်မူ၏။
13
နံနက် ရောက်မှ၊ ဗာလမ်သည် ထ ၍ သင်တို့သည် ကိုယ်ပြည် သို့ ပြန်သွားကြပါလော့။ သင်တို့နှင့်အတူ ငါလိုက်ရသောအခွင့်ကို ထ ာဝရဘုရားပေး တော်မမူဟု ဗာလက်မင်းစေလွှတ်သော အရာရှိတို့အား ပြန်ပြော လေ၏။
14
ထ ိုအခါ မောဘ ပြည်အရာရှိတို့သည် ဗာလက် မင်းထ ံသို့ ပြန်သွား၍၊ ဗာလမ်သည် ကျွန်တော်တို့နှင့် အတူ မလိုက်လိုပါဟု လျှောက်ကြ၏။
15
တဖန် ဗာလက်မင်းသည်၊ အရင်ထက်အရေ အတွက်အားဖြင့် များ၍ အရာအားဖြင့် ဘုန်းကြီး သော မှူးမတ်တို့ကို စေလွှတ်ပြန်သည်အတိုင်း၊
16
သူတို့သည် ဗာလမ် ထံသို့ ရောက်လာ ၍ ဇိဖေါ် သား ဗာလက်မင်းက၊ ကိုယ်တော်သည် ငါ့ထံသို့ မလာ မည် အကြောင်း အဘယ်အဆီးအတားမျှ မရှိပါစေနှင့်။
17
ငါသည် ကိုယ်တော်ကို အလွန်ချီးမြှောက်မည်။ ကိုယ်တော်တောင်းသမျှကို ပေးမည်။ သို့ဖြစ်၍ ကြွလာပါ။ ဤလူမျိုးကို ငါ့အဘို့ ကျိန်ဆဲပါဟု မိန့်တော်မူကြောင်းကို ပြန်ပြောကြ၏။
18
ဗာလမ် ကလည်း၊ ဗာလက်မင်းသည် ရွှေငွေ နှင့် ပြည့်သော မိမိနန်းတော်ကိုပင် ပေး သော်လည်း၊ ငါကိုး ကွယ်သော ဘုရားသခ င်ထာဝရဘုရား ၏ စကားတော်ကို လွန်ကျူး၍ အမှုအကြီးအငယ် တစုံတခုကိုမျှ ငါမပြုနိုင်။
19
သိ ု့ရာတွင် ထာဝရဘုရား သည ် အဘယ်သိ ု့ ထပ်၍ မိန့်တော်မူမည ်ကို ငါသိ မည ်အကြောင်း၊ ယနေ ့ည မှာ ဤအရပ်၌ နေ ကြပါဦးဟု ဗာလက်မင်းကျွန်တို့အား ပြန်ပြော၏။
20
ည အချိန်၌ ဘုရားသခ င်သည ် ဗာလမ် ရှိရာသို့ လာ ၍၊ ထ ိုလူတို့သည ် သင့်ကိုခေါ် ခြင်းငှါလာ လျှင်၊ သူတို့ နှင့်အတူ ထ ၍ လိုက်လော့။ သို့ရာတွင် ငါမှာထ ားသမျှ အတိုင်းသာ ပြုရမည ်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
21
နံနက် ရောက်မှ ဗာလမ်ထ ၍ မြည်းကို ကုန်းနှီး ထ င်ပြီးလျှင်၊ မောဘ အရာရှိတို့နှင့်အတူ လိုက်လေ၏။
22
ထိုသို့ လိုက်သောကြောင့်၊ ဘုရားသခ င် အမျက် တော်ထွက်၍၊ ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် သည် သူ့ကို ဆီးတားခြင်းငှါ လမ်း ၌ ရပ်နေ၏။ ထိုအခါ ဗာလမ် သည် မြည်းကို စီး၍ ငယ်သားနှစ် ယောက်နှင့် သွားစဉ် တွင်၊
23
ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် သည် ထားကို မိုးလျက်၊ လမ်း ၌ ရပ်နေသည်ကို မြည်းသည် မြင် လျှင်၊ လမ်းလွှ ဲ၍ လယ်သို့ ဝင်လေ၏။ ဗာလမ် လည်း မြည်းကို လမ်း သို့ ပြန်စေခြင်းငှါ ရိုက်လေ၏။
24
ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် သည်၊ စပျစ်ဥယျာဉ် စောင်ရန်းနှစ်ဘက် စပ်ကြားလမ်း ၌ တဖန် ရပ်နေ ၏။
25
ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် ကို မြည်း သည် မြင် ပြန်သောအခါ၊ စောင်ရန်းတဘက်၌ တိုး၍ ဗာလမ်၏ခြေ ကို ဖိ လေ၏။ ဗာလမ် လည်း တဖန် ရိုက်ပြန်လေ၏။
26
ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် သည် လွန် သွား၍ လမ်း တဘက်ဘက် မျှ မလွှဲနိုင်အောင် ကျဉ်း မြောင်းသော အရပ် ၌ ရပ်နေ ၏။
27
မြည်းသည်လည်း ထာဝရဘုရား ၏ကောင်းကင် တမန် ကို မြင် ပြန်သောအခါ၊ ဗာလမ် အောက်၌ ဝပ်လျက် နေ၏။ ဗာလမ်သည် အမျက်ထွက် ၍ တောင်ဝေးနှင့် မြည်းကိုရိုက်လေ၏။
28
ထိုအခါ ထာဝရဘုရား သည် မြည်း၏နှုတ်ကို ဖွင့်တော်မူ၍၊ မြည်းက သင်သည် ငါ့ကို သုံးကြိမ်တိုင် အောင် ရိုက်ရမည်အကြောင်း၊ ငါသည် သင်၌ အဘယ်သို့ ပြုဘိသနည်းဟု ဗာလမ် အားမေးလျှင်၊
29
ဗာလမ် က၊ သင်သည် ငါ့ကို ကျီစားပါသည် တကား။ ငါ၌ ထားရှိပါစေသော။ ထားရှိလျှင် သင့်ကို ယခုသတ် မည်ဟု မြည်းအားဆို၏။
30
မြည်းကလည်း၊ ငါသည် ယနေ့ တိုင်အောင် သင် ၏အစီးကို အစဉ်ခံရသော သင်၏ မြည်းဖြစ်သည်မဟုတ် လော။ သင်၌တခါမျှ ဤသို့ ငါပြုဘူးသလောဟု ဗာလမ် အား မေးလျှင်၊ မပြုဘူးဟု ပြန်ပြော၏။
31
ထိုအခါ ထာဝရဘုရား သည် ဗာလမ်မျက်စိ ကို ဖွင့်တော်မူ၍၊ ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် သည် ထားကိုမိုးလျက်၊ လမ်း ၌ ရပ်နေသည်ကို ဗာလမ်သည် မြင် သဖြင့် ဦးချ၍ ပြပ်ဝပ်လေ၏။
32
ထာဝရဘုရား ၏ကောင်းကင်တမန် ကလည်း၊ သင်၏မြည်းကို သုံးကြိမ်တိုင် အောင် အဘယ်ကြောင့် ရိုက်သနည်း။ သင်သွားသောလမ်း သည် ငါနှင့် ဆန့်ကျင် ဘက်ဖြစ်သောကြောင့်၊ သင့်ကို ဆီးတားခြင်းငှါ ငါထွက် လာပြီ။
33
မြည်းသည် ငါ့ကို မြင် ၍ သုံး ကြိမ်ရှောင်ခဲ့ပြီ။ ထိုသို့မရှောင်လျှင်၊ အကယ် စင်စစ် သင့်ကိုငါသတ် ၍ မြည်းကို အသက်ချမ်းသာပေ းလေပြီဟု ဆို၏။
34
ဗာလမ် ကလည်း၊ အကျွန်ုပ်ပြစ်မှားပါပြီ။ ကိုယ် တော်သည် လမ်း ၌ ကန့်လန့်နေတော်မူသည်ကို အကျွန်ုပ် မသိ ပါ။ ယခုမှာ အလိုတော်မရှိလျှင် အကျွန်ုပ်ပြန်သွားပါ မည်ဟု ထာဝရဘုရား ၏ ကောင်းကင်တမန် အား ဆိုလျှင်၊
35
ထာဝရဘုရား ၏ကောင်းကင်တမန် က၊ သူတို့နှင့် အတူ လိုက်လော့။ သို့ရာတွင် ငါမှာထားသော စကား ကို သာ ဟောပြောရမည်ဟု ဗာလမ် အား မိန့်တော် မူသည်အတိုင်း၊ သူသည် ဗာလက်မင်း၏ ကျွန်တို့နှင့်အတူ လိုက်သွားလေ၏။
36
ဗာလမ် ရောက်သောသိတင်းကို ဗာလက်မင်း ကြား လျှင်၊ ခရီးဦးကြိုပြုခြင်းငှါ၊ မောဘ ပြည်စွန် အာနုန် ချောင်းနားမှာရှိသော မြို့ တမြို့ သို့ ထွက်သွား၏။
37
ဗာလက်မင်းကလည်း၊ ကိုယ်တော်ကို ခေါ်ပင့် စေခြင်းငှါ ငါသည် အထပ်ထပ် စေလွှတ်သည်မဟုတ် လော။ အဘယ်ကြောင့် နှေးပါသနည်း။ ကိုယ်တော်ကို ငါချီးမြှောက်နိုင်သည်မဟုတ်လောဟု ဗာလမ် အား ဆိုလျှင်၊
38
ဗာလမ် က၊ မင်းကြီးထံသို့ ငါလာပါ ပြီ။ သို့ရာတွင် ငါသည် စကား တခွန်းကိုမျှ ပြောပိုင်သလော။ ငါ့နှုတ်၌ ဘုရားသခ င်ထားတော်မူသော စကား ကိုသာ ငါပြောပါ မည်ဟု ပြန်ပြောပြီးမှ၊
39
ဗာလက်မင်းနှင့်အတူ လိုက်၍ ကိရယဿုဇုတ် မြို့သို့ ရောက်ကြ၏။
40
ဗာလက်မင်းသည်လည်း၊ သိုးနွား တို့ကို ပူဇော်၍ ဗာလမ် နှင့်အရာရှိတို့အား ပေးလိုက်လေ၏။
41
နက်ဖြန်နေ့၌ ဗာလက်မင်းသည် ဗာလမ် ကို ခေါ်၍ ဣသရေလအမျိုးသားအပေါင်းတို့ကို အကုန် အစင်ပြခြင်းငှါ ဗာလဘုရားနှင့်ဆိုင်သော ကုန်းရိုးပေါ်သို့ ပို့ဆောင်လေ၏။