8041. I Jehova reče Mojsiju govoreći. Da ovo označava obaveštavanje od Božanskog, očito je iz značenja govoriti i reći, kada to kaže Jehova o onome što pripada crkvi, a što treba održavati, što je obaveštavanje (vidi br. 7769, 7793, 7825), i pošto je to od Jehove, to označava obaveštavanje od Božanskog; a iz reprezentacije Mojsija, pošto je to Istina Božanska (br. 6771, 7014, 7382). Otuda, Jehova reče Mojsiju govoreći označava obaveštavanje od Božanskog preko Božanske Istine.

8042. (Stih 2). Posveti Mi svakoga prvenca. Da ovo označava veru, da je ona od Gospoda, vidi se iz značenja posvetiti Jehovi, ili Gospodu, što znači pripisivati Njemu, to jest, ispovedati i priznavati da je od Njega; i iz značenja prvenca, što je vera (vidi br. 352, 2435, 6344, 7035). Kada se kaže vera, misli se na svaku istinu koja pripada duhovnoj crkvi; i pošto se misli na svaku istinu crkve, tu se misli i na duhovnu crkvu, jer istina je suštinsko ove crkve. Ali dobro je suštinsko crkve [u opšte], i ono je u stvari prvenac (br. 2435, 3325, 4925, 4926, 4928, 4930); ali dobro koje imaju oni u duhovnoj crkvi, u stvari je u sebi istina; jer kada postupaju u skladu s istinom koja pripada njihovoj doktrini, tada se istina naziva dobrom; ona je prešla iz razuma u volju, a iz volje u delo. Ono što se čini iz volje, to se naziva dobrom. Da je ovo dobro još uvek, u sebi i u suštini, istina, to je stoga što su njima doktrine crkve istine, a doktrine se razlikuju, pa stoga i istine; ali iako su tak azličite, time što ih se hoće i što ih se čini, one postaju dobra, kao što je gore rečeno. Dok se čovek nanovo rađa, njega se vodi preko vere u razumu ili doktrine, u veru u volji, to jest, preko istine vere u dobro ljubavi prema bližnjemu. Kada je čovek u ljubavi prema bližnjemu, on je tada nanovo rođen, i on tada od ovoga dobra rađa istine, koje se nazivaju istinama od dobra. Ovo su istine koje su prave istine vere, i koje su označene prvencima. Jer s kolenima ili s rađanjem istina od dobra, to je kao sa kolenima i rađanjima sinova i kćeri od roditelja, a posle unuka i unučica, i tako dalje. Prvo ili neposredno koleno, a koje se [koleno] sinova i kćeri, to je ono što se naziva prvencima, ma koliko da ih je; ali ne drugo i treće koleno ili rađanje, osim u odnosu na njihove vlastite roditelje. Dase ovi posvećuju Jehovi, ili Gospodu, to je stoga štoistine i dobra koja su izvedena, imaju svoju suštinu od prvobitnih [istina i dobara]. U ovome duhovnom [načelu] usađeno/zasnovano] je pravo prvenaca o kome se govori u Reči.