Библията

 

Daniel 12

Проучване

   

1 In tempore autem illo consurget Michaël princeps magnus, qui stat pro filiis populi tui : et veniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes esse cœperunt usque ad tempus illud. Et in tempore illo salvabitur populus tuus, omnis qui inventus fuerit scriptus in libro.

2 Et multi de his qui dormiunt in terræ pulvere evigilabunt, alii in vitam æternam, et alii in opprobrium ut videant semper.

3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti : et qui ad justitiam erudiunt multos, quasi stellæ in perpetuas æternitates.

4 Tu autem Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad tempus statutum : plurimi pertransibunt, et multiplex erit scientia.

5 Et vidi ego Daniel, et ecce quasi duo alii stabant : unus hinc super ripam fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis.

6 Et dixi viro qui erat indutus lineis, qui stabat super aquas fluminis : Usquequo finis horum mirabilium ?

7 Et audivi virum qui indutus erat lineis, qui stabat super aquas fluminis, cum elevasset dexteram et sinistram suam in cælum, et jurasset per viventem in æternum, quia in tempus, et tempora, et dimidium temporis. Et cum completa fuerit dispersio manus populi sancti, complebuntur universa hæc.

8 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi : Domine mi, quid erit post hæc ?

9 Et ait : Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad præfinitum tempus.

10 Eligentur, et dealbabuntur, et quasi ignis probabuntur multi : et impie agent impii, neque intelligent omnes impii : porro docti intelligent.

11 Et a tempore cum ablatum fuerit juge sacrificium, et posita fuerit abominatio in desolationem, dies mille ducenti nonaginta.

12 Beatus qui exspectat, et pervenit usque ad dies mille trecentos triginta quinque.

13 Tu autem vade ad præfinitum : et requiesces, et stabis in sorte tua in finem dierum.

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Apocalypsis Explicata #72

Проучете този пасаж

  
/ 1232  
  

72. (Vers. 16.) "Et habens in dextra sua manu stellas septem." - Quod significet cognitiones boni et veri omnes ab Ipso, constat ex significatione "habere in dextra sua manu", quod sit ab Ipso; "manus" enim significat potentiam, et inde quicquid est apud illum, ita quoque quicquid ab illo; quod "dextra manus" dicatur, est quia "dextra manus" significat potentiam boni per verum; (quod "manus" significet potentiam, videatur n. 878, 3091, 4931-4937, 6947, 1 10019; et inde quod significet quicquid apud illum, ita quoque quicquid ab illo, n. 9133, 10019, 10405; quod "dextra manus" significet potentiam boni per verum, n. 9604, 9736, 10061; et quod "dextra Jehovae" significet Divinam potentiam Domini, ita omnipotentiam, n. 3387, 4592, 4933, 7518, 7673, 8281, 9133, 10019); et ex significatione "stellarum", quod sint cognitiones boni et veri (de qua sequitur); et ex significatione "septem", quod sint omnes (de qua supra, n. 20, 24).

[2] Quod "stellae" significent cognitiones boni et veri, ita bona et vera, est ex apparentia in mundo spirituali; ibi enim Dominus apparet ut Sol, et angeli e longinquo ut stellae; quod angeli ita appareant, est ex receptione lucis ex Domino ut Sole, ita ex receptione Divini Veri quod a Domino, nam hoc est lux caeli. Inde est quod dicatur apud Danielem,

"Intelligentes fulgebunt sicut splendor expansi, et justificantes multos ut stellae in aeternum" (12:3);

"intelligentes" sunt qui in veris, et "justificantes" qui in bonis (videatur in opere De Caelo et Inferno 346-348).

[3] Cum notum est (aliquibus) quod "sol" significet Dominum quoad Divinum Amorem, ita quoque Divinum Amorem a Domino, et quod "stellae" significent vera ecclesiae et illorum cognitiones, illi scire possunt quid in Verbo significatur per quod "sol obscurabitur", et quod "stellae non lucebunt", et quoque quod "cadent e caelo"; et praeterea quid "stellae" significant alibi in Verbo ubi nominantur; ut in sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

Ponam "terram in vastitatem, ut peccatores ejus perdat ex ea: stellae caelorum et sidera eorum non lucebunt luce sua; obtenebrabitur sol in ortu suo, et luna non splendere faciet lucem suam" (13:9, 10):

agitur ibi de vastatione ecclesiae, quae est cum non amplius bonum amoris et vera fidei; "terra" quae in vastitatem: ponetur est ecclesia; quod "terra" sit ecclesia, videatur supra (n. 29).

[4] Apud Ezechielem,

"Obtegam cum exstinxero te (caelos), et atrabo stellas, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lucem suam; omnia luminaria lucis .... atrabo super te, et dabo tenebras super terra" (32:7, 8);

"tenebrae super terra", sunt falsa in ecclesia.

Apud Joelem,

"Sol et luna atrati erunt, et stellae contrahent splendorem suum" (2:10, 11 ; cap. 4:15 [B.A. Joel 3:15);

apud Matthaeum,

In consummatione saeculi "post afflictionem dierum sol obscurabitur, luna non dabit lucem suam, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur" (24:29; Matthaeum 13:24);

apud Danielem,

Ex uno de cornibus hirci caprarum "exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, et crevit versus exercitum caelorum, et dejecit .... de exercitu et de stellis, et conculcavit eos; immo usque ad Principem exercitus extulit se" (8:9-11).

"exercitus caelorum" sunt bona et vera ecclesiae in complexu (n. 3448, 7236, 7988, 8019); in specie, quae pugnant contra falsa (n. 7277 2 ); inde Jehovah dicitur "Jehovah Zebaoth", hoc est, Exercituum (n. 3448, 7988).

[5] In Apocalypsi,

Draco cauda "traxit tertiam partem stellarum caeli in terram" (12:4);

"stellae" etiam ibi sunt bona et vera ecclesiae et cognitiones eorum; "tertia pars" est plurima pars; quid autem "draco", dicetur in sequentibus. Alibi,

"Stellae caeli ceciderunt in terram" (Apocalypsis 6:13);

alibi,

"Stella e caelo lapsa est in terram" (Apocalypsis 9:1);

alibi,

"Cecidit e caelo stella magna, ardens velut lampas; cecidit in tertiam partem fluviorum et in fontes aquarum" (Apoc. 8:10 3 );

quia "stellae" significant vera et bona ecclesiae, et cognitiones eorum, per "cadere illas e caelo" significatur quod illa pereant.

Apud Davidem,

Jehovah "numerat numerum stellarum, omnibus nomina vocat" (Psalmuss 147:4);

apud eundem,

"Laudate Jehovam sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis" (Psalmuss 148:3);

in Libro Judicum,

"Venerunt reges, .... pugnarunt e caelo, pugnarunt stellae de viis suis" ([5:19,] 20).

Quoniam angeli in caelo spirituali lucent ut stellae, et quoniam omnia vera et bona quae apud illos sunt a Domino, ideo Dominus sicut vocatur "Angelus" etiam vocatur "Stella"; ut apud Mosen,

"Orietur Stella ex Jacobo, et Sceptrum surget ex Israele" (Numeri 24:17);

et in Apocalypsi,

"Jesus .... Stella splendida et matutina" (22:16).

Inde patet unde erat quod

Sapientes ex oriente viderint stellam, et secuti illam, et quod illa steterit ubi Jesus erat natus (Matthaeus 2:1, 2, 9).

Ex his nunc sciri potest quid significatur per "septem stellas" quae in dextra manu Filii hominis, qui ibi est Dominus quoad Divinum Humanum (videatur supra, n. 63)

Бележки под линия:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232  
  

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #8281

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

8281. ‘Dextra Tua, Jehovah, magnificata in robore’: quod significet omnipotentiam Domini, quod ostensa, constat a significatione ‘dextrae Jehovae’ quod sit omnipotentia, de qua sequitur; et ex significatione ‘magnificata robore’ quod sit ostensa, nam Divina potentia per robur quo magnificatur ostenditur. Quod ‘dextra Jehovae’ sit omnipotentia, est quia per ‘manum’ in Verbo significatur potentia, et sic per ‘dextram’ eminens potentia; inde cum manus seu dextra dicitur de Jehovah, est Divina potentia seu omnipotentia; quod ‘manus’ et ‘dextra’ sit potentia, videatur n. 878, 4931-4937, 6292, 6947, 7188, 7189, 7518, et cum praedicatur de Jehovah, quod sit omnipotentia, n. 3387, 7518, 7673, 8050, 8069, 8153.

[2] Quod ‘dextra Jehovae’ sit Divina potentia seu omnipotentia, constat etiam a sequentibus his locis in Verbo:

apud Matthaeum, Jesus dixit, Ex nunc videbitis Filium hominis sedentem a dextris 1 potentiae et venientem super nubibus caeli, 26:64; Marcus 14:62:

2 apud Lucam, Ex hoc nunc erit Filius hominis sedens a dextris 1 virtutis Dei, 3 22:69:

tum apud Davidem,

Dictum Jehovae ad 4 Dominum meum, Sede ad dextram Meam, usque dum posuero inimicos Tuos scabellum pedum Tuorum: Tu sacerdos in aeternum, juxta modum Malki-Zedechi; Dominus ad dextram Tuam, percussit in die irae reges, Ps. 110:1, 4, 5; Matth. 22:43, 44 5 .

Qui non scit quod ‘dextra’, cum dicitur de Jehovah, 6 significet omnipotentiam, non potest aliam ideam ex his Domini verbis capere quam quod Dominus 7 sedebit ad dextram Patris Sui, ac dominium 8 habebit sicut is qui ad dextram regis in terra sedet; sed sensus internus instruit quid in illis locis per ‘sedere ad dextram’ intelligitur, quod nempe omnipotentia Divina; inde quoque dicitur ‘sedere a dextris potentiae’ et ‘a dextris virtutis Dei’.

[3] Quod Dominus sit Cui omnipotentia, patet, nam de Domino dicitur, et per Dominum apud Davidem intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, et quoque per ‘Filium hominis’ apud Evangelistas; Divinum enim Verum est cui omnipotentia ex Divino Bono; quod Divino Vero sit omnipotentia, videatur n. 6948, 8200; in genere quod potentia sit veri ex bono, n. 3091, 3563, 4931, 6344, 9 6423; et quod inde ‘manus’ praedicetur de vero, n. 3091, 4931, et quod ‘Filius hominis’ sit Divinum Verum procedens a Domino, n. 2159, 2803, 2813, 3704.

[4] Potentia Divina seu omnipotentia per ‘dextram’ etiam in sequentibus locis significatur:

apud Davidem,

Nunc novi quod salvet Jehovah Unctum Suum; respondent Ipsi in caelo, per virtutes salutis dextrae Suae, Ps. 20:7 [KJV Ps. 20:6]:

apud eundem,

Jehovah, respice e caelis, et vide, et visita vitem hanc, et 10 surculum quem plantavit dextra Tua, super filium, confortaveras Tibi, Ps. 80:15, 16 [KJV Ps. 80:14, 15]:

apud eundem,

Tibi brachium cum virtute, fortis est manus Tua, exaltabitur dextra Tua, Ps. 89:14 [KJV Ps. 89:13]:

apud eundem,

Robur meum et canticum Jah, factus est mihi in salutem; vox jubili et salutis in tentoriis justorum, dextra Jehovae fecit fortitudinem, dextra Jehovae exaltata, dextra Jehovae fecit fortitudinem, Ps. 118:14-16;

[5] in his locis ‘dextra Jehovae’ pro omnipotentia, et in supremo sensu pro Domino quoad Divinum Verum; 11 hoc manifestius alibi apud Davidem,

Sit manus Tua, Jehovah, pro viro dextrae Tuae, pro filio hominis, confortasti Tibi, Ps. 80:18 [KJV Ps. 80:17];

‘vir dextrae Jehovae et filius hominis’ pro Domino quoad Divinum Verum:

apud eundem,

Tu manu Tua expulisti gentes, non gladio suo possederunt terram, et brachium illorum non servavit illos, sed dextra Tua, et brachium Tuum, et lux facierum Tuarum, Ps. 44:3, 4 [KJV Ps. 44:2, 3];

‘lux facierum Jehovae’ est Divinum Verum ex Divino Bono, ita quoque ‘dextra’ et ‘brachium’: 12 et apud Esaiam,

Juravit Deus per dextram Suam, et per brachium roboris Sui, 62:8;

hic quoque ‘dextra Dei’ et ‘brachium roboris Ipsius’ pro Domino quoad Divinum Verum, Jehovah enim seu Dominus non per alium jurat quam per Se, n. 2842, ita per Divinum Verum, nam hoc 13 est Ipse, quia 14 ab Ipso;

[6] inde est quod in Verbo passim Dominus non modo dicatur ‘dextra’ et ‘brachium Jehovae’ sed etiam ‘robur’ per quod confringit hostes, et quoque ‘malleus’, ut apud Jeremiam 51:19-21 seq. Dominus etiam in mundum venit, et ibi Divinum Verum factus, ac postea Divinum Bonum ex quo Divinum Verum, ut omnia mala et falsa includeret infernis, ac 15 bona et vera colligeret in caelos, ac ibi in 16 Divinum ordinem illa disponeret. Ex his nunc constat quod per ‘dextram Jehovae’ in Verbo significetur omnipotentia, quae Divino per Divinum Verum. Quod ‘dextra’ sit 17 eminens potentia trahit inde originem, quia illi qui in Maximo Homine seu caelo 18 referunt humeros, brachia, et manus, sint qui potentes sunt ex vero quod ex bono, hoc est, ex fide quae ex amore, n. 4931-4937, 7518.

Бележки под линия:

1. Greek (dynamis)

2. The Manuscript inserts et.

3. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. sit

8. habiturus

9. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

11. The Manuscript inserts quoque.

12. ut quoque

13. The Manuscript inserts etiam.

14. The Manuscript inserts procedit.

15. vera et bona

16. coeli

17. omnipotentia

18. The Manuscript places this after manus.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.