Библията

 

Daniel 12

Проучване

   

1 In tempore autem illo consurget Michaël princeps magnus, qui stat pro filiis populi tui : et veniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes esse cœperunt usque ad tempus illud. Et in tempore illo salvabitur populus tuus, omnis qui inventus fuerit scriptus in libro.

2 Et multi de his qui dormiunt in terræ pulvere evigilabunt, alii in vitam æternam, et alii in opprobrium ut videant semper.

3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti : et qui ad justitiam erudiunt multos, quasi stellæ in perpetuas æternitates.

4 Tu autem Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad tempus statutum : plurimi pertransibunt, et multiplex erit scientia.

5 Et vidi ego Daniel, et ecce quasi duo alii stabant : unus hinc super ripam fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis.

6 Et dixi viro qui erat indutus lineis, qui stabat super aquas fluminis : Usquequo finis horum mirabilium ?

7 Et audivi virum qui indutus erat lineis, qui stabat super aquas fluminis, cum elevasset dexteram et sinistram suam in cælum, et jurasset per viventem in æternum, quia in tempus, et tempora, et dimidium temporis. Et cum completa fuerit dispersio manus populi sancti, complebuntur universa hæc.

8 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi : Domine mi, quid erit post hæc ?

9 Et ait : Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad præfinitum tempus.

10 Eligentur, et dealbabuntur, et quasi ignis probabuntur multi : et impie agent impii, neque intelligent omnes impii : porro docti intelligent.

11 Et a tempore cum ablatum fuerit juge sacrificium, et posita fuerit abominatio in desolationem, dies mille ducenti nonaginta.

12 Beatus qui exspectat, et pervenit usque ad dies mille trecentos triginta quinque.

13 Tu autem vade ad præfinitum : et requiesces, et stabis in sorte tua in finem dierum.

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Apocalypsis Explicata #72

Проучете този пасаж

  
/ 1232  
  

72. (Vers. 16.) "Et habens in dextra sua manu stellas septem." - Quod significet cognitiones boni et veri omnes ab Ipso, constat ex significatione "habere in dextra sua manu", quod sit ab Ipso; "manus" enim significat potentiam, et inde quicquid est apud illum, ita quoque quicquid ab illo; quod "dextra manus" dicatur, est quia "dextra manus" significat potentiam boni per verum; (quod "manus" significet potentiam, videatur n. 878, 3091, 4931-4937, 6947, 1 10019; et inde quod significet quicquid apud illum, ita quoque quicquid ab illo, n. 9133, 10019, 10405; quod "dextra manus" significet potentiam boni per verum, n. 9604, 9736, 10061; et quod "dextra Jehovae" significet Divinam potentiam Domini, ita omnipotentiam, n. 3387, 4592, 4933, 7518, 7673, 8281, 9133, 10019); et ex significatione "stellarum", quod sint cognitiones boni et veri (de qua sequitur); et ex significatione "septem", quod sint omnes (de qua supra, n. 20, 24).

[2] Quod "stellae" significent cognitiones boni et veri, ita bona et vera, est ex apparentia in mundo spirituali; ibi enim Dominus apparet ut Sol, et angeli e longinquo ut stellae; quod angeli ita appareant, est ex receptione lucis ex Domino ut Sole, ita ex receptione Divini Veri quod a Domino, nam hoc est lux caeli. Inde est quod dicatur apud Danielem,

"Intelligentes fulgebunt sicut splendor expansi, et justificantes multos ut stellae in aeternum" (12:3);

"intelligentes" sunt qui in veris, et "justificantes" qui in bonis (videatur in opere De Caelo et Inferno 346-348).

[3] Cum notum est (aliquibus) quod "sol" significet Dominum quoad Divinum Amorem, ita quoque Divinum Amorem a Domino, et quod "stellae" significent vera ecclesiae et illorum cognitiones, illi scire possunt quid in Verbo significatur per quod "sol obscurabitur", et quod "stellae non lucebunt", et quoque quod "cadent e caelo"; et praeterea quid "stellae" significant alibi in Verbo ubi nominantur; ut in sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

Ponam "terram in vastitatem, ut peccatores ejus perdat ex ea: stellae caelorum et sidera eorum non lucebunt luce sua; obtenebrabitur sol in ortu suo, et luna non splendere faciet lucem suam" (13:9, 10):

agitur ibi de vastatione ecclesiae, quae est cum non amplius bonum amoris et vera fidei; "terra" quae in vastitatem: ponetur est ecclesia; quod "terra" sit ecclesia, videatur supra (n. 29).

[4] Apud Ezechielem,

"Obtegam cum exstinxero te (caelos), et atrabo stellas, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lucem suam; omnia luminaria lucis .... atrabo super te, et dabo tenebras super terra" (32:7, 8);

"tenebrae super terra", sunt falsa in ecclesia.

Apud Joelem,

"Sol et luna atrati erunt, et stellae contrahent splendorem suum" (2:10, 11 ; cap. 4:15 [B.A. Joel 3:15);

apud Matthaeum,

In consummatione saeculi "post afflictionem dierum sol obscurabitur, luna non dabit lucem suam, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur" (24:29; Matthaeum 13:24);

apud Danielem,

Ex uno de cornibus hirci caprarum "exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, et crevit versus exercitum caelorum, et dejecit .... de exercitu et de stellis, et conculcavit eos; immo usque ad Principem exercitus extulit se" (8:9-11).

"exercitus caelorum" sunt bona et vera ecclesiae in complexu (n. 3448, 7236, 7988, 8019); in specie, quae pugnant contra falsa (n. 7277 2 ); inde Jehovah dicitur "Jehovah Zebaoth", hoc est, Exercituum (n. 3448, 7988).

[5] In Apocalypsi,

Draco cauda "traxit tertiam partem stellarum caeli in terram" (12:4);

"stellae" etiam ibi sunt bona et vera ecclesiae et cognitiones eorum; "tertia pars" est plurima pars; quid autem "draco", dicetur in sequentibus. Alibi,

"Stellae caeli ceciderunt in terram" (Apocalypsis 6:13);

alibi,

"Stella e caelo lapsa est in terram" (Apocalypsis 9:1);

alibi,

"Cecidit e caelo stella magna, ardens velut lampas; cecidit in tertiam partem fluviorum et in fontes aquarum" (Apoc. 8:10 3 );

quia "stellae" significant vera et bona ecclesiae, et cognitiones eorum, per "cadere illas e caelo" significatur quod illa pereant.

Apud Davidem,

Jehovah "numerat numerum stellarum, omnibus nomina vocat" (Psalmuss 147:4);

apud eundem,

"Laudate Jehovam sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis" (Psalmuss 148:3);

in Libro Judicum,

"Venerunt reges, .... pugnarunt e caelo, pugnarunt stellae de viis suis" ([5:19,] 20).

Quoniam angeli in caelo spirituali lucent ut stellae, et quoniam omnia vera et bona quae apud illos sunt a Domino, ideo Dominus sicut vocatur "Angelus" etiam vocatur "Stella"; ut apud Mosen,

"Orietur Stella ex Jacobo, et Sceptrum surget ex Israele" (Numeri 24:17);

et in Apocalypsi,

"Jesus .... Stella splendida et matutina" (22:16).

Inde patet unde erat quod

Sapientes ex oriente viderint stellam, et secuti illam, et quod illa steterit ubi Jesus erat natus (Matthaeus 2:1, 2, 9).

Ex his nunc sciri potest quid significatur per "septem stellas" quae in dextra manu Filii hominis, qui ibi est Dominus quoad Divinum Humanum (videatur supra, n. 63)

Бележки под линия:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232  
  

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #10019

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

10019. ‘Et implebis manum Aharonis, et manum filiorum ejus’: quod significet inaugurationem ad repraesentandum Divinam Potentiam Domini per Divinum Verum ex Divino Bono, constat ex significatione ‘implere manum’ quod sit inaugurari ad repraesentandum Dominum quoad Divinum Verum ex Divino Bono, et inde potentiam; duo erant per quae inauguratio in sacerdotium fiebat, unctio et impletio 1 manus; per unctionem fiebat inauguratio ad repraesentandum Dominum quoad Divinum Bonum, oleum enim, per quod unctio fiebat, 2 significabat 3 bonum amoris, n. 10011, et per impletionem manus fiebat inauguratio ad repraesentandum Dominum quoad Divinum Verum ex Divino Bono, et sic potentiam; per ‘manum’ enim significatur potentia, n. 878, 4931-4937, 5327, 5328, 6947, 7011, 7188, 7189, 7518, 7673, 8050, 8069, 8153, et manus praedicatur de vero quod ex bono, n. 3091, 3563, 4931, 8281, 9025; quoniam omnis potentia est veri ex bono, n. 5623, 6344, 4 6423, 6948, 8200, 8304, 9327, 9410, 9639, 9643; et quia caput ac totum corpus exercet potentiam suam per manus, ac potentia est activum vitae apud hominem, ideo per ‘manum’ etiam significatur quicquid est apud hominem, ita ipse homo quatenus agens, n. 9133; ex quibus constare potest quid significatur per ‘implere manum’; quod 5 soli Domino omnis potentia sit, et nulla omnino angelo, spiritui, et homini, nisi quae inde, videatur n. 8200, 8281, 9327, 9410, 9639; quod per duo illa, nempe per unctionem et impletionem manus inauguratio fieret in sacerdotium, erat causa quia omnia quaecumque sunt et existunt 6 in caelis et in terris, se referunt ad bonum et ad verum.

[2] Quomodo autem 7 impletio manus fiebat, describitur in hoc capite a vers. 9-36, et quoque in Lev. viii vers. 22-fin. ; fiebat 8 per secundum arietem, qui ideo aries impletionum vocatur; processus impletionis erat quod aries ille mactaretur; de sanguine ejus daretur super auriculam auris dextrae, pollicem manus dextrae, pollicem pedis dextri, Aharonis et filiorum ejus; quod de sanguine ex altari, et de oleo unctionis, spargeretur super Aharonem et filios ejus, ac super vestes eorum; quod adeps, cauda, adeps super intestinis, reticulum jecoris, renes et eorum adeps, ac armus dexter, ex ariete illo; tum panis, placentae, et lagana 9 azymorum, ex 10 corbe, ponerentur super volis Aharonis et filiorum ejus, et agitarentur; ac postea adolerentur super holocausto ex primo ariete; quod pectus, postquam agitatum, et armus sinister, essent 11 Aharoni et filiis ejus, ac caro illa cocta in loco sancto, atque panis residuus 12 in corbe, ad ostium tentorii conventus ab illis comederentur; hic processus impletionum manus erat; quid autem singula significabant, in sequentibus, ex Divina Domini Misericordia, dicetur.

[3] Divina Potentia Domini, quae repraesentabatur per impletionem manus Aharonis et filiorum ejus, est Divina Potentia salvandi genus humanum; et potentia salvandi genus humanum est potentia super caelos et super inferna; nam per illam potentiam Domini, et non per aliam, salvatur homo; influit enim omne bonum quod amoris et omne verum quod fidei per caelos a Domino; quae non possunt influere nisi removeantur inferna, nam ab infernis omne malum, et inde omne falsum; homo per remotionem malorum et inde falsorum ab infernis, et tunc per influxum boni amoris et veri fidei per caelum a Domino, salvatur; quod Dominus cum in mundo fuit, subjugaverit inferna ac redegerit in ordinem caelos, et acquisiverit sibi Divinam Potentiam super illa, videatur n. 9486, 9715, 9809, 9937, et citata n. 9528 fin. Haec potentia Domini est quae repraesentabatur per impletionem manus sacerdotum, nam per sacerdotium significabatur omne opus salvationis Domini, n. 9809.

[4] Quod Domino illa potentia sit, docet Ipse apertis verbis, apud Matthaeum, Data est Mihi omnis potestas in caelis et in terris, 28:18:

et apud Lucam, Jesus dixit ad septuaginta, dicentes quod daemonia illis oboediant; Ecce do vobis potestatem calcandi super serpentes et super scorpios, et super omnem potestatem hostis, ut nihil quicquam vobis noceat: omnia Mihi tradita sunt a Patre Meo, 10:19, 22;

per haec describitur potestas Domini super inferna; ‘daemonia’ sunt qui in infernis, ‘serpentes et scorpii’ sunt mala et falsa mali, ‘calcare super illos’ est destruere illa; inferna etiam intelliguntur per ‘hostem’ super quem potestatem haberent 13 .

[5] Quod Dominus Sibi illam potestatem 14 acquisiverit cum in mundo 15 fuit, constat apud Esaiam,

Quis Hic Qui venit ex Edom, incedens in multitudine roboris Sui, magnus ad salvandum? salutem praestitit Mihi bracchium Meum; ideo factus est illis in Salvatorem, 63:1-10;

quod illa de Domino dicantur, notum est in Ecclesia 16 :

pariter quae alibi apud eundem,

Salutem praestitit Ipsi bracchium Suum, et justitia Sua suscitavit Ipsum; inde induit justitiam sicut loricam, et galeam salutis super caput Suum; et venit Zioni Redemptor 17 , 59:16-21:

et apud Davidem,

Dictum Jehovae ad dominum meum, Sede ad dextram Meam usque dum posuero inimicos tuos scabellum pedum tuorum: sceptrum roboris tui mittet Jehovah e Zione; dominare in medio hostium; Dominus ad dextram tuam, Ps. 110:1 seq. ;

quod haec de Domino dicta sint, docet 18 Ipse Dominus apud Matthaeum 22:42 19 [KJV 44]; describitur ibi dominium Ipsius super inferna per ‘sedere ad dextram’, nam per ‘dextram’ significatur potentia quae est Divino Vero ex Divino Bono; inferna et inde mala et falsa sunt inimici qui ponerentur 20 scabellum pedum Ipsius, et quoque hostes in quorum medio dominaretur.

[6] Quod ‘dextra Jehovae’ sit Divina potentia, patet a pluribus locis in Verbo, ut apud Moschen, Dextra Tua, Jehovah, magnifica est robore, dextra Tua, Jehovah, confringit hostem, Exod. 15:6:

apud Davidem,

Deus, das mihi scutum salutis, et dextra Tua sustentat me, Ps. 18:36 [KJV Ps. 18:35]:

apud eundem,

Bracchium eorum non servavit eos, sed dextra Tua, et bracchium Tuum, et lux facierum Tuarum, Ps. 44:4 [KJV Ps. 44:3];

dicitur ‘dextra Tua, et bracchium Tuum, et lux facierum’, quia ‘dextra’ est potentia, ‘bracchium’ est robur 21 , et ‘lux facierum’ est Divinum Verum ex Divino Bono; quod ‘bracchium’ sit robur 22 , videatur n. 4932, 4934, 4935, 7205, quod ‘lux’ sit Divinum Verum, n. 9548, 9684, et quod ‘facies Jehovae’ sit Divinum Bonum, n. 222, 5585, 9306:

apud eundem,

Deus, me sustentat dextra Tua, Ps. 63:9 [KJV Ps. 63:8]:

apud eundem,

Jehovah, Tibi bracchium cum virtute, fortis est manus Tua, exaltabitur dextra Tua, Ps. 89:14 [KJV Ps. 89:13]:

apud Esaiam,

Juravit Jehovah per dextram 23 Suam, per bracchium roboris Sui, 62:8:

et apud Davidem,

Jehovah, sit manus Tua pro viro dextrae Tuae; pro filio hominis confortasti Tibi; tunc non recedemus a Te, Ps. 80:18, 19 [KJV Ps. 80:17, 18].

Ex his nunc constare potest quid intelligitur per Domini verba apud Matthaeum, Jesus dixit, Ex nunc videbitis Filium hominis sedentem a dextris potentiae, 26:64:

et apud Lucam, Ex nunc erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei, 22:69;

quod ‘Filius hominis’ sit Dominus quoad Divinum Verum, videatur n. 9807, at 24 quod ‘dextra’ sit Divina Potentia, constat ex illis quae 25 nunc ostensa sunt; ideo quoque dicitur ‘dextra potentiae’ et ‘dextra virtutis’. Ex his 26 nunc patet quid repraesentatum est per unctionem Aharonis et filiorum ejus, et quid per impletionem manus eorum, quod nempe per unctionem Divinum Bonum Divini Amoris in Domino, n. 9954 ad fin. , et per impletionem manus eorum Divinum Verum et inde Divina Potentia; quod omnis potentia sit Divino Bono per Divinum Verum, et quod illa 27 soli Domino, videantur loca supra citata; ideo quoque Dominus in Verbo Veteris Testamenti vocatur Heros, Vir belli, et quoque Jehovah Zebaoth seu Exercituum.

Бележки под линия:

1. manum

2. significat, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

3. id Bonum

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

6. tam in coelo quam in mundo

7. itaque

8. The Manuscript inserts enim.

9. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

10. in

11. esset

12. qui

13. The Manuscript inserts a Domino.

14. potentiam

15. The Manuscript places this after fuit.

16. unicuivis patet

17. The Manuscript inserts et recedentibus a praevaricatione in Jacobo.

18. The Manuscript places this after Dominus.

19. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

20. The Manuscript inserts ad.

21. brachium est potentia

22. potentia

23. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

24. et

25. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

26. inde

27. The Manuscript inserts sit.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.