1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

1871. Hoe het Woord van de Heer voor de engelen verschijnt, kan niet beschreven worden, maar toch kunnen diegenen er zich enigszins een begrip van vormen, die in rariteitenkabinetten optische cilinders hebben gezien, waarin mooie beelden worden voorgesteld door middel van dingen die rondom wanordelijk door elkaar geworpen liggen; hoewel hier de rondom liggende dingen als vorm-, verband- en ordeloos, en slechts als een neergesmeten warwinkel verschijnen, stellen ze toch, wanneer ze naar de cilinder toe geconcentreerd worden, daarin een liefelijk beeld voor. Zo is het ook met het Woord van de Heer, vooral met het profetische Woord van het Oude Testament. In de innerlijke zin verschijnt het nauwelijks anders dan als iets wat ongeordend is, maar wanneer het door een mens, vooral door een kleine jongen of meisje gelezen wordt, wordt het geleidelijk, naarmate het zich verheft, steeds schoner en bekoorlijker, en tenslotte vertoont het zich voor de Heer als het beeld van een mens, waarin en waardoor de hemel in zijn geheel wordt samengevat en uitgebeeld, niet zoals hij is, maar zoals de Heer wil dat hij zal zijn, namelijk opdat hij Zijn gelijkenis is.