10221. ‘Dimidium sicli in siclo sanctitatis’: quod significet omnia veri ex bono, constat ex significatione ‘dimidii’ quod sint omnia, et ex significatione ‘sicli’ quod sit verum ex bono; quod ‘dimidium’ sint omnia, est quia dimidium sicli erant decem gerae seu ¹ oboli, et per decem significantur omnia, n. 4638, et quoque reliquiae, n. 576, 1906, 1988, 2284, quae sunt vera et bona apud hominem in interioribus ejus a Domino recondita, n. 5135, 5342, 5897, 5898, 7560, 7564; quod ‘siclus’ sit verum ex bono, est quia siclus erat pondus argenti et quoque auri, et per ‘argentum’ significatur verum, et per ‘aurum’ bonum; quantum autem veri ex bono, ac boni ² per verum, determinatur per numerum gerarum seu ³ obolorum sicli; ac siclus in se ut pondus spectatus est quantum; et cum dicitur ‘siclus sanctitatis’ est quantum veri et boni, nam verum et bonum ⁴ sunt quae dicuntur sancta, quoniam sunt a Domino Qui solus Sanctus; plura de siclo et de ejus significatione, videantur n. 2959.

脚注:

1988. ‘Fuit Abram filius nonaginta annorum et novem annorum’: quod significet tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali, constat a significatione ‘novem’ cum praecedunt ante decem, seu quod idem, ‘nonaginta novem’ ante centum; nam Abram cum ei natus Isacus, erat aetate centum annorum. Qualis sensus internus Verbi est, constare imprimis potest a numeris sicut nominibus; numeri quicumque sunt, in Verbo significant res, sicut etiam nomina, nam nihil usquam in Verbo est in quo non Divinum est, seu quod non internum sensum habet; qui quam remotus sit a sensu litterae, cumprimis inde patet; nomina enim et numeri in caelo nusquam attenduntur, sed illa quae per nomina et numeros significantur; sicut pro exemplo, quoties numerus ‘septem’ occurrit, ilico loco septem, sanctum obvenit angelis, nam ‘septem’ significant sanctum ex eo quod caelestis homo sit septimus dies seu sabbatum, ita quies Domini, n. 84-87, 395, 433, 716, 881 similiter se habet cum reliquis numeris, sicut cum ‘duodecim’, quoties duodecim occurrunt, obvenit angelis idea omnium quae sunt fidei, ex causa quia duodecim tribus [Israelis] illa significabant, n. 577 quod numeri significent res in Verbo, in Parte Prima ostensum videatur n. 482, 487, 488, 493, 575, 647, 648, 755, 813, 893.

[2] Similiter se habet cum numero ‘nonaginta ¹ novem’, qui quod significet tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali, constat a significatione ‘centum annorum’, quos habuit Abram cum ei natus [est] Isacus, per quem repraesentatur et significatur Rationalis Homo Domini qui conjunctus Interno Ipsius, hoc est, Divino; ‘centum’ significant ² idem in Verbo' quod decem, quia ille numerus compositus est a decem in decem multiplicatis, et ‘decem’ significant reliquias, quod in Parte Prima ostensum, n. 576; quid reliquiae apud hominem, videatur n. 468, 530, 561, 660, 1050, et quid reliquiae apud Dominum, n. 1906. Arcana haec non ulterius possunt exponi, sed quisque concludere potest, dum prius sibi notum fecerit quid sunt reliquiae; hodie enim quid sunt, ignoratur: modo hoc sciatur quod reliquiae apud Dominum significent Divina Bona quae Ipse sibi propria potentia comparavit, per quae Humanum Essentiam univit Divinae:

[3] ex his constare potest quid significatur per ‘nonaginta novem’, quae quia praecedunt centum, significant tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali; per ‘Ismaelem’ repraesentatum est primum rationale apud Dominum, quod quale fuit, ostensum satis superque in capite praecedente 16; at per ‘Isacum’ repraesentatur Rationale Domini Divinum, ut in ³ sequentibus constabit. Quod Abram tam diu moratus in terra Canaane, nunc viginti quattuor annis, decem annis antequam natus Ismael, et postea tredecim annis, et nondum ex Sarai uxore habuit filium, sed quod tunc primum promissio facta de filio cum ⁴ nonaginta novem annorum esset, [et quod filius nasceretur cum esset centum annorum, ] quisque videre potest quod arcanum involvat; arcanum erat quod repraesentaret per illa unionem Divinae Essentiae Domini cum Ipsius Humana, et quidem Ipsius Interni Hominis, Qui Jehovah, cum Ipsius Rationali.

脚注:

5135. ‘Quia furto auferendo ablatus sum’: quod significet quod caelestia abalienata sint per malum, constat a repraesentatione ‘Josephi’ qui de se illa dicit, quod sit caeleste in naturali, de qua n. 5086, 5087, 5106, consequenter caelestia ibi; et ex significatione ‘furto auferri’ quod sit abalienari per malum; ‘furari’ enim est abalienare, et ‘furtum’ est malum quod abalienat, et quoque ‘furtum’ est malum quod vindicat sibi illa quae ibi; furtum significat abalienationem respective ad sedem quam occupat e qua ejicit bona et vera et implet malis et falsis, et furtum significat vindicationem aliorum, cum bona et vera quae in sede illa, sibi attribuit et sua facit, et quoque quando applicat illa malis et falsis; ut sciatur, quid furtum in sensu spirituali, dicendum quomodo se habet cum malis et falsis cum intrant et occupant sedem, et quoque cum vindicant sibi bona et vera quae ibi:

[2] homo ab infantia usque ad pueritiam, et quandoque ad primam adolescentiam imbuit bona et vera per instructionem a parentibus et magistris, arripit enim tunc illa et simpliciter credit; status innocentiae promovet, et inaptat illa memoriae, sed locat in primo limine, nam innocentia infantilis et puerilis non est innocentia interna quae afficit rationale, sed est innocentia externa quae solum afficit naturale exterius, n. 2306, 3183, ¹ 3494, 4563, 4797; cum autem homo provehitur aetate, et incipit cogitare non sicut prius a parentibus et magistris sed a semet, tunc resumit et quasi ruminat illa quae prius didicerat et crediderat, et illa vel confirmat, vel de illis dubitat, vel illa negat; si illa confirmat, indicium est quod in bono sit; si autem negat, indicium est quod in malo sit; si autem de illis dubitat, indicium est quod succedente aetate vel ad affirmativum vel ad negativum accedat;

[3] quae homo ut infans prima aetate arripit vel ² credit, et quae dein vel confirmat, vel de quibus dubitat, vel quae negat, sunt imprimis quod Deus sit, et is unus ³ , quod Ille creaverat omnia, quod Ille remuneret illos qui bene agunt et puniat illos qui mala faciunt, quod vita sit post mortem, et quod mali veniant in infernum et boni in caelum, ita quod infernum et caelum sint, quod vita post mortem sit aeterna tum quod quotidie orandum, et hoc humiliter, quod dies sabbati sancte habendi, parentes honorandi, non adulterandum, non occidendum, non furandum, et plura similia; hac haurit et imbui homo ab infantia, at cum incipit ex se cogitare et semet ducere, si talia apud se confirmat, et superaddit plura quae adhuc interior sunt, et vivit secundum illa, tunc bene cum illo est; ast si incipit infringere illa, et tandem negare, utcumque secundum illa propter leges civiles et propter societates in externis vivit, tunc in malo est;

[4] hoc malum est quod significatur per ‘furtum’,

quatenus id sicut fur occupat sedem ubi prius fuit bonum, et apud plures quatenus id bona et vera quae prius ibi fuerant, aufert et applicat ad confirmanda mala et falsa; Dominus quantum possibile est, bona et vera infantiae tunc removet a sede illa et versus interiora retrahit, ac illa in interiore naturali reponit in usum; haec bona et vera in interiore naturali reposita in Verbo significantur per reliquias ⁴ , de quibus n. 468, 530, 560, 561, 660, 661, 1050, 1738, 1906, 2284; at si malum furatur ibi bona et vera et applicat illa ad confirmanda mala et falsa, imprimis si ex dolo, tunc reliquias illas consumit, nam tunc commiscet mala bonis et falsa veris, usque adeo ut separari nequeant, et tunc actum est cum homine.

[5] Quod per ‘furtum’ talia significentur, constare potest ex sola applicatione furti ad illa quae vitae spiritualis sunt; in vita ⁵ spirituali non aliae opes sunt quam cognitiones boni et veri, nec aliae possessiones et hereditates quam felicitates vitae quae ex bonis et inde veris, illa furari, sicut supra dictum, est ‘furtum’ in sensu spirituali; quapropter per furta in Verbo non aliud in sensu interno significatur, ut apud Zachariam, Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce volumen volans, ... tum dixit ad me, Haec maledictio, exiens super facies totius terrae, nam omnis furans hinc, sicut illa innocens, et omnis pejerans sicut illa innocens: ejeci illam, ... ut ingrediatur in domum furis, et in domum pejerantis per nomen Meum pro mendacio; et pernoctet in domo ejus, et consumat eam, et ligna ejus et lapides ejus, 5:1-4;

malum quod aufert reliquias boni significatur per ‘furantem et per domum furis’, et falsum quod aufert reliquias veri significatur per ‘pejerantem et domum pejerantis’; ‘facies totius terrae’ pro universa Ecclesia; ideo dicitur ⁶ quod ‘maledictio illa consumet domum, et ligna ejus et lapides ejus’, ‘domus’ est mens naturalis seu homo quoad illam, n. 3128, 3538, 4973, 5023; ‘ligna’ sunt bona ibi, n. 2784, ⁷ 2812, 3720, 4943; et ‘lapides’ sunt vera, n. 643, 1298, 3720.

[6] Profanatio et inde ablatio boni et veri in spirituali sensu significatur per factum Achanis, quod sumpserit de devotis togam Shinearis, ducentos siclos argenti, et linguam auri, et abscondiderit illa sub ⁸ terra in medio tentorii sui; quapropter ille lapidatus, et omnia combusta ⁹ , de quibus ita ¹⁰ apud Joshuam, Jehovah ad Joshuam, Peccavit Israel, transgressi sunt foedus Meum quod praecepi illis, et sumpserunt de devotione, furati sunt, mentiti, et posuerunt inter vasa sua, 7:11, 21, 25; per ‘devota’ significabantur falsa et mala, quae nequaquam commiscenda essent sanctis; ‘toga Shinearis, sicli argenti et lingua auri’ in sensu spirituali sunt species falsi; ‘recondere illa sub terra in medio tentorii’ significabat commixtionem cum sanctis; quod ‘tentorium’ sit sanctum videatur n. 414, 1102, 1566, 2145, 2152, 3312, ¹¹ 4128, 4391, 4599; haec significata sunt per quod ‘furati sint mentiti, et posuerint inter vasa sua’, ‘vasa’ enim sunt sancta ver n. 3068, 3079, 3316, 3318:

[7] apud Jeremiam,

¹² Exitum Esavi adducam super eum, tempus visitabo eum; si vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent racemationes? si fures in nocte, corrumpentne sufficientiam? Ego denudat Esavum, revelabo occulta ejus, et abscondi non poterit; devastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus, et non ille, 49:8-10;

‘Esau’ pro malo amoris sui cui falsa adjuncta, n. 3322; quod id malum consumat reliquias boni et veri, significatur per quod ‘fures in nocte corrumpant sufficientiam’ et quod ‘devastatum sit semen ejus, fratre ejus, et vicini ejus, ¹³ et non ille’; ‘semen’ pro veris quae sunt fide ex charitate, n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373, ‘fratre’ pro bonis quae charitatis, n. 367, 2508, 2524, 2360, 3160, 3303, 3459, 3815, 4121, 4191, ‘vicini’ pro adjunctis et affinibus veris et boni quae ejus.

[8] Similiter de Esavo apud Obadiam, Si fures venerint tibi, si eversores noctu, quomodo excisus eris; nonne furabuntur quod illis satis? si vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent racemos?

vers. 5; ‘vindemiatores’ pro falsis quae non ex malo, per illa falsa non consumuntur bona et vera [in] interiore naturali apud hominem a Domino reposita, hoc est, ‘reliquiae’, sed per falsa ex malis, quae ¹⁴ furantur vera et bona, et quoque ad confirmanda mala et falsa per applicatione sinistras adhibentur:

[9] apud Joelem,

Populus magnus [et] validus, ... sicut heroes current, sicut viri belli, conscendent murum, ac quilibet in viis suis pergent; ... in urbe discurrent, in muro current, in domos ascendent, per fenestras ingredientur sicut fur, 2:7, 9;

‘populus magnus et validus’ pro falsis pugnantibus contra vera, n.

1259. 1260, et quia pugnant valide destruendo vera, dicuntur ‘heroes et sicut viri belli’; ‘urbs per quam dicuntur discurrere’ pro doctrinalibus veri, n. 402, 2268, ¹⁵ 2449, 2712, 2943, 3216; ‘domus in quas ascendent’ pro bonis quae destruunt, n. 710, 1708, 2048, 2233, 3128, 3652, 3720, 4982; ‘fenestrae per quas ingredientur’ pro intellectualibus et inde ratiociniis, n. 655, 658, 3391, inde comparantur ‘furi’ quia occupant sedem ubi prius vera et bona:

[10] apud Davidem,

Cum tu oderis disciplinam, et rejicis verba Mea post te, si videris furem curris cum eo, et cum adulteris pars tua; os tuum aperis ¹⁶ ad malum, et lingua tua nectis dolum, Ps. 50:17-19;

ibi de impio, ‘currere cum fure’ pro abalienare a se verum per falsum:

[11] in Apocalypsi, Non egerunt paenitentiam ex homicidiis suis, neque ex incantationibus suis, neque ex scortationibus suis, neque ex scortationibus suis, 9:21;

‘homicidia’ pro malis quae destruunt bona, ‘incantationes’ pro falsis inde quae destruunt vera, ‘scortationes’ pro falsificatis veris, ‘furta’ pro abalienatis inde bonis:

[12] apud Johannem, Amen, amen, dico vobis, qui non est ingrediens per januam in caulam ovium, sed ascendit aliunde, is est fur et latro; qui vero ingreditur ¹⁷ per januam, pastor est ovium.... Ego sum ostium, per Me si quis introiverit, salvabitur, et ingredietur et egredietur, et pascuum inveniet; fur non velint nisi ut furetur, et mactet et perdat, 10:1, 2, 8-10; ‘fur’ hic etiam pro malo meriti, nam qui aufert Domino quod ¹⁸ Ipsius est, et sibi vindicat, ‘fur’ dicitur; hoc malum quia claudit viam, ne bonum et verum a Domino influat, dicitur ‘mactare et perdere’: simile per non furaberis in decalogo, Deut. 5:17 [KJV Deut. 5:19], significatur, n. 4174. Ex his constare potest quod per leges de furtis in Ecclesia Judaica latis, in sensu spirituali significatur, ut Exod. 21:16, 21:37 [KJV 22:1]; 22:1-3 [KJV 2-4]; Deut. 24:7;

omnes enim leges ibi e mundo spirituali quia traxerunt ¹⁹ originem, correspondent legibus ordinis quae in caelo.

脚注: