圣经文本

 

Genesis第41章

学习

   

1 At nangyari, sa katapusan ng dalawang taong ganap, na si Faraon ay nanaginip: at, narito, na siya'y nakatayo sa tabi ng ilog.

2 At, narito may nagsiahon sa ilog na pitong bakang magagandang anyo at matatabang laman; at nanginain sa talahiban.

3 At, narito, na ibang pitong baka, na nagsiahon sa ilog na nasa likuran nila, mga pangit na anyo, at payat; at nagsihinto roon sa tabi ng mga unang baka, sa tabi ng ilog.

4 At ang pitong bakang magagandang anyo at matataba, ay nilamon ng mga bakang pangit ang anyo at payat. Sa gayo'y nagising si Faraon.

5 At siya'y natulog at nanaginip na bilang ikalawa; at, narito may sumupling na pitong uhay na mabibintog at mabubuti, na may isa lamang tangkay.

6 At, narito, may pitong uhay na payat at tinutuyo ng hanging silanganan, na nagsitubong kasunod ng mga yaon.

7 At nilamon ng mga uhay na payat ang pitong uhay na mabibintog at malulusog. At nagising si Faraon, at, narito, isang panaginip.

8 At nangyari, sa kinaumagahan, na ang kaniyang diwa ay nagulumihanan at siya'y nagsugo at kaniyang ipinatawag ang lahat ng mago sa Egipto, at ang lahat ng pantas doon: at isinaysay ni Faraon sa kanila ang kaniyang panaginip: datapuwa't walang makapagpaliwanag kay Faraon.

9 Nang magkagayo'y nagsalita ang puno ng mga katiwala kay Faraon, na sinasabi, Naaalaala ko sa araw na ito ang aking mga sala:

10 Nguni't si Faraon laban sa kaniyang mga alila, at ibinilanggo ako sa bahay ng kapitan ng bantay, ako at ang puno ng mga magtitinapay.

11 At nanaginip kami ng panaginip sa isang gabi, ako at siya: kami ay kapuwa nanaginip ayon sa kapaliwanagan ng panaginip ng isa't isa sa amin.

12 At nandoong kasama namin ang isang binata, isang Hebreo, na alipin ng kapitan ng bantay; at siya naming pinagsaysayan, at kaniyang ipinaliwanag sa amin ang aming panaginip; ipinaliwanag niya ayon sa panaginip ng bawat isa sa amin.

13 At nangyari, na kung paano ang kaniyang pagkapaliwanag sa amin, ay nagkagayon; ako'y pinabalik sa aking katungkulan, at ipinabitin ang isa.

14 Nang magkagayo'y nagsugo si Faraon at ipinatawag si Jose, at siya'y inilabas na madalian sa bilangguan: siya'y nagahit at nagbihis ng suot, at naparoon kay Faraon.

15 At sinabi ni Faraon kay Jose, Ako'y nanaginip ng isang panaginip, at walang makapagpaliwanag: at nabalitaan kita, na pagkarinig mo ng isang panaginip ay naipaliwanag mo.

16 At sumagot si Jose kay Faraon, na sinasabi, Wala sa akin; Dios ang magbibigay ng sagot sa kapayapaan kay Faraon.

17 At sinalita ni Faraon kay Jose, Sa aking panaginip ay narito, nakatayo ako sa tabi ng ilog:

18 At, narito, may nagsiahon sa ilog na pitong bakang matatabang laman at magagandang anyo, at nanginain sa talahiban:

19 At, narito, may ibang pitong baka na nagsiahon sa likuran nila, mga payat, at napakapangit ang anyo, at payat na kailan ma'y hindi ako nakakita sa buong lupain ng Egipto ng ibang kawangis ng mga yaon sa kapangitan.

20 At kinain ng mga bakang payat at pangit, ang pitong nauunang bakang matataba:

21 At nang kanilang makain, ay hindi man lamang maalaman na sila'y kanilang nakain; kundi ang kanilang anyo ay pangit ding gaya ng una. Sa gayo'y nagising ako.

22 At nakakita ako sa aking panaginip, at, narito, pitong uhay ay tumataas sa isang tangkay, mapipintog at mabubuti.

23 At, narito, may pitong uhay na lanta, mga pipi at tinutuyo ng hanging silanganan na nagsitaas na kasunod ng mga yaon:

24 At nilamon ng mga uhay na lanta ang pitong uhay na mabubuti: at aking isinaysay sa mga mago: datapuwa't walang makapagpahayag niyaon sa akin.

25 At sinabi ni Jose kay Faraon, Ang panaginip ni Faraon ay iisa; ang gagawin ng Dios ay ipinahayag kay Faraon:

26 Ang pitong bakang mabubuti ay pitong taon; at ang pitong uhay na mabubuti ay pitong taon; ang panaginip ay iisa.

27 At ang pitong bakang payat at mga pangit, na nagsiahong kasunod ng mga yaon ay pitong taon, at gayon din ang pitong uhay na tuyo, na pinapaspas ng hanging silanganan; kapuwa magiging pitong taong kagutom.

28 Iyan ang bagay na sinalita ko kay Faraon: ang gagawin ng Dios, ipinaalam kay Faraon.

29 Narito, dumarating ang pitong taong may malaking kasaganaan sa buong lupain ng Egipto;

30 At may dadating, pagkatapos ng mga iyan, na pitong taong kagutom; at malilimutan iyang buong kasaganaan sa lupain ng Egipto; at pupuksain ng kagutom ang lupain;

31 At ang kasaganaan ay hindi malalaman sa lupain, dahil sa kagutom na sumusunod; sapagka't magiging napakahigpit.

32 At kaya't pinagibayo ang panaginip kay Faraon na makalawa, ay sapagka't bagay na itinatag ng Dios, at papangyayarihing madali ng Dios.

33 Ngayon nga'y humanap si Faraon ng isang taong matalino at pantas, at ilagay sa lupain ng Egipto.

34 Gawing ganito ni Faraon, at maglagay ng mga tagapamahala sa lupain, na paglimahing bahagi ang lupain ng Egipto sa loob ng pitong taon ng kasaganaan.

35 At kanilang tipunin ang lahat ng pagkain nitong mabubuting taon na dumarating, at magkamalig ng trigo sa kapangyarihan ng kamay ni Faraon, na pinakapagkain sa mga bayan at ingatan.

36 At ang pagkain ay kamaligin na itaan sa lupain sa pitong taong kagutom na mangyayari sa lupain ng Egipto; upang huwag mapuksa ang lupain sa kagutom.

37 At ang bagay ay minabuti ng mga mata ni Faraon, at ng mga mata ng kaniyang mga lingkod.

38 At sinabi ni Faraon sa kaniyang mga lingkod, Makakasumpong kaya tayo ng isang gaya nito, na taong kinakasihan ng espiritu ng Dios?

39 At sinabi ni Faraon kay Jose, Yamang ipinabatid sa iyo ng Dios: ang lahat ng ito, ay walang matalino o pantas na gaya mo:

40 Ikaw ay magpupuno sa aking bahay, at ayon sa iyong salita ay pamamahalaan mo ang aking buong bayan: sa luklukang hari lamang magiging mataas ako sa iyo.

41 At sinabi ni Faraon kay Jose, Tingnan mo, ikaw ay inilagay ko sa buong lupain ng Egipto.

42 At inalis ni Faraon sa kamay niya ang kaniyang tandang singsing at inilagay sa kamay ni Jose, at siya'y sinuutan ng magandang lino at nilagyan siya ng isang kuwintas na ginto sa palibot ng kaniyang leeg;

43 At siya'y pinasakay niya sa ikalawang karro na tinatangkilik ni Faraon at isinisigaw sa unahan niya. Lumuhod kayo: at inihalal siya na puno sa buong lupain ng Egipto.

44 At sinabi ni Faraon kay Jose, Ako'y si Faraon, at kung wala ka ay hindi magtataas ang sinomang tao ng kaniyang kamay o ng kaniyang paa sa buong lupain ng Egipto.

45 At pinanganlan ni Faraon si Jose na Zaphnath-paanea, at ibinigay na asawa sa kaniya si Asenath, na anak ni Potiphera, na saserdote sa On. At lumabas si Jose, sa lupain ng Egipto.

46 At si Jose ay may tatlong pung taon nang tumayo sa harap ni Faraon na hari sa Egipto. At si Jose ay umalis sa harap ni Faraon, at nilibot ang buong lupain ng Egipto.

47 At sa pitong taong sagana ay nagdulot ang lupa ng sagana.

48 At tinipon ni Jose ang lahat na pagkain sa pitong taon na tinamo sa lupain ng Egipto: at inimbak ang nangasabing pagkain sa mga bayan; na ang pagkain sa bukid na nasa palibot ng bawa't bayan ay inimbak sa bawa't kinauukulan ding bayan.

49 At si Jose ay nagkamalig ng trigo na parang buhangin sa dagat, na napakarami hanggang sa hindi nabilang; sapagka't walang bilang.

50 At bago dumating ang taong kagutom ay ipinanganak kay Jose ang dalawang lalake, na ipinanganak sa kaniya ni Asenath na anak ni Potiphera, na saserdote sa On.

51 At tinawag ni Jose ang pangalan ng panganay na Manases, sapagka't aniya'y, Ipinalimot ng Dios sa akin ang lahat ng aking kapagalan at ang buong bahay ng aking ama.

52 At ang ipinangalan sa ikalawa ay Ephraim: Sapagka't ako'y pinalago ng Dios sa lupain ng aking kadalamhatian.

53 At ang pitong taon ng kasaganaan na nagkaroon sa lupain ng Egipto ay natapos.

54 At ang pitong taon ng kagutom ay nagpasimulang dumating, ayon sa sinabi ni Jose: at nagkagutom sa lahat ng lupain; datapuwa't sa buong lupain ng Egipto ay may tinapay.

55 At nang ang buong lupain ng Egipto ay magutom, ay dumaing ng tinapay ang bayan kay Faraon: at sinabi ni Faraon sa lahat ng mga Egipcio, Pumaroon kayo kay Jose; ang kaniyang sabihin sa inyo ay inyong gawin.

56 At ang kagutom ay nasa ibabaw ng buong lupa: at binuksan ni Jose ang lahat ng kamalig at nagbili sa mga Egipcio; at lumala ang kagutom sa lupain ng Egipto.

57 At lahat ng mga taga ibang lupain ay nagsiparoon kay Jose upang magsibili ng trigo; sapagka't lumala ang kagutom sa buong lupa.

   

来自斯威登堡的著作

 

Apocalypse Revealed#503

学习本章节

  
/962  
  

503. We will now say what Egypt symbolizes in the Word: Egypt symbolizes the natural self joined to the spiritual self, and its affection for truth then and consequent knowledge and intelligence. And in an opposite sense it symbolizes the natural self divorced from the spiritual self, and its conceit in its own intelligence then and consequent irrationality in spiritual matters.

Egypt symbolizes the natural self joined to the spiritual self, and its affection for truth then and consequent knowledge and intelligence, in the following passages:

In that day there will be five cities in the land of Egypt... swearing an oath to Jehovah of Hosts... In that day there will be an altar to Jehovah in the midst of the land of Egypt... Then Jehovah will be known to Egypt, and the Egyptians will know the Lord in that day... (Isaiah 19:18-21)

In that day there will be a highway from Egypt to Assyria, so that the Assyrian will come into Egypt and the Egyptian into Assyria, and the Egyptians will serve with the Assyrians. In that day Israel will be one of three with Egypt and Assyria - a blessing in the midst of the land, whom Jehovah of Hosts shall bless, saying, "Blessed is My people Egypt, and Assyria the work of My hands, and Israel My inheritance." (Isaiah 19:23-25)

Egypt there is the natural component, Assyria the rational one, and Israel the spiritual one. These three form a person of the church.

That is why the king of Egypt is called "the son of the wise, the son of ancient kings," and Egypt is called "the cornerstone of (the) tribes." (Isaiah 19:11, 13) And regarding Solomon we are told that his wisdom excelled the wisdom of the Egyptians (1 Kings 4:30). We are also told that he "took Pharaoh's daughter as a wife, and brought her into the city of David" (1 Kings 3:1), and that he "built a house for Pharaoh's daughter next to the porch" (1 Kings 7:8).

[2] For this reason Joseph was carried down into Egypt and there became the ruler of the whole land (Genesis 41).

Since Egypt symbolized the natural self in respect to its affection for truth and consequent knowledge and intelligence, therefore Joseph, the husband of Mary, having been warned by an angel, went with the infant Lord into Egypt (Matthew 2:14-15), in fulfillment of the prophecy,

When Israel was a child, then I loved him, and out of Egypt I called My son. (Hosea 11:1)

You caused a vine to come out of Egypt; You... planted it... and caused it to send forth its roots... (Psalms 80:8-9)

For a person is born natural, becomes rational, and later spiritual. Thus is a vine from Egypt planted and caused to take root.

For the sake of this representation, moreover, Abraham sojourned in Egypt (Genesis 12:10ff.). And Jacob was commanded to go with his sons into Egypt, and they also abode there (Genesis 46ff.).

So, too, the land of Canaan, which symbolizes the church, is described to extend "even to the river of Egypt" (Genesis 15:18, 1 Kings 4:21, Micah 7:12). And Egypt is compared to the Garden of Eden, the garden of God (Ezekiel 31:2, 8, Genesis 13:10).

The knowledge of the natural self is also called "the precious things of Egypt" (Daniel 11:43), and "fine embroidered linen from Egypt" (Ezekiel 27:7).

And so on elsewhere where Egypt is spoken of affirmatively, as in Isaiah 27:12-13.

[3] On the other hand, in an opposite sense Egypt symbolizes the natural self divorced from the spiritual self, and its conceit in its own intelligence then and consequent irrationality in spiritual matters, in the following places:

Because...(Pharaoh's) heart was lifted up in its height, and it set its top among the thick boughs..., aliens... will cut him off and cast him down... In the day when he went down to hell..., I covered the deep over him...(and) you shall lie in the midst of the uncircumcised... (Ezekiel 31:10-18)

...the foundations (of Egypt) shall be overthrown... ...the pride of her power shall come down... ...and shall be laid waste... her cities... in the midst of the desolate cities... I will set fire to Egypt..., and I will disperse Egypt among the nations, and scatter them throughout the lands. (Ezekiel 30:1ff.)

Woe to those who go down to Egypt for help..., and do not look to the Holy One of Israel... For the Egyptians are men, and not God, and their horses are flesh, and not spirit. (Isaiah 31:1, 3)

Egypt rises up like a flood... He says, "I will go up, I will cover the earth, (and) I will destroy... Come up, O horses, and rage, O chariots! ...The sword shall devour (you), and be... made drunk with blood...; there is no healing for you. (Jeremiah 46:2, 8-11)

How do you say to Pharaoh, "I am the son of the wise, and the son of ancient kings?" Where are your wise men now? ...let them know... The princes of Zoan have become fools...; they have led Egypt astray..., the cornerstone of (the) tribes... Neither will there be any work for Egypt, which may form the head or the tail... (Isaiah 19:1-17)

...prophesy against... Egypt..., O great whale who lie in the midst of your rivers. Because he said, "My river, and I have made myself," (therefore) I will put hooks in your jaws, and cause the fish of your rivers to stick to your scales... And I will leave you in the wilderness... Therefore... the land of Egypt shall become desolate and waste. (Ezekiel 29:1-12)

And so on elsewhere, as in Isaiah 30:1, 2, 7; 2 Kings 18:21.

[4] Since the Egyptians became of such a character, therefore they were rendered desolate as regards all the goods and truths of the church. Their desolations are described by the miracles done there, which were plagues, and these symbolized the many lusts of the natural self divorced from the spiritual self, a natural self which acts only in accordance with its own intelligence and its conceit. The plagues symbolic of its lusts were these:

That the water in the river turned to blood so that the fish died and the river stank. (Exodus 7)

That the streams and ponds brought forth frogs upon the land of Egypt. That the dust of the ground turned into lice. That a swarm of noxious flying insects was sent. (Exodus 8)

[That a pestilence occurred so that the livestock of Egypt died.] That sores were caused to break out with pustules on man and beast. That a downpour of hail mixed with fire rained down. (Exodus 9)

That locusts were sent. That darkness occurred through all the land of Egypt. (Exodus 10).

That all the firstborn in the land of Egypt died. (Exodus 11,12)

And finally, that the Egyptians were drowned in the Red Sea (Exodus 14), which symbolizes hell.

To find what all these things symbolize specifically, see Arcana Coelestia (The Secrets of Heaven), published in London, where they are explained.

It is apparent from this what is symbolically meant by the plagues and diseases of Egypt in Deuteronomy 7:15; 28:60; what is symbolically meant by drowning in the river of Egypt in Amos 8:8; 9:5; and why it is that Egypt is called a land of bondage in Micah 6:4, the land of Ham in Psalms 106:22, and an iron furnace in Deuteronomy 4:20, 1 Kings 8:51.

[5] The reason Egypt symbolizes both intelligence and irrationality in spiritual matters was that the Ancient Church, which extended through many kingdoms in Asia, existed also in Egypt, and at that time the Egyptians, more than any others, cultivated a study of the correspondences between spiritual and natural things, as is apparent from the hieroglyphs there. But when that study among them was turned into magic and became idolatrous, then their intelligence in spiritual matters became irrational. Egypt symbolizes this, therefore, in an opposite sense.

It can be seen from this what the great city means, which spiritually is called Sodom and Egypt.

  
/962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.