圣经文本

 

Genesis第40章

学习

   

1 At nangyari, na pagkatapos ng mga bagay na ito, na ang katiwala ng saro ng hari sa Egipto at ang kaniyang magtitinapay ay nangagkasala laban sa kanilang panginoon na hari sa Egipto.

2 At naginit si Faraon laban sa kaniyang dalawang tagapamahala, sa puno ng mga katiwala ng saro at sa puno ng mga magtitinapay.

3 At pinagpipiit sa bilangguan, sa bahay ng kapitan ng bantay, sa bilangguang kinabibilangguan ni Jose.

4 At ibinigay ng kapitan ng bantay kay Jose ang pamamahala sa kanila at pinaglingkuran niya sila: at sila'y natirang kaunting panahon sa bilangguan.

5 At ang katiwala at ang magtitinapay ng hari sa Egipto na nangabibilango sa bilangguan, ay kapuwa nanaginip ng kanikaniyang panaginip sa isang gabi, na bawa't isa ayon sa paliwanag ng kanikaniyang panaginip.

6 At pinaroonan sila ni Jose sa kinaumagahan, at sila'y tiningnan, at, narito, sila'y mapanglaw.

7 At kaniyang tinanong ang mga tagapamahala ni Faraon, na mga kasama niya sa bilangguan sa bahay ng kaniyang panginoon, na sinasabi, Bakit kayo'y mapanglaw ngayon?

8 At kanilang sinabi sa kaniya, Kami ay nanaginip ng panaginip, at walang sinomang makapagpaliwanag. At sinabi sa kanila ni Jose, Hindi ba ukol sa Dios ang mga paliwanag? Isinasamo ko sa inyo, na inyong saysayin sa akin.

9 At sinaysay ng puno ng mga katiwala ng saro kay Jose ang kaniyang panaginip, at nagsabi sa kaniya, Sa aking panaginip, narito, ang isang puno ng ubas ay nasa harap ko;

10 At sa puno ng ubas, ay may tatlong sanga: at yao'y pawang sumupling, na namulaklak, at ang mga buwig niyaon, ay nangagtaglay ng mga ubas na hinog.

11 At ang saro ni Faraon ay nasa aking kamay; at kumuha ako ng mga ubas at aking pinagpipiga sa saro ni Faraon, at ibinigay ko ang saro sa kamay ni Faraon.

12 At sinabi ni Jose sa kaniya, Ito ang kapaliwanagan niyaon, ang tatlong sanga ay tatlong araw;

13 Sa loob ng tatlong araw ay ititindig ni Faraon ang iyong ulo, at isasauli ka sa iyong katungkulan: at ibibigay mo ang saro ni Faraon sa kaniyang kamay, na gaya ng karaniwang ginagawa mong dati ng ikaw ay kaniyang katiwala.

14 Datapuwa't alalahanin mo ako kung ikaw ay mapabuti na, at isinasamo ko sa iyo, na pagpakitaan mo ako ng kagandahang loob, at banggitin mo ako kay Faraon, at ako'y alisin mo sa bahay na ito:

15 Sapagka't ako'y tunay na ninakaw sa lupain ng mga Hebreo: at dito naman ay wala akong ginawang anoman, upang ako'y ilagay nila sa bilangguan.

16 Nang makita ng puno ng mga magtitinapay, na mabuti ang kapaliwanagan ay nagsabi kay Jose, Ako'y nanaginip din, at narito, tatlong bakol ng tinapay na mabuti ay nasa ibabaw ng aking ulo:

17 At sa kaibaibabawan ng bakol ay mayroon ng lahat na sarisaring pagkaing niluto para kay Faraon; at kinakain ng mga ibon sa bakol na nasa ibabaw ng aking ulo.

18 At si Jose ay sumagot, at nagsabi, Ito ang kapaliwanagan niyaon; ang tatlong bakol, ay tatlong araw;

19 Sa loob ng tatlo pang araw ay itataas ni Faraon ang iyong ulo, at ibibitin ka sa isang punong kahoy; at kakanin ng mga ibon ang iyong laman.

20 At nangyari nang ikatlong araw, na siyang kapanganakan kay Faraon, na gumawa siya ng isang piging sa lahat ng kaniyang lingkod: at itinindig niya ang ulo ng puno ng mga katiwala ng saro, at ang ulo ng puno ng mga magtitinapay.

21 At ibinalik niya ang puno ng mga katiwala ng saro sa kaniyang pagkakatiwala ng saro; at ibinigay niya ang saro sa kamay ni Faraon:

22 Datapuwa't ang puno ng mga magtitinapay, ay ibinitin sa isang puno ng kahoy: gaya ng ipinaliwanag sa kanila ni Jose.

23 Gayon ma'y hindi na naalaala si Jose ng puno ng mga katiwala ng saro, kundi nalimutan siya.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#5168

学习本章节

  
/10837  
  

5168. 'As Joseph had interpreted to them' means as foretold by the celestial within the natural. This is clear from the meaning of 'interpreting' as stating what the dream holds within itself or what lies within it, and also what was going to take place, dealt with in 5093, 5105, 5107, 5141, and so means a foretelling; and from the representation of 'Joseph' as the celestial within the natural, dealt with in 5086, 5087, 5106. As to what the words used here hold within them - namely the teaching that sensory impressions belonging to the understanding part were retained, whereas those belonging to the will part were cast aside - see above in 5157.

[2] This chapter deals in the internal sense with the subordination of the exterior natural, which has to be made subordinate so that it may serve the interior natural as a mirror for it, see 5165. Indeed unless it is made subordinate, interior forms of truth and good, and consequently interior thoughts possessing what is spiritual and celestial within them, do not have any place where they can be represented, for these manifest themselves so to speak in their own face or so to speak in a mirror. Therefore when no such subordination exists a person cannot possess any interior thought, or indeed any faith, since no ability exists, neither a weak nor a strong one, to grasp such matters, and therefore no discernment exists of them either. Only one thing can make the natural subordinate and bring it into a state of correspondence, and this is good that has innocence within it, a good which in the Word is called charity. Sensory impressions and factual knowledge are merely the means into which that good may flow, to present itself in a visual form and make itself available for every useful purpose it can serve. But even if it consisted of actual truths of faith, factual knowledge that has no good within it would be nothing else than scales amid filth, which fall off.

[3] But as regards the way in which good, relying on factual knowledge and the truths of faith as its means, causes exterior things to be restored to order and to be brought into correspondence with interior ones, this at the present day is less able to be understood than it was in former times. There are many reasons why this is so, the main one being that within the Church at the present day no charity exists any longer. For the final period of the Church has arrived and consequently no affection for knowing such things exists. This being so, a kind of aversion is instantly encountered when anything is mentioned which lies inside of or above sensory evidence, and consequently when anything from among such things as constitute angelic wisdom are expressed. Yet because such matters are contained in the internal sense - for what the internal sense contains is wholly suited to angels' wisdom - and because the internal sense of the Word is now being explained, those matters must be stated, however remote they may seem to be from sensory evidence.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.