圣经文本

 

Genesis第16章

学习

   

1 Si Sarai nga na asawa ni Abram ay hindi nagkaanak sa kaniya; at siya'y may isang alilang babae na taga Egipto, na nagngangalang Agar.

2 At sinabi ni Sarai kay Abram, Narito, ngayon, ako'y hinadlangan ng Panginoon na ako'y magkaanak; ipinamamanhik ko sa iyong sumiping ka sa aking alilang babae; marahil ay magkakaanak ako sa pamamagitan niya. At dininig ni Abram ang sabi ni Sarai.

3 At kinuha ni Sarai na asawa ni Abram, si Agar na taga Egipto, na kaniyang alila, pagkaraan ng sangpung taon na makatahan si Abram sa lupain ng Canaan, at ibinigay kay Abram na kaniyang asawa upang maging asawa niya.

4 At siya'y sumiping kay Agar, at naglihi: at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalang halaga niya ang kaniyang panginoong babae sa kaniyang paningin.

5 At sinabi ni Sarai kay Abram, Ang aking pagkaapi ay sumaiyo: idinulot ko ang aking alila sa iyong sinapupunan; at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalan akong kabuluhan sa kaniyang paningin: ang Panginoon ang humatol sa akin at sa iyo.

6 Datapuwa't sinabi ni Abram kay Sarai, Narito, ang iyong alila ay nasa iyong kamay; gawin mo sa kaniya ang iyong minamagaling sa iyong paningin. At dinuwahagi siya ni Sarai, at si Agar ay tumakas mula sa kaniyang harap.

7 At nasumpungan siya ng anghel ng Panginoon sa tabi ng isang bukal ng tubig sa ilang, sa bukal na nasa daang patungo sa Shur.

8 At sinabi, Agar, alila ni Sarai, saan ka nanggaling? at saan ka paroroon? at kaniyang sinabi, Ako'y tumatakas mula sa harap ni Sarai na aking panginoon.

9 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Magbalik ka sa iyong panginoon, at pahinuhod ka sa kaniyang mga kamay.

10 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Pararamihin kong mainam ang iyong binhi, na hindi mabibilang dahil sa karamihan.

11 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Narito't ikaw ay nagdadalang-tao at ikaw ay manganganak ng isang lalake; at ang itatawag mo sa kaniyang ngalan ay Ismael, sapagka't diningig ng Panginoon ang iyong kadalamhatian.

12 At siya'y magiging parang asnong bundok sa gitna ng mga tao; ang kaniyang kamay ay magiging laban sa lahat, at ang kamay ng lahat ay laban sa kaniya; at siya'y tatahan sa harap ng lahat niyang mga kapatid.

13 At kaniyang tinawagan ang ngalan ng Panginoon na nagsalita sa kaniya, Ikaw ay Dios na nakakakita: sapagka't sinabi niya, Namasdan ko rin ba rito ang likuran niyaong nakakakita sa akin?

14 Kaya't nginalanan ang balong yaon Balon ng Nabubuhay na nakakakita sa akin; narito't ito'y nasa pagitan ng Cades at Bered.

15 At nanganak si Agar ng isang lalake kay Abram at ang itinawag ni Abram, na pangalan sa kaniyang anak na ipinanganak ni Agar, ay Ismael.

16 At si Abram ay may walong pu't anim na taon nang ipanganak si Ismael ni Agar kay Abram.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#1964

学习本章节

  
/10837  
  

1964. 'When Hagar bore Ishmael for Abram' means when the life belonging to the affection for knowledge gave birth to the rational. This is clear from the meaning of 'Hagar' as the life belonging to the affection for knowledge, and from the meaning of 'Ishmael' as the rational conceived first, dealt with above. Because this chapter has been dealing with man's rational and has described the nature of it when composed solely of truths, and the nature of it when composed of goods and of truths derived from goods, it should be recognized that the rational cannot possibly be conceived and born, that is, formed, without facts and cognitions. But facts and cognitions must have use as their end in view, and when they do, they have life as their end in view, for all life looks to uses because it looks to ends. Unless they are learned for the sake of a life that looks to uses, they are of no value because they have no possible use.

[2] When composed solely of these, that is to say, of facts and cognitions devoid of a life that looks to use, the rational resembles the description given here - it is like a wild ass, ill-tempered, aggressive, whose life is parched and arid from a certain desire for truth that is defiled by self-love. But when facts and cognitions have use as the end in view they acquire life from the uses, though the exact nature of that life is the same as that of the use. With people who learn cognitions so as to become more perfect in faith grounded in love - for true and real faith consists in love to the Lord and charity towards the neighbour - the supreme use of all is present and they are acquiring spiritual and celestial life from the Lord. And when that life exists with them they possess the ability to perceive everything that belongs to the Lord's kingdom. This life exists with all angels, and because that life exists with them, so do intelligence and wisdom themselves.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.