圣经文本

 

Ezekiel第32章

学习

   

1 At nangyari, nang ikalabing dalawang taon, nang ikalabing dalawang buwan, nang unang araw ng buwan, na ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi:

2 Anak ng tao, panaghuyan mo si Faraong hari sa Egipto, at sabihin mo sa kaniya, Ikaw ay kawangis ng isang batang leon sa mga bansa; gayon man ikaw ay parang malaking hayop sa mga dagat; at ikaw ay sumagupa sa iyong mga ilog, at nilabo mo ng iyong mga paa ang tubig, at dinumhan mo ang kanilang mga ilog.

3 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Aking ilaladlad ang aking lambat sa iyo na kasama ng isang pulutong ng maraming tao; at iaahon ka nila sa aking lambat.

4 At iiwan kita sa lupain, ihahagis kita sa luwal na parang, at aking padadapuin sa iyo ang lahat ng mga ibon sa himpapawid, at aking bubusugin sa iyo ang mga hayop ng buong lupa.

5 At aking ilalagay ang iyong laman sa ibabaw ng mga bundok, at pupunuin ko ang mga libis ng iyong kataasan.

6 Akin namang didiligin ng iyong dugo ang lupain na iyong nilalanguyan, hanggang sa mga bundok; at ang mga daan ng tubig ay mapupuno.

7 At pagka ikaw ay aking nautas, aking tatakpan ang langit, at padidilimin ko ang mga bituin niyaon; aking tatakpan ng alapaap ang araw, at ang buwan ay hindi magbibigay ng kaniyang liwanag.

8 Lahat na maningning na liwanag sa langit ay aking padidilimin sa iyo, at tatakpan ko ng kadiliman ang iyong lupain, sabi ng Panginoong Dios.

9 Akin namang papaghihirapin ang puso ng maraming bayan, pagka aking dadalhin ang iyong kagibaan sa gitna ng mga bansa, sa mga lupain na hindi mo nakilala.

10 Oo, aking papanggigilalasin ang maraming bayan sa iyo, at ang kanilang mga hari ay lubhang matatakot sa iyo, pagka aking ikinumpas ang aking tabak sa harap nila; at sila'y manginginig tuwituwina, bawa't tao dahil sa kaniyang sariling buhay sa kaarawan ng iyong pagkabuwal.

11 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Ang tabak ng hari sa Babilonia ay darating sa iyo.

12 Sa pamamagitan ng mga tabak ng makapangyarihan ay aking ipabubuwal ang iyong karamihan; kakilakilabot sa mga bansa silang lahat: at kanilang wawalaing halaga ang kapalaluan ng Egipto, at ang buong karamihan niyao'y malilipol.

13 Akin din namang lilipuling lahat ang mga hayop niyaon mula sa siping ng maraming tubig; at hindi na lalabukawin pa man ng paa ng tao, o ang kuko man ng mga hayop ay magsisilabukaw sa mga yaon.

14 Kung magkagayo'y aking palilinawin ang kanilang tubig, at aking paaagusin ang kanilang mga ilog na parang langis, sabi ng Panginoong Dios.

15 Pagka aking gagawin ang lupain ng Egipto na sira at giba, na lupaing iniwan ng lahat na nangandoon, pagka aking sasaktan silang lahat na nagsisitahan doon kung magkagayon ay kanila ngang malalaman na ako ang Panginoon.

16 Ito nga ang panaghoy na kanilang itataghoy; na itataghoy ng mga anak na babae ng mga bansa; sa Egipto, at sa lahat na kaniyang karamihan ay itataghoy nila, sabi ng Panginoong Dios.

17 Nangyari rin nang ikalabing dalawang taon, nang ikalabing limang araw ng buwan, na ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin na nagsasabi,

18 Anak ng tao, taghuyan mo ang karamihan ng Egipto, at ibaba mo sila, sa makatuwid baga'y siya, at ang mga anak na babae ng mga bantog na bansa, hanggang sa pinakamalalim na bahagi ng lupa, na kasama ng nagsibaba sa hukay.

19 Sinong iyong dinadaig sa kagandahan? bumaba ka, at malagay kang kasama ng mga di tuli.

20 Sila'y mangabubuwal sa gitna nila na nangapatay ng tabak: siya'y nabigay sa tabak: ilabas mo siya at ang lahat niyang karamihan.

21 Ang malakas sa gitna ng makapangyarihan ay magsasalita sa kaniya na mula sa gitna ng Sheol na kasama ng nagsitulong sa kaniya: sila'y nagsibaba, sila'y nangakatigil, sa makatuwid baga'y ang mga hindi tuli, na nangapatay ng tabak.

22 Ang Assur ay nandoon at ang buo niyang pulutong; ang kaniyang mga libingan ay nangasa palibot niya: silang lahat na nangapatay, na nangabuwal sa pamamagitan ng tabak;

23 Na ang mga libingan ay nangalalagay sa pinakamalalim na bahagi ng hukay, at ang kaniyang pulutong ay nasa palibot ng kaniyang libingan; silang lahat na nangapatay, na nangabuwal sa pamamagitan ng tabak, na nakapangingilabot sa lupain ng buhay.

24 Nandoon ang Elam at ang buo niyang karamihan sa palibot ng kaniyang libingan; silang lahat na nangapatay na nangabuwal sa pamamagitan ng tabak, na nagsibabang hindi mga tuli sa pinakamalalim na bahagi ng lupa, na nakapagpangilabot sila sa lupain ng buhay, at dinala ang kanilang kahihiyan na kasama ng nagsibaba sa hukay.

25 Inilagay nila ang kaniyang higaan sa gitna ng mga patay na kasama ng buong karamihan niya; ang kaniyang mga libingan ay nangasa palibot niya; silang lahat na di tuli na nangapatay sa pamamagitan ng tabak; sapagka't nakapagpangilabot sila sa lupain ng buhay, at dinala nila ang kanilang kahihiyan na kasama ng nagsibaba sa hukay: siya'y nalagay sa gitna niyaong nangapatay.

26 Nandoon ang Mesech, ang Tubal, at ang buo niyang karamihan; ang mga libingan niya ay nangasa palibot niya; silang lahat na hindi tuli, na nangapatay sa pamamagitan ng tabak; sapagka't sila'y nakapagpangilabot sa lupain ng buhay.

27 At sila'y hindi mangahihiga na kasama ng makapangyarihan na nangabuwal sa mga di tuli, na nagsibaba sa Sheol na may kanilang mga almas na pangdigma, at nangaglagay ng kanilang mga tabak sa ilalim ng kanilang mga ulo, at ang kanilang mga kasamaan ay nangasa kanilang mga buto; sapagka't sila ang kakilabutan ng makapangyarihan sa lupain ng buhay.

28 Nguni't ikaw ay mabubuwal sa gitna ng mga di tuli, at ikaw ay mahihiga na kasama nila na nangapatay sa pamamagitan ng tabak.

29 Nandoon ang Edom, ang kaniyang mga hari at lahat niyang prinsipe, na sa kanilang kapangyarihan ay nangahiga na kasama ng nangapatay ng tabak: sila'y mangahihiga na kasama ng mga di tuli, at niyaong nagsibaba sa hukay.

30 Nandoon ang mga prinsipe sa hilagaan, silang lahat, at lahat ng mga taga Sidon, na nagsibabang kasama ng nangapatay; sa kakilabutan na kanilang ipinangilabot ng kanilang kapangyarihan sila'y nangapahiya; at sila'y nangahihigang hindi tuli na kasama ng nangapapatay sa pamamagitan ng tabak, at taglay ang kanilang kahihiyan na kasama ng nagsibaba sa hukay.

31 Makikita sila ni Faraon, at maaaliw sa lahat niyang karamihan, sa makatuwid baga'y ni Faraon at ng buo niyang hukbo, na nangapatay ng tabak, sabi ng Panginoong Dios.

32 Sapagka't inilagay ko ang kaniyang kakilabutan sa lupain ng buhay; at siya'y ihihiga sa gitna ng mga di tuli, na kasama ng nangapatay ng tabak, si Faraon at ang buong karamihan niya, sabi ng Panginoong Dios.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#9408

学习本章节

  
/10837  
  

9408. 'And it was like the substance of the sky for clearness' means the translucence of the angelic heaven. This is clear from the meaning of 'the sky (or heaven)' as the angelic heaven, dealt with below; and from the meaning of 'clearness' or purity of substance, when said of the sky, as translucence. What the translucence of the angelic heaven is when the Word is the subject must be stated briefly. The angelic heaven is said to be translucent when God's truth shines through; for the whole of heaven is nothing other than a receptacle of God's truth. Each angel is an individual recipient of it, so that all the angels or heaven as a whole is a general recipient. This explains why heaven is called 'God's dwelling-place' and also 'God's throne'. For 'dwelling-place' means God's truth emanating from the Lord and received in the inmost heaven, which in comparison is good, 8269, 8309; and 'throne' means God's truth emanating from the Lord and received in the middle heaven, 5313, 6397, 8625, 9039. Since that which shines through, out of the sense of the letter of the Word, is God's truth as it exists in the heavens, it is the angelic heaven that shines through. For the Word is Divine Truth adjusted to all the heavens, and as a consequence of this it joins the heavens to the world, that is, angels to men, 2143, 7153, 7381, 8920, 9094 (end), 9212 (end), 9216 (end), 9357, 9396. From all this it is evident what the words 'the translucence of the angelic heaven' are used to mean.

[2] The reasons why in the internal sense 'the sky (or heaven)' means the angelic heaven lie with correspondence and also with the appearance. So it is that where the words 'heavens' and 'heavens of heavens' occur in the Word the angelic heavens are meant in the internal sense. For the ancients had no other idea of the visible sky than this, that the inhabitants of heaven lived there and that the stars were their dwelling-places. At the present day too, simple people - especially young children - have the same idea. So it is also that people look upwards to the sky or heaven when they worship God. This action too arises from correspondence; for a sky with stars appears in the next life, but this is not the sky seen by people in the world. Instead it is a sky that takes on an appearance which accords with the spirits and angels' state of intelligence and wisdom. The stars in it are cognitions or knowledge of goodness and truth, and the clouds which are sometimes seen in the sky vary in meaning according to their colours, translucence, and movements, the blue of the sky being truth transparent with good. All this goes to prove that by 'heavens' the angelic heavens are meant. But by the angelic heavens God's truths are meant, because angels are recipients of God's truth emanating from the Lord.

[3] Similar things are meant by 'heavens' in David,

Praise Jehovah, heavens of heavens, and waters that are above the heavens! Psalms 148:4.

In the same author,

Make melody to the Lord who rides above the heaven of the heaven of old. Psalms 68:33.

In the same author,

By the Word of Jehovah were the heavens made, and all the host of them by the spirit 1 of His mouth. Psalms 33:6.

In the same prophet,

The heavens recount His glory, and the firmament declares the works of His hands. Psalms 19:1.

In the Book of Judges,

O Jehovah, when You went forth from Seir, the earth trembled, the heavens also dropped, the clouds indeed dropped water. Judges 5:4.

In Daniel,

The horn of the he-goat grew right on towards the host of the heavens, and cast down to the earth some of the host, and of the stars, and trampled on them. Daniel 8:10.

In Amos,

The Lord Jehovih, who builds His steps in the heavens ... Amos 9:6.

In Malachi,

If there is food in My house I will open the windows of heaven and pour out a blessing for you. Malachi 3:10.

In Isaiah,

Look out from the heavens, and see from the dwelling-place of Your holiness and of Your glory. Isaiah 63:15.

In Moses,

Blessed by Jehovah is the land of Joseph, in regard to the precious things of heaven, to the dew. Deuteronomy 33:13.

In Matthew,

Jesus said, You shall not swear by heaven, for it is God's throne. He who swears by heaven swears by God's throne and by Him who sits on it. Matthew 5:32; 23:22.

[4] In these and very many other places 'heavens' means the angelic heavens. And since the Lord's heaven on earth is the Church, the Church too is meant by 'heaven', as in the following places: In John,

I saw a new heaven and a new earth, for the former heaven and the former earth had passed away. Revelation 21:1.

In Isaiah,

Behold, I am creating new heavens and a new earth; therefore the former things will not be remembered or come to mind. 2 Isaiah 65:17.

In the same prophet,

The heavens will vanish away like smoke, and the earth will grow old like a garment. Isaiah 51:6.

In the same prophet,

I clothe heaven with darkness, and I make sackcloth its covering. Isaiah 50:3.

In Ezekiel,

I will cover the heavens, and darken their stars; I will cover the sun with a cloud, and the moon will not give its light. And all the bright lights in heaven I will make dark, and I will put darkness over the land. Ezekiel 32:7-8.

In Matthew,

After the affliction of those days the sun will be darkened, and the moon will not give its light, and the stars will fall from heaven, and the powers of the heavens will be shaken. Matthew 24:29.

What the meaning is of 'sun', 'moon', 'stars', and 'in the heavens', see 4056-4060.

In Isaiah,

O Jehovah God of Israel, You are God alone over all the kingdoms of the earth. You have made heaven and earth. Isaiah 37:16.

In the same prophet,

[I am] Jehovah who makes all things, who spreads out the heavens Alone, who stretches out the earth by Myself. Isaiah 44:24.

In the same prophet,

Jehovah who created the heavens, who formed the earth, and made it, and prepared it, did not create it an emptiness. Isaiah 45:18.

[5] In the internal sense 'heaven and earth' in these and other places means the Church, the internal Church being meant by 'heaven' and the external Church by 'earth', see 1733, 1850, 2117, 2118 (end), 3355 (end), 4535. From all this it is evident that by creation in the earliest chapters of Genesis, where it says, In the beginning God created heaven and earth, Genesis 1:1, And the heavens and the earth were finished, and all the host of them, Genesis 2:1, a new Church is meant. For creation there describes regeneration, which is also called the new creation, as has been shown and may be seen in the explanations of those chapters.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.