圣经文本

 

Ezekiel第16章

学习

   

1 Muling ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi.

2 Anak ng tao, ipakilala mo sa Jerusalem ang kaniyang mga kasuklamsuklam.

3 At sabihin mo, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa Jerusalem: Ang iyong pinagmulan at ang iyong kapanganakan ay ang lupain ng Cananeo; ang Amorrheo ay iyong Ama, at ang iyong ina ay Hethea.

4 At tungkol sa iyong kapanganakan, nang araw na ikaw ay ipanganak ay hindi naputol ang iyong pusod, o napaliguan ka man sa tubig upang linisin ka; ikaw ay hindi pinahiran ng asin, o nabalot man.

5 Walang matang nahabag sa iyo; upang gawin ang anoman sa mga ito sa iyo, na maawa sa iyo; kundi ikaw ay nahagis sa luwal na parang, sapagka't ang iyong pagkatao ay itinakuwil, nang araw na ikaw ay ipanganak.

6 At nang ako'y dumaan sa tabi mo, at makita kita na nagugumon sa iyong dugo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka: oo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka.

7 Pinarami kita na parang damo sa parang, at ikaw ay kumapal at dumakilang mainam, at ikaw ay nagtamo ng mainam na kagayakan: ang iyong dibdib ay naganyo, at ang iyong buhok ay lumago; gayon ma'y ikaw ay hubo at hubad.

8 Nang ako nga'y magdaan sa tabi mo, at tumingin sa iyo, narito, ang iyong panahon ay panahon ng pagibig; at aking iniladlad ang aking balabal sa iyo, at tinakpan ko ang iyong kahubaran: oo, ako'y sumumpa sa iyo, at nakipagtipan sa iyo, sabi ng Panginoong Dios, at ikaw ay naging akin.

9 Nang magkagayo'y pinaliguan kita ng tubig; oo, aking nilinis na mainam ang iyong dugo, at pinahiran kita ng langis.

10 Binihisan din naman kita ng yaring may burda, at sinapatusan kita ng balat ng foka, at binigkisan kita sa palibot ng mainam na kayong lino, at binalot kita ng sutla.

11 Ginayakan din naman kita ng hiyas, at nilagyan ko ng mga pulsera ang iyong mga kamay, at ng isang kuwintas ang iyong leeg.

12 At nilagyan ko ng hikaw ang iyong ilong, at ng mga hikaw ang iyong mga tainga, at isang magandang putong ang iyong ulo.

13 Ganito ka nagayakan ng ginto at pilak; at ang iyong damit ay mainam na kayong lino, at sutla at yaring may burda; ikaw ay kumain ng mainam na harina, at ng pulot, at ng langis; at ikaw ay lubhang maganda, at ikaw ay guminhawa sa kalagayang pagkahari.

14 At ang iyong kabantugan ay nangalat sa gitna ng mga bansa dahil sa iyong kagandahan; sapagka't naging sakdal dahil sa aking kamahalan na aking inilagay sa iyo, sabi ng Panginoong Dios.

15 Nguni't ikaw ay tumiwala sa iyong kagandahan, at nagpatutot dahil sa iyong kabantugan, at ikinalat mo ang iyong mga pakikiapid sa bawa't nagdaraan; yao'y kaniya nga.

16 At kinuha mo ang iyong mga suot, at ginawa mo para sa iyo ang mga mataas na dako na kagayakan na may sarisaring kulay, at nagpatutot sa kanila: ang gayong mga bagay ay hindi na darating, o mangyayari pa man.

17 Kinuha mo naman ang iyong mga magandang hiyas na ginto at pilak, na aking ibinigay sa iyo, at ginawa mo sa iyo ng mga larawan ng mga tao, at iyong ipinagpatutot sa kanila;

18 At iyong kinuha ang iyong mga bihisang may burda, at ibinalot mo sa kanila, at inilagay mo ang aking langis at ang aking kamangyan sa harap nila.

19 Ang aking tinapay naman na aking ibinigay sa iyo, mainam na harina, at langis, pulot, na aking ipinakain sa iyo, iyong inilagay nga sa harap nila na pinakamasarap na amoy; at ganito nangyari, sabi ng Panginoong Dios.

20 Bukod dito'y kinuha mo ang iyong mga anak na lalake at babae, na iyong ipinanganak sa akin, at ang mga ito ay iyong inihain sa kanila upang lamunin. Ang iyo bagang mga pakikiapid ay maliit na bagay.

21 Na iyong pinatay ang aking mga anak, at iyong ibinigay sila na pinararaan sila sa apoy?

22 At sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam, at ng iyong mga pakikiapid hindi mo inalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, nang ikaw ay hubo at hubad, at nagugumon sa iyong dugo.

23 At nangyari, pagkatapos ng iyong buong kasamaan (sa aba, sa aba mo! sabi ng Panginoong Dios),

24 Na ikaw ay nagtayo para sa iyo ng isang matayog na dako, at gumawa ka para sa iyo ng mataas na dako sa bawa't lansangan.

25 Itinayo mo ang iyong mataas na dako sa bawa't bukana ng daan, at ginawa mong kasuklamsuklam ang iyong kagandahan, at ibinuka mo ang iyong mga paa sa bawa't nagdaraan, at pinarami mo ang iyong pakikiapid.

26 Ikaw naman ay nakiapid din sa mga taga Egipto, na iyong mga kalapit bayan, na malaki sa pangangatawan; at iyong pinarami ang iyong pakikiapid upang mungkahiin mo ako sa galit.

27 Narito nga, iniunat ko ang aking kamay sa iyo, at binawasan ko ang iyong karaniwang pagkain, at ibinigay kita sa balang maibigan ng nangagtatanim sa iyo, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na nangapapahiya sa iyong kalibugan.

28 Ikaw naman ay nagpatutot din sa mga taga Asiria, sapagka't ikaw ay hindi nasisiyahan: oo, ikaw ay nagpatutot sa kanila, at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

29 Bukod dito'y iyong pinarami ang iyong pakikiapid sa lupain ng Canaan, hanggang sa Caldea; at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

30 Pagkahinahina ng iyong loob, sabi ng Panginoong Dios, palibhasa'y iyong ginagawa ang lahat na bagay na ito, na gawa ng isang hambog na patutot:

31 Sa iyong pagtatayo ng iyong matayog na dako sa bukana ng bawa't daan, at ginagawa mo ang iyong mataas na dako sa bawa't lansangan; at hindi ka naging gaya ng isang patutot sa iyong pagwawalang kabuluhan ng upa.

32 Isang babae na napakakalunya! na tumatanggap sa iba na kahalili ng kaniyang asawa!

33 Sila'y nagbibigay ng mga kaloob sa lahat ng mga patutot: nguni't ikaw ay nagbibigay ng iyong mga kaloob sa lahat na mangliligaw sa iyo, at iyong sinusuhulan sila, upang sila'y magsilapit sa iyo sa bawa't dako, dahil sa iyong mga pakikiapid.

34 At ang kaibahan ng ibang mga babae ay nasa iyo sa iyong mga pakikiapid, sa paraang walang sumusunod sa iyo upang makiapid: at sa iyong pagbibigay ng upa, at walang upa na ibinibigay sa iyo, kaya't ikaw ay kaiba.

35 Kaya't, Oh patutot, pakinggan mo ang salita ng Panginoon:

36 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Sapagka't ang iyong karumihan ay nahayag, at ang iyong kahubaran ay nalitaw sa iyong mga pakikiapid sa mga mangliligaw sa iyo; at dahil sa lahat ng diosdiosan na iyong mga kasuklamsuklam, at dahil sa dugo ng iyong mga anak, na iyong ibinigay sa kanila;

37 Kaya't, narito, aking pipisanin ang lahat na mangingibig sa iyo, na iyong pinagkaroonan ng kalayawan, at lahat ng iyong inibig, sangpu ng lahat na iyong kinapuotan; akin ngang pipisanin sila laban sa iyo sa bawa't dako, at aking ililitaw ang iyong kahubaran sa kanila, upang kanilang makita ang iyong buong kahubaran.

38 At aking hahatulan ka na gaya ng hatol sa mga babaing nangangalunya at nagbububo ng dugo; at aking dadalhin sa iyo ang dugo ng kapusukan at ng paninibugho.

39 Ikaw ay ibibigay ko rin sa kanilang kamay, at kanilang ibabagsak ang iyong matayog na dako, at igigiba ang iyong mga mataas na dako, at kanilang huhubaran ka ng iyong mga suot, at kukunin ang iyong magandang mga hiyas; at kanilang iiwan ka na hubo at hubad.

40 Sila naman ay mangagaahon ng isang pulutong laban sa iyo, at babatuhin ka nila ng mga bato, at palalagpasan ka ng kanilang mga tabak.

41 At susunugin nila ng apoy ang iyong mga bahay, at maglalapat ng mga kahatulan sa iyo sa paningin ng maraming babae; at aking patitigilin ka sa pagpapapatutot, at ikaw naman ay hindi na magbibigay pa ng upa.

42 Sa gayo'y aking papawiin ang aking kapusukan sa iyo, at ang aking paninibugho ay hihiwalay sa iyo, at ako'y matatahimik, at hindi na magagalit pa.

43 Sapagka't hindi mo naalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, kundi ako'y pinapagiinit mo sa lahat ng mga bagay na ito; kaya't, narito, akin namang pararatingin ang iyong lakad sa iyong ulo, sabi ng Panginoong Dios: at hindi ka na gagawa ng kahalayang ito, na higit kay sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam.

44 Narito, bawa't sumasambit ng mga kawikaan ay sasambitin ang kawikaang ito laban sa iyo, na sasabihin, Kung ano ang ina, gayon ang kaniyang anak na babae.

45 Ikaw ang anak na babae ng iyong ina, na nagtakuwil ng kaniyang asawa at ng kaniyang mga anak; at ikaw ang kapatid ng iyong mga kapatid, na nagtakuwil ng kanilang mga asawa at ng kanilang mga anak: ang inyong ina ay Hetea, at ang inyong ama ay Amorrheo.

46 At ang iyong panganay na kapatid na babae ay ang Samaria na tumatahan sa iyong kaliwa, siya at ang kaniyang mga anak na babae; at ang iyong bunsong kapatid na babae na tumatahan sa iyong kanan ay Sodoma at ang kaniyang mga anak.

47 Gayon ma'y hindi ka lumakad sa kanilang mga lakad, o gumawa man ng ayon sa kanilang kasuklamsuklam, kundi wari napakaliit na bagay, ikaw ay hamak na higit kay sa kanila sa lahat ng iyong mga lakad.

48 Buhay ako, sabi ng Panginoong Dios, ang Sodoma na iyong kapatid na babae ay hindi gumawa, siya o ang kaniyang mga anak na babae man, na gaya ng iyong ginawa, ng ginawa mo, at ng iyong mga anak na babae.

49 Narito, ito ang kasamaan ng iyong kapatid na babae na Sodoma; kapalaluan, kayamuan sa tinapay, at ang malabis na kapahingahan ay nasa kaniya at sa kaniyang mga anak na babae; at hindi man niya pinalakas ang kamay ng dukha at mapagkailangan.

50 At sila'y palalo at gumawa ng kasuklamsuklam sa harap ko: kaya't aking inalis sila, ayon sa aking minagaling.

51 Kahit ang Samaria ay hindi nakagawa ng kalahati ng iyong mga kasalanan, nguni't pinarami mo ang iyong mga kasuklamsuklam na higit kay sa kanila, at iyong pinabuti ang iyong mga kapatid na babae sa pamamagitan ng lahat mong mga kasuklamsuklam na iyong ginawa.

52 Ikaw rin naman, taglayin mo ang iyong sariling kahihiyan, sa iyong paglalapat ng kahatulan sa iyong mga kapatid na babae; sa iyong mga kasalanan na iyong nagawa na higit na kasuklamsuklam kay sa kanila, sila'y lalong matuwid kay sa iyo: oo, malito ka, at taglayin mo ang iyong kahihiyan, sa iyong pagpapabuti sa iyong mga kapatid na babae.

53 At aking panunumbalikin uli sila mula sa kanilang pagkabihag, sa pagkabihag ng Sodoma at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng Samaria at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng iyong mga bihag sa gitna nila.

54 Upang iyong taglayin ang iyong sariling kahihiyan, at ikaw ay mapahiya dahil sa lahat na iyong ginawa sa iyong pagaliw sa kanila.

55 At ang iyong mga kapatid na babae ang Sodoma at ang kaniyang mga anak na babae mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ang Samaria at ang kaniyang mga anak na babae ay mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ikaw at ang iyong mga anak ay mangagbabalik sa inyong dating kalagayan.

56 Sapagka't ang iyong kapatid na babae na Sodoma ay hindi nabanggit ng iyong bibig sa kaarawan ng iyong kapalaluan;

57 Bago nalitaw ang iyong kasamaan, gaya sa panahon ng kapulaan sa mga anak na babae ng Siria, at sa lahat na nangasa palibot niya, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na siyang kumukutya sa iyo sa palibot.

58 Iyong isinagawa ang iyong kahalayan at ang iyong mga kasuklamsuklam, sabi ng Panginoon.

59 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Akin namang gagawin sa iyo na gaya ng iyong ginawa, na iyong hinamak ang sumpa sa pagsira ng tipan.

60 Gayon ma'y aalalahanin ko ang aking tipan sa iyo nang mga kaarawan ng iyong kabataan, at aking itatatag sa iyo ang isang walang hanggang tipan.

61 Kung magkagayo'y aalalahanin mo ang iyong mga lakad, at mapapahiya ka, pagka iyong tatanggapin ang iyong mga kapatid na babae, ang iyong mga matandang kapatid at ang iyong batang kapatid: at aking ibibigay sila sa iyo na mga pinakaanak na babae, nguni't hindi sa pamamagitan ng iyong tipan.

62 At aking itatatag ang aking tipan sa iyo; at iyong malalaman na ako ang Panginoon;

63 Upang iyong maalaala, at malito ka, at kailan pa man ay hindi mo na bukahin ang iyong bibig, dahil sa iyong kahihiyan, pagka aking pinatawad ka ng lahat na iyong nagawa, sabi ng Panginoong Dios.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#10283

学习本章节

  
/10837  
  

10283. 'It shall not be poured onto the flesh of a person' means no imparting [of what is the Lord's] to a person's proprium or self. This is clear from the meaning of 'the flesh of a person' as his proprium, dealt with below; and from the meaning of 'pouring onto' as imparting to. For 'pouring' has a similar meaning to 'touching'; but 'pouring' is used in connection with liquids, namely oil, wine, and water, and 'pouring out' in connection with Divine, heavenly, and spiritual realities, whereas 'touching' is used in connection with dry substances and with bodily things. For the meaning of 'touching' as imparting, see 10130. From this it follows that 'the anointing oil shall not be poured onto the flesh of a person' means that there is no imparting of the Divine Good of the Lord's Divine Love to a person's proprium or self, because a person's proprium is nothing but evil and the Lord's Divine Good cannot be imparted to what is evil.

A person's proprium or self is nothing but evil, see 210, 215, 694, 731, 874-876, 987, 1023, 1024, 1047, 5660, 5786, 8480.

[2] One part of the human proprium belongs to the will and the other part to the understanding; the will part consists of evil, and the understanding part of falsity arising from this. The former - the will part of the proprium - is meant by human flesh, and the understanding part by the blood of that flesh. The truth of this is clear from the following places: In Matthew,

Jesus said, Blessed are you, Simon, for flesh and blood has not revealed this to you, but My Father who is in heaven. Matthew 16:17.

It is plainly evident that 'flesh' here, and also 'blood', means the human proprium or self.

[3] In John,

As many as received Him, to them He gave power to be sons of God, who were born, not of blood 1 , nor of the will of the flesh, but of God. John 1:12-13.

'Blood' here means falsities that come out of the understanding part of the human proprium, and 'the will of the flesh' evils that spring from the will part of it. For the meaning of 'blood' as falsity arising from evil, thus what is in the understanding part of the proprium as a result of what is in the will part, see 4735, 9127.

[4] In Isaiah,

I will feed your oppressors with their flesh and they will be drunk with their blood as with new wine. Isaiah 49:26.

'Feeding them with their flesh' and 'making them drunk with their blood' stands for filling them up with evil and the falsity of evil, thus with what is of the proprium or what is one's own; for both the evil and the falsity come out of the proprium.

[5] In Jeremiah,

Cursed is the man (homo) who trusts in man (homo) and makes flesh his arm. Jeremiah 17:5.

'Trusting in man and making flesh his arm' means trusting in oneself and one's proprium.

[6] In Isaiah,

The people have become as fuel for the fire. If any of them cuts down on the right he will be hungry, and if any eats on the left they will not be satisfied. Each will eat the flesh of his own arm 2 ; Manasseh [will eat] Ephraim, and Ephraim Manasseh. Isaiah 9:19-21.

'Fuel for the fire' means making the evils or desires of self-love and love of the world one's own, 'being hungry' and 'not being satisfied' mean not accepting the good or the truth of faith, and 'the flesh of his arm' means both parts of the human proprium, 'Manasseh' meaning evil in the will, 'Ephraim' falsity in the understanding, and 'eating' making one's own.

'Fire' means the evils or desires of self-love and love of the world, see 5071, 5215, 6314, 6832, 7324, 7575, 9141.

The reason why 'being hungry' and 'not being satisfied' mean not accepting the good or the truth of faith is that 'hunger' or famine and 'thirst' mean desolation with regard to goodness and truth, 5360, 5376, 6110, 7102, 8568(end).

'The right' means good from which truth emanates, and 'the left' truth through which good comes, 10061; consequently 'being hungry if any of them cuts down on the right, and not being satisfied if any eats on the left' means that no matter how much instruction they may receive about goodness and truth they will not accept them.

[7] 'Manasseh' means good in the will, 5351, 5353, 5354(end), 6222, 6234, 6238, 6267, and 'Ephraim' truth in the understanding, 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267, so that in the contrary sense 'Manasseh' means evil in the will and 'Ephraim' falsity in the understanding, since almost everything in the Word also has a contrary meaning.

'Eating' means making one's own, 3168, 3513(end), 3596, 4745, from which it is evident what 'eating the flesh of his own arm' means, namely making evil and falsity originating in the proprium one's own.

The expression 'flesh of the arm' is used because 'the arm', like 'the hand', means the powers present in a person, in which he puts his trust, see in the places referred to in 10019.

[8] In Zechariah,

I said, I will not feed you. Let the one that is dying die; [the sheep] that are left will eat, every one the flesh of another. Zechariah 11:9.

'Not feeding' stands for not teaching and reforming, 'dying' for loss of spiritual life, and 'eating the flesh of another' for making evils originating in the proprium of another one's own.

[9] In Ezekiel,

Jerusalem committed whoredom with the sons of Egypt, her neighbours, the great in flesh. Ezekiel 16:26.

'Jerusalem' stands for the perverted Church, 'committing whoredom with the sons of Egypt, the great in flesh' for falsifying the Church's truths by means of factual knowledge which begins in the natural man alone, thus by means of factual knowledge based on sensory evidence.

'Jerusalem' means the Church, see 402, 2117, 3654, in this instance the Church when it has been perverted.

'Committing whoredom' means falsifying truths, 2466, 2729, 8904.

'Sons' means truths, or else falsities, 1147, 3373, 4257, 9807.

'Egypt' means factual knowledge, in either [a good or a bad] sense, see in the places referred to in 9340, and also the natural, in the places referred to in 9391.

Consequently the words 'the great in flesh' describe people who, relying on sensory evidence, reason and draw conclusions about the Church's truths. Those who do this lay hold of falsities as truths, for to rely on sensory evidence to reason and draw conclusions about anything is to rely on the illusions of the bodily senses. People therefore who are ruled by their senses are meant by 'the great in flesh'; for their own bodily perceptions govern their thinking.

[10] In Isaiah,

Egypt is man (homo) and not God, and his horses are flesh, but not spirit. Isaiah 31:3.

Here also 'Egypt' stands for factual knowledge, 'his horses' for a power of understanding consisting of this. That power is called 'flesh, not spirit' when people use what is their own and not God's to draw conclusions.

By 'horses' is meant the power of understanding, see 2761, 2762, 3217, 5321, 6534, and by 'the horses of Egypt' factual knowledge supplied from a perverted understanding, 6125, 8146, 8148.

[11] The fact that 'flesh' means a person's proprium or selfhood, or what amounts to the same thing, his own evil will, is clear in Moses, where the subject is the Israelite people's desire for flesh to eat, described as follows,

The rabble who were in the midst of the people had a strong craving and said, Who will feed us with flesh? Jehovah said, Tomorrow you will eat flesh. Not for one day will you eat it, nor for two days, nor for five days, nor for ten days, nor for twenty days, [but] for a whole month. And a wind set out from Jehovah, and it cut off the quails from the sea and sent them down 3 over the camp, about two cubits above the surface of the land. The people rose up that whole day, and the whole night, and the whole of the next day, and gathered them and spread them out all around the camp. The flesh was still between their teeth, before it could be swallowed, and Jehovah's anger flared up against the people, and He struck the people with an extremely great plague. So he called the name of the place The Graves of Craving. Numbers 11:4, 18-20, 31-34.

[12] The fact that 'flesh' meant that nation's proprium becomes clear from every detail in these verses; for unless this had been meant what evil could there have been in their desire for flesh, especially as flesh had been promised them on a previous occasion, Exodus 16:12? But since it meant the proprium, thus an evil will, which that nation possessed in greater measure than other nations, it says - when they desired flesh - that they 'had a strong craving', on account of which they were struck with a great plague, and on account of which the place where they were buried was called The Graves of Craving. Whether you speak of an evil will or of craving, it amounts to the same thing, for an evil will consists in craving. The human proprium has no desire for anything apart from what belongs to itself; it has no desire for anything that concerns the neighbour or anything that concerns God, unless this is beneficial to itself. Since that nation was like this it says that they would eat flesh not for one day, not for two, not for five, nor for ten, nor for twenty, but for a whole month, meaning that this nation would be like that forever (for 'a whole month' means forever); and for the same reason it says that while the flesh was still between their teeth, before it could be swallowed, they were struck with a great plague. For by 'teeth' the bodily level of the proprium, the lowest of a person's mind, is meant, 4424(end), 5565-5568, 9062. The fact that this nation was like this may be seen in the places referred to in 9380, and in the Song of Moses, at Deuteronomy 32:20, 22-26, 28, 32-34.

[13] In the Word spirit is set in contrast to flesh, for 'spirit' means life from the Lord and 'flesh' life from man, as in John,

It is the Spirit which bestows life, the flesh does not profit anything. The words that I speak to you, they are spirit and they are life. John 6:63.

From this it is clear that 'spirit' means life from the Lord, which is the life of love to Him and faith in Him, received from Him, and that 'flesh' means life from man, thus his selfhood. This is why it says 'the flesh does not profit anything'. Something similar is meant elsewhere in John,

That which has been born from the flesh is flesh, but that which has been born from the spirit is spirit. John 3:6.

In David,

God remembered that they were flesh; a spirit which would pass away would not come back. Psalms 78:39.

[14] Since 'flesh' in reference to man means his proprium, which consists of the evil of self-love and love of the world, it is evident what 'flesh' means when used in reference to the Lord, namely His Proprium, which consists of the Divine Good of Divine Love. This is what 'the Lord's flesh' means in John,

The bread which I will give you is My flesh. Unless you eat the flesh of the Son of Man and drink His blood, you will have no life in you. Whoever eats My flesh and drinks My blood has eternal life; for My flesh is truly food and My blood is truly drink. John 6:51, 53-55.

'The flesh' of the Lord means the Divine Good of His Divine Love, and 'the blood' the Divine Truth emanating from that Divine Good, so that they are similar in meaning to the bread and wine in the Holy Supper; and those Divine Realities are His own, present within His Divine Human, see 1001, 3813, 4735, 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, 9393, 10026, 10033, 10152. Also, the sacrifices represented forms of good that originate in the Lord, and therefore the flesh of those sacrifices meant forms of good, 10040, 10079. Furthermore, various places in the Word use the expression 'all flesh', by which every human being should be understood, as in Genesis 6:12-13, 17, 19; Isaiah 40:5-6; 49:26; 66:16, 23-24; Jeremiah 25:31; 32:27; 45:5; Ezekiel 20:48; 21:4-5; and elsewhere.

脚注:

1. literally, bloods

2. literally, they will eat, a man (vir) the flesh of his own arm

3. Reading demisit (sent down) for dimisit (allowed to depart)

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.