圣经文本

 

Exodo第32章

学习

   

1 At nang makita ng bayan na nagluluwat si Moises ng pagpanaog sa bundok, ay nagpipisan ang bayan kay Aaron, at nagsabi sa kaniya, Tumindig ka at igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin; sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto, ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

2 At sinabi ni Aaron sa kanila, Alisin ninyo ang mga hikaw na ginto, na nasa tainga ng inyo-inyong asawa, ng inyong mga anak na lalake, at babae, at dalhin ninyo sa akin.

3 At inalis ng buong bayan ang mga hikaw na ginto na nangasa kanilang mga tainga, at dinala kay Aaron.

4 At kaniyang tinanggap sa kanilang kamay, at niyari sa pamamagitan ng isang buril, at ginawang isang guyang binubo, at kanilang sinabi, Ang mga ito ang maging iyong mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

5 At nang makita ito ni Aaron, ay nagtayo siya ng isang dambana sa harapan niyaon: at itinanyag ni Aaron at sinabi, Bukas ay pista sa Panginoon.

6 At sila'y bumangong maaga nang kinabukasan, at naghandog ng mga handog na susunugin, at nagdala ng mga handog tungkol sa kapayapaan; at ang bayan ay umupong kumain at uminom, at tumindig upang magkatuwa.

7 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, bumaba ka, sapagka't ang iyong bayan, na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto ay nangagsisama:

8 Sila'y humiwalay na madali sa daan na aking iniutos sa kanila: sila'y gumawa ng isang guyang binubo, at kanilang sinamba, at kanilang hinainan, at kanilang sinabi, Ang mga ito'y iyong maging mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Aking nakita ang bayang ito, at, narito, isang bayang may matigas na ulo;

10 Ngayo'y bayaan mo nga ako upang ang aking pagiinit ay magalab laban sa kanila, at upang aking lipulin sila: at ikaw ay aking gagawing dakilang bansa.

11 At dumalangin si Moises sa Panginoon niyang Dios, at sinabi, Panginoon, bakit ang iyong pagiinit ay pinapagaalab mo laban sa iyong bayan, na iyong inilabas sa lupain ng Egipto sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan at ng makapangyarihang kamay?

12 Bakit sasalitain ng mga Egipcio, na sasabihin, Dahil sa kasamaan, inilabas sila upang patayin sila sa mga bundok, at upang lipulin sila sa balat ng lupa? Iurong mo ang iyong mabangis na pagiinit, at pagsisihan mo ang kasamaang ito laban sa iyong bayan.

13 Alalahanin mo si Abraham, si Isaac, at si Israel na iyong mga lingkod, na silang iyong mga sinumpaan sa iyong sarili, at mga pinagsabihan, Aking pararamihin ang inyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at lahat ng lupaing ito na aking sinalita ay aking ibibigay sa inyong binhi, at kanilang mamanahin magpakailan man.

14 At pinagsisihan ng Panginoon ang kasamaan na kaniyang sinabing kaniyang gagawin sa kaniyang bayan.

15 At si Moises ay pumihit, at bumaba sa bundok, na dala ang dalawang tapyas ng patotoo sa kaniyang kamay; mga tapyas na may sulat sa dalawang mukha niyaon; sa isang mukha at sa kabilang mukha ay may sulat.

16 At ang mga tapyas ay gawa ng Dios, at ang sulat ay sulat ng Dios, na nakaukit sa mga tapyas.

17 At ng marinig ni Josue ang ingay ng bayan na humihiyaw, ay sinabi kay Moises, May ingay ng pagbabaka sa kampamento.

18 At kaniyang sinabi, Hindi ingay ng pagtatagumpay, o ingay man ng pagkatalo, kundi ingay ng mga umaawit ang aking naririnig.

19 At nangyari paglapit niya sa kampamento, na kaniyang nakita ang guya at ang sayawan; at ang galit ni Moises ay naginit at kaniyang inihagis ang mga tapyas na nasa kaniyang mga kamay at nangasira sa paanan ng bundok.

20 At kaniyang kinuha ang guya na kanilang ginawa, at sinunog ng apoy, at giniling hanggang sa naging alabok, at isinaboy sa ibabaw ng tubig, at ipinainom sa mga anak ni Israel.

21 At sinabi ni Moises kay Aaron, Anong ginawa ng bayang ito sa iyo, na dinalhan mo sila ng isang malaking sala?

22 At sinabi ni Aaron, Huwag maginit ang galit ng aking panginoon: iyong kilala ang bayan, na sila'y mahilig sa kasamaan.

23 Sapagka't kanilang sinabi sa akin, Igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin: sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

24 At aking sinabi sa kanila, Sinomang may ginto, ay magalis; na anopa't kanilang ibinigay sa akin: at aking inihagis sa apoy at lumabas ang guyang ito.

25 At nang makita ni Moises na ang bayan ay nakakawala; sapagka't pinabayaan ni Aarong makawala ng maging isang kabiruan sa gitna ng kanilang mga kaaway:

26 Ay tumayo nga si Moises sa pintuang-daan ng kampamento, at nagsabi, Sinomang sa Panginoon ang kiling ay lumapit sa akin. At lahat ng mga anak ni Levi ay nagpipisan sa kaniya.

27 At sinabi niya sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng Israel: Ipatong ng bawa't lalake ang kaniyang tabak sa kaniyang hita, at yumaon kayong paroo't parito sa mga pintuang-daan, sa buong kampamento, at patayin ng bawa't lalake ang kaniyang kapatid na lalake, at ng bawa't lalake ang kaniyang kasama, at ng bawa't lalake ang kaniyang kapuwa.

28 At ginawa ng mga anak ni Levi ang ayon sa salita ni Moises: at nabuwal sa bayan ng araw na yaon, ang may tatlong libong katao.

29 At sinabi ni Moises, Italaga ninyo ang inyong sarili ngayon sa Panginoon, oo, bawa't lalake laban sa kaniyang anak na lalake, at laban sa kaniyang kapatid na lalake, upang kaniyang ipagkaloob sa inyo ang pagpapala sa araw na ito.

30 At nangyari ng kinabukasan, na sinabi ni Moises sa bayan, Kayo'y nagkasala ng malaking kasalanan: at ngayo'y sasampahin ko ang Panginoon; marahil ay aking matutubos ang inyong kasalanan.

31 At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, Oh, ang bayang ito'y nagkasala ng malaking kasalanan, at gumawa sila ng mga dios na ginto.

32 Gayon ma'y ngayon, kung iyong ipatatawad ang kanilang kasalanan; at kung hindi, ay alisin mo ako, isinasamo ko sa iyo, sa iyong aklat na sinulat mo.

33 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang magkasala laban sa akin ay siya kong aalisin sa aking aklat.

34 At ngayo'y yumaon ka, iyong patnubayan ang bayan sa dakong aking sinalita sa iyo: narito, ang aking anghel ay magpapauna sa iyo: gayon ma'y sa araw na aking dalawin sila ay aking dadalawin ang kanilang kasalanang ipinagkasala nila.

35 At sinaktan nga ng Panginoon ang bayan, sapagka't kanilang ginawa ang guya na ginawa ni Aaron.

   

来自斯威登堡的著作

 

Apocalypse Revealed#490

学习本章节

  
/962  
  

490. "And I will give power to my two witnesses." (11:3) This symbolizes those people who confess and acknowledge from the heart that the Lord is God of heaven and earth, whose humanity is Divine, and who are conjoined with Him by a life in accordance with the Ten Commandments.

These are the people meant here by the two witnesses because these two characteristics are the two essential elements of the New Church.

Regarding the first essential, that the Lord is God of heaven and earth, whose humanity is Divine - that this is a testimony, and therefore that those people are witnesses who confess and acknowledge this from the heart, may be seen in nos. 6 and 846, and still further from the following:

I am your fellow servant... of your brethren who have the testimony of Jesus... For the testimony of Jesus is the spirit of prophecy. (Revelation 19:10)

(Michael's angels) overcame (the dragon) by the blood of the Lamb and by the Word of His testimony... And the dragon... went away to make war with the rest of her offspring, who keep the commandments of God and have the testimony of Jesus Christ. (Revelation 12:11, 17)

...the souls of those who had been beheaded because of the testimony of Jesus and because of the word of God... (Revelation 20:4)

These are people who have acknowledged the Lord.

The testimony is called the testimony of Jesus because the Lord attests to it on the authority of His Word, thus on the authority of Himself. Therefore He is called the faithful and true witness (Revelation 1:5; 3:14); and He says,

...I testify of Myself, (and) My testimony is true, for I know where I came from and where I am going. (John 8:14)

Also,

When the Counselor comes..., the spirit of truth..., it will testify of Me. (John 15:26)

The Counselor, the spirit of truth, which is also the Holy Spirit, is an emanating Divinity, and this is the Lord Himself, as may be seen in The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Lord, nos. 46-54.

Now because the Lord Himself is the witness, therefore witnesses also mean people who bear the same testimony on behalf of the Lord, as in John:

(Jesus said,) "You have sent to John, and he was a witness to the truth. Yet I do not receive testimony from man... (John 5:33-34)

(John) came as testimony, to testify concerning the light... He was not that light, but was sent to testify concerning the light. (The Word that was with God, and was God,) was the true light... (John 1:1-2ff.; see also 1:14, 1:34)

[2] Regarding the second essential of the New Church, namely conjunction with the Lord by a life in accordance with the Ten Commandments - that this is a testimony is apparent from the fact that the Ten Commandments are called a testimony, as in the following:

You shall put into the ark the Testimony which I will give you. (Exodus 25:16)

...the Testimony...(Moses) put into the ark... (Exodus 40:20)

...the mercy seat that is upon the Testimony... (Leviticus 16:13)

(Leave the rods of the tribes) before the Testimony... (Numbers 17:4)

And so, too, elsewhere, as in Exodus 25:22; 31:7, 18; 32:15, Psalms 78:5; 132:12.

[3] We will say something here regarding conjunction with the Lord by a life in accordance with the Ten Commandments:

There are two tables on which these commandments were written, one for the Lord and one for mankind. The contents of the first table declare that several gods are not to be worshiped, but only one. The contents of the second table declare that evils are not to be done. When one God is worshiped and people do not do evils, conjunction takes place. For in the measure that a person desists from evils, that is, in the measure that he repents, he is in the same measure accepted by God and does good from God.

But who, now, is the one God? A trinal or triune God is not one God when the trine or trinity exists in three persons. But a God who has a trine or trinity in one person is one God, and that God is the Lord. Weave your ideas as you may, you still will not extricate from the tangle the existence of one God unless He is also one in person.

The fact of this is something the whole Word teaches, both the Old Prophetic Word and the New Apostolic Word, as may be clearly seen from The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Lord.

  
/962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.