圣经文本

 

Daniel第2章

学习

   

1 At nang ikalawang taon ng paghahari ni Nabucodonosor ay nanaginip si Nabucodonosor ng mga panaginip; at ang kaniyang espiritu ay nabagabag, at siya'y napukaw sa pagkakatulog.

2 Nang magkagayo'y ipinatawag ng hari ang mga mahiko, at ang mga enkantador, at ang mga manghuhula, at ang mga Caldeo, upang saysayin sa hari ang kaniyang mga panaginip. Sa gayo'y nagsipasok sila at sila'y nagsiharap sa hari.

3 At sinabi ng hari sa kanila, Ako'y nanaginip ng isang panaginip, at ang aking Espiritu ay nabagabag upang maalaman ang panaginip.

4 Nang magkagayo'y nagsalita ang mga Caldeo sa hari sa wikang Siria, Oh hari, mabuhay ka magpakailan man: saysayin mo sa iyong mga lingkod ang panaginip, at aming ipaliliwanag ang kahulugan.

5 Ang hari ay sumagot, at nagsabi sa mga Caldeo, Ang bagay ay nawala sa akin: kung di ninyo ipaliliwanag sa akin ang panaginip at ang kahulugan niyaon, kayo'y pagpuputolputulin, at ang inyong mga bahay ay gagawing dumihan.

6 Nguni't kung inyong ipaliwanag ang panaginip at ang kahulugan niyaon, kayo'y magsisitanggap sa akin ng mga kaloob at mga kagantihan at dakilang karangalan: kaya't ipaliwanag ninyo sa akin ang panaginip at ang kahulugan niyaon.

7 Sila'y nagsisagot na ikalawa, at nangagsabi, Saysayin ng hari sa kaniyang mga lingkod ang panaginip, at aming ipaliliwanag ang kahulugan.

8 Ang hari ay sumagot, at nagsabi. Tunay na talastas ko na ibig ninyong magdahilan, sapagka't inyong nalalaman na nawala sa akin ang bagay.

9 Nguni't kung di ninyo ipaliwanag sa akin ang panaginip, iisang kautusan lamang mayroon sa inyo; sapagka't kayo'y nangaghanda ng pagbubulaan at mga hamak na salita sa harap ko, hanggang sa ang panahon ay magbago: kaya't saysayin ninyo sa akin ang panaginip, at malalaman ko na inyong maipaliliwanag sa akin ang kahulugan niyaon.

10 Ang mga Caldeo ay nagsisagot sa harap ng hari, at nangagsabi, Walang tao sa ibabaw ng lupa na makapagpapaaninaw ng bagay ng hari, palibhasa'y walang hari, panginoon, o pinuno man, na nagtanong ng ganyang bagay sa kanino mang mahiko, enkantador, o Caldeo.

11 At isang mahirap na bagay ang inuusisa ng hari, at walang ibang makapagpapaaninaw sa harap ng hari, liban ang mga dios, na ang tahanan ay hindi kasama ng tao.

12 Dahil sa bagay na ito ang hari ay nagalit at totoong nagalab sa galit, at nagutos na lipulin ang lahat na pantas na tao sa Babilonia.

13 Sa gayo'y itinanyag ang pasiya, at ang mga pantas na tao ay papatayin; at hinanap nila si Daniel at ang kaniyang mga kasama upang patayin.

14 Nang magkagayo'y nagbalik ng sagot si Daniel na may payo at kabaitan kay Arioch na punong kawal ng bantay ng hari, na lumabas upang patayin ang mga pantas na tao sa Babilonia;

15 Siya'y sumagot, at nagsabi kay Arioch na punong kawal ng hari, Bakit ang pasiya ay totoong madalian mula sa hari? Nang magkagayo'y ipinatalastas ni Arioch ang bagay kay Daniel.

16 At si Daniel ay pumasok, at humiling sa hari na takdaan siya ng panahon, at kaniyang ipaaaninaw sa hari ang kahulugan.

17 Nang magkagayo'y naparoon si Daniel sa kaniyang bahay, at ipinaalam ang bagay kay Ananias, kay Misael, at kay Azarias, na kaniyang mga kasama:

18 Upang sila'y magsipagnais ng kaawaan sa Dios ng langit tungkol sa lihim na ito; upang si Daniel at ang kaniyang mga kasama ay hindi mangamatay na kasama ng ibang mga pantas na tao sa Babilonia.

19 Nang magkagayo'y nahayag ang lihim kay Daniel sa isang pangitain sa gabi. Nang magkagayo'y pinuri ni Daniel ang Dios sa langit.

20 Si Daniel ay sumagot, at nagsabi, Purihin ang pangalan ng Dios magpakailan man: sapagka't ang karunungan at kapangyarihan ay kaniya.

21 At kaniyang binabago ang mga panahon at mga kapanahunan; siya'y nagaalis ng mga hari, at naglalagay ng mga hari; siya'y nagbibigay ng karunungan sa marunong at ng kaalaman sa makakaalam ng unawa;

22 Siya'y naghahayag ng malalim at lihim na mga bagay; kaniyang nalalaman kung ano ang nasa kadiliman, at ang liwanag ay tumatahang kasama niya.

23 Pinasasalamatan kita, at pinupuri kita, Oh ikaw na Dios ng aking mga magulang, na siyang nagbigay sa akin ng karunungan at lakas, at nagpatalastas ngayon sa akin ng ninais namin sa iyo; sapagka't iyong ipinaalam sa amin ang bagay ng hari.

24 Kaya't pinasok ni Daniel si Arioch na siyang inihalal ng hari na lipulin ang mga pantas na tao sa Babilonia; siya'y naparoon, at nagsabi sa kaniya ng ganito, Huwag mong lipulin ang mga pantas na tao sa Babilonia; dalhin mo ako sa harap ng hari, at aking ipaaaninaw sa hari ang kahulugan.

25 Nang magkagayo'y dinalang madali ni Arioch si Daniel sa harap ng hari, at nagsabing ganito sa kaniya, Ako'y nakasumpong ng isang lalake sa mga anak ng nangabihag sa Juda, na magpapaaninaw sa hari ng kahulugan.

26 Ang hari ay sumagot, at nagsabi kay Daniel, na ang pangalan ay Beltsasar, Maipaaaninaw mo baga sa akin ang panaginip na aking nakita, at ang kahulugan niyaon?

27 Si Daniel ay sumagot sa harap ng hari, at nagsabi, Ang lihim na itinatanong ng hari ay hindi maipaaaninaw sa hari kahit ng mga pantas na tao, ng mga enkantador, ng mga mahiko man, o ng mga manghuhula man.

28 Nguni't may isang Dios sa langit na naghahayag ng mga lihim, at siyang nagpapaaninaw sa haring Nabucodonosor kung ano ang mangyayari sa mga huling araw. Ang iyong panaginip, at ang pangitain ng iyong ulo sa iyong higaan ay ang mga ito:

29 Tungkol sa iyo, Oh hari, ang iyong mga pagiisip ay dumating sa iyo sa iyong higaan, kung ano ang mangyayari sa panahong darating; at siya na naghahayag ng mga lihim ay ipinaaninaw sa iyo kung ano ang mangyayari.

30 Nguni't tungkol sa akin ang lihim na ito ay hindi nahayag sa akin ng dahil sa anomang karunungan na tinamo kong higit kay sa sinomang may buhay, kundi upang maipaaninaw sa hari ang kahulugan at upang iyong maalaman ang mga pagiisip ng iyong puso.

31 Ikaw, Oh hari, nakakita, at narito, ang isang malaking larawan. Ang larawang ito na makapangyarihan, at ang kaniyang kakinangan ay mainam, ay tumayo sa harap mo; at ang anyo niyao'y kakilakilabot.

32 Tungkol sa larawang ito, ang kaniyang ulo ay dalisay na ginto, ang kaniyang dibdib at ang kaniyang mga bisig ay pilak, ang kaniyang tiyan at ang kaniyang mga hita ay tanso,

33 Ang kaniyang mga binti ay bakal, ang kaniyang mga paa'y isang bahagi ay bakal, at isang bahagi ay putik na luto.

34 Iyong tinitingnan hanggang sa may natibag na isang bato, hindi ng mga kamay, na tumama sa larawan sa kaniyang mga paang bakal at putik na luto, at mga yao'y binasag.

35 Nang magkagayo'y ang bakal, ang putik na luto, ang tanso, ang pilak, at ang ginto ay nagkaputolputol na magkakasama, at naging parang dayami sa mga giikan sa tagaraw; at tinangay ng hangin na walang dakong kasumpungan sa mga yaon: at ang bato na tumama sa larawan ay naging malaking bundok, at pinuno ang buong lupa.

36 Ito ang panaginip; at aming sasaysayin ang kahulugan niyaon sa harap ng hari.

37 Ikaw, Oh hari, ay hari ng mga hari, na pinagbigyan ng Dios sa langit ng kaharian, ng kapangyarihan, at ng kalakasan, at ng kaluwalhatian;

38 At alin mang tinatahanan ng mga anak ng mga tao, ng mga hayop sa parang at ng mga ibon sa himpapawid ay ibinigay sa iyong kamay, at pinapagpuno ka sa kanilang lahat: ikaw ang ulo na ginto.

39 At pagkatapos mo ay babangon ang ibang kaharian na mababa sa iyo; at ang ibang ikatlong kaharian na tanso na magpupuno sa buong lupa.

40 At ang ikaapat na kaharian ay magiging matibay na parang bakal, palibhasa'y ang bakal ay nakadudurog at nakapagpapasuko ng lahat na bagay; at kung paanong dinidikdik ng bakal ang lahat ng ito, siya'y magkakaputolputol at madidikdik.

41 At yamang iyong nakita na ang mga paa at mga daliri, ang isang bahagi ay putik na luto ng magpapalyok, at ang isang bahagi ay bakal, ay magiging kahariang hati; nguni't magkakaroon yaon ng kalakasan ng bakal, yamang iyong nakita na ang bakal ay nahahalo sa putik na luto.

42 At kung paanong ang mga daliri ng paa ay bakal ang isang bahagi at ang isang bahagi ay putik, magkakagayon ang kaharian na ang isang bahagi ay matibay, at isang bahagi ay marupok.

43 At yamang iyong nakita na ang bakal ay nahahaluan ng putik na luto, sila'y magkakahalo ng lahi ng mga tao; nguni't hindi sila magkakalakipan, gaya ng bakal na hindi lumalakip sa putik.

44 At sa mga kaarawan ng mga haring yaon ay maglalagay ang Dios sa langit ng isang kaharian, na hindi magigiba kailan man, o ang kapangyarihan man niyao'y iiwan sa ibang bayan; kundi pagpuputolputulin at lilipulin niya ang lahat na kahariang ito, at yao'y lalagi magpakailan man.

45 Yamang iyong nakita na ang isang bato ay natibag sa bundok, hindi ng mga kamay, at pumutol ng mga bakal, ng tanso, ng putik, ng pilak, at ng ginto; ipinaalam ng dakilang Dios sa hari kung ano ang mangyayari sa haharapin: at ang panaginip ay tunay at ang pagkapaaninaw niyao'y tapat.

46 Nang magkagayo'y ang haring Nabucodonosor ay nagpatirapa, at sumamba kay Daniel, at nagutos na sila'y maghandog ng alay at ng may masarap na amoy sa kaniya.

47 Ang hari ay sumagot kay Daniel, at nagsabi, Sa katotohanan ang inyong Dios ay Dios ng mga dios, at Panginoon ng mga hari, at tagapaghayag ng mga lihim, yamang ikaw ay nakapaghayag ng lihim na ito.

48 Nang magkagayo'y pinadakila ng hari si Daniel, at binigyan siya ng maraming dakilang kaloob, at pinapagpuno siya sa buong lalawigan ng Babilonia, at pinapaging pangulo ng mga tagapamahala sa lahat na pantas sa Babilonia.

49 At si Daniel ay humiling sa hari, at kaniyang inihalal, si Sadrach, si Mesach, at si Abed-nego, sa mga gawain sa lalawigan ng Babilonia; nguni't si Daniel ay nasa pintuang-daan ng hari.

   

来自斯威登堡的著作

 

Conjugial Love#78

学习本章节

  
/535  
  

78. The fourth account:

Two days later the angel spoke with me again, saying, "Let us complete the course of the ages. The last age remains, which is named after iron. The people of this age live in the north, on the western side, extending inward or in a latitudinal direction towards the interior. They all come from early inhabitants of Asia who had the Ancient Word and who worshiped according to it. Consequently they lived before the advent of our Lord into the world. This is apparent from the writings of ancient authors in which those times are given these names. The same ages are meant by the statue seen by Nebuchadnezzar, whose head was of gold, its breast and arms of silver, its belly and thighs of bronze, its legs of iron, and its feet of iron and also clay (Daniel 2:32-33)."

[2] The angel told me this on the way, which was shortened and speeded along by the changes of state produced in our minds according to the character of the inhabitants through whom we passed. For intervals of space, and therefore distances, in the spiritual world are appearances in accordance with states of mind.

When we lifted our eyes, behold, we were in a forest consisting of beech trees, horse chestnuts and oaks. And when we looked around, we caught sight of bears there to the left and leopards to the right.

When I wondered at this, the angel said, "They are not really bears or leopards, but people who guard these inhabitants of the north. With their noses they sniff the atmospheres of life emanating from passers-by, and rush upon all who are spiritual, because the inhabitants are natural. People who only read the Word and take nothing of doctrine from it, at a distance look like bears. And people who confirm falsities from it look like leopards."

But having seen us, they turned away and we passed on.

[3] After the forest we saw scrubland, and then grassy plains divided into fields and surrounded by boxwood. After this the ground sloped downward to a valley, in which there were cities, one after another. We passed by several of them and entered into one great one. Its streets were irregular. So, too, were its houses. These were built out of bricks, with timbers in between, and plastered.

In the squares we found chapels made of cut limestone, with the lower part of the buildings below ground level, and the upper part above. We went down three steps into one of these, and around on the walls we saw idols in various forms, and a lot of people on their knees worshiping them. In the middle of them was a choir, out of which the tutelary god of the city projected so that his head could be seen.

As we were leaving, the angel said to me that among the ancient peoples who lived in the silver age (spoken of above), these idols were images representative of spiritual truths and moral virtues. And that when a knowledge of correspondences faded from memory and became extinct, these images became first objects of worship and afterwards were adored as deities. This was the origin of idolatries.

[4] When we were outside the chapel, we observed the people and their dress. They had steel-like faces, gray-colored, and they were dressed like clowns, with skirts around their hips and thighs hanging down from a shirt tied at the chest. And on their heads they had the cocked hats of sailors.

"But enough of this," the angel said. "We are here to be instructed about the marriages of the people of this age."

So we entered into the house of an important person, who had on his head a turreted headdress. He received us kindly and said, "Come in, and let us have a conversation together."

We went into the entrance hall and sat down there. Then I asked him about the marriages in this city and general area.

He said, "We do not live with one wife, but some people have two or three wives, and some more. That is because the variety, submissiveness, and honor entertain us, as though we were kings. These are the things we have from our wives when there is more than one. With only one wife we would not have the pleasure of variety but boredom resulting from sameness. We would not have the deference of submission but the irritation of equality. Nor would we have the bliss of ruling with its accompanying honor, but the annoyance of struggling for superiority.

"After all, what is a woman? Is she not born subject to a man's will, and born to serve and not to rule? For this reason every man here in his own house is like a royal majesty. Because this is what we like, it is also the blessing of our life."

[5] But I asked, "Where, then, is conjugial love, which forms two souls into one? And joins minds together and blesses a person? This love cannot be a divided love. If it is, it becomes a passion which evaporates and passes away."

To this he replied, "I do not understand what you are saying. What else blesses a person but the rivalry of wives for the honor of being first with her husband?"

Saying this, the man went into his harem and opened its double doors. But a libidinous odor came out of it which stank like a cesspool. This was the result of polygamous love, which is matrimonial and at the same time licentious. I got up, therefore, and closed the doors.

[6] Afterwards I said, "How can you remain in this land, when none of you have truly conjugial love, and when you also worship idols?"

He replied, "With respect to marital love, we are so violently jealous of our wives that we do not allow anyone to enter our houses past the entrance halls. And where there is jealousy there is also love.

"As for the idols, we do not worship them, but we cannot think about the God of the universe except through images presented to our eyes. For we cannot raise our thoughts above the sense impressions of the body, nor can we raise our thoughts about God above the visible things we can see."

Then again I asked, "Do your idols not have various forms? How can they present a vision of one God?"

To this he replied, "It is a mystery to us. Something having to do with the worship of God lies hidden in every form."

So I said, "You are merely sensual, carnal people. You do not have any love for God, nor any love for a married partner that derives anything from spiritual love. And it is these loves that together shape a human being, and from being sensual make him heavenly."

[7] When I said this, I saw through the doorway what seemed to be a flash of lightning. And I asked, "What is this?"

He said, "Lightning like this is a signal to us that the ancient one of the east is coming, who teaches us about God - that He is one, alone the Almighty, who is the First and the Last. He also warns us not to worship the idols, but only to look on them as images representing virtues that emanate from the one God, which together form a worship of Him. This ancient one is our angel, whom we respect and listen to. He comes to us and raises us up whenever we fall into a hazy worship of God owing to some delusion regarding the images."

[8] Having heard this, we departed from the house and from the city, and on the way, from the things we had seen in heaven, we formed conclusions regarding the course and progress of conjugial love. With respect to its course, we observed that it had moved in a circle from the east to the south, from there to the west, and from there into the north. With respect to its progress, we saw that it had declined as it went - in other words, that it had been celestial in the east, spiritual in the south, natural in the west, and sensual in the north. We also noted as well that it had declined in the same measure that the love and worship of God declined.

Consequently we formed this conclusion, that conjugial love in the first age was like gold, in the second age like silver, in the third age like bronze, and in the fourth age like iron, and that at last it ceased to exist.

But afterwards my angel guide and companion said, "Nevertheless, I am sustained by the hope that the God of heaven, who is the Lord, will revive this love, because it is possible for it to be revived."

  
/535  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.