9144. I naiđe (uhvati) na trnje. Da ovo označava koje ako stignu do obmana, vidi se iz značenja naiđe (uhvati), kada se kaže o gnevu koji potiče od osećanja zla, što je uhvatiti (zahvatiti), pa stoga i zapaliti; i iz značenja trnja, što su obmane (o kojima u onome što sledi). Prvo će se nešto reći o tome kakav je ovo slučaj. Ljubavi u čoveku su vatre njegovog života (vidi br. 9055). Te ljubavi, koje su ljubav prema sebi i svetu, su vatre koje izgaraju dobra i istine koje pripadaju samome životu. Ove vatre čine život čovekove volje, a svetlost od ovh vatri čini život njegovog razuma. Sve dok se vatre zla drže zatvorene u volji, razum je u svetlosti, pa je stoga u stanju da opaža dobro i istinu. Ali kada ove vatre bace svoje svetlo u razum, onda se prethodna svetlost izgubi, i čovek je u tami u pogledu opažanja dobra i istine, i to u srazmeri u kojoj se ljubavi prema sebi i svetu povećavaju; dok na krajuove ljubavi zaguše i ugase svu istinu, skupa sa svim dobrom.

[2] Kada su ove ljubavi napadnute, tada vatra iz volje izbija i ulazi u razum, i tamo zapali vatru. Ta se vatra naziva gnevom. Otuda kad je gnevan, za čoveka se kaže da se zagrejao, ili zapalio, ili da je u plamenu. Ovaj plamen napada istine i dobra koja su u razumu, i ne samo da ih sakriva nego ih i izgori; i (ovo je tajna) kad ova zla vatra izbije iz volje u razum, ovaj se zatvara prema gore a otvara prema dole; to jest, zatvara se tamo gde gleda prema nebu, a otvara se gde gleda prema paklu. Zbog toga sledi to da kada se zao čovek upali gnevom, zla i obmane se ulivaju, koje gore kao plamen. Slučaj je kao da opekotinom (vatrom, febrom) u telu, koja, ako se dodirne vrhom igle, odmh se zgrči i zatvori, i tako spreči da povreda ne prodre dalje i napadne život u njegovim počecima. Pored toga, kada se obmana pokaže vidu, ona izgleda kao naoštrena (prim. prev. Autor vjerovatno ima na umu ono što se vidi u duhovnom svetu, kada se govori o obmani).

[3] Stanje zloga čoveka, kada je gnevan, slično je dimu, koji se , kad mu se približi vatra, zapali u plamen; jer zla obmana u razumu je kao dim; a gnev je kao plamen zapaljenog dima. Među njima postoji i korespondencija, pa stoga u Reči dim označava ono što je lažno; a njegov plamen označava gnev; kao kod Davida: Dim je izbijao iz nozdrva njegovijeh, i oganj iz usta njegovijerh; ugljevlje je gorelo u njemu (Psalam 18;5?). I kod Isaije: jer će se razgorjeti bezbožnost kao oganj, koji sažiže čkalj i trnje, pa upali gustu šumu, i otide u dim visoko. Od gnjeva Jehove nad vojskama zamračićese zemlja i narod će biti kao hrana ognju, niko neće požaliti brata svojega (Isa. (9:18. 19). gde dim označaba obmanu, od čijega se palenja stvara gnev. (Da dim označava obmanu, vidi br. 1861.)

[4] Iz svega ovoga sada je jasno šta je označeno u unutrašnjem smislu oganjem koji je izbio, i zahvatiće trnje, i strnjiku, i žito koje stoji, naime, da ako zlo osećanje izbije u oganj, i zahvati obmane od požuda, i ako izgori istine i dobra vere. Svaka osoba koja misli, može da vidi da mora da postoji razlog da ovaj zakon leži sakriven i da se ne pokazuje; jer nema nigde zakona o tome da ako vatra zahvati trnje i izgori stabljiku, ili žito koje stoji; jer se ovakve stvari retko dešavaju; dok je nešto svakodnevno da vatra zla i gnev od požuda zahvate i i zapale obmane od požuda i tako unište istine i dobra crkve.

[5] Da trnje označava obmane od požuda, vidi se iz sledećih odlomaka.

Kod Isaije: Trnje i čkalj niknuće na zemlji naroda mojega (Isa (32:13). zemlja označava crkvu; trnje i čkalj označavaju obmane, i zla iz njih.

Opet: zatrudnjećete slamom, rodićete strnjiku; gnjev će vaš proždrijeti vas kao oganj; i narodi će biti kao peći krečne; izgorjeće ognjem kao trnjeposječeno (Isa. (33:11-12); trnj će se upaliti ognjem označava obmane koje izbijaju kao plamen, i uništavaju istine i dobra.

[6] Kod Jezikilja: i ne će više biti domu Izrailjevu trn koji bode i žalac koji zadaje bol (Jez. 28:24). Žalac koji zadaje bol označava obmanu požuda koje dolaze od ljubavi prema sebi; trn, obmanu požuda ljubavi prema svetu.

Kod Osije: jer se mati njihova kurva, sramoti se roditeljka njihova; Za to, evo, ja ću joj zagraditi put trnjem i zazidaću zidom da ne nađe staza svojih (Osija 2:5-6). putovi i staze označavaju istine, a trnje, obmane umesto istina.

[7] Opet: I oboriće se visine Abenske, grijeh Izrailjev; trnje će i čkalj rasti po oltarima njihovijem (Osija 10:8). čkalj i trnje označavaju zlo i obmanu koje pustoše dobra i istine bogoštovanja.

Kod Davida: Opkoliše me kao pčele sat, i ugasiše se kao oganj u trnju (Psalam 118:12). oganj u trnju označava požudu od zla.

Kod Mateje: P lodovima njihovijem poznaćete ih. Bere li se grožđe sa trnja, a smokve sa čkalja? (Mat. 7:16). brati grožđe sa trnja označava dobra vere i i ljubavi prema bližnjem od obmana od požuda (da grožđe označava ova dobra, vidi br. 1071, 5117, 6378).

[8] Kod Marka: a drugo padne u trnje; i naraste trnje, i udavi ga, i ne donese roda; A ono što se u trnju sije je koji slušaju riječ. Ali brige ovoga svijeta i prijevara bogatstva i ostale slasti uđu i zaguše riječ, i bez roda ostane(Marko 4:7, 18-19). ovde se objašnjava šta je označeno zasijanim u trnje, stoga šta je trnje. Isto je označeno i sa sijati među trnjem, i sa žeti trnje kod Jeremije: jer ovako veli Jehova Judejcima i Jerusalimljanima: orite sebi krčevinu, i ne sijte u trnje (Jer. 4:3). Sijaće pšenicu, a trnje će žeti; mučiće se, a koristi ne će imati, i stidjeće se ljetine svoje, sa žestokoga gnjeva Jehovinog (Jer. 12:13)/9] Obmane od požuda, koje su označene trnjem, su obmane koje potvrđuju one stvari koje pripadaju svetu i njegovim slastima, jer više od drugih, ove obmane se upaljuju i plamte, jer su od onih požuda u telu koje su ostale; stoga one i zatvaraju unutrašnjeg čoveka, tako da ne ceni ono što se odnosi na spasenje duše, i na večni život.

[10] Da: su stavili krunu od trnje na Gospodovu glavu, kad su ga razapeli, i da su ga pozdrvljali kao cara Judejskog, i rekli, Evo čovjeka (Jovan 19:2-3, 5). pretstavlja stanje Božanske Reči u to vreme u Jevrejskoj crkvi; naime, da je bila zagušena obmanama požuda. Kralj Jevreja , kako su ga pozdravljali, označava istinu Božansku . (Da se kraljem u Reči označava istina od Božanskog, vidi br. 1672, 2015, 6148; i da je slično označeno pomazanikom, što je na Hebrejskom jeziku mesija, a na Grčkom hrist, br. 3004, 3008, 3732) Judom u najvišem smislu označen je Gospod kao Božansko dobro, a u unutzrašnjem smislu kao Reč, pa stoga i kao doktrina iz Reči (br. 3881); i da kada je Gospodu na glavu stavljena kruna, i kada je rečeno Evo čovjeka (Ecce homo), označeno je, evoBožanske istine kakva je sada u crkvi. Jer Božanska istina, koja proističe od Gospoda u nebu, je čovek; stoga nebo je veliki čovek, i to preko influksa i po korespondenciji, kao što je pokazano na kraju nekoliko poglavlja (vidi br. 1871, 1276, 8547, 8988). Zbog ovoga se i Gospodova nebeska crkva naziva čovjekom (vidi br. 478, 479), pošto je to bila crkva koja je bila pretstavljena preko Jevreja (br. 6363, 6364, 8770). Iz ovoga je jasno šta je označeno trnovom krunom, kao i kraljem Jevreja i natpisom na krstu Isus Nazarećanin, kralj Jevreja (Jovan 19:19. 20); naime, da je Božanska istina, ili Reč, bila tako gledana i tako su s njom postupali Jevreji, među kojima j ila crkva. (Da sve stvari koje su Jevreji učinili Gospodu kod razapinjanja označavaju stanja njihove crkve u odnosu na istinuBožansku, ili Reč, vidi br. 9093.) Da je Gospod bio Reč, vidi se kod Jovana: U početku bješe Riječ, i Riječ bješe u Boga, i Bog bješe Riječ. I Riječ postade tijelo, i obitava među nama, i mi gledasmo slavu njegovu (Jovan 1:1, 14); Riječ označava Božansku istinu.

9050. Da duša označava duhovni život, vidi se iz značenja duše, što je čovekov život, a to je život njegove vere, koja je duhovni život. Svuda se u Reči pominje srce, I duša, gde se srcem označava život ljubavi, a dušom život vere. Čovek ima dve sposobnosti preko kojih prima život od Gospoda; jedna se naziva voljom, a druga razumom. Sposobnosti koja se naziva voljom, pripada ljubav, jer dobra života čine njegov život; a drugoj sposobnosti koja se naziva razumom, pripada vera, jer istine vere čine njegov život. Ali ova dva života ipak čine jedan život, I kada je jedan, tada stvari koje pripadaju veri, pripadaju I ljubavi, jer se one vole; a s druge strane, stvari koje pripadaju ljubavi, pripadaju I veri, jer 2 se one veruju. Takav je život svih koji su u nebu. Da se u Reči život ljubavi, ili što je isto, volja, naziva srcem, I da se život vere, ili što je isto, razum, naziva dušom, to je stoga što oni koji su u ljubavi ka Gospodu I koji se nazivaju nebeskim, sačinjavaju oblast srca u Velikom Čoveku ili nebu, a oni koji su u veri u Gospoda a otuda I u ljubavi prema bližnjemu, sačinjavaju oblast pluća. (vidi br. 3635, 3883-3896). Otuda se u Reči srcem označava ljubav, koja je život volje, a dušom se označava vera, koja je život razuma (br. 2930, 7542, 8910); jer u izvornom jeziku, 3 duša (anima) je nazvana po disanju, šrto se čini plućima. Da vera pripada intelektualnoj sposovnosti, je stoga što ovu sposobnost Gospod prosvetljava kad čovek primi veru; otuda on [čovek] ima svetlost, ili opažanje istine, u stvarima koje pripadaju veri kada čita Reč; a da ta ljubav pripada voljnoj sposobnosti, je stoga što ovu sposovnost pali Gospod kada čovek primi ljubav; otuda on [čovek] ima vatru života 1:4čulnuo opažanj obra. Iz svega ovoga vidi se šta se zapravo označava u Reči srcem, a šta dušom; kao u sledećim odlomcima .

Kod Mojsija:-Za to ljubi Gospoda Boga svojega iz svega srca svojega I iz sve duše svoje I iz sve snage svoje (Zak. Ponovljeni 5:6). Sada dakle, šta ište od tebe Gospod Bog tvoj, osim da se bojiš Gospoda Boga svojega, da hodiš po svijem putovima Njegovijem, I da ga ljubiš I služiš Gospodu Bogu svojemu iz svega srca svojega I iz sve duše svoje Ponovljeni Zakon 10:12; 11:13). Pazi dakle I izvršuj ih od svega srca svojega I od sve duše svoje Ponovljeni Zakon 26:16. U jevanđeljima: I ljubi Gospoda Boga svojega svijem srcem svojim I svom dušom svojom I svijem umom svojim I svom snagom svojom (mišlju, umom) (Mateja 22:37; Mark 12:30, 32; LukaX. 27). Srce označava život ljubavi, a duša, život vere, snaga (misao), ono što proističe od života ljubavi, stoga ono što je iz srca, ili volje; a misao (snaga), one stvari koje proističu od života vere, stoga one koje su iz 5 duše, ili iz prosvetljenog razuma. Na sličan način kod Isaije: Taki se hrani pepelom, prevareno srce zavodi ga da ne može izbaviti srce svoje, niti reći: nije li laž što mi je u desnici ?Izaija 44:20).

Kod Jeremije: I radovaću im se čineći im dobro I zasadiću ih u ovoj zemlji tvrdo svijem srcem svojim I svom dušom svojom Jeremija 32:41. ; govoreći o Jehovi, to jest, o Gospodu; srcem se opisuje Božansko dobro, koje pripada ljubavi ili milosti; a dušom se opisuje Božanska 6 Istina, koja pripada veri kod čoveka. Da se ovo označava srcem I dušom u Reči, malo ko ovih dana zna u crkvi, jer malo ko uzimaju u obzir to, da čovek ima dva sposobnosti jedna od druge različite, naime, volju I razum, I da ove dve sposobosti sačinjavaju jedan um, kako bi čovek bio zaista čovek. Niti uzimaju u obzir to, da sve stvari u svemiru, kako u nebo tako I tako u svetu, da se odnose na dobro I istinu, I da one mora da budu povezane kako bi bile nešto, I stvorile nešto. Zbog neznanja o ovim starima došlo je do toga da su odvojili veru od ljubavi; jer onaj ko ne zna ove sveopšte zakone, ne zna da se vera odnosi na istinu, a ljubav na dobro, I da ako ovi nisu spojeni, nema ničega; jer vera bez ljubavi prema bližnjemu nije vera, a ljubav bez vere nije ljubav, jer ljubav dobija svoj kvalitet od vere, a vera ima svoj život od ljubavi; otuda je vera bez ljubavi mrtva, a vera bez ljubavi nije živa. Da je ovo ovako, može se videti iz svega u Reči, jer gde god se govori o veri, govori se I o ljubavi, kako bi postojao brak dobra I istine, to jest, nebo, a u najvišem smislu, Gospod, u svakoj I svim stvarima tamo. (Da postoji takav brak, vidi br. 683, 793, 801, 2516, 2516, 7945{ign95} 8339kraj). Iz svega 7 ovoga sada je jasno otkuda to da čovek crkve do sada nije znao šta j značeno u Reči srcem, a šta dušom. Da duša u Reči označava život vere, može se jasno videti iz odlomaka gde se pominje duša, kao u sledećim: kod Mojsija: Niko da ne uzima u zalogu žrvnja gornjega ni donjega, jer bi uzeo dušu u zalogu (Zak. Ponovljeni 24:6). Kaže se da niko ne uzima žrvnja, jer bi uzeo dušu u zalogu, jer u unutrašnjem smislu žrvanj (mlinski kamen) označava one stvari koje pripadaju veri (br. 7780).

Kod Isaije: Biće kao kad gladan sni da jede, pa kad se probudi a duša mu prazna; ili kada žedan sni da pije, pa kad se probudi, a on iznemogao I duša mu žedna (Isaija 29:8. Žedna duša I duša koja je žedna, označavaju želju da se nauče dobra I istine vere.

Kod istoga: I ako otvoriš dušu svoju gladnome, I nasitiš dušu nevoljnu; tada će zasjati u mraku vidjelo tvoje I tama će tvoja biti kao po dne (Isaija 58:10. 8 Ako otvoriš dušu svoju gladnome, označava želeti poučavati u istinama vere.

Kod Jeremije: Ako se I oblačiš u skrlet, I ako se kitiš nakitom zlatnijem, I mažeš lice svoje, zaludu se krasiš, preziru te milosnici, traže dušu tvoju Jeremija 4:30. Duša ovde označavaživot vere, stoga veru samu kod čoveka, jer ona čini njegov duhovni život. Da je vera označena dušom, vidi se iz pojedinosti u ovome stihu.

Kod istoga: I doći će i pjevaće na visini Sionskoj, I steći će se k vinu I k ulju, k jaganjcima I teocima; I duša će im biti kao vrt zaliven, I ne će više tužiti. Jer ću napojiti umornu dušu, I nasititi svaku klonulu dušu Jeremija 31:12, 25). Duša označava život vere kod čoveka crkve, za kojega se kaže da je postao vrt, jer se vrtom označava inteligencija, koja je od istina vere (br. 100, 108, 2702); a za dušu se kaže da je zalivena, jer se sa biti zaliven9 označava biti poučen.

Kod istoga: Sa strahom za dušu (život) svoj od mača, u pustinju donosimo sebi hljeb (Plač 5:9). strah (opasnost) za dušu označava opasnost gubljenja vere, a otuda I duhovnog života; jer mač u pustinji označava obmanu koja se bori protivu istina vere (br. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294).

Kod Jezikilja: Javan, Tubal I Mozoh bijahu tvoji trgovci; s dušama ljudskim I sudima mjedenijem dolažahu na sajme tvoje Jezekilj 27:13. Duša čovjekova označava unutrašnju istinu vere od dobra; sudovi mjedeni, spoljašnje istine vere od dobra –sudovi označavaju spoljašnje istine ili spoljašnja znanja istina (vidi br. 3068, 3079), a mjed, dobro prirodnog (br. 425, 1551). Ako se ne zna da duša čovekova označava veru, ne može se razumeti šta je označeno sa trgovati sa čovekovomdušom, I sa sudovima mjedenijem.

Kod istoga: 10 I sve što živi (sve životinje) koje se miču kuda god dođu ove rijeke, biće žive I biće veliko mnoštvo riba, jer kad dođe ova voda onamo, druga će postat drava, I sve će biti živo gdje ova rijeka dođe Jezekilj 47:9. govoreći o novome hramu, to jest, o novoj duhovnoj crkvi od Gospoda; živa duđa koja se miče (puzi) označava spoljašnje znanje istine koja pripada veri; mnoštvo riba označava spoljašnja znanja (scientifica) (br. 40, 991); rijeka označaba stvari inteligencije, koje su od istina vere (br. 2702, 3051). Ni jedno ni drugo u ovome odlomku ne bi se znalo ako se ne zna šta je u unutrašnjem smislu označeno sa mnoštvom riba zbog rijeka koje tu dolaze.

Kod Davida: Spasi me (pomozi mi) Bože, jer voda dođe do duše (Psalam 69:1).

Kod Jone: Optekoše me vode do duše, bezdana me opkoli, sita omota mi se oko glave (2:6). Vode označavaju obmane, a isto tako I iskušenja koja su uzrokovana 11 ubacivanjem obmana (br. 705, 739, 759, 756, 8138, 8368).

Kod Jeremije: Popravi se, Jerusalime, da se ne otrgne duša moja od tebe, da te ne obratim u pustinju, u zemlju gdje se ne živi Jeremija 6:8. Duša, kada se govori o Gospodu, označava Božansku Istinu.

Kod Jovana: I drugi anđeo izli čašu svoju u more; I posta krv kao od mrtvaca, I svaka duša živa umrije u moru (Otkr. 16:3). More označava spoljašnja znanja istine u kompleksu (br. 28), krv, istine vere od dobra, a u obrnutom smislu, istine vere patvorene I profanisane (br. 4735, 6978, 7317, 7326); otuda živa duša označava život vere.

Kod Mateje: 12Ne brinite se za dušu svoju (za život svoj), šta ćete jesti, ili šta ćete piti; ni za tijelo svoje, u šta ćete se obući Mateju 6:25. Duša označava istine vere; jesti I piti označava biti poučavan u dobru I u istini vere, jer u unutrašnjem smislu tu se govori o duhovnom životu I njegovoj ishrani.

Opet: Koji čuva dušu svoju, izgubiće je; a koji izgubi dušu svoju, Mene radi, naći će je Mateju 10:39. Duša označava život vere onakav kakav je kod onih koji su vernici, a u obrnutom smislu, život ne od vere, kakav je kod nevernika.

Kod Luke: Trpljenjem svojim spasavajte duše svoje Luka 21:19. Spasavati duše označava one stvari koje pripadaju veri, a otuda I duhovnom životu. Slično je značeje u mnogim drugim odlomcima.

9051. (Stih 24.) Oko za oko. Da ovo označava ako bi oni pozledili bilo šta u unutrašnjem Intelektualnom, vidi se iz značenja oka, što je razumevanje (razum), čiji život je život vere. Čovek ima spoljašnji razum I unutrašnji razum. Spoljašnji razum je tamo gde misao treba da stigne da bi došlo do opažanja; dok je unutrašnji razum tamo gde misao ne ulazi u opažanje, ali ulazi u opažanje anđela. Ovaj drugi razum je onaj koji Gospod prosvetljava kada čovek primi veru, jer j vaj [razum] u svetlosti neba, I u njemu je čovekov duhovni život, što se njemu ne pokazuje jasno dok je u svetu, nego u drugom životu, kad postane anđeo mežu anđelima u nebu. U međuvremenu, ovaj život leži skriven u misli spoljašnjeg razuma, I tamo donosi svetlost I poštovanje za Gospoda, za ljubav I veru u Njega, za Reč, I za sve druge stvari crkve. Da oko označava razumevanje (razum), je stoga što oko korespondira razumevanju (razumu) ; jer razum vidi iz svetlosti neba, a oko iz svetlosti sveta. One stvari koje spoljašnje oko vidi su zemaljske, I polje njegove intuicije (uvida) je sve što se pokazuje u svetu. Da u duhovnom smislu oko označava razumevanje, I veru, je za to što vera čini život unutrašnjeg razumevanja (vidi br. 2701, 4403-4421, 4523-4534). Onaj ko ne zna da se u Reči okom označava razumevanje, ne može da zna šta je označeno onim što je Gospod rekao o oku kod Jevanđelista; kao ovim rečima: Ako te I oko tvoje sablažnjava, iskopaj ga; bolje ti je s jednijem okom ući u carstvo nebesko, nego li s dva da te bace u pakao ognjeni (Mark 9:47; Mateja 5:29). Svako zna da ne treba iskopati oko iako uzrokuje sablazan, I da niko ne ulazi u carstvo Božiji s jednom okom; ali desnim okom se označava obmana vere o Gospodu, I to je ono što se iskopa.

Opet: Svijeća je tijelu oko. Ako dakle bude oko tvoje zdravo, sve će tijelo tvoje biti svijetlo. Ako oko tvoje krvavo bude, sve će tijelo tvoje tamno biti. Ako li je vidjelo što je u tebi tama, a kamo li tama? (kako li je tama velika?) (Mateja 6:22, 23; LukaXI. 34). Ni u ovome odlomku se okom ne oznaćava oko, nego razumevanje istine vere; otuda se oko naziva vidjelom tijela, I kaže se, Ako li je vidjelou tebi tama, kako li je tek velika tama?, jer tama u duhovnom smislu 3 označava obmane vere(br. 189, 1860, 4418, 7711); Isto tako: A za što vidiš trun u oku brata svojega, a ne vidiš brvno u oku svome? (Mateja 7:3-5). Vidjeti trun u oku brata označava nešto pogrešno u razumevanju istine; brvno(greda) u vlastitom oku označava veliko zlo obmane; jer u unutrašnjem smislu drvo označava dobro, a u obrnutom smislu zlo (br. 643, 2784, 2812, 3720, 8354). U drugom životu dobro je pretstavljeno brvnom; stoga se oni koji izigravaju dobro (pretstavljeju se kao dobri) vide kako nose brvno (gredu), I tako hodaju bezbedno. Bez ovoga značenjaoka I brvna (grede), ko bi znao šta je označeno sa videti brvno u oku? Poznato je da u Reči oko označava razumevanje istine, koja je vera, a bez toga se ne može znati šta znači to kad je Gospod izlečio slepoga čoveka, da je pljunuo na zemlju I I načinio kao (kal, blato) od pljuvačke, I pomazao kalom oči slijepome. I rekao mu: idi, umij se u banji

Siloamskoj (Jovan 9:6, 7). jer su se Gospodova čuda, kao I sva Božanska čuda, odnosila na ono što je u Gospodovom carstvu I crkvi (br. 7337, 8364), kao I ovo (čudo).