¹ သို့ဖြစ်၍၊ အချင်းလူသား၊ ဂေါဂတဘက်၌ ပရောဖက်ပြု၍ အရှင်ထာဝရဘုရား၏ အမိန့်တော်ကို ဆင့်ဆိုရမည်မှာ၊ ရောရှ၊ မေရှက်၊ တုဗလပြည်တို့ကို အစိုးရသောအိုဂေါဂမင်း၊ ငါသည်သင့်တဘက်၌ နေ၏။

² သင့်ကို ငါလှည့်၍ သွေးဆောင်မည်။ မြောက် မျက်နှာမှ ချီလာ၍ ဣသရေလတောင်တို့အပေါ်သို့ ရောက်စေမည်။

³ ထိုအခါ သင့်လက်ဝဲလက်မှ လေးကို၎င်း။ လက်ျာလက်မှ မြှားတို့ကို၎င်း၊ ငါရိုက်၍ကျစေမည်။

⁴ သင်နှင့်သင်၌ပါသော တပ်သား အပေါင်းတို့ သည် ဣသရေလတောင်တို့အပေါ်မှာ လဲ၍သေကြလိမ့် မည်။ သင့်ကို အမျိုးမျိုးသော ငှက်ရဲ၊ သားရဲတို့ကိုက်စား စရာဘို့ ငါအပ်မည်။

⁵ သင်သည် လွင်ပြင်၌ လဲ၍သေလိမ့်မည်။ ငါပြောပြီဟု အရှင်ထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူ၏။

⁶ မာဂေါဂပြည်နှင့် ပင်လယ်ကမ်းနားမှာ ငြိမ်ဝပ် စွာနေသော သူတို့အပေါ်သို့ မီးကိုငါလွှတ်လိုက်၍၊ ငါသည်ထာဝရဘုရားဖြစ်ကြောင်းကို သိရကြလိမ့်မည်။

⁷ ထိုသို့ငါ၏ နာမမြတ်ကိုငါ၏ လူဣသရေလ အမျိုးသားတို့တွင် ထင်ရှားစေမည်။ နောက်တဖန်သူတို့ သည် ငါ၏နာမမြတ်ကိုမရှုတ်ချရကြ။ ငါသည်ဣသရေလ အမျိုး၏ သန့်ရှင်းသောဘုရား၊ ထာဝရဘုရားဖြစ်ကြောင်း ကို တပါးအမျိုးသားတို့သိရကြလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။

⁸ တဖန်အရှင်ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူသည် ကား၊ အမှုရောက်လေပြီ။ ပြည့်စုံလေပြီ။ ယခုနေ့ရက် သည် ငါမိန့်မြွက်နှင့်ပြီးသော နေ့ရက်ဖြစ်၏။

⁹ ဣသရေလမြို့တို့၌ နေသောသူတို့သည် ထွက် သွား၍၊ စစ်တိုက်လက်နက်၊ ဒိုင်း၊ လွှား၊ လေး၊ မြှား၊ တုတ်၊ လှံများကို ခုနစ်နှစ်ပတ်လုံး မီးရှို့ကြလိမ့်မည်။

¹⁰ ထိုကာတွင် ဥယျာဉ်တော်၌ထင်းမခွေ၊ တော၌ ထင်းမခုတ်မလှဲ၊ စစ်တိုက်လက်နက်တို့နှင့် မီးမွေးကြလိမ့် မည်။ ဖျက်ဆီးသောသူတို့ကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်။ လုယူသောသူတို့၏ ဥစ္စာကိုလည်းလုယူကြလိမ့်မည်ဟု အရှင်ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူ၏။

¹¹ ထိုကာလတွင် ဣသရေလပြည်၊ အိုင်အရှေ့၊ ခရီးသွားရာချိုင့်၌ ထင်ရှားသော သင်္ချိုင်းကိုဂေါဂအား ငါပေးမည်။ ခရီသွားသော သူတို့သည် နှာခေါင်းကို ပိတ်ရ ကြလိမ့်မည်။ ထိုအရပ်၌ ဂေါဂ နှင့်သူ၏လူ အလုံးအရင်းရှိသမျှကိုမြေ၌ မြှုပ်၍၊ ထိုချိုင့်သည် ဟာမုန်ဂေါဂ ချိုင့်အမည်ဖြင့် တွင်လိမ့်မည်။

¹² ဣသရေလ အမျိုးသားတို့သည် ပြည်ကို သန့်ရှင်းစေခြင်းငှါ ခုနစ်နှစ်ပတ်လုံး မြေ၌မြှုပ်ကြ လိမ့်မည်။

¹³ ပြည်သားအပေါင်းတို့သည် ဝိုင်း၍မြေ၌မြှုပ်သဖြင့်၊ ငါ၏ဘုန်းပွင့်သော ထိုနေ့ရက်၌ သူတို့သည်လည်း ကျော်စောခြင်းသို့ ရောက်ကြလိမ့်မည် ဟုအရှင်ထာဝရ ဘုရား မိန့်တော်မူ၏။

¹⁴ အရပ်ရပ်လှည့်လည်၍ အခြားသောခရီးသည် တို့နှင့် ဝိုင်းလျက်၊ မြေပေါ်၌ကြွင်းသေးသော အသေ ကောင်တို့ကို မြှုပ်၍၊ ထိုပြည်ကို သန့်ရှင်းစေခြင်းငှါ အစဉ်အမှုစောင့်သော သူတို့ကိုရွေးကောက်၍ ခန့်ထား ရကြလိမ့်မည်။ ထိုသူတို့သည် ခုနစ်လမက ရှာဖွေ ကြစဉ်တွင်၊

¹⁵ လှည့်လည်၍ ခရီးသွားသောသူတို့သည် အသေ ကောင်၏ အရိုးကိုတွေ့မြင်လျှင်၊ မြေ၌မြှုပ်သော သူတို့သည် ဟာမုန်ဂေါဂချိုင့်၌ မမြှုပ်မှီတိုင်အောင်၊ အရိုး၏အနားမှာမှတ်တိုင်ကို စိုက်ရကြမည်။

¹⁶ ထိုအရပ်၌ တည်သောမြို့သည်လည်း ဟာမုန် မြို့ဟူ၍တွင်သဖြင့်၊ ထိုသို့ပြည်တော်ကို သန့်ရှင်းစေကြ လိမ့်မည်။

¹⁷ အချင်းလူသား၊ အရှင်ထာဝရဘုရား၏ အမိန့် တော်ကို ငှက်အမျိုးမျိုးတို့နှင့် မြေတိရစ္ဆာန်ခပ်သိမ်တို့အား၊ ဆင့်ဆိုရမည်မှာ၊ စည်ဝေး၍လာကြလော့။ ဣသရေလ တောင်တို့အပေါ်၌ သင်တို့အဘို့ ငါစီရင်သော ယဇ်ပွဲကြီး သို့ အရပ်ရပ်တို့က စည်းဝေး၍၊ အသားအသွေးကို သောက်စားခြင်းငှါ လာကြလော့။

¹⁸ သင်တို့သည် အားကြီးသောသူတို့၏ အသား၊ လောကီမင်းတို့၏အသွေး၊ ဗာရှန်ပြည်၌ ဆူအောင်ကျွေး သော သိုးထီး၊ ဆိတ်ထီး၊ နွားလားဥဿဘတို့၏ အသား အသွေးကို သောက်စားရကြလိမ့်မည်။

¹⁹ သင်တို့အဘို့ ငါစီရင်သော ယဇ်ပွဲ၌ ဆီဥကိုဝစွာ စားရကြလိမ့်မည်။ အသွေးနှင့်ယစ်မူးသည်တိုင်အောင် သောက်ရကြလိမ့်မည်။

²⁰ ထိုသို့စားပွဲ၌မြင်း၊ မြင်းစီးသူရဲ၊ ခွန်အားကြီး သောသူ၊ စစ်တိုက်သောသူ အမျိုးမျိုးတို့ကို ဝစွာစားရကြ လိမ့်မည်ဟု အရှင်ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူ၏။

²¹ ငါ့ဘုန်းကိုလည်း တပါးအမျိုးသားတို့တွင် ငါထင်ရှားစေ၍၊ ငါစီဂရင်သောတရားမှုနှင့်၊ သူတို့၌ ငါတင်သောလက်ကို တပါးအမျိုးသားအပေါင်းတို့သည် မြင်ရကြလိမ့်မည်။

²² ငါသည်သူတို့၏ ဘုရားသခင် ထာဝရဘုရား ဖြစ်ကြောင်းကို ဣသရေလအမျိုးသားတို့သည် ထိုနေ့မှ စ၍ သိရကြလိမ့်မည်။

²³ ဣသရေလအမျိုးသားတို့သည် မိမိအမျိုးတို့ အပြစ်ကြောင့် သိမ်းသွားခြင်းခံရကြောင်းကို တပါး အမျိုးသားတို့သည် သိရကြလိမ့်မည်။ ငါ့ကိုပြစ်မှားသော ကြောင့်၊ ငါသည် မျက်နှာလွှဲ၍ ရန်သူတို့လက်သို့ အပ် သဖြင့်၊ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် ထားဖြင့် လဲ၍ သေရ ကြပြီ။

²⁴ သူတို့ညစ်ညူးသောအမှု၊ လွန်ကျူးခြင်းအမှုတို့ အတိုင်း ငါသည် ပြု၍ မျက်နှာကိုလွှဲပြီ။

²⁵ ဤအမှုတွင် အရှင်ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူ သည်ကား၊ သိမ်းသွားခြင်းကို ခံရသောယာကုပ် အမျိုးကို ငါတဖန်ဆောင်ခဲ့၍၊ ဣသရေလအမျိုးသားအပေါင်းတို့ကို ကယ်မသနားသဖြင့်၊ ငါ၏နာမမြတ်အဘို့ အလိုငှါ စိတ်အားကြီးမည်။

²⁶ သူတို့ကို လူအမျိုးမျိုးထဲက ငါခေါ်ခဲ့၍၊

²⁷ ရန်သူနေရာပြည်တို့မှ စုဝေးစေလျက်၊ သူတို့ အားဖြင့်များစွားသော လူမျိုးတို့ရှေ့မှာ ငါသည်ချီးမြှောက် ခြင်းသို့ရောက်သောအခါ၊ သူတို့သည် ကြောက်စေသော သူမရှိ၊ ငြိမ်ဝပ်စွာနေကြစဉ်တွင် ခံရဘူးသောအရှက်ကွဲ ခြင်းနှင့်၊ ငါအားပြစ်မှားခြင်းအပြစ်များကို အောက်မေ့ကြ ရလိမ့်မည်။

²⁸ ငါသည်သူတို့ကို တပါးအမျိုးသားတို့၏ သိမ်း သွားခြင်းကို ခံစေသောကြောင့်၎င်း၊ နောက်တဖန် နေရင်းပြည်၌ စုဝေးစေ၍ နေရာချသောကြောင့်၎င်း၊ သူတို့၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားဖြစ်ကြောင်းကို သိရကြ လိမ့်မည်။

²⁹ ငါသည် ကိုယ်ဝိညာဉ်ကို ဣသရေလအမျိုးသား အပေါ်သို့ သွန်းလောင်းသောအခါ၊ သူတို့တွင် တယောက် ကိုမျှ နောက်တဖန်ငါမစွန့်ပစ်၊ ငါ့မျက်နှာကိုလည်းမလွှဲဟု အရှင်ထာဝရဘုရား မိန့်တော်မူ၏။

¹ Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.

² I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,

³ Which we have heard and known, and our fathers have told us.

⁴ We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous works that he has done.

⁵ For he established a testimony in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

⁶ that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,

⁷ that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,

⁸ and might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that didn't make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.

⁹ The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.

¹⁰ They didn't keep God's covenant, and refused to walk in his law.

¹¹ They forgot his doings, his wondrous works that he had shown them.

¹² He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.

¹³ He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.

¹⁴ In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.

¹⁵ He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.

¹⁶ He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁷ Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.

¹⁸ They tempted God in their heart by asking food according to their desire.

¹⁹ Yes, they spoke against God. They said, "Can God prepare a table in the wilderness?

²⁰ Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?"

²¹ Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,

²² because they didn't believe in God, and didn't trust in his salvation.

²³ Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.

²⁴ He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.

²⁵ Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.

²⁶ He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.

²⁷ He rained also flesh on them as the dust; winged birds as the sand of the seas.

²⁸ He let them fall in the midst of their camp, around their habitations.

²⁹ So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.

³⁰ They didn't turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,

³¹ when the anger of God went up against them, killed some of the fattest of them, and struck down the young men of Israel.

³² For all this they still sinned, and didn't believe in his wondrous works.

³³ Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.

³⁴ When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.

³⁵ They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.

³⁶ But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.

³⁷ For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.

³⁸ But he, being merciful, forgave iniquity, and didn't destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn't stir up all his wrath.

³⁹ He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn't come again.

⁴⁰ How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!

⁴¹ They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.

⁴² They didn't remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;

⁴³ how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,

⁴⁴ he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.

⁴⁵ He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.

⁴⁶ He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.

⁴⁷ He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.

⁴⁸ He gave over their livestock also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.

⁴⁹ He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.

⁵⁰ He made a path for his anger. He didn't spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,

⁵¹ and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.

⁵² But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.

⁵³ He led them safely, so that they weren't afraid, but the sea overwhelmed their enemies.

⁵⁴ He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.

⁵⁵ He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁶ Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn't keep his testimonies;

⁵⁷ but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.

⁵⁸ For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.

⁵⁹ When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel;

⁶⁰ So that he forsook the tent of Shiloh, the tent which he placed among men;

⁶¹ and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary's hand.

⁶² He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.

⁶³ Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.

⁶⁴ Their priests fell by the sword, and their widows couldn't weep.

⁶⁵ Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.

⁶⁶ He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.

⁶⁷ Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn't choose the tribe of Ephraim,

⁶⁸ But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.

⁶⁹ He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.

⁷⁰ He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;

⁷¹ from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.

⁷² So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands. A Psalm by Asaph.