圣经文本

 

Genesis第9章

学习

   

1 και ηυλογησεν ο θεος τον νωε και τους υιους αυτου και ειπεν αυτοις αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε την γην και κατακυριευσατε αυτης

2 και ο τρομος υμων και ο φοβος εσται επι πασιν τοις θηριοις της γης και επι παντα τα ορνεα του ουρανου και επι παντα τα κινουμενα επι της γης και επι παντας τους ιχθυας της θαλασσης υπο χειρας υμιν δεδωκα

3 και παν ερπετον ο εστιν ζων υμιν εσται εις βρωσιν ως λαχανα χορτου δεδωκα υμιν τα παντα

4 πλην κρεας εν αιματι ψυχης ου φαγεσθε

5 και γαρ το υμετερον αιμα των ψυχων υμων εκζητησω εκ χειρος παντων των θηριων εκζητησω αυτο και εκ χειρος ανθρωπου αδελφου εκζητησω την ψυχην του ανθρωπου

6 ο εκχεων αιμα ανθρωπου αντι του αιματος αυτου εκχυθησεται οτι εν εικονι θεου εποιησα τον ανθρωπον

7 υμεις δε αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε την γην και πληθυνεσθε επ' αυτης

8 και ειπεν ο θεος τω νωε και τοις υιοις αυτου μετ' αυτου λεγων

9 εγω ιδου ανιστημι την διαθηκην μου υμιν και τω σπερματι υμων μεθ' υμας

10 και παση ψυχη τη ζωση μεθ' υμων απο ορνεων και απο κτηνων και πασι τοις θηριοις της γης οσα μεθ' υμων απο παντων των εξελθοντων εκ της κιβωτου

11 και στησω την διαθηκην μου προς υμας και ουκ αποθανειται πασα σαρξ ετι απο του υδατος του κατακλυσμου και ουκ εσται ετι κατακλυσμος υδατος του καταφθειραι πασαν την γην

12 και ειπεν κυριος ο θεος προς νωε τουτο το σημειον της διαθηκης ο εγω διδωμι ανα μεσον εμου και υμων και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης η εστιν μεθ' υμων εις γενεας αιωνιους

13 το τοξον μου τιθημι εν τη νεφελη και εσται εις σημειον διαθηκης ανα μεσον εμου και της γης

14 και εσται εν τω συννεφειν με νεφελας επι την γην οφθησεται το τοξον μου εν τη νεφελη

15 και μνησθησομαι της διαθηκης μου η εστιν ανα μεσον εμου και υμων και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης εν παση σαρκι και ουκ εσται ετι το υδωρ εις κατακλυσμον ωστε εξαλειψαι πασαν σαρκα

16 και εσται το τοξον μου εν τη νεφελη και οψομαι του μνησθηναι διαθηκην αιωνιον ανα μεσον εμου και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης εν παση σαρκι η εστιν επι της γης

17 και ειπεν ο θεος τω νωε τουτο το σημειον της διαθηκης ης διεθεμην ανα μεσον εμου και ανα μεσον πασης σαρκος η εστιν επι της γης

18 ησαν δε οι υιοι νωε οι εξελθοντες εκ της κιβωτου σημ χαμ ιαφεθ χαμ ην πατηρ χανααν

19 τρεις ουτοι εισιν οι υιοι νωε απο τουτων διεσπαρησαν επι πασαν την γην

20 και ηρξατο νωε ανθρωπος γεωργος γης και εφυτευσεν αμπελωνα

21 και επιεν εκ του οινου και εμεθυσθη και εγυμνωθη εν τω οικω αυτου

22 και ειδεν χαμ ο πατηρ χανααν την γυμνωσιν του πατρος αυτου και εξελθων ανηγγειλεν τοις δυσιν αδελφοις αυτου εξω

23 και λαβοντες σημ και ιαφεθ το ιματιον επεθεντο επι τα δυο νωτα αυτων και επορευθησαν οπισθοφανως και συνεκαλυψαν την γυμνωσιν του πατρος αυτων και το προσωπον αυτων οπισθοφανες και την γυμνωσιν του πατρος αυτων ουκ ειδον

24 εξενηψεν δε νωε απο του οινου και εγνω οσα εποιησεν αυτω ο υιος αυτου ο νεωτερος

25 και ειπεν επικαταρατος χανααν παις οικετης εσται τοις αδελφοις αυτου

26 και ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος του σημ και εσται χανααν παις αυτου

27 πλατυναι ο θεος τω ιαφεθ και κατοικησατω εν τοις οικοις του σημ και γενηθητω χανααν παις αυτων

28 εζησεν δε νωε μετα τον κατακλυσμον τριακοσια πεντηκοντα ετη

29 και εγενοντο πασαι αι ημεραι νωε εννακοσια πεντηκοντα ετη και απεθανεν

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#1077

学习本章节

  
/10837  
  

1077. The reason the people who are here called 'Ham' and 'Canaan', that is, who separate faith from charity and who in so doing focus worship solely on external things, cannot know what conscience is and where it originates, must be discussed briefly. Conscience is formed by means of the truths of faith, for what a person has heard, acknowledged, and believed constitutes conscience with him. After that, acting contrary to those things is for him acting contrary to conscience, as may become quite clear to anyone. Consequently unless it is the truths of faith that he hears, acknowledges, and believes, he cannot possibly have a true conscience. For it is by means of the truths of faith, with the Lord working within charity, that a person is regenerated, and so by means of them receives conscience. Conscience is also the new person himself. From this it is clear that truths of faith are the means by which this is achieved, that is, by which a person lives according to the things faith teaches, its fundamental teaching being to love the Lord above all things and the neighbour as oneself. If he does not live according to those truths, what is faith but something hollow, and an audible sound, or something separated from heavenly life, in which, once separated, there is nothing saving? For to believe that a person can still be saved no matter how he lives, provided he has faith, is to say that he is saved even though he has no charity and even though he has no conscience. It amounts to saying that, provided he has faith, even though he does not have it until the last hour of life, he can be saved, despite spending his time hating, getting revenge, plundering, and committing adultery, in short, doing everything contrary to charity and conscience. Let such people, when governed by an assumption as false as this, ponder what truth of faith exists that can form their conscience. Will it not be that which is false? If they imagine that they have any conscience at all, it amounts to no more than external restraints - fear of the law, of loss of position, wealth, and reputation on account of these, which fears constitute with them what they call conscience, a conscience which says that they should do no harm to the neighbour but behave well towards him. Since however this is not conscience, because it is not charity, such persons consequently rush into the most wicked and disgusting actions as soon as those restraints have been loosed or done away with. But the situation is altogether different with people who, though asserting that faith alone saves, have nevertheless led charitable lives; for their faith has had charity from the Lord within it.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.