新基督教圣经研究

圣经文本

 

Ezekiel第16章

学习

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

来自斯威登堡的著作

 

Apocalypse Explained#241

学习本章节

  
/1232  
  

241. Verse 18. I counsel thee, signifies the means of reformation of those who are in the doctrine of faith alone. This is evident from what now follows, for the reformation of those who are in that doctrine is now treated of; therefore "I counsel thee" implies precepts as to how such must live that they may be reformed and thus saved.

  
/1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#10199

学习本章节

  
/10837  
  

10199. 'Incense of spices' means a hearing and receiving with pleasure. This is clear from the meaning of 'incense' as the Lord's hearing and receiving with pleasure everything of worship that springs from love and charity, dealt with in 10177; and from the meaning of 'spices' as things that bring pleasure. Things bringing pleasure are meant by 'spices' on account of their odour; for 'odour' means perception, and therefore a sweet odour means a perception of that which brings pleasure, while an offensive odour means that which brings no pleasure. All things perceived by a person with the sensory organs of smell, taste, sight, hearing, and touch mean spiritual realities connected with the good of love and the truths of faith. Consequently smell means the perception of interior truth springing from the good of love; taste means perception and the desire to know and become wise; sight means an understanding of the truths of faith; hearing means perception resulting from the good of faith and from obedience; and touch in general means imparting, conveying, and being received.

[2] The reason why they have these meanings is that every reception of impressions by the outward senses begins in reception by the inward senses, which belong to the understanding and will, and so begins within the person, in the truths of faith and the good of love since these constitute the understanding and will within the human mind. Yet inward sensations, which belong properly to a person's understanding and will, do not feel the same as the outward ones, though they are turned into outward sensations when they flow in. For all the perceptions that a person receives by means of his outward sensory organs flow from inward powers of mind. The path all influx takes is from inward things to outward ones, not from outward to inward, since there is no such thing as physical influx - that is, influx from the natural world into the spiritual world - only influx from the spiritual world into the natural. A person's inner powers, which belong properly to understanding and will, exist in the spiritual world, and his outward ones, which belong properly to the bodily senses, exist in the natural world. From all this too it becomes clear what correspondence is and what the nature of it is.

[3] In general, smell corresponds to perception of some reality, as determined by the essential nature of the matter that is being perceived, see 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 10054.

Taste corresponds to perception and the desire to know and become wise, 3502, 4791-4805.

Sight corresponds to an understanding of the truths of faith, 3863, 4403-4421, 4567, 5114, 5400, 6805.

Hearing corresponds to perception of the good of faith and to obedience, 3869, 4652-4660, 7216, 8361, 9311, 9926.

Touch means imparting, conveying, and being received, 10130.

[4] 1 The fact that such things as are perceived with pleasure are meant by 'spices' - the kinds that spring from love and charity, in particular interior truths since they spring from these - is clear from the following places in the Word: In Isaiah,

Instead of spice 2 there will be rottenness, and instead of a girdle, a falling apart, and instead of well-set hair 3 , baldness. Isaiah 3:24.

This refers to the daughters of Zion, by whom the celestial Church is meant, a Church in possession of interior truths springing from the good of love to the Lord. 'Spice' here means interior truth, 'rottenness' deprivation of it; 'a girdle' means a joining together, and 'a falling apart' the dissolution of connection and order; 'well-set hair' means factual knowledge of truth, which is exterior truth or truth as the external man knows it, and 'baldness' deprivation of that truth.

'A girdle' means a joining together and a bond to ensure that everything is held in connection and has the same end in view, see 9828.

'Well-set hair' means factual knowledge of truth, 2831 4 .

'Baldness' means deprivation of that truth, 9960.

[5] In Ezekiel,

A great eagle with [great] wings came on Lebanon, and from it took a twig of the cedar away into the land of Canaan 5 ; in the city of spicers he put the top of it 6 . Ezekiel 17:3-4.

This refers in the internal sense to the beginnings and growth of the spiritual Church, and then its corruption and end. 'A great eagle with [great] wings' means the interior truth which that Church possessed, 3901, 8764, 'wings' its exterior truths, 8764, 9514. 'Lebanon' is that Church, 'the cedar' there being the spiritual Church's truth. 'The city of spicers' is a place where teachings composed of interior truth are presented, 'cities' in the Word meaning religious teachings, see 402, 2449, 3216, 4492, 4493. It is called 'the city of spicers' by virtue of its interior truths.

[6] In the same prophet,

The traders of Sheba and Raamah with the best of [every] spice, and with every precious stone and gold, carried out 7 their dealings. Ezekiel 27:22.

This refers to Tyre, which means the Church in respect of cognitions or knowledge of goodness and truth. 'The traders' are those who possess these and pass them on; 'Sheba and Raamah' are those with whom cognitions of celestial and spiritual things exist; 'the best of spice' is that which by virtue of interior truths brings pleasure; 'precious stone' is those very truths; and 'gold' is the good that goes with them.

Tyre means the Church in respect of interior cognitions of goodness and truth, and in the abstract sense those cognitions themselves, see 1201.

'The traders' are those who possess these and pass them on, 2967, 4453.

'Sheba and Raamah' are those with whom cognitions of celestial and spiritual things exist, 1171, 3240.

'Precious stone' is interior truth, 9863, 9865, 9873, 9874.

'Gold' is the good that goes with it, see the places referred to in 9874, 9881.

[7] From all this one may see what was represented by the queen of Sheba's coming to Solomon in Jerusalem with camels carrying spices, gold, and precious stones, 1 Kings 10:1-2, and by the offering of gold, frankincense, and myrrh which the wise men from the east made to the new-born Jesus, Matthew 2:11. Because 'spices' meant interior truths, thus those which bring pleasure, the incense and also the anointing oil, dealt with further on in this chapter, were scented with spices.

[8] By interior truths those truths which have become part of a person's life and affection, thus those inwardly present in him, should be understood, but not truths which are present solely in the memory and have not become part of that person's life. These truths in relation to the others are called external ones, since they have not been inscribed on the person's life, only on his memory. They reside in the external man and not in the internal. Truths of faith which have been inscribed on a person's life are present in the will, and what is in the will is present in the internal man. For by means of the truths of faith the internal man is opened up and contact with heaven is brought about. From this it is evident that the interior truths present with a person are ones that spring from the good of love and charity. Whether you say will or love it amounts to the same thing, for what composes a person's will composes his love. Therefore the truths inscribed on the person's life, called interior truths, are ones that have been inscribed on his love, and so on the will, from which they afterwards go forth when they pass into speech and action.

[9] For heaven, in which the internal man that has been opened up is present, does not enter truths directly but indirectly, through the good of love. But heaven cannot come in when a person's internal man is closed, because there is no good of love there to receive it. In the case therefore of those with whom the internal man has not been opened by means of truths springing from the good of love and charity hell enters with falsities arising from evil, no matter how many truths of faith, even interior ones, are residing in the external man alone, that is, in the memory.

From all this one may now see what should be understood by interior truths that bring pleasure, which are meant by 'spices', namely those which spring from the good of love and charity.

脚注:

1. To judge both from the first Latin edition and his rough draft Swedenborg may have intended to add words that would have concluded what goes before and introduced what comes next.

2. i.e. fragrance

3. literally, instead of the work of plaited [hair]

4. The word rendered well-set, more literally plaited, may otherwise mean entangled.

5. Here the Hebrew may be taken to mean either the land of Canaan or the land of the merchant. See 3901:2, 8764:6, where Swedenborg adopts the latter meaning.

6. literally, its head i.e. the twig from the top of the cedar

7. literally, gave

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org