圣经文本

 

Ezekiel第11章

学习

   

1 και ανελαβεν με πνευμα και ηγαγεν με επι την πυλην του οικου κυριου την κατεναντι την βλεπουσαν κατα ανατολας και ιδου επι των προθυρων της πυλης ως εικοσι και πεντε ανδρες και ειδον εν μεσω αυτων τον ιεζονιαν τον του εζερ και φαλτιαν τον του βαναιου τους αφηγουμενους του λαου

2 και ειπεν κυριος προς με υιε ανθρωπου ουτοι οι ανδρες οι λογιζομενοι ματαια και βουλευομενοι βουλην πονηραν εν τη πολει ταυτη

3 οι λεγοντες ουχι προσφατως ωκοδομηνται αι οικιαι αυτη εστιν ο λεβης ημεις δε τα κρεα

4 δια τουτο προφητευσον επ' αυτους προφητευσον υιε ανθρωπου

5 και επεσεν επ' εμε πνευμα κυριου και ειπεν προς με λεγε ταδε λεγει κυριος ουτως ειπατε οικος ισραηλ και τα διαβουλια του πνευματος υμων εγω επισταμαι

6 επληθυνατε νεκρους υμων εν τη πολει ταυτη και ενεπλησατε τας οδους αυτης τραυματιων

7 δια τουτο ταδε λεγει κυριος τους νεκρους υμων ους επαταξατε εν μεσω αυτης ουτοι εισιν τα κρεα αυτη δε ο λεβης εστιν και υμας εξαξω εκ μεσου αυτης

8 ρομφαιαν φοβεισθε και ρομφαιαν επαξω εφ' υμας λεγει κυριος

9 και εξαξω υμας εκ μεσου αυτης και παραδωσω υμας εις χειρας αλλοτριων και ποιησω εν υμιν κριματα

10 εν ρομφαια πεσεισθε επι των οριων του ισραηλ κρινω υμας και επιγνωσεσθε οτι εγω κυριος

11 αυτη υμιν ουκ εσται εις λεβητα και υμεις ου μη γενησθε εν μεσω αυτης εις κρεα επι των οριων του ισραηλ κρινω υμας

12 και επιγνωσεσθε διοτι εγω κυριος

13 και εγενετο εν τω προφητευειν με και φαλτιας ο του βαναιου απεθανεν και πιπτω επι προσωπον μου και ανεβοησα φωνη μεγαλη και ειπα οιμμοι οιμμοι κυριε εις συντελειαν συ ποιεις τους καταλοιπους του ισραηλ

14 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

15 υιε ανθρωπου οι αδελφοι σου και οι ανδρες της αιχμαλωσιας σου και πας ο οικος του ισραηλ συντετελεσται οις ειπαν αυτοις οι κατοικουντες ιερουσαλημ μακραν απεχετε απο του κυριου ημιν δεδοται η γη εις κληρονομιαν

16 δια τουτο ειπον ταδε λεγει κυριος οτι απωσομαι αυτους εις τα εθνη και διασκορπιω αυτους εις πασαν την γην και εσομαι αυτοις εις αγιασμα μικρον εν ταις χωραις ου αν εισελθωσιν εκει

17 δια τουτο ειπον ταδε λεγει κυριος και εισδεξομαι αυτους εκ των εθνων και συναξω αυτους εκ των χωρων ου διεσπειρα αυτους εν αυταις και δωσω αυτοις την γην του ισραηλ

18 και εισελευσονται εκει και εξαρουσιν παντα τα βδελυγματα αυτης και πασας τας ανομιας αυτης εξ αυτης

19 και δωσω αυτοις καρδιαν ετεραν και πνευμα καινον δωσω εν αυτοις και εκσπασω την καρδιαν την λιθινην εκ της σαρκος αυτων και δωσω αυτοις καρδιαν σαρκινην

20 οπως εν τοις προσταγμασιν μου πορευωνται και τα δικαιωματα μου φυλασσωνται και ποιωσιν αυτα και εσονται μοι εις λαον και εγω εσομαι αυτοις εις θεον

21 και εις την καρδιαν των βδελυγματων αυτων και των ανομιων αυτων ως η καρδια αυτων επορευετο τας οδους αυτων εις κεφαλας αυτων δεδωκα λεγει κυριος

22 και εξηραν τα χερουβιν τας πτερυγας αυτων και οι τροχοι εχομενοι αυτων και η δοξα θεου ισραηλ επ' αυτα υπερανω αυτων

23 και ανεβη η δοξα κυριου εκ μεσης της πολεως και εστη επι του ορους ο ην απεναντι της πολεως

24 και ανελαβεν με πνευμα και ηγαγεν με εις γην χαλδαιων εις την αιχμαλωσιαν εν ορασει εν πνευματι θεου και ανεβην απο της ορασεως ης ειδον

25 και ελαλησα προς την αιχμαλωσιαν παντας τους λογους του κυριου ους εδειξεν μοι

   

来自斯威登堡的著作

 

The Lord#29

学习本章节

  
/65  
  

29. The Lord Made His Human Nature Divine out of the Divine Nature within Himself, and in This Way Became One with the Father

According to the church’s doctrinal statement accepted throughout the Christian world,

Our Lord Jesus Christ, the Son of God, is both God and a human being. Although he is God and a human being, yet he is not two, but one Christ. He is one because the divine nature took the human nature to itself. Indeed, he is one altogether, because he is one person. Therefore as the soul and the body make one human being, so God and a human being is one Christ .

These words are quoted from the Athanasian statement of faith, which is accepted throughout the Christian world. These are that statement’s essential points concerning the oneness of what is divine and what is human in the Lord. Other points concerning the Lord in that statement will be explained in their proper places.

This shows us very clearly that according to the statement of faith of the Christian church, the divine and human natures in the Lord are not two but one, just as the soul and the body is one human being, and that the divine nature took the human nature to itself.

[2] It follows from this that the divine nature cannot be separated from the human or the human from the divine, because separating them would be like separating soul and body. Everyone will acknowledge this who reads the passages about the Lord’s birth cited above (see 19, 21 ) from two Gospels (Luke 1:26-35 and Matthew 1:18-25). It is obvious from these passages that Jesus was conceived by Jehovah God and borne by the Virgin Mary. This means that there was something divine within him, and that this was his soul.

Now, since his soul was the actual divine nature of the Father, it follows that his body or human side was made divine as well, for where the one is, the other must also be. In this way and in no other way the Father and the Son are one, the Father in the Son and the Son in the Father, and all that is the Son’s is the Father’s, and all that is the Father’s is the Son’s, as the Lord himself tells us in the Word [John 17:10].

[3] But how this union was brought about I need to explain in the following sequence:

1. The Lord from eternity is Jehovah.

2. The Lord from eternity, or Jehovah, took on a human nature for the purpose of saving us.

3. He made the human nature divine from the divine nature within himself.

4. He made the human nature divine by the trials to which he made himself vulnerable.

5. The complete union of the divine nature and the human nature in him was accomplished by the suffering on the cross, which was his last trial.

6. Step by step he took off the human nature he had taken on from his mother and put on a human nature from what was divine within him, which is the divine human nature and the Son of God.

7. In this way, God became human on both the first [or innermost] level and the last [or outermost] level.

  
/65  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.