圣经文本

 

Genesis第48章

学习

   

1 His ita transactis, nuntiatum est Joseph quod ægrotaret pater suus : qui, assumptis duobus filiis Manasse et Ephraim, ire perrexit.

2 Dictumque est seni : Ecce filius tuus Joseph venit ad te. Qui confortatus sedit in lectulo.

3 Et ingresso ad se ait : Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quæ est in terra Chanaan : benedixitque mihi,

4 et ait : Ego te augebo et multiplicabo, et faciam te in turbas populorum : daboque tibi terram hanc, et semini tuo post te in possessionem sempiternam.

5 Duo ergo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Ægypti antequam huc venirem ad te, mei erunt : Ephraim et Manasses, sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi.

6 Reliquos autem quos genueris post eos, tui erunt, et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis.

7 Mihi enim, quando veniebam de Mesopotamia, mortua est Rachel in terra Chanaan in ipso itinere, eratque vernum tempus : et ingrediebar Ephratam, et sepelivi eam juxta viam Ephratæ, quæ alio nomine appellatur Bethlehem.

8 Videns autem filios ejus dixit ad eum : Qui sunt isti ?

9 Respondit : Filii mei sunt, quos donavit mihi Deus in hoc loco. Adduc, inquit, eos ad me, ut benedicam illis.

10 Oculi enim Israël caligabant præ nimia senectute, et clare videre non poterat. Applicitosque ad se, deosculatus et circumplexus eos,

11 dixit ad filium suum : Non sum fraudatus aspectu tuo : insuper ostendit mihi Deus semen tuum.

12 Cumque tulisset eos Joseph de gremio patris, adoravit pronus in terram.

13 Et posuit Ephraim ad dexteram suam, id est, ad sinistram Israël : Manassen vero in sinistra sua, ad dexteram scilicet patris, applicuitque ambos ad eum.

14 Qui extendens manum dexteram, posuit super caput Ephraim minoris fratris : sinistram autem super caput Manasse qui major natu erat, commutans manus.

15 Benedixitque Jacob filiis Joseph, et ait : Deus, in cujus conspectu ambulaverunt patres mei Abraham, et Isaac ; Deus qui pascit me ab adolescentia mea usque in præsentem diem :

16 angelus, qui eruit me de cunctis malis, benedicat pueris istis : et invocetur super eos nomen meum, nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac, et crescant in multitudinem super terram.

17 Videns autem Joseph quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim, graviter accepit : et apprehensam manum patris levare conatus est de capite Ephraim, et transferre super caput Manasse.

18 Dixitque ad patrem : Non ita convenit, pater : quia hic est primogenitus, pone dexteram tuam super caput ejus.

19 Qui renuens, ait : Scio, fili mi, Scio : et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur : sed frater ejus minor, major erit illo : et semen illius crescet in gentes.

20 Benedixitque eis in tempore illo, dicens : In te benedicetur Israël, atque dicetur : Faciat tibi Deus sicut Ephraim, et sicut Manasse. Constituitque Ephraim ante Manassen.

21 Et ait ad Joseph filium suum : En ego morior, et erit Deus vobiscum, reducetque vos ad terram patrum vestrorum.

22 Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhæi in gladio et arcu meo.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#6269

学习本章节

  
/10837  
  

6269. ‘Et misit Israel dextram suam, et posuit super capite Ephraimi’: quod significet quod primo loco reputaret verum, constat ex significatione ‘mittere dextram suam’ quod sit reputare primo loco; quod ‘dextra’ sit primo loco, patet; et ex repraesentatione ‘Ephraimi’ quod sit intellectuale, ita quoque verum fidei, nam hoc in parte intellectuali hominis habitat cum ibi est visus a luce caeli, ita visus spiritualis, videatur n. 6222. Quod Israel posuerit dextram super capite Ephraimi, et sinistram super capite Menashis, agitur in hoc versu, et quoque in vers. seq. 17-19; et per id significatur quod reputaverit verum fidei primo loco, et bonum charitatis secundo; causa erat quia spiritualis homo, qui per ‘Israelem’ repraesentatur, n. 4286, 6256, non aliter reputat priusquam regeneratus est; 1 sensibiliter enim animadvertit quid verum fidei, non autem quid bonum charitatis, hoc enim per viam interiorem influit, illud autem per exteriorem, prout scientificum.

[2] Qui autem non regenerantur, dicunt absolute quod fides primo loco sit, hoc est, quod sit essentiale Ecclesiae, quia sic vivere possunt utcumque volunt, et usque dicere quod spem de salute habeant; inde etiam hodie ita evanuit charitas ut vix ab aliquo sciatur quid sit, consequenter etiam fides, nam unum absque altero non datur. Si charitas primo loco foret et fides secundo, alia facies Ecclesiae foret, nam tunc non alii dicerentur Christiani quam qui vitam secundum verum fidei viverent, hoc est, vitam charitatis; et quoque tunc scirent quid charitas; etiam tunc non plures Ecclesias facerent distinguendo inter illas secundum opiniones de veris fidei, sed unam dicerent in qua essent omnes qui in bono vitae, nec modo qui intra orbem ubi Ecclesiae, sed etiam qui extra illum; Ecclesia sic in illustratione foret de talibus quae sunt regni Domini, charitas enim illustrat, et nusquam fides absque charitate; 2 ac errores inducti per fidem separatam, perspicue viderentur';

[3] inde patet quae alia facies Ecclesiae foret si bonum charitatis primo loco, hoc est, 3 essentiale esset et verum fidei secundo, hoc est, formale ejus. Facies Ecclesiae foret tunc sicut facies Ecclesiae Antiquae quae in charitate ponebat Ecclesiam, et non alia Ecclesiae doctrinalia habebat quam charitatis; inde illis sapientia a Domino; 4 qualis fuit illa Ecclesia, describitur his verbis apud Mosen,

Jehovah circumduxit illum, instruxit illum, custodivit illum, sicut pupillum oculi Sui: sicut aquila excitat nidum suum, super pullis 5 suis motitat se, expandit alas suas, accepit illum, portavit illum super ala sua: Jehovah solus duxit illum; nec cum illo Deus alienus; equitare fecit illum super excelsis terrae, et cibavit proventu agrorum, sugere fecit illum mel e rupe, et oleum e saxo petrae: butyrum armenti, et lac gregis, cum adipe agnorum, et arietum filiorum Bashanis, et hircorum, cum adipe renum tritici, et sanguinem uvae bibis merum, Deut. 32:10-14;

quare qui ab illa Ecclesia fuerunt, in caelo sunt, et in omni ibi felicitate et gloria.

脚注:

1. et quia sensibiliter

2. imo fides absque charitate in (perhaps enormes) errores abducit

3. The Manuscript inserts si.

4. quod talis fuerit

5. ejus

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.