圣经文本

 

Exodus第22章

学习

   

1 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit : quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove.

2 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

3 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur.

4 Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens : sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet.

5 Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena : quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet.

6 Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit.

7 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint : si invenitur fur, duplum reddet :

8 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui,

9 ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest : ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo.

10 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit :

11 jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui : suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur.

12 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino ;

13 si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet.

14 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur.

15 Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui.

16 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea : dotabit eam, et habebit eam uxorem.

17 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt.

18 Maleficos non patieris vivere.

19 Qui coierit cum jumento, morte moriatur.

20 Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli.

21 Advenam non contristabis, neque affliges eum : advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti.

22 Viduæ et pupillo non nocebitis.

23 Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum :

24 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli.

25 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes.

26 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei.

27 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat : si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.

28 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices.

29 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere : primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.

30 De bobus quoque, et ovibus similiter facies : septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi.

31 Viri sancti eritis mihi : carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#9349

学习本章节

  
/10837  
  

9349. Actum est in capitibus 20-23 de legibus, judiciis, et statutis quae promulgata sunt e monte Sinai, et ostensum quid in sensu interno continent, ita quomodo in caelo percipiuntur, quod nempe non secundum sensum litteralem sed secundum sensum spiritualem, qui non patet 1 in littera sed usque inest; verum qui non scit quomodo res se habet potest autumare quod Verbum quoad sensum litteralem sic annihiletur, ex causa quia ad illum non attenditur in caelo; sed sciendum est quod sensus litteralis Verbi per id nequaquam annihiletur, verum potius confirmetur, et quod singula verba ex sensu spirituali, qui inest, pondera habeant et sancta sint, quoniam sensus litteralis est basis et fulcrum, cui sensus spiritualis innititur, et cui conjunctissime cohaeret, usque adeo ut ne quidem iota seu apex aut 2 corniculum sit in littera Verbi quod non 3 sanctum Divinum in se continet, secundum Domini verba apud Matthaeum, Amen dico vobis, Usque dum praetereat caelum et terra, iota unum aut unum corniculum 4 non praeteribit de lege, donec omnia fiant, 5:18:

et apud Lucam, Facilius est caelum et terram transire quam legis unum apicem 5 cadere, 16:17;

[2] quod ‘lex’ sit Verbum, videatur n. 6752, 6 7463; ideo etiam ex Divina Domini Providentia factum est quod Verbum quoad omnem iotam et apicem a tempore quo scriptum est conservatum sit, imprimis Verbum Veteris Testamenti; ostensum quoque est e caelo quod in Verbo non solum unaquaevis vox sed etiam unaquaevis syllaba, et, quod incredibile, unumquodvis corniculum 7 syllabae in lingua originali involvat sanctum, quod perceptibile fit angelis intimi caeli; quod ita sit, asseverare possum, sed scio quod transcendat fidem. Inde patet quod quidem ritualia externa Ecclesiae, quae repraesentabant Dominum ac interna caeli et Ecclesiae quae a Domino, de quibus in Verbo Veteris Testamenti, quoad plurimam partem abrogata sint, sed quod usque Verbum in sua Divina sanctitate permaneat, quoniam, ut dictum est, omnia et singula ibi usque involvunt sancta Divina, quae in caelo, dum legitur id Verbum, percipiuntur; est enim internum sanctum in singulis, quod est sensus ejus internus, seu sensus caelestis et Divinus; hic sensus est anima Verbi, et est ipsum verum Divinum procedens a Domino, ita Ipse Dominus.

[3] Ex his constare potest quomodo se habet cum legibus, judiciis, et statutis quae a Domino promulgata sunt e monte Sinai, et quae in capitibus 20-23 8 , de quibus actum est, continentur, quod nempe omnia et singula ibi sancta sint quia in interna forma sancta sunt; sed usque quod quaedam eorum abrogata sint quoad usum hodie ubi Ecclesia, quae est Ecclesia interna, quaedam autem eorum sunt talia ut possint servire usui si ita libet, et quaedam eorum omnino observanda et facienda sunt; sed usque quae abrogata sunt quoad usum ubi Ecclesia, et quae servire possunt usui si ita libet, ut et quae omnino observanda et facienda, aeque sancta sunt ex 9 sancto interno, nam Verbum totum quantum in sinu suo est Divinum; sanctum internum est quod docet sensus internus, et est idem cum internis Ecclesiae Christianae, quae doctrina charitatis et fidei docet.

[4] Ut haec ad captum sistantur, sint 10 illustrationi leges, judicia, et statuta de quibus in praedictis capitibus: quae ibi omnino 11 observanda et facienda, sunt quae continentur in 20:3-5, 7, 8, 12-14, 20, 21:12, 14, 15, 20, 22:17-19, 27 [KJV 18-20, 28], 23:1-3, 6-8, 24, 25, 32 quae servire possunt usui si libet sunt talia quae continentur in 20:10, 21:18, 19, 22-25, 33-36, 37 [KJV 22:1], 22:1-13, 16, 20-22, 24-26, 30 [KJV 22:2-14, 17, 21-23, 25-27, 31], 23:4, 5, 9, 12-16, 33 quae autem abrogata sunt quoad usum hodie ubi Ecclesia, 20:21-23, 21:2-11, 16, 21, 26-29, 31, 32, 22:14, 28, 29 [KJV 15, 29, 30], 23:10, 11, 17-19. Sed, ut supra dictum est, haec et illa aeque sancta sunt, seu aeque Verbum Divinum sunt.

CAUSAE 1

Cur Dominus in nostra Tellure, et non in alia, nasci voluit

脚注:

1. potest

2. seu

3. The Manuscript inserts inde.

4. The Greek is [ ] (keraia)

5. The Greek is [ ] (keraia)

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

9. in, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

1. In the Manuscript CAUSAE is not separated from the rest of the title.

10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.