¹ Mense tertio egressionis Israël de terra Ægypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai.

² Nam profecti de Raphidim, et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in eodem loco, ibique Israël fixit tentoria e regione montis.

³ Moyses autem ascendit ad Deum : vocavitque eum Dominus de monte, et ait : Hæc dices domui Jacob, et annuntiabis filiis Israël :

⁴ Vos ipsi vidistis quæ fecerim Ægyptiis, quomodo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi.

⁵ Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis : mea est enim omnis terra :

⁶ et vos eritis mihi in regnum sacerdotale, et gens sancta. Hæc sunt verba quæ loqueris ad filios Israël.

⁷ Venit Moyses : et convocatis majoribus natu populi, exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus.

⁸ Responditque omnis populus simul : Cuncta quæ locutus est Dominus, faciemus. Cumque retulisset Moyses verba populi ad Dominum,

⁹ ait ei Dominus : Jam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, et credat tibi in perpetuum. Nuntiavit ergo Moyses verba populi ad Dominum.

¹⁰ Qui dixit ei : Vade ad populum, et sanctifica illos hodie, et cras, laventque vestimenta sua.

¹¹ Et sint parati in diem tertium : in die enim tertia descendet Dominus coram omni plebe super montem Sinai.

¹² Constituesque terminos populo per circuitum, et dices ad eos : Cavete ne ascendatis in montem, nec tangatis fines illius : omnis qui tetigerit montem, morte morietur.

¹³ Manus non tanget eum, sed lapidibus opprimetur, aut confodietur jaculis : sive jumentum fuerit, sive homo, non vivet : cum cœperit clangere buccina, tunc ascendant in montem.

¹⁴ Descenditque Moyses de monte ad populum, et sanctificavit eum. Cumque lavissent vestimenta sua,

¹⁵ ait ad eos : Estote parati in diem tertium, et ne appropinquetis uxoribus vestris.

¹⁶ Jamque advenerat tertius dies, et mane inclaruerat : et ecce cœperunt audiri tonitrua, ac micare fulgura, et nubes densissima operire montem, clangorque buccinæ vehementius perstrepebat : et timuit populus qui erat in castris.

¹⁷ Cumque eduxisset eos Moyses in occursum Dei de loco castrorum, steterunt ad radices montis.

¹⁸ Totus autem mons Sinai fumabat, eo quod descendisset Dominus super eum in igne : et ascenderet fumus ex eo quasi de fornace, eratque omnis mons terribilis.

¹⁹ Et sonitus buccinæ paulatim crescebat in majus, et prolixius tendebatur : Moyses loquebatur, et Deus respondebat ei.

²⁰ Descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice, et vocavit Moysen in cacumen ejus. Quo cum ascendisset,

²¹ dixit ad eum : Descende, et contestare populum : ne forte velit transcendere terminos ad videndum Dominum, et pereat ex eis plurima multitudo.

²² Sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiat eos.

²³ Dixitque Moyses ad Dominum : Non poterit vulgus ascendere in montem Sinai : tu enim testificatus es, et jussisti, dicens : Pone terminos circa montem, et sanctifica illum.

²⁴ Cui ait Dominus : Vade, descende : ascendesque tu, et Aaron tecum : sacerdotes autem et populus ne transeant terminos, nec ascendant ad Dominum, ne forte interficiat illos.

²⁵ Descenditque Moyses ad populum, et omnia narravit eis.

¹ Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei.

² Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio ;

³ quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

⁴ Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.

⁵ Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :

⁶ ut cognoscat generatio altera ; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,

⁷ ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant ;

⁸ ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.

⁹ Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

¹⁰ Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

¹¹ Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.

¹² Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.

¹³ Interrupit mare, et perduxit eos ; et statuit aquas quasi in utre,

¹⁴ et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.

¹⁵ Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.

¹⁶ Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.

¹⁷ Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.

¹⁸ Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.

¹⁹ Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?

²⁰ quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ?

²¹ Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël ;

²² quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.

²³ Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.

²⁴ Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.

²⁵ Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia.

²⁶ Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.

²⁷ Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.

²⁸ Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.

²⁹ Et manducaverunt, et saturati sunt nimis ; et desiderium eorum attulit eis ;

³⁰ non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum ;

³¹ et ira Dei ascendit super eos ; et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.

³² In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.

³³ Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.

³⁴ Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.

³⁵ Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

³⁶ Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;

³⁷ cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

³⁸ Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.

³⁹ Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.

⁴⁰ Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso ?

⁴¹ Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.

⁴² Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis ;

⁴³ sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ;

⁴⁴ et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.

⁴⁵ Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ;

⁴⁶ et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ;

⁴⁷ et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ;

⁴⁸ et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ;

⁴⁹ misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos ;

⁵⁰ viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit ;

⁵¹ et percussit omne primogenitum in terra Ægypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham ;

⁵² et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto ;

⁵³ et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.

⁵⁴ Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;

⁵⁵ et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.

⁵⁶ Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.

⁵⁷ Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.

⁵⁸ In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.

⁵⁹ Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.

⁶⁰ Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

⁶¹ Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.

⁶² Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.

⁶³ Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.

⁶⁴ Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.

⁶⁵ Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.

⁶⁶ Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis.

⁶⁷ Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit.

⁶⁸ Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.

⁶⁹ Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.

⁷⁰ Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post fœtantes accepit eum :

⁷¹ pascere Jacob, servum suum, et Israël, hæreditatem suam.

⁷² Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.