84. Quod in Verbo sint binae expressiones, quae apparent sicut repetitiones ejusdem rei, a legentibus, qui ad id attendunt, potest videri; ut frater (et socius, pauper) et egenus, vastitas et solitudo, vacuitas et inanitas, hostis et inimicus, peccatum et iniquitas, ira et excandescentia, gens et populus, gaudium et laetitia, luctus et lacrymatio, justitia et judicium, etc.; quae apparent sicut synonyma, cum tamen usque non sunt; nam frater, pauper, vastitas, (vacuitas,) hostis, peccatum, ira, gens, gaudium, luctus, justitia, praedicantur de bono, et in opposito sensu de malo; at socius, egenus, solitudo, inanitas, inimicus, iniquitas, excandescentia, populus, laetitia, lacrymatio, judicium, praedicantur de vero, et in opposito sensu de falso: et tamen apparet legenti, qui hoc arcanum non novit, quod pauper et egenus, vastitas et solitudo, vacuitas et inanitas, hostis et inimicus, una res sint; similiter peccatum et iniquitas, ira et excandescentia, gens et populus gaudium et laetitia, luctus et lacrymatio, justitia et judicium; et tamen non una res sunt, sed una res fiunt per conjunctionem. In Verbo etiam conjunguntur plura; ut ignis et flamma, aurum et argentum, aes et ferrum, lignum et lapis, panis et aqua, panis et vinum, purpura et byssus, etc.; et hoc, quia ignis, aurum, aes, lignum, panis, purpura, significant bonum, ac flamma, argentum, ferrum, lapis, aqua, vinum, et byssus, sic, significant verum: similiter, quod dicatur quod amaturi sint Deum "ex toto corde et ex tota anima," tum quod Deus creaturus sit in homine "novum cor et novum spiritum;" cor enim praedicatur de bono amoris, anima de vero ex illo bono. Sunt etiam voces, quae quia de utroque tam bono quam vero participant, solitarie absque adjunctis aliis dicuntur; sed haec, et plura alia, non exstant nisi coram angelis, et coram illis, qui, dum in sensu naturali, etiam in sensu spirituali sunt.

3728. ‘Et fudit oleum super caput illius’: quod significet sanctum bonum, constat a significatione ‘olei’ quod sit caeleste amoris seu bonum, de qua n. 886, 3009; ex significatione ‘capitis’ quod sit id quod superius est, seu quod idem, id quod interius; quod bonum sit superius seu interius, et verum sit inferius seu exterius, multis in locis ostensum est; inde patet quid per ritum illum antiquum quod fuderint oleum super caput statuae, significatum, quod nempe ¹ verum non esset absque bono, sed ex bono, ita quod bonum dominaretur, sicut caput super corpus; verum enim absque bono non est verum, sed est sonus nullius vitae, et tale ut dissipetur ex se, ² in altera vita dissipatur etiam apud illos qui prae aliis verum seu ³ doctrinalia fidei, etiam qui ³ doctrinalia amoris sciverunt si non in bono ⁴ vixerunt, ac ita si non ex bono verum retinuerint;

[2] inde Ecclesia non est Ecclesia ex vero separato a bono, proinde non a fide separata a charitate, sed a vero quod ex bono, seu a fide quae ex charitate; etiam simile significatur per illa quae Dominus ad Jacobum dixit, Ego Deus Bethelis, quo unxisti statuam, quo vovisti Mihi votum, Gen. 31:13: et per quod Jacob iterum statuit statuam, statuam lapidis, et libavit super illa libamen, et fudit super illa oleum, Gen. 35:14; per ‘libare libamen super statua’ significatur Divinum bonum fidei, et per ‘fundere oleum super ⁵ illa’ Divinum bonum amoris. Quod fundere oleum super lapidem, absque significatione 'alicujus rei caelestis ac spiritualis, foret quoddam ridiculum et idololatricum, quisque videre potest.

脚注: