新基督教圣经研究

圣经文本

 

Εξοδος πλήθους第6章

学习

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, Τωρα θελεις ιδει τι θελω καμει εις τον Φαραω· διοτι δια χειρος κραταιας θελει εξαποστειλει αυτους· και δια χειρος κραταιας θελει εκδιωξει αυτους εκ της γης αυτου.

2 Ο Θεος ελαλησεν ετι προς τον Μωυσην και ειπε προς αυτον, Εγω ειμαι ο Κυριος·

3 και εφανην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ, με το ονομα, Θεος Παντοκρατωρ· δεν εγνωρισθην ομως εις αυτους με το ονομα μου Ιεοβα·

4 και ετι εστησα προς αυτους την διαθηκην μου, να δωσω εις αυτους την γην Χανααν την γην της παροικιας αυτων, εν η παρωκησαν·

5 εγω προσετι ηκουσα τους στεναγμους των υιων Ισραηλ δια την υπο των Αιγυπτιων καταδουλωσιν αυτων· και ενεθυμηθην την διαθηκην μου·

6 δια τουτο ειπε προς τους υιους Ισραηλ, Εγω ειμαι ο Κυριος· και θελω σας εκβαλει υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων και θελω σας ελευθερωσει απο της δουλειας αυτων και θελω σας λυτρωσει με βραχιονα εξηπλωμενον και με κρισεις μεγαλας·

7 και θελω σας λαβει εις εμαυτον δια λαον μου και θελω εισθαι Θεος υμων· και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος υμων, οστις σας εκβαλλω υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων·

8 και θελω σας φερει εις την γην, περι της οποιας υψωσα την χειρα μου, οτι θελω δωσει αυτην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ· και θελω σας δωσει αυτην εις κληρονομιαν. Εγω ο Κυριος.

9 Και ελαλησεν ο Μωυσης ουτω προς τους υιους Ισραηλ· αλλα δεν εισηκουσαν εις τον Μωυσην, δια την στενοχωριαν της ψυχης αυτων και δια την σκληραν δουλειαν.

10 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

11 Εισελθε, λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαποστειλη τους υιους Ισραηλ εκ της γης αυτου.

12 Και ελαλησεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, λεγων, Ιδου, οι υιοι Ισραηλ δεν μου εισηκουσαν· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω, και εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη;

13 και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων και απεστειλεν αυτους προς τους υιους Ισραηλ και προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εκ γης Αιγυπτου.

14 Ουτοι ειναι οι αρχηγοι των οικων των πατριων αυτων· Οι υιοι του Ρουβην, του πρωτοτοκου του Ισραηλ, Ανωχ και Φαλλου, Εσρων και Χαρμι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Ρουβην.

15 Και οι υιοι του Συμεων, Ιεμουηλ και Ιαμειν και Αωδ και Ιαχειν και Σωαρ και Σαουλ υιος Χανανιτιδος· αυται ειναι αι συγγενειαι του Συμεων.

16 Τα δε ονοματα των υιων του Λευι κατα τας γενεας αυτων ειναι ταυτα· Γηρσων και Κααθ και Μεραρι· και τα ετη της ζωης του Λευι εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

17 Οι υιοι του Γηρσων, Λιβνι και Σεμει, κατα τας συγγενειας αυτων.

18 Και οι υιοι του Κααθ, Αμραμ και Ισααρ και Χεβρων και Οζιηλ· και τα ετη της ζωης του Κααθ εγειναν εκατον τριακοντα τρια ετη.

19 Και οι υιοι του Μεραρι, Μααλι και Μουσι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Λευι, κατα τας γενεας αυτων.

20 Ελαβε δε ο Αμραμ εις γυναικα εαυτου την Ιωχαβεδ, θυγατερα του αδελφου του πατρος αυτου. και εγεννησεν εις αυτον τον Ααρων και τον Μωυσην· τα δε ετη της ζωης του Αμραμ εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

21 Και οι υιοι του Ισααρ, Κορε και Νεφεγ και Ζιθρι.

22 Και οι υιοι του Οζιηλ, Μισαηλ και Ελισαφαν και Σιθρι.

23 Ελαβε δε ο Ααρων εις γυναικα εαυτου την Ελισαβετ, θυγατερα του Αμμιναδαβ, αδελφην του Ναασσων· και εγεννησεν εις αυτον τον Ναδαβ και τον Αβιουδ, τον Ελεαζαρ και τον Ιθαμαρ.

24 Και οι υιοι του Κορε, Ασειρ και Ελκανα και Αβιασαφ· αυται ειναι αι συγγενειαι των Κοριτων.

25 Ο δε Ελεαζαρ, ο υιος του Ααρων, ελαβεν εις γυναικα εαυτου μιαν εκ των θυγατερων του Φουτιηλ· και εγεννησεν εις αυτον τον Φινεες· ουτοι ειναι οι αρχηγοι των πατριων των Λευιτων, κατα τας συγγενειας αυτων.

26 Ουτοι ειναι ο Ααρων και ο Μωυσης, προς τους οποιους ειπεν ο Κυριος, Εξαγαγετε τους υιους Ισραηλ, εκ γης Αιγυπτου κατα τα ταγματα αυτων.

27 Ουτοι ειναι οι λαλησαντες προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εξ Αιγυπτου· αυτοι, ο Μωυσης και ο Ααρων.

28 Καθ' ην δε ημεραν ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην εν τη γη της Αιγυπτου,

29 ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων, Εγω ειμαι ο Κυριος· λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, παντα οσα λεγω προς σε.

30 Και ειπεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, Ιδου, εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω;

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#7193

学习本章节

  
/10837  
  

7193. 'And I appeared to Abraham, to Isaac, and to Jacob, as God Shaddai' means the temptations which the Lord underwent in His Human and the temptations that faithful believers undergo, and the subsequent periods of consolation. This is clear from the meaning of 'appearing' or 'being seen', when used in reference to Jehovah, as perception from the Divine, dealt with in 2150, 3764, 4567, 5400; and from the representation of 'Abraham, Isaac, and Jacob' as the Lord in respect of the Divine itself and the Divine Human, dealt with in 6804, 6847. But here, since Jehovah is the speaker and says that He had appeared to them, the Lord in respect of the Human, that is, the Human before it had been made Divine, is meant, 'Abraham' meaning the celestial degree within that Human, 'Isaac' the spiritual degree, and 'Jacob' the natural degree.

[2] The reason why the Lord in respect of the Human, not the Divine itself and the Divine Human, is meant here by these three is that temptations are being referred to, and the Lord's Human before it was made Divine was able to be tempted, but not the Divine Human, still less the Divine itself; for the Divine is beyond any kind of temptation. Those in hell who are tempters cannot approach even celestial angels, for when they do approach them they are seized by a feeling of dread and anguish, and feel as if they were being deprived of air. Since they cannot approach celestial angels, because of the Divine presence among those angels, far less can they approach the Divine who is infinitely higher than the angelic level. From all this it may be recognized that the Lord took infirm humanity from His mother in order that He might undergo temptation, and by means of temptations might restore to order everything in heaven and in hell, and at the same time glorify His human, that is, make it Divine.

[3] For the meaning of 'God Shaddai' as temptations and subsequent periods of consolation, see 1992, 3667, 4572, 5628. The expression 'subsequent periods of consolation' is used because it is in keeping with Divine order that feelings of grief which temptations bring should be followed by those of comfort, just as evening and night are followed by morning and the dawn. These are also corresponding conditions, for there are alternations of states in the next life, just as there are alternations of times of day in the world. States involving temptations and molestations, and also states involving desolations, constitute evening and night in that life, while states which are periods of consolation and festivity constitute morning and dawn there. The reason why the same words, the words 'I appeared to Abraham, to Isaac, and to Jacob', also mean the temptations that faithful believers undergo, and subsequent periods of consolation, is that a person's regeneration, which is effected by means of temptations, is an image of the Lord's glorification, 3138, 3212, 3296, 3490, 4402, 5688, and therefore the things in the Word which relate in the highest sense to the Lord relate in the comparable internal sense to faithful believers.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org