圣经文本

 

Εξοδος πλήθους第12章

学习

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων εν τη γη της Αιγυπτου, λεγων,

2 Ο μην ουτος θελει εισθαι εις εσας αρχη μηνων· θελει εισθαι εις εσας πρωτος των μηνων του ενιαυτου.

3 Λαλησατε προς πασαν την συναγωγην του Ισραηλ, λεγοντες, Την δεκατην τουτου του μηνος ας λαβωσιν εις εαυτους εκαστος εν αρνιον κατα τους οικους των πατριων αυτων, εν αρνιον δι' εκαστον οικον.

4 Εαν ομως ηναι οι εν τω οικω ολιγοστοι δια το αρνιον, αυτος και ο γειτων αυτου ο πλησιεστερος της οικιας αυτου ας λαβωσιν αυτο κατα τον αριθμον των ψυχων· εκαστος θελει συναριθμεισθαι δια το αρνιον αναλογως με το αρκετον εις αυτον να φαγη.

5 Το δε αρνιον σας θελει εισθαι τελειον, αρσενικον ενιαυσιον· εκ των προβατων η εκ των αιγων θελετε λαβει αυτο.

6 Και θελετε φυλαττει αυτο μεχρι της δεκατης τεταρτης του αυτου μηνος· και τοτε απαν το πληθος της συναγωγης του Ισραηλ θελει σφαξει αυτο προς το εσπερας.

7 Και θελουσι λαβει εκ του αιματος και βαλει επι τους δυο παραστατας και επι το ανωφλιον της θυρας των οικιων, οπου θελουσι φαγει αυτο.

8 Και θελουσι φαγει το κρεας την νυκτα εκεινην, οπτον εν πυρι· με αζυμα, και με χορτα πικρα θελουσι φαγει αυτο·

9 μη φαγητε απ' αυτου ωμον, μηδε βραστον εν υδατι, αλλα οπτον εν πυρι· την κεφαλην αυτου μετα των ποδων αυτου και μετα των εντοσθιων αυτου·

10 και μη αφησητε υπολοιπον απ' αυτου εως το πρωι· ο, τι δε περισσευση απ' αυτου εως το πρωι, καυσατε εν πυρι.

11 Και ουτω θελετε φαγει αυτο· Εζωσμενοι τας οσφυας σας, εχοντες τα υποδηματα σας εις τους ποδας σας και την ραβδον σας εις την χειρα σας· και θελετε φαγει αυτο μετα σπουδης· ειναι πασχα του Κυριου.

12 Διοτι την νυκτα ταυτην θελω περασει δια μεσου της γης της Αιγυπτου και θελω παταξει παν πρωτοτοκον εν τη γη της Αιγυπτου, απο ανθρωπου εως κτηνους· και θελω καμει κρισεις εναντιον παντων των θεων της Αιγυπτου. Εγω ο Κυριος.

13 Και το αιμα θελει εισθαι εις εσας δια σημειον επι των οικιων, εις τας οποιας κατοικειτε· και οταν ιδω το αιμα, θελω σας παρατρεξει, και η πληγη δεν θελει εισθαι εις εσας δια να σας εξολοθρευση, οταν παταξω την γην της Αιγυπτου.

14 Και η ημερα αυτη θελει εισθαι εις εσας εις μνημοσυνον· και θελετε εορταζει αυτην εορτην εις τον Κυριον εις τας γενεας σας· κατα νομον παντοτεινον θελετε εορταζει αυτην.

15 Επτα ημερας θελετε τρωγει αζυμα· απο της πρωτης ημερας θελετε σηκωσει το προζυμιον εκ των οικιων σας· διοτι οστις φαγη ενζυμα απο της πρωτης εως της εβδομης ημερας, η ψυχη εκεινη θελει εξολοθρευθη εκ του Ισραηλ.

16 Και εν τη πρωτη ημερα θελει εισθαι συναξις αγια· και εν τη εβδομη ημερα συναξις αγια θελει εισθαι εις εσας· ουδεμια εργασια θελει γινεσθαι εν αυταις, εκτος ο, τι χρειαζεται εις εκαστον ανθρωπον δια να φαγη· τουτο μονον θελετε καμει.

17 Θελετε φυλαξει λοιπον την εορτην των αζυμων· διοτι την αυτην ταυτην ημεραν θελω εξαγαγει τα ταγματα σας εκ της γης της Αιγυπτου· οθεν κατα νομον παντοτεινον θελετε φυλαττει την ημεραν ταυτην εις τας γενεας σας·

18 αρχομενοι απο της δεκατης τεταρτης ημερας του μηνος αφ' εσπερας, θελετε τρωγει αζυμα εως της εικοστης πρωτης ημερας του μηνος την εσπεραν·

19 επτα ημερας δεν θελει ευρισκεσθαι προζυμιον εν ταις οικιαις υμων· διοτι οστις φαγη ενζυμα, η ψυχη εκεινη θελει εξολοθρευθη εκ της συναγωγης του Ισραηλ, ειτε ξενος ειναι ειτε αυτοχθων·

20 ουδεν ενζυμον θελετε φαγει· εν πασαις ταις κατοικιαις υμων αζυμα θελετε τρωγει.

21 Τοτε εκαλεσεν ο Μωυσης παντας τους πρεσβυτερους του Ισραηλ και ειπε προς αυτους, Εκλεξατε και λαβετε εις εαυτους εν αρνιον, κατα τας οικογενειας σας, και θυσατε το πασχα·

22 επειτα θελετε λαβει δεσμην υσσωπου και θελετε εμβαψει αυτην εις το αιμα, το οποιον θελει εισθαι εις λεκανην· και απο του αιματος του εν τη λεκανη θελετε κτυπησει το ανωφλιον και τους δυο παραστατας των θυρων· και ουδεις απο σας θελει εξελθει εκ της θυρας της οικιας αυτου εως το πρωι·

23 διοτι ο Κυριος θελει περασει δια να παταξη τους Αιγυπτιους· και οταν ιδη το αιμα επι το ανωφλιον και επι τους δυο παραστατας, ο Κυριος θελει παρατρεξει την θυραν, και δεν θελει αφησει τον εξολοθρευτην να εισελθη εις τας οικιας σας, δια να παταξη.

24 Και θελετε φυλαξει το πραγμα τουτο ως νομον, εις σεαυτον και εις τους υιους σου, εως αιωνος.

25 Και οταν εισελθητε εις την γην, την οποιαν ο Κυριος θελει σας δωσει καθως ελαλησε, θελετε φυλαξει την λατρειαν ταυτην.

26 Και οταν σας λεγωσιν οι υιοι σας, Τι σημαινει εις εσας η λατρεια αυτη;

27 θελετε αποκρινεσθαι, Τουτο ειναι θυσια του πασχα εις τον Κυριον, διοτι παρετρεξε τας οικιας των υιων Ισραηλ εν Αιγυπτω, οτε επαταξε τους Αιγυπτιους και εσωσε τας οικιας ημων. Τοτε ο λαος κυψας προσεκυνησε.

28 Και αναχωρησαντες οι υιοι Ισραηλ, εκαμον καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην και τον Ααρων· ουτως εκαμον.

29 Κατα δε το μεσονυκτιον ο Κυριος επαταξε παν πρωτοτοκον εν τη γη της Αιγυπτου· απο του πρωτοτοκου του Φαραω οστις καθηται επι του θρονου αυτου, εως του πρωτοτοκου του αιχμαλωτου του εν τω δεσμωτηριω· και παντα τα πρωτοτοκα των κτηνων.

30 Και εσηκωθη ο Φαραω την νυκτα, αυτος και παντες οι θεραποντες αυτου και παντες οι Αιγυπτιοι· και εγεινε βοη μεγαλη εν τη Αιγυπτω· διοτι δεν ητο οικια εις την οποιαν δεν υπηρχε νεκρος.

31 Και εκαλεσε τον Μωυσην και τον Ααρων δια νυκτος και ειπε, Σηκωθητε, εξελθετε εκ μεσου του λαου μου και σεις και οι υιοι του Ισραηλ· και υπαγετε, λατρευσατε τον Κυριον, καθως ειπετε·

32 και τα ποιμνια σας και τας αγελας σας λαβετε, καθως ειπετε, και απελθετε· ευλογησατε δε και εμε.

33 Και εβιαζον οι Αιγυπτιοι τον λαον δια να εκβαλωσιν αυτον ταχεως εκ του τοπου· διοτι ειπον, Ημεις παντες αποθνησκομεν.

34 Και εσηκωσεν ο λαος την ζυμην αυτου πριν αναβη, εχων εκαστος την σκαφην αυτου επι τους ωμους αυτου, εντετυλιγμενην εις τα φορεματα αυτου.

35 Και εκαμον οι υιοι του Ισραηλ κατα τον λογον του Μωυσεως και εζητησαν παρα των Αιγυπτιων σκευη αργυρα και σκευη χρυσα, και ενδυματα·

36 και ο Κυριος εδωκεν εις τον λαον χαριν ενωπιον των Αιγυπτιων, και εδανεισαν εις αυτους οσα εζητησαν· και εγυμνωσαν τους Αιγυπτιους.

37 Ανεχωρησαν δε οι υιοι Ισραηλ απο Ραμεσση εις Σοκχωθ, περιπου εξακοσιαι χιλιαδες ανδρες πεζοι χωρις των παιδιων.

38 Μετ' αυτων συνανεβη και μεγα πληθος συμμικτον ανθρωπων και ποιμνια και αγελαι, κτηνη πολλα σφοδρα.

39 Και εκ της ζυμης, την οποιαν εφεραν εξ Αιγυπτου, εψησαν εγκρυφιας αζυμους· διοτι δεν ητο προζυμιον, επειδη εδιωχθησαν εξ Αιγυπτου και δεν εδυνηθησαν να βραδυνωσιν, ουδε εφοδιον προητοιμασαν εις εαυτους.

40 Ο καιρος δε της παροικιας των υιων Ισραηλ, την οποιαν παρωκησαν εν Αιγυπτω, ητο τετρακοσια και τριακοντα ετη.

41 Και μετα τα τετρακοσια και τριακοντα ετη, την αυτην εκεινην ημεραν εξηλθον παντα τα ταγματα του Κυριου εκ γης Αιγυπτου.

42 Αυτη ειναι νυξ, ητις πρεπει να φυλαττηται εις τον Κυριον, διοτι εξηγαγεν αυτους εκ γης Αιγυπτου· αυτη ειναι η νυξ εκεινη του Κυριου, ητις πρεπει να φυλαττηται παρα παντων των υιων Ισραηλ εις τας γενεας αυτων.

43 Ειπε δε Κυριος προς τον Μωυσην και Ααρων, Ουτος ειναι ο νομος του πασχα· ουδεις αλλογενης θελει φαγει απ' αυτου·

44 και εκαστος δουλος αργυρωνητος αφου περιτμηθη, τοτε θελει φαγει απ' αυτου·

45 ο ξενος δε και ο μισθωτος δεν θελουσι φαγει απ' αυτου.

46 Εν τη αυτη οικια θελει φαγωθη· απο του κρεατος δεν θελετε φερει εξω της οικιας, και οστουν δεν θελετε συντριψει απ' αυτου.

47 Πασα η συναγωγη του Ισραηλ θελει καμει τουτο.

48 Και εαν τις ξενος, παροικων μετα σου, θελη να καμη το πασχα εις τον Κυριον, ας περιτμηθωσι παντα τα αρσενικα αυτου, και τοτε ας πλησιαση δια να καμη αυτο· και θελει εισθαι ως ο αυτοχθων της γης· διοτι ουδεις απεριτμητος θελει φαγει απ' αυτου.

49 Ο αυτος νομος θελει εισθαι δια τον αυτοχθονα και δια τον ξενον τον παροικουντα μεταξυ σας.

50 Και εκαμον παντες οι υιοι του Ισραηλ καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην και τον Ααρων· ουτως εκαμον.

51 Και την αυτην εκεινην ημεραν εξηγαγεν ο Κυριος τους υιους Ισραηλ εκ γης Αιγυπτου κατα τα ταγματα αυτων.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#2959

学习本章节

  
/10837  
  

2959. 'The land [is worth] four hundred shekels of silver' means the price of redemption by means of truth. This is clear from the meaning of 'four hundred shekels', dealt with below, and from the meaning of 'silver' as truth, dealt with in 1551, 2048, 2937. The reason 'four hundred shekels' means the price of redemption is that 'four hundred' means vastation and 'a shekel' price. What vastation is, see 2455 (end), 2682, 2694, 2699, 2702, 2704, where it is shown that there are two types of vastation. The first takes place when the Church altogether ceases to exist, that is, when there is no longer any charity or faith. At that point the Church is said to be vastated or laid waste. The second takes place when those who belong to the Church are reduced to a state of ignorance and also of temptation, for the reason that the evils and falsities residing with them are to be set apart and so to speak dissipated. Those who emerge from this vastation are those who are specifically called the redeemed, for at that point they are taught the goods and truths of faith, and are reformed and regenerated by the Lord, as shown in the paragraphs quoted. Now since the number four hundred, when used to specify a period of time - such as four hundred years - means the duration and also the state of vastation, so that same number, when used to specify the number of shekels, means the price of redemption; and when the word 'silver' is mentioned together with this number, the price of redemption by means of truth is meant.

[2] That 'four hundred years' means the duration and the state of vastation becomes clear also from what Abraham was told,

Jehovah said to Abraham, 1 Know for sure that your seed will be strangers in a land not theirs. And they will serve them, and these will afflict them for four hundred years. Genesis 15:13.

There it may be seen that 'four hundred years' is used to mean the duration of the stay of the children of Israel in Egypt. Yet it is not the duration of their stay in Egypt that is meant but something that is not evident to anyone except from the internal sense. This becomes clear from the fact that the duration of the stay of the children of Israel in Egypt was no more than half the stated period, as becomes quite clear from the descendants of Jacob down to Moses. For the facts are that Levi was descended from Jacob, Kohath from Levi, Amram from Kohath, and Aaron and Moses from Amram, Exodus 6:16-20; Levi and his son Kohath went down to Egypt together with Jacob, Genesis 46:11; and Moses came two generations later, and was eighty years old when he spoke to Pharaoh, Exodus 7:7. These facts show that the period of time from Jacob's entry into Egypt until his sons' departure from that land was approximately two hundred and fifteen years.

[3] That 'four hundred' is used in the Word to mean something other than its numerical value in the historical sense is clearer still from its being said that

The length of time that the children of Israel dwelt in Egypt was four hundred and thirty years, and at the end of the four hundred and thirty years, it happened on that same day, that all the armies of Jehovah went out of the land of Egypt. Exodus 12:40-41.

The duration of the stay of the children of Israel in that land was in fact only half that number of years; but it was from Abraham's entry into Egypt that the four hundred and thirty years were measured. Consequently what is said at this point in Exodus is for the sake of the internal sense Lying within those words. In the internal sense the sojourn of the sons of Jacob in Egypt represents and means the vastation of the Church, the state and duration of which are described by the number four hundred and thirty years. Thirty describes the state of vastation of the sons of Jacob as being no vastation at all, for they were such as could not be reformed through any state of vastation (for the meaning of the number thirty, see 2276); and 'four hundred years' represents the general state of vastation of those who belonged to the Church.

[4] Those therefore who come out of that vastation are referred to as the redeemed, as is also evident from the words addressed to Moses,

Therefore say to the children of Israel, I am Jehovah, and I will bring you out from beneath the burdens of Egypt, and I will rescue you from their slavery, and I will redeem you with an outstretched arm, and with great judgements. Exodus 6:6.

And elsewhere,

Jehovah has brought you out by means of a mighty hand, and redeemed you from the house of slaves, from the hand of Pharaoh king of Egypt. Deuteronomy 7:8; 13:5.

And elsewhere,

You shall remember that you were a slave in the land of Egypt, but Jehovah your God redeemed you. Deuteronomy 15:15; 24:18.

In Samuel,

Your people whom You redeemed for Yourself from Egypt. 2 Samuel 7:23.

Since those who emerge from the state of vastation are referred to as the redeemed, 'four hundred shekels' therefore means the price of redemption.

[5] As regards 'a shekel' meaning the price or valuation, this is clear from the following places in the Word: In Moses,

All your valuations shall be according to the shekel of holiness. Leviticus 27:25.

And elsewhere,

If a soul commits a trespass and has sinned inadvertently in the holy things of Jehovah, he shall bring his guilt offering to Jehovah, a ram without blemish out of the flock, according to your valuation in silver shekels, according to the shekel of holiness. Leviticus 5:15.

From this it is evident that 'a shekel' means the price or valuation. It is called 'the shekel of holiness' because the price or valuation has regard to truth and good from the Lord - truth and good from the Lord being, within the Church, holiness itself. Consequently it is called 'the shekel of holiness' many times elsewhere, as in Exodus 30:24; Leviticus 27:3; Numbers 3:47, 50; 7:13, 19, 25, 31, 37, 43, 49, 55, 61, 67, 73; 18:16.

[6] That 'a shekel' is the price of what is holy is quite evident in Ezekiel when the holy land and the holy city are the subject. There the shekel is referred to as follows,

The shekel there shall be twenty gerahs; twenty shekels, twenty-five shekels, fifteen shekels, shall be your maneh (pound). Ezekiel 45:12.

Anyone may see that here 'shekel', 'pound', and the numbers mentioned mean holy things, that is, good and truth, for the holy land and the holy city or new Jerusalem, which are the subject there, mean nothing else than the Lord's kingdom where neither shekel, nor gerahs, nor pound, nor the numbering of them occurs. But the number itself, from the meaning it has in the internal sense, determines the valuation or price of good and truth.

[7] In Moses it is said that every man (vir) should give a ransom for his soul, so that there would be no plague. He had to give half a shekel, according to the shekel of holiness, a shekel being twenty gerahs. Half a shekel was to be the thruma (offering) to Jehovah, Exodus 30:12-13. Here ten gerahs, which make half a shekel, are remnants which are received from the Lord. Remnants are goods and truths stored away with a person - such remnants, being meant by 'ten', see 576, 1738, 1906, 2284. That remnants are goods and truths from the Lord that are stored away with a person, see 1906, 2284. Consequently they are also called 'the thruma (or offering) to Jehovah', and it is said that by means of this a soul will be redeemed. The reason it is stated several times that a shekel was twenty gerahs, as in these verses from Exodus, and also in Leviticus 27:25; Numbers 3:47; 18:16; and elsewhere, is that the shekel of twenty gerahs means the valuation of the good preserved in remnants - twenty meaning the good preserved in remnants, see 2280. Also therefore a shekel was a weight according to which the price of both gold and silver was determined, Genesis 24:22; Exodus 38:24; Ezekiel 4:10; 45:12 - the price of gold because 'gold' means good, 113, 1551, 1552, and the price of silver because 'silver' means truth, 1551, 2048. From this it is now evident that 'the land [is worth] four hundred shekels of silver' means the price of redemption by means of truth. The reason it is called 'the land' is that the spiritual Church is the subject, which is reformed and regenerated by means of truth received from the Lord, 2954. That 'the land' means the Church, see 662, 1066, 1068, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118 (end).

脚注:

1. In Genesis 15 the patriarch's name is still Abram.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.