¹ Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

² Mensenkind! gij woont in het midden van een wederspannig huis, dewelke ogen hebben om te zien, en niet zien, oren hebben om te horen, en niet horen, want zij zijn een wederspannig huis.

³ Daarom gij, mensenkind, maak u gereedschap van vertrekking; en vertrek bij dag voor hun ogen; en gij zult vertrekken van uw plaats tot een andere plaats voor hun ogen; misschien zullen zij het merken, hoewel zij een wederspannig huis zijn.

⁴ Gij zult dan uw gereedschap bij dag voor hun ogen uitbrengen, als het gereedschap dergenen, die vertrekken; daarna zult gij in den avond uitgaan voor hun ogen, gelijk zij uitgaan, die vertrekken.

⁵ Doorgraaf u den wand voor hun ogen, en breng daardoor uw gereedschap uit.

⁶ Voor hun ogen zult gij het op de schouders dragen, in donker zult gij het uitbrengen; uw aangezicht zult gij bedekken, dat gij het land niet ziet; want Ik heb u den huize Israels tot een wonderteken gegeven.

⁷ En ik deed alzo, gelijk als mij bevolen was; ik bracht mijn gereedschap uit bij dag, als het gereedschap dergenen, die vertrekken; daarna in den avond doorgroef ik mij den wand met de hand; ik bracht het uit in donker, en ik droeg het op den schouder voor hun ogen.

⁸ En des morgens geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

⁹ Mensenkind, heeft niet het huis Israels, het wederspannig huis, tot u gezegd: Wat doet gij?

¹⁰ Zeg tot hen: Alzo zegt de Heere Heere: Deze last is tegen den vorst te Jeruzalem, en het ganse huis Israels, dat in het midden van hen is.

¹¹ Zeg: Ik ben ulieder wonderteken; gelijk als ik gedaan heb, alzo zal hun gedaan worden; zij zullen door wegvoering in de gevangenis heengaan.

¹² En de vorst, die in het midden van hen is, zal het gereedschap op den schouder dragen in donker, en hij zal uitgaan; zij zullen door den wand graven, om hem daardoor uit te brengen; hij zal zijn aangezicht bedekken, opdat hij met het oog de aarde niet zie.

¹³ Ik zal ook Mijn net over hem uitspreiden, dat hij in Mijn jachtgaren gegrepen worde; en Ik zal hem brengen in Babylonie, het land der Chaldeen; ook zal hij dat niet zien, hoewel hij daar sterven zal.

¹⁴ En allen, die rondom hem zijn tot zijn hulp, en al zijn benden zal Ik in alle winden verstrooien; en Ik zal het zwaard achter hen uittrekken.

¹⁵ Alzo zullen zij weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik hen onder de heidenen verspreiden en hen in de landen verstrooien zal.

¹⁶ Doch Ik zal van hen weinige lieden doen overblijven van het zwaard, van den honger en van de pestilentie; opdat zij al hun gruwelen vertellen onder de heidenen, waarhenen zij komen zullen, en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.

¹⁷ Daarna geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

¹⁸ Mensenkind, gij zult uw brood eten met beven, en uw water zult gij met beroerte en met kommer drinken.

¹⁹ En gij zult tot het volk des lands zeggen: Alzo zegt de Heere Heere, van de inwoners van Jeruzalem, in het land Israels: Zij zullen hun brood met kommer eten, en hun water zullen zij met verbaasdheid drinken, omdat hun land woest zal worden van zijn volheid, vanwege het geweld van al degenen, die daarin wonen;

²⁰ En de bewoonde steden zullen woest worden, en het land zal een wildernis zijn; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

²¹ Wederom geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

²² Mensenkind, wat is dit voor een spreekwoord, dat gijlieden hebt in het land Israels, zeggende: de dagen zullen verlengd worden, en al het gezicht zal vergaan?

²³ Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de Heere Heere: Ik zal dit spreekwoord doen ophouden, dat zij het niet meer ten spreekwoord gebruiken zullen in Israel. Maar spreek tot hen: De dagen zijn nabij gekomen, en het woord van ieder gezicht.

²⁴ Want geen ijdel gezicht zal er meer wezen, noch vleiende waarzegging, in het midden van het huis Israels.

²⁵ Want Ik ben de HEERE, Ik zal spreken; het woord, de tijd zal niet meer uitgesteld worden; want in uw dagen, o wederspannig huis, zal Ik een woord spreken, en hetzelve doen, spreekt de HEERE HEERE.

²⁶ Verder geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

²⁷ Mensenkind, zie, die van het huis Israels zeggen: Het gezicht dat hij ziet, is voor vele dagen, en hij profeteert van tijden, die verre zijn.

²⁸ Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de Heere Heere: Geen Mijner woorden zullen meer uitgesteld worden; het woord, hetwelk Ik gesproken heb, dat zal gedaan worden, spreekt de Heere Heere.

¹ He also spoke a parable to them that they must always pray, and not give up,

² saying, "There was a judge in a certain city who didn't fear God, and didn't respect man.

³ A widow was in that city, and she often came to him, saying, 'Defend me from my adversary!'

⁴ He wouldn't for a while, but afterward he said to himself, 'Though I neither fear God, nor respect man,

⁵ yet because this widow bothers me, I will defend her, or else she will wear me out by her continual coming.'"

⁶ The Lord said, "Listen to what the unrighteous judge says.

⁷ Won't God avenge his chosen ones, who are crying out to him day and night, and yet he exercises patience with them?

⁸ I tell you that he will avenge them quickly. Nevertheless, when the Son of Man comes, will he find faith on the earth?"

⁹ He spoke also this parable to certain people who were convinced of their own righteousness, and who despised all others.

¹⁰ "Two men went up into the temple to pray; one was a Pharisee, and the other was a tax collector.

¹¹ The Pharisee stood and prayed to himself like this: 'God, I thank you, that I am not like the rest of men, extortioners, unrighteous, adulterers, or even like this tax collector.

¹² I fast twice a week. I give tithes of all that I get.'

¹³ But the tax collector, standing far away, wouldn't even lift up his eyes to heaven, but beat his breast, saying, 'God, be merciful to me, a sinner!'

¹⁴ I tell you, this man went down to his house justified rather than the other; for everyone who exalts himself will be humbled, but he who humbles himself will be exalted."

¹⁵ They were also bringing their babies to him, that he might touch them. But when the disciples saw it, they rebuked them.

¹⁶ Jesus summoned them, saying, "Allow the little children to come to me, and don't hinder them, for the Kingdom of God belongs to such as these.

¹⁷ Most certainly, I tell you, whoever doesn't receive the Kingdom of God like a little child, he will in no way enter into it."

¹⁸ A certain ruler asked him, saying, "Good Teacher, what shall I do to inherit eternal life?"

¹⁹ Jesus asked him, "Why do you call me good? No one is good, except one--God.

²⁰ You know the commandments: 'Don't commit adultery,' 'Don't murder,' 'Don't steal,' 'Don't give false testimony,' 'Honor your father and your mother.'"

²¹ He said, "I have observed all these things from my youth up."

²² When Jesus heard these things, he said to him, "You still lack one thing. Sell all that you have, and distribute it to the poor. You will have treasure in heaven. Come, follow me."

²³ But when he heard these things, he became very sad, for he was very rich.

²⁴ Jesus, seeing that he became very sad, said, "How hard it is for those who have riches to enter into the Kingdom of God!

²⁵ For it is easier for a camel to enter in through a needle's eye, than for a rich man to enter into the Kingdom of God."

²⁶ Those who heard it said, "Then who can be saved?"

²⁷ But he said, "The things which are impossible with men are possible with God."

²⁸ Peter said, "Look, we have left everything, and followed you."

²⁹ He said to them, "Most certainly I tell you, there is no one who has left house, or wife, or brothers, or parents, or children, for the Kingdom of God's sake,

³⁰ who will not receive many times more in this time, and in the world to come, eternal life."

³¹ He took the twelve aside, and said to them, "Behold, we are going up to Jerusalem, and all the things that are written through the prophets concerning the Son of Man will be completed.

³² For he will be delivered up to the Gentiles, will be mocked, treated shamefully, and spit on.

³³ They will scourge and kill him. On the third day, he will rise again."

³⁴ They understood none of these things. This saying was hidden from them, and they didn't understand the things that were said.

³⁵ It happened, as he came near Jericho, a certain blind man sat by the road, begging.

³⁶ Hearing a multitude going by, he asked what this meant.

³⁷ They told him that Jesus of Nazareth was passing by.

³⁸ He cried out, "Jesus, you son of David, have mercy on me!"

³⁹ Those who led the way rebuked him, that he should be quiet; but he cried out all the more, "You son of David, have mercy on me!"

⁴⁰ Standing still, Jesus commanded him to be brought to him. When he had come near, he asked him,

⁴¹ "What do you want me to do?" He said, "Lord, that I may see again."

⁴² Jesus said to him, "Receive your sight. Your faith has healed you."

⁴³ Immediately he received his sight, and followed him, glorifying God. All the people, when they saw it, praised God.