701. Quoniam arca vocatur "arca foederis", etiam confirmandum est ex Verbo quod ideo dicta sit "arca foederis", quia in illa fuit Lex; ac per "Legem", per quam in lato sensu intelligitur Verbum, ¹ significatur Dominus quoad Divinum Verum, quod est Verbum, ita Divinum Verum seu Verbum quod a Domino, et in quo est Dominus, quia omne Divinum Verum procedit ab Ipso: hoc cum recipitur ab homine, fit conjunctio cum Domino; et haec conjunctio est, quae significatur per "foedus." Quomodo conjunctio Domini cum homine et hominis cum Domino fit, etiam paucis dicetur. Dominus apud omnes homines continue influit cum luce quae illustrat, et cum affectione sciendi et intelligendi vera ac volendi et faciendi illa: et quia illa lux et illa affectio continue influit a Domino, sequitur, quod quantum homo recipit ex, illa luce, tantum rationalis fiat; et quantum ex illa affectione, tantum sapiens fiat, et ducatur a Domino. Illa affectio cum luce ad se trahit illa vera quae homo ab infantia didicit ex Verbo, ex doctrina e Verbo, et ex praedicatione, ac conjungit sibi; nam omnis affectio vult nutriri a cognitionibus quae cum illa concordant. Ex illa conjunctione formatur affectio seu amor spiritualis hominis, per quem ille conjungitur Domino, hoc est, per quem Dominus conjungit hominem Sibi.

[2] Sed ad recipiendum illam lucem et illam affectionem, datum etiam est homini liberum electionis, quod quia ex Domino est, etiam est donum Domini apud hominem, et nusquam ei aufertur; nam liberum illud est affectionis seu amoris hominis, proinde etiam est vitae ejus. Homo ex libero potest cogitare et velle malum, et quoque cogitare et velle bonum: quantum itaque ex illo libero, quod est amoris et inde vitae ejus, cogitat falsa et vult mala, quae sunt contra vera et bona Verbi, tantum non conjungitur Domino; at quantum cogitat vera et vult bona, quae sunt ex Verbo, tantum conjungitur Domino, et Dominus facit ut sint amoris ejus, et inde vitae ejus. Ex his constare potest quod conjunctio illa sit reciproca, nempe Domini cum homine, et hominis cum Domino: talis conjunctio est, quae intelligitur per "foedus" in Verbo.

[3] Fallitur qui credit quod homo nihil agere possit ad salutem suam, quia lux videndi vera et affectio faciendi illa, tum etiam liberum cogitandi et volendi illa, sunt a Domino, et nihil eorum ab homine; sed quia illa apparent homini sicut sint in illo, et cum cogitantur et voluntur, sicut sint ex illo, propter illam apparentiam debet homo cogitare et velle illa sicut a se, sed usque agnoscere quod sint ex Domino; aliter nihil veri et boni, seu fidei et amoris, potest appropriari homini: qui remittit manus, et exspectat influxum, is nihil recipit; et eo nulla est conjunctio reciproca cum Domino; inde non est in foedere. Quod ita sit, clare potest constare ex eo, quod Dominus in Verbo mille in locis dixerit quod facient bonum, et quod non facient malum; quae nequaquam dixisset, nisi datum esset homini aliquid ex quo facere potest, et quod id quod datum est ei, appareat ei sicut suum, tametsi non est ejus: et quia ita est, ideo Dominus ita loquitur apud Johannem,

"Sto ad januam, et pulso; si quis audiverit vocem meam, et aperuerit januam, ingrediar ad illum, et cenabo cum illo, et ille Mecum" (Apocalypsis 3:20).

[4] Quod "foedus" significet conjunctionem cum Domino per receptionem Divini Veri intellectu et voluntate, seu corde et anima, hoc est, amore et fide, et quod conjunctio illa fiat reciproce, constare potest ex Verbo ubi "foedus" nominatur. Ex Verbo enim patet,

1. Quod Ipse Dominus dicatur "Foedus", quia conjunctio fit ad Ipso cum Ipso per Divinum quod procedit ab Ipso.

2. Quod Divinum procedens, quod est Divinum Verum ita Verbum, sit foedus, quia illud conjungit.

3. Quod praecepta, judicia, statuta, filiis Israelis mandata, fuerint illis foedus, quia per illa fuit tunc conjunctio cum Domino.

4. Quod praeterea quicquid conjungit dictum sit foedus.

[5] Quod Primum attinet, Quod Ipse Dominus dicatur "Foedus", quia conjunctio fit ab Ipso, constat ex his locis:

– Apud Esaiam,

"Jehovah, vocavi Te in justitia, et apprehendam manum tuam et custodiam Te, et dabo Te in foedus populi, et in lucem gentium" (42:6):

haec de Domino, qui "Foedus populi et Lux gentium" vocatur, ex eo, quod "foedus" significet conjunctionem, et "lux" Divinum Verum; per "populos" intelliguntur qui in veris sunt, et per "gentes" qui in bonis (videatur supra, n. 175, 331, 625); "vocare Ipsum in justitia" significat ut justitiam faciat separando malos a bonis, et hos salvando, illos autem condemnando; "apprehendere manum et custodire" significat ex omnipotentia Divina, cui inferna resistere ² nequeunt; quod "Jehovah" facturus sit, significat quod Divinum in Domino.

[6] Apud eundem,

"Dedi Te in foedus populi, ad restituendum terram, et ad hereditandum hereditates devastatas" (Esai. 49:8 ³ ):

haec quoque de Domino; et "dare in foedus populi significat ut cum Ipso et per Ipsum sit conjunctio; "restituere terram" significat ecclesiam; et "hereditare hereditates devastatas" significat restaurare bona et vera ecclesiae, quae deperdita sunt.

[7] Apud Davidem,

"Pepigi foedus Electo meo, et juravi Davidi Servo meo, In aeternum usque firmabo semen tuum, .... in aeternum servabo Ipsi misericordiam meam, et foedus meum stabile [Ipsi] erit" (Psalmuss 89:4, 5, 29 [B.A. 3, 4, 28]):

per "Davidem" hic intelligitur Dominus quoad regium (videatur supra, n. 205), qui "Electus" vocatur ex bono, et "Servus" ex vero: "pangere foedus" et "jurare Ipsi" significat unitionem Ipsius Divini cum Humano Ipsius; "pangere foedus" est uniri, et "jurare" est id confirmare: "in aeternum usque firmabo semen tuum" significat aeternitatem Divini Veri ab Ipso; "in aeternum servabo Ipsi misericordiam" significat aeternitatem Divini Boni ab Ipso; "foedus meum stabile erit" significat unionem Divini et Humani in Ipso: hic sensus illorum verborum fit dum pro "Davide" intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum et Ejus regium, de quo ita dicitur in sensu litterae quia in eo agitur de Davide, cum quo foedus aeternum non fuit.

[8] In Libro Secundo Samuelis,

"Dixit Deus Israelis, mihi locuta est Petra Israelis;.... et Ille sicut lux matutae, oritur sol, [matutae] sine nubibus, a splendore post pluviam gramen ⁴ e terra; nonne firma domus mea cum Deo? quia foedus aeternitatis posuit mihi, disponere in omnes et servare (23:3-5):

haec ibi a Davide; et per "Deum Israelis" [et] per "Petram Israelis", intelligitur Dominus quoad Divinum Verum; quid significat quod "Ille sicut lux matutae, oritur sol, matutae sine nubibus, a splendore post pluviam gramen e terra", videatur supra (n. 644 ). Describitur Divinum Verum procedens a Domino, a quo omnis germinatio veri et fructificatio boni: "Nonne firma domus mea cum Deo?" significat ecclesiam conjunctam Domino per Divinum Verum; "domus Davidis" est ecclesia: "quia foedus aeternitatis posuit mihi", significat quod ex unione Humani Ipsius cum Divino sit Ipsi conjunctio cum hominibus ecclesiae: "disponere in omnes et servare" significat ex qua omnia et omnes regit, ac salvat qui recipiunt.

[9] Apud Malachiam,

"Cognoscetis quod miserim ad vos praeceptum hoc, ut sit foedus meum cum Levi;.... foedus meum fuit cum illo vitae et pacis, quae dedi illi cum timore, ut timeret Me;.... lex veritatis fuit in ore Ipsius, et perversitas non inventa est in labiis Ipsius. .... At vos recessistis a via, impingere fecistis multos in lege, corrupistis foedus Levi" (2:4-6, 8):

per "foedus Jehovae cum Levi" in supremo sensu significatur unio Divini cum Humano in Domino, et in sensu respectivo conjunctio Domini cum ecclesia; nam Dominus intelligitur per "Levin" sicut per "Davidem", sed per "Levin" quoad Divinum Bonum quod est sacerdotale Domini, et per "Davidem" quoad Divinum Verum quod est regium Domini: quod Dominus per "Levin" intelligatur, patet ex eo, quod dicatur, "Lex veritatis fuit in ore Ipsius, et perversitas non inventa in labiis Ipsius"; per "legem veritatis" significatur Divinum Verum ex Divino Bono, et per "labia" significatur doctrina veri ac instructio; et postea,

"Labia sacerdotis custodient scientiam, et legem quaerent ex ore Ipsius quia Angelus Jehovae Zebaoth Ille" (vers. 7):

per "foedus vitae et pacis" significatur unio illa et conjunctio illa (de qua mox supra) ex qua Ipse Dominus factus est vita et pax, ex qua homini vita aeterna, et pax ab infestatione a malis et falsis, ita ab inferno: quid significatur per "timorem Ipsius", videatur supra (n. 696); qui vivunt contra Divinum Verum intelliguntur per "Vos recessistis a via, impingere fecistis multos in lege, corrupistis foedus Levi"; per "recedere a via" et "impingere in lege" significatur vivere contra Divinum Verum, et per "corrumpere foedus Levi" significatur conjunctionem cum Domino.

[10] Apud eundem,

"Ecce Ego mitto angelum meum, qui parabit viam ante Me; et subito veniet ad templum suum Dominus et Angelus foederis quem vos desideratis" (3:1):

quod Domini adventus ibi praedicatur, constat; quod Dominus ibi dicatur "Dominus" ex Divino Bono, ac "Angelus foederis" ex Divino Vero, videatur supra (n. 242 [d] 433 [b] 444 [b]), ubi etiam reliqua explicata sunt. Ex his constare potest quod per "foedus", cum de Domino, intelligatur vel Ipse, vel unio Ipsius Divini cum Humano in Ipso; et respective ad illos qui in caelo et in ecclesia sunt, conjunctio cum Ipso per Divinum quod procedit ab Ipso.

[11] Secundo, Quod Divinum procedens, quod est Divinum Verum, ita Verbum, sit foedus, quia illud conjungit, constare potest ex sequentibus locis:

– Apud Mosen,

Moses descendens e Monte Sinai "renuntiavit populo omnia verba Jehovae, et omnia judicia; et respondit omnis populus una voce, et dixerunt, Omnia verba quae locutus est Jehovah faciemus; et scripsit Moses omnia verba Jehovae" in Libro;.... et sumpsit Librum foederis, et legit in auribus populi, et dixerunt, Omne quod locutus est Jehovah faciemus et auscultabimus. Et sumpsit Moses" dimidium sanguinis ex holocaustis, "et sparsit super populum, et dixit, Ecce sanguis foederis, quod pepigit Jehovah vobiscum super omnibus verbis his: et viderunt Deum Israelis, sub cujus pedibus quasi opus lapidis sapphiri" (Exodus 24:3, 4, 7, 8, 10):

quod Divinum Verum, quod apud nos est Verbum, sit foedus, constare potest ex singulis his in sensu interno seu spirituali spectatis; Moses enim, qui dixit illa populo, repraesentavit Legem, hoc est, Verbum, ut constare potest ex aliquibus locis ubi dicitur "Moses et Prophetae", et in aliquibus "Lex et Prophetae", ita "Moses" pro Lege, et Lex in lato sensu significat Verbum, quod est Divinum Verum; tum quoque constare potest ex eo, quod "Mons Sinai" significet caelum, unde Divinum Verum; et ex eo, quod "Liber foederis", qui lectus est coram populo, significet Verbum; et quod "Sanguis", ex quo dimidium sparsum est super populum, etiam significet Divinum Verum, quod est Verbum, et quia id conjungit, vocatur "sanguis foederis": et quoniam omnis conjunctio per Divinum Verum est cum Domino, ideo "Deus Israelis", qui est Dominus, visus est Mosi, Aharoni, et ejus filiis, ac septuaginta senioribus: quod "sub pedibus" visus sit, erat quia cum per Dominum intelligitur Verbum, per "pedes" Ipsius intelligitur Verbum in suis ultimis, hoc est, in sensu litterae ejus, filii enim Israelis non interius viderunt illud; "sicut opus sapphiri" significat pellucidum a veris internis, quae sunt sensus spiritualis Verbi. (Sed haec singillatim ex posita videantur in Arcanis Caelestibus, n. 9371-9412.)

[12] Qualis conjunctio sit quae significatur per "foedus", constare etiam potest ex allatis; quod nempe sit sicut solent foedera esse in mundo, nempe a parte unius et a parte alterius, similiter foedera quae Dominus pangit cum hominibus, erunt a parte Domini et a parte hominum; quod erunt a parte utrinque, est propter conjunctionem. Illa quae a parte Domini erant, memorantur. in capite praecedente,

Quod nempe benedicet pani illorum et aquis illorum, quod amovebit morbos, quod possessuri sint terram Canaanis a mari Suph usque ad fluvium Euphratem (Exod., cap. 23:25-31):

et ibi per "benedicere pani et aquis" in sensu interno spirituali significatur fructificatio boni et multiplicatio veri: "panis" significat omne bonum caeli et ecclesiae, et "aquae" omnia vera illius boni: per "amovere morbos" significatur removere mala et falsa quae ab inferno, nam haec sunt morbi in spirituali sensu: et per "possidere terram a mari Suph ad fluvium Euphratem" significatur ecclesia cum omni ejus extensione, quae a Domino illis qui Ipsi per Divinum Verum conjunguntur. Illa autem quae a parte hominis erunt, memorantur in tribus capitibus quae praecedunt, ac in supra allato loco in summa intelliguntur per "verba Jehovae et judicia", quae Moses, descendens e Monte Sinai, renuntiavit populo, ad quae populus una voce dixit, "Omnia verba quae locutus est Jehovah, faciemus et auscultabimus." Inde erat quod Moses diviserit sanguinem holocausti, ac dimidium ejus, quod erat pro Domino, reliquerit in crateribus, et dimidium ejus sparserit super populum.

[13] Quod per Divinum Verum fiat conjunctio Domini cum hominibus, etiam intelligitur per "sanguinem" apud Evangelistas,

Jesus "accipiens poculum, .... [dedit illis,] dicens, Bibite ex eo omnes hic est sanguis meus, ille novi foederis" (Matthaeus 26:27 [, 28] ; Marc. 14:23-24 ⁵ ; Luca 22:20):

hic sanguis vocatur "sanguis novi foederis", quia "sanguis" significat Divinum Verum procedens a Domino, ac "foedus" conjunctionem.

(Quod "sanguis" significet Divinum Verum procedens a Domino, receptum ab homine, videatur supra, n. 329, 476; et quod "bibere" significet recipere, appropriare sibi, et sic conjungi, etiam supra, n. 617.)

[14] Similiter apud Sachariam,

"Per sanguinem foederis tui, emittam vinctos tuos e fovea, in qua non aqua" (9:11):

haec de Domino, de quo in illo capite manifeste agitur; et per "sanguinem foederis" intelligitur (ut supra) Divinum Verum, per quod cum Domino conjunctio: quinam per "vinctos in fovea, in qua non aqua", intelliguntur, videatur supra (n. 537(b)).

[15] Quoniam Dominus sanguinem suum, per quem intelligitur Divinum Verum procedens ab Ipso, vocabat "sanguinem foederis novi", paucis etiam dicetur quid per "foedus vetus", et quid per "foedus novum" intelligitur. Per "vetus foedus" intelligitur conjunctio per Divinum Verum quale datum fuit filiis Israelis, quod erat externum, et inde repraesentativum Divini Veri interni; non aliud illis Divinum Verum fuit, quia non aliud recipere potuerunt; fuerunt enim homines externi et naturales, et non interni seu spirituales, ut constare potest ex eo, quod illi, qui de adventu Domini aliquid sciverunt, non aliud cogitaverint de Ipso quam quod futurus rex, qui illos eveheret super omnes populos in universo, et sic qui stabiliret regnum in terris apud illos, et non in caelis et inde in terris apud omnes qui credunt in Ipsum: quare "vetus foedus" fuit conjunctio per tale Divinum Verum quale continetur in Libris Mosis, et dictum fuit "praecepta", "judicia" et "statuta"; in quibus tamen intus latuit Divinum Verum quale est in caelo, quod est internum et spirituale. Hoc Divinum Verum apertum est a Domino cum fuit in mundo; et quia per id solum est conjunctio Domini cum hominibus, ideo id intelligitur per "novum foedus", et quoque id intelligitur per "sanguinem Ipsius", qui inde vocatur "Sanguis novi foederis"; simile etiam intelligitur per "vinum."

[16] De novo hoc foedere, quod ineundum erat cum Domino quando in mundum venturus est, in Verbo Veteris Foederis passim agitur:

– Ut apud Jeremiam,

"Ecce dies venientes, ...quibus pangam cum domo Israelis, et cum domo Jehudae, foedus novum; non sicut foedus quod pepigi cum patribus vestris quia illi irritum reddiderunt foedus meum:.... sed hoc foedus, quod pangam cum domo Israelis post dies hos;.... dabo legem meam in medio eorum, et super cor illorum scribam illam, et ero illis in Deum, et erunt Mihi in populum; neque docebunt vir amplius socium suum, aut vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam; omnes enim cognoscent Me, a minimo eorum usque ad maximum eorum" (31:31-34):

quod Jehovah, hoc est, Dominus, "pacturus sit cum domo Israelis et cum domo Jehudae foedus novum", non intelligitur quod pacturus sit cum filiis Israelis et cum Jehuda, sed cum omnibus qui in veris doctrinae et in bono amoris in Dominum a Domino sunt; quod hi per "filios Israelis" et per "Jehudam" in Verbo intelligantur, videatur supra (n. 433); quod per "dies venientes" intelligatur adventus Domini, patet: quod conjunctio cum Domino tunc futura sit per Divinum Verum internum et spirituale, intelligitur per haec, "Hoc foedus quod pangam cum domo Israelis post dies hos; dabo legem meam in medio eorum, et super cor illorum scribam illam"; per quae significatur quod recepturi Divinum Verum intus in se; nam Divinum Verum spirituale recipitur intus ab homine, aliter quam apud filios Israelis et Judaeos, qui receperunt illud ab extra; nam cum homo Divinum Verum recipit intra se, hoc est, facit illud amoris sui et inde vitae suae, tunc scitur verum ex ipso vero, quoniam Dominus in suum verum apud hominem influit et docet; hoc intelligitur per haec verba, "Non docebunt amplius vir socium suum ac vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam; omnes enim cognoscent Me a minimo usque ad maximum": ipsa conjunctio per id, quae significatur per "foedus novum", intelligitur per "Ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum."

[17] Apud eundem,

"Erunt Mihi in populum, et Ego ero illis in Deum, et dabo iis cor unum et viam unam, ad timendum Me omnibus diebus;.... et feriam illis foedus aeternum, quod non aversurus Me sim a post eos, ut benefaciam iis, et timorem meum dabo in cor eorum, ut non recedant ab apud Me" (32:38-40):

haec etiam de Domino, et de novo foedere cum Ipso; conjunctio per id intelligitur per "Ero illis in Deum et erunt Mihi in populum", et ulterius describitur per quod "daturus iis cor unum et viam unam, ad timendum Ipsum omnibus diebus", et quod "non aversurus sit Se a post illos", et quod "timorem daturus in cor eorum, ut non recedant ab apud Ipsum"; per "cor unum" et per "viam unam ad timendum Me", significatur una voluntas boni et unus intellectus veri ad colendum Dominum; quia conjunctio reciproca est, Domini cum illis, et illorum cum Domino, dicitur quod "non aversurus sit Se a post illos, ut benefaciam iis, et quod "non recedent ab apud Me." Inde patet quid per "foedus aeternum", quod initurus est cum illis, significatur, nempe conjunctio per Divinum Verum spirituale, quod receptum facit vitam hominis; unde fit conjunctio aeterna.

[18] Apud Ezechielem,

"Excitabo super illos Pastorem unum qui pascet eos, Servum meum Davidem:.... Ego Jehovah ero illis in Deum, et Servus meus David Princeps in medio eorum;.... tunc excidam iis foedus pacis, cessare faciam feram malam, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis" (34:23-25):

haec etiam de Domino; et per "Davidem" qui pascet eos, et qui Princeps in medio eorum erit, intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, qui "Servus" vocatur ab inservire: conjunctio cum Domino per Divinum Verum, intelligitur per "foedus" quod illis excidet; id vocatur "foedus pacis" ex eo, quod homini per conjunctionem cum Domino sit pax ab infestatione mali et falsi ex inferno: ideo etiam dicitur, "Cessare faciam feram malam, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis"; per "feram malam" intelligitur falsum et malum ex inferno, et per "habitare in deserto confidenter, et dormire in silvis", significatur quod tuti erunt ab omni infestatione illorum ubivis.

[19] Apud eundem,

"Servus meus David erit Rex super illos, ut Pastor unus sit omnibus illis;.... et pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis erit cum illis, et dabo illos, et multiplicabo illos; et ponam sanctuarium meum in medio illorum in aeternum, et habitaculum meum apud illos, et ero illis in Deum, et erunt Mihi in populum" (Ezechielem37:24, 26, 27):

etiam hic per "Davidem" intelligitur Dominus, nam quod non David venturus sit, qui erit rex et pastor eorum, patet; sed Dominus "Rex" vocatur ex Divino Vero, hoc enim est regium Domini, ac Divinum Bonum est sacerdotale Ipsius; et Dominus "Pastor" vocatur, quia pascet illos Divino Vero, et per id ducet ad bonum amoris, et sic ad Se; et quia inde conjunctio, dicitur "Pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis"; quid significat "foedus pacis", mox supra dictum est, tum quod conjunctio intelligatur per "Ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum": per "sanctuarium" quod ponetur in medio eorum, et per "habitaculum" quod erit apud illos, significatur quod caelum et ecclesia, quae "sanctuarium" dicuntur ex bono amoris, et "habitaculum" ex veris illius boni, nam Dominus habitat in veris ex bono.

[20] Apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, cum avi caelorum, et reptili terrae; et arcum, et gladium et bellum frangam de terra, et cubare faciam eos secure, et desponsabo te Mihi in aeternum (2:18, 19):

haec de instauratione novae ecclesiae a Domino: quod tunc Dominus non facturus sit foedus cum fera agri, cum avi caelorum, et cum reptili terrae, patet; quare per illa significantur talia quae apud hominem sunt; per "feram agri" affectio veri et boni, per "avem caelorum" cogitatio spiritualis, et per "reptile terrae" scientificum naturalis hominis; (quid per reliqua significatur, videatur supra, n. 650 ;) inde patet quod "foedus", quod Dominus pacturus est, sit foedus spirituale, seu foedus per spirituale verum, et non foedus per naturale verum, per quod cum filiis Israelis pactus est; hoc itaque est "foedus vetus", et illud "foedus novum."

[21] Quoniam per "Legem", quae a Domino promulgata est e Monte Sinai, in lato sensu significatur Verbum, ideo etiam tabulae, quibus Lex illa inscripta fuit, vocantur "tabulae foederis", apud Mosen,

"Ascendi in montem ad accipiendum tabulas lapidum, tabulas foederis, quod excidit Jehovah vobiscum;.... a fine quadraginta dierum et quadraginta noctium dedit mihi Jehovah duas tabulas lapidum, tabulas foederis" (Deuteronomius 9:9, 11):

per "tabulas" illas, hoc est, per "Legem" illis inscriptam, intelligitur Divinum Verum, per quod conjunctio cum Domino; ex qua conjunctione vocantur "tabulae foederis": et quia omnis conjunctio, sicut foedus, fit a parte unius et a parte alterius, ita vicissim utrinque, ideo tabulae illae binae fuerunt, et ex lapide; quod ex lapide, erat quia per "lapidem" etiam significatur Divinum Verum in ultimis (videatur in Arcanis Caelestibus, n. 643, 3720, 6426, 8607, 10376). Inde est quod arca, in qua tabulae illae repositae fuerunt, dicta sit "arca foederis", et quod illa apud filios Israelis fuerit sanctissima cultus, de qua videatur articulus praecedens.

[22] Tertio, Quod praecepta, judicia et statuta, filiis Israelis mandata, fuerint illis foedus, quia per illa fuit tunc conjunctio cum Domino, constare potest ex sequentibus locis:

– Apud Mosen,

"Si in statutis meis ambulaveritis, et praecepta mea observaveritis et feceritis ea respiciam ad vos, .... et fructificabo vos et multiplicabo vos, et confirmabo foedus meum vobiscum. .... At si statuta mea reprobaveritis, ut non faciatis omnia praecepta mea dum irritum feceritis foedus meum", contrarium faciam vobis (Leviticus 26:3, 9, 15, seq.):

in capite praecedente exponuntur statuta et praecepta quae observaturi erant et facturi; et in hoc capite bona quibus gavisuri si praecepta et statuta illa custodirent, et postea mala quae super illos ventura sunt si non custodirent: sed bona quibus gavisuri erant fuerunt bona terrestria et mundana, similiter mala, ex causa quia terrestres et naturales homines fuerunt, et non caelestes et spirituales; et inde nec sciverunt aliquid de bonis quae interius afficiunt hominem, nec de malis quae interius affligunt illum; sed usque externa, quae observare tenebantur, erant talia quae intus in se continerent caelestia et spiritualia, per quae ipsa conjunctio est cum Domino; et quia haec percipiebantur in caelo, ideo externa, quae observaturi erant filii Israelis, vocantur "foedus." (Sed qualis conjunctio Domini cum filiis Israelis per illa fuit, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae n. 248.)

[23] Similia per "foedus" intelliguntur in sequentibus locis:

– Apud Mosen,

"Dixit Jehovah ad Mosen, Scribe tibi verba haec, quia super ore verborum horum pepigi tecum foedus et cum Israele" (Exodus 34:27):

apud eundem,

"Custodite verba foederis hujus, et facite ea vos stantes hodie hic, .... capita vestra, tribus vestrae, ...moderatores vestri, et omnis vir Israelis ad transeundum in foedus Jehovae..., et in juramentum Ipsius, quod Jehovah Deus.. excidens tecum hodie, ut constituat te hodie..in populum, et Ipse sit tibi in Deum;.... non vobiscum solis excido foedus hoc et juramentum.., sed etiam cum omni.... qui non hic vobiscum hodie" (Deuteronomius 29:8, 9, 11-14 [B.A. 9, 10, 12-15]);

in Libro Secundo Regum,

Rex Joschia "misit, et congregarunt se ad eum omnes seniores Jehudae et Hierosolymae: et ascendit rex Domum Jehovae, et omnis vir Jehudae, et omnes habitatores Hierosolymae cum eo, tum sacerdotes et prophetae, et totus populus a parvo usque ad magnum; et legit in auribus eorum omnia verba Libri foederis inventi in Domo Jehovae; et stetit rex ad columnam, et pepigit foedus coram Jehovah, ad eundum post Jehovam, et ad custodiendum praecepta Ipsius et testimonia Ipsius, et statuta Ipsius, omni corde et omni anima, ad stabiliendum omnia verba foederis hujus scripta super libro hoc: et stetit omnis populus in foedere" (23:1-3):

et praeter alibi (Ut Jeremias 22:8, 9; 33:20-22; 50:5; Ezechiel 16:8; Malachias 2:14; Psalmuss 78:37; Psalmuss 50:5, 16; Psalmuss 103:17, 18; Psalmuss 105:8, 9; Psalmuss 106:45; Psalmuss 111:5, 9; Deuteronomius 17:2:1 Regnum 19:14): in quibus locis nominatur "foedus", et per illud significantur externa, quae filii Israelis observaturi erant.

[24] Quod autem foedus attinet quod Dominus pepigit cum Abrahamo, Isaco, Jacobo, non fuit sicut foedus quod pepigit cum posteris ex Jacobo, sed fuit foedus a parte Domini quod multiplicaretur semen eorum, et daretur ei terra Canaan, et a parte Abrahami, Isaci et Jacobi, ut circumcideretur omnis masculus: quod aliud foedus fuerit cum posteris Jacobi, constat apud Mosen,

"Jehovah Deus..excidit nobiscum foedus in Chorebo; non cum patribus nostris excidit Jehovah foedus hoc, sed cum nobis" (Deuteronomius 5:2, 3).

De hoc foedere ita legitur apud Mosen,

"Jehovah eduxit" Abrahamum "foras, et dixit, Specta versus caelum, et numera stellas;.... et dixit illi, Ita erit semen tuum: et dixit ad illum, Accipe tibi..vitulam triennem, et capram triennem, et arietem triennem, et turturem et pullum;.... ac partitus est illa in medium, et dedit quamvis partem suam obviam alteri, et volucrem non partitus. .... Et sol occidit, et caligo facta est, et ecce furnus fumi et fax ignis transivit inter segmenta. In die illo pepigit Jehovah cum ⁶ Abrahamo foedus, dicendo, Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Aegypti usque ad fluvium magnum Euphratem" (Genesis 15:5-18);

et postea,

"Dabo foedus meum inter Me et inter te, et multiplicabo te in valde valde;.... Ego, ecce foedus meum cum te, et eris in patrem multitudinis gentium;.... et fructificabo temet:.... et dabo tibi et semini tuo post te terram peregrinationum tuarum, omnem terram Canaan, in possessionem aeternam.... . Hoc foedus meum, quod custodietis inter Me et inter vos, et inter semen tuum post te; circumcidetur vobis omnis masculus;.... qui non circumciditur carne praeputii, excidetur anima illa ex populis suis; foedus meum irritum fecit:.... et foedus meum erigam cum Isaco, quem pariet tibi Sarah" (Genesis 17:1-21).

Ex his constare potest quale foedus initum est cum Abrahamo, nempe quod "valde multiplicaretur semen ejus", et quod "daretur illi terra Canaan in possessionem." Ipsa praecepta, judicia et statuta, per quae foedus, non memorantur; sed usque significantur per "vitulam, capram et arietem triennes", et per "turturem et pullum columbarum", per illa enim animalia significantur talia quae ecclesiae sunt; et per ipsam "terram Canaanem" significatur ecclesia. Et quia praevidit Dominus quod posteri Abrahami ex Jacobo non custodituri essent foedus, inde apparuit Abrahamo "furnus fumi" et fax ignis transiens inter segmenta"; et per "furnum fumi" significatur densum falsum, et per "facem ignis" dirum malum, in quibus futuri posteri ex Jacobo; quod etiam confirmatur apud Jeremiam (cap. 33 vers. 18-20).

Quod "Abram partitus sit vitulam, capram et arietem, et dederit quamvis partem obviam alteri", erat secundum rituale foederum, quae sunt inter duos. (Sed haec plene explicata videantur in Arcanis Caelestibus, a n. ⁷ 1783 ad 1862.)

[25] Quod foedus factum sit per circumcisionem, erat quia circumcisio repraesentabat purificationem ab amoribus sui et mundi, qui sunt amores corporei et terrestres, ac remotionem eorum; quare etiam circumcisio facta est per gladiolum ex lapide, per quem significatur verum doctrinae, per quod fit omnis purificatio a malis et falsis ac remotio eorum. (Sed singula quae de illo foedere in eo capite scripta sunt, etiam in Arcanis Caelestibus explicata sunt, an. 1987 ad 2095: et de circumcisione, n. 2039 fin. , 2046 fin. , 2632, 2799, 4462, 7044, 8093, ibi.) Ast quia per "Abrahamum", "Isacum" et "Jacobum" in sensu interno intelligitur Dominus, inde per "semen" illorum significantur omnes qui ab ecclesia Domini sunt, quae ecclesia etiam intelligitur per "terram Canaanem", quam semen illorum hereditaturum erat.

[26] Fuit etiam foedus initum cum Noacho,

Quod non perirent amplius homines per aquas diluvii, et quod arcus in nube esset in signum illius foederis (Genesis 6:17, 18; 9:9-17):

quod etiam id foedus involvat conjunctionem Domini per Divinum Verum, constare potest ab explicatione eorum in Arcanis Caelestibus (n. 659-675, et n. 1022-1059); quod "arcus in nube", seu iris, ibi significet regenerationem, quae fit per Divinum Verum, et per vitam secundum illud, et quod inde sit quod ille arcus assumptus sit in signum foederis, videatur etiam ibi (n. AC 1042).

[27] Quarto, Quod praeterea quicquid conjungit, dictum sit foedus; ut Sabbathum, apud Mosen,

"Servabunt filii Israelis Sabbathum.... in generationes suas, foedus saeculi" (Exodus 31:16):

quod Sabbathum dicatur "foedus saeculi", erat quia "Sabbathum" in supremo sensu significavit unionem Divini cum Humano in Domino, ac in sensu respectivo conjunctionem Domini cum caelo et ecclesia, et in universali sensu conjunctionem boni et veri, quae conjunctio vocatur conjugium caeleste: "quies in die Sabbathi" inde significavit statum unionis illius et conjunctionis illius, quia per illum Domino pax et quies, et per illum etiam pax et salus in caelis et in terris. (Quod illa per "Sabbathum", et per "quietem" tunc significentur, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 8494, 8495, 8510, 10356, 10360, 10367, 10370, ⁸ 10374, 10668, 10730.)

[28] Quod sal in sacrificiis dicatur "sal foederis", etiam apud Mosen,

"Non cessare facies salem foederis Dei tui super munere tuo, super omni munere tuo offeres salem" (Leviticus 2:13):

quod sal super munere dicatur "sal foederis", erat causa quia per "salem" significatur desiderium veri ad bonum, ex quo conjunctio utriusque (de qua salis significatione videatur in Arcanis Caelestibus, n. 9207).

[29] Quod uxor dicatur "uxor foederis", apud Malachiam,

"Jehovah testificatus est inter te et inter uxorem juventutis tuae, contra quam tu perfide egisti, cum illa socia tua et uxor foederis tui" (2:14):

uxor ibi vocatur "uxor foederis" ex conjunctione cum suo viro; at per "uxorem" ibi significatur ecclesia, et per "uxorem juventutis" Ecclesia Antiqua, contra quam Ecclesia Judaica perfide egisse dicitur; et quia utraque repraesentativa fuit, et in eo similes, et sic forent conjunctae, ideo dicitur, "cum illa socia tua et uxor foederis tui."

[30] Quod "foedus cum lapidibus agri", dicatur apud Hiobum,

"A fera agri non timebis, nam cum lapidibus agri foedus tuum, et fera agri pacifica erit tibi" (5:22, 23):

per "foedus cum lapidibus agri" significatur conjunctio cum veris ecclesiae, nam "lapides" significant vera, "ager" ecclesiam, et "foedus" conjunctionem; per "feram agri" significatur amor falsi, a qua fera "non timebis", et quae "pacifica erit", quando conjunctio per vera est cum ecclesia.

[31] Dicitur etiam "foedus cum feris et avibus", apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, cum ave caelorum, et cum reptili terrae" (2:18);

et apud Mosen,

"Dixit Deus ad Noachum, .... Ecce Ego erigo foedus meum vobiscum, .... et cum omni anima viva quae cum vobis, ad avem, ad bestiam et ad omnem feram terrae vobiscum, ab omnibus egredientibus area, quoad omnem feram terrae" (Genesis 9:9, 10):

per "foedus cum bestia, fera, avi et cum reptili terrae", significatur conjunctio cum talibus apud hominem quae significantur per illa, per "bestiam" enim significatur affectio boni, per "feram" affectio veri, per "avem" cogitativum, et per "reptile terrae" scientificum, quod ex affectionibus illis vivit.

[32] Dicitur etiam "foedus cum morte", apud Esaiam,

"Dixistis, Excidimus foedus cum morte, et cum inferno fecimus Visionem:.... abolebitur foedus vestrum cum morte, et visio vestra cum inferno non consistet" (28:15, 18):

"excidere foedus cum morte" significat conjunctionem per falsum ex inferno, ex quo homo spiritualiter moritur; "facere visionem cum inferno" Significat divinationem quasi propheticam ex inferno. Ex his nunc in serie allatis constare potest quod per "foedus", ubi agitur de Domino, significetur conjunctio per Divinum Verum. Est quidem conjunctio cum Ipso per bonum amoris; sed quia Dominus influit apud hominem per bonum in vera, unde homini est affectio veri, et homo recipit bonum Domini in veris, ex quibus est illi agnitio, confessio et adoratio Domini, inde bonum amoris per verum conjungit, comparative sicut calor solis tempore veri et aestatis cum fructificationibus terrae.

Фусноте:

644. [Vers. 6.] "Hi habent potestatem claudere caelum, ut non pluat pluvia in diebus illorum prophetiae." - Quod significet quod illi qui rejiciunt bona et vera caeli et ecclesiae, quae a Domino procedunt, non aliquem influxum e caelo recipiant, constat ex significatione "claudere caelum", quod sit ne aliquis influxus e caelo recipiatur (de qua sequitur); ex significatione "pluviae", quod sit verum fecundans, quod est verum ex quo bonum quod e caelo defluit (de qua etiam sequitur); et ex significatione "prophetiae eorum", quod sit praedictio de Domino, deque Ipsius adventu, et de bono amoris in Ipsum et de veris fidei in Ipsum; haec revelatio, et ex revelatione praedicatio in fine ecclesiae, est quae principaliter intelligitur per "dies prophetiae duorum testium": quod sit Dominus qui in fine ecclesiae imprimis praedicatur a binis testibus, est quia "bini testes", qui sunt bonum amoris et verum fidei in Dominum, principaliter testantur de Ipso; quare in sequentibus dicitur

Quod "testimonium Jesu sit spiritus prophetiae" (Apocalypsis 19:10).

[2] Quod "claudere caelum" sit inhibere ne aliquis influxus e caelo recipiatur, est quia sequitur, "ne pluat pluvia", per quod significatur influxus Divini Veri e caelo; notum enim est quod omne bonum amoris et omne verum fidei influat e caelo, hoc est, a Domino per caelum apud hominem, tum quod continue influat; unde sequitur quod utrumque illud, tam bonum amoris quam verum fidei, nullatenus sit hominis, sed Domini apud illum: utrumque illud influit, quantum malum et falsum non obstant; haec sunt quae claudunt caelum, ne influant: nam malum et bonum, ac falsum et verum, opposita sunt; quapropter ubi unum est, non potest alterum esse; malum enim apud hominem inhibet ne intret bonum, ac falsum ne intret verum, ac bonum facit ut removeatur malum, et verum ut removeatur falsum; sunt enim opposita sicut sunt caelum et infernum; quapropter unum agit contra alterum cum perpetuo conatu destruendi, ac destruit quod valet.

[3] Sunt etiam apud unumquemvis hominem binae mentes, una interior quae vocatur mens spiritualis, et altera exterior quae vocatur mens naturalis; mens spiritualis est creata ad receptionem lucis e caelo, mens autem naturalis ad receptionem lucis e mundo; quare mens spiritualis, quae est interior mens hominis, est caelum apud illum, et mens naturalis, quae est exterior mens hominis, est mundus apud illum. Mens interior, quae est caelum apud hominem, aperitur quantum homo agnoscit Divinum Domini; et tantum homo agnoscit quantum est in bono amoris et charitatis ac in veris doctrinae et fidei; at mens haec interior, quae est caelum apud hominem, tantum non aperitur quantum non agnoscit Divinum Domini, et non vivit vitam amoris et fidei; et mens illa tantum clauditur quantum homo in malis et inde falsis est; quae cum clausa est, tunc mens naturalis fit infernum apud hominem: in mente enim naturali est malum et falsum ejus; quare cum clausa est mens spiritualis, quae est caelum apud illum, tunc dominatur naturalis mens quae est infernum. Ex his constare potest quomodo intelligendum est quod "claudatur caelum ne pluat pluvia."

[4] Dicitur hoc de "binis testibus", quod illi potestatem "claudendi caelum" habeant; sed usque non illi claudunt; at malum et falsum, quod apud homines ecclesiae in fine ejus regnat, claudunt: dicitur hoc de testibus similiter ut supra quod "ignis exibit ex ore illorum, et devorabit inimicos", cum tamen non ex illis aliquis ignis exit et devorat (ut in binis superioribus articulis dictum est).

Quod "ne pluat pluvia" significet ne influxus Divini Veri e caelo sit, est quia "aqua", ex qua pluvia, significat verum Verbi, et inde verum doctrinae et fidei (videatur supra, n. 71, 483, 518, 537, 538); et quia aqua pluvialis descendit e nubibus in caelo, ideo per "pluere pluviam" significatur influxus Divini Veri a Domino in caelo; et quia pluvia fecundat terram, ideo per "pluviam" significatur Divinum Verum fecundans et fructificans ecclesiam; unde quoque per "pluviam" significatur benedictio spiritualis.

[5] Quod per "pluviam" in Verbo non intelligatur pluvia, sed Divinum influens, ex quo intelligentia et sapientia tum bonum amoris et verum fidei apud hominem crescit et se fructificat; et quod per "pluere" significetur influxus, constare potest ex sequentibus locis:

- Apud Mosen,

"Defluet sicut pluvia doctrina mea, stillabit sicut ros verbum meum; sicut stillae super gramen, et sicut guttae super herbam" (Deuteronomius 32:2):

doctrina hic comparatur pluviae, quia per "pluviam" significatur Divinum Verum procedens, ex quo omne doctrinae; comparationes enim omnes in Verbo etiam ex correspondentiis sunt: quia per "pluviam" significatur Divinum Verum defluens, ideo dicitur, "Defluet sicut pluvia doctrina mea"; per "rorem" significatur bonum, et quia id etiam significatur per "verbum", ideo dicitur, "Stillabit sicut ros verbum meum": intelligentia et sapientia inde significatur per "stillas super gramen" et per "guttas super herbas"; nam sicut gramen et herba agri crescunt ex aquis pluviae et roris, ita intelligentia et sapientia ex influxu Divini Veri a Domino. Hoc praemittitur a Mose, quia in eo capite de duodecim tribubus Israelis, per quas in sensu spirituali significantur omnia vera et bona ecclesiae, proinde doctrina in toto complexu.

[6] Apud eundem,

"Terra, quam vos transituri ad possidendum illam, est terra montium et vallium; ad pluviam caeli bibit aquas.... .Et dabo pluviam terrae vestrae in tempore suo, tempestivam et serotinam, ut colligas frumentum tuum, et mustum tuum et oleum tuum.".... Si vero serviveritis aliis diis, et non in statutis meis ambulaveritis, "excandescet ira Jehovae contra vos, claudet caelum ut non sit pluvia, et terra non det proventum" (Deuteronomius 11:11, 14, 16, 17):

ita describitur terra Canaan et ejus fecunditas; sed quia per illam terram in spirituali sensu intelligitur ecclesia, sequitur quod omnia descriptionis significent talia quae sunt ecclesiae ; sicut "montes", "valles", "frumentum", "mustum", "oleum", "proventus", "pluvia": "terra montium et vallium" significat ecclesiae superiora et inferiora, seu interna et externa; interna ecclesiae sunt apud hominem internum, qui etiam vocatur spiritualis homo, et externa ecclesiae sunt apud hominem externum, qui vocatur naturalis homo: quod utraque talia sint ut recipiant influxum Divini Veri, significatur per quod "ad pluviam caeli bibat aquas": quod Divinum Verum influat in utroque statu, nempe dum homo ecclesiae est in statu suo spirituali ac in statu suo naturali, significatur per quod "dabitur pluvia in tempore suo tempestiva et serotina"; homo enim ecclesiae est per vices in statu spirituali et in statu naturali; influxus et receptio Divini Veri in statu spirituali intelligitur per "pluviam tempestivam" seu matutinam, et in statu naturali per "pluviam serotinam" et vespertinam: bonum et verum spirituale et caeleste, quae inde homini ecclesiae sunt, intelliguntur per "frumentum, mustum et oleum", quae colligent: quod falsa doctrinae et cultus inhibitura sint, ut non influat et recipiatur Divinum Verum, unde non aliquod incrementum vitae spiritualis, significatur per "Si serviveritis aliis diis, non erit pluvia, et terra non dabit proventum"; per "alios deos" significantur falsa doctrinae et cultus.

[7] Apud eundem,

"Si in statutis meis ambulaveritis, et praecepta mea observaveritis, et feceritis ea, .... et dabit terra proventum.., ac arbor agri dabit fructum suum" (Leviticus 26:3, 4):

hic per "pluvias quae darentur in tempore suo", et per "proventum e terra", similia quae supra significantur; et quia ecclesia eo tempore fuit ecclesia externa repraesentativa interiorum spiritualium, ideo etiam cum ambulaverunt in statutis et observaverunt praecepta et fecerunt illa, factum est quod acceperint pluvias in tempore suo, et quod terra dederit proventum suum, et arbor agri fructum: sed usque pluviae et inde proventus repraesentabant et significabant, "pluviae" Divinum influens, "proventus" verum doctrinae et intellectum veri, et "fructus arboris" bonum amoris et voluntatem boni;

[8] quod constare potest ex eo,

Quod inhibita fuerit pluvia, et inde facta fames in terra Israelis per annos tres et dimidium, sub Achabo, quia aliis diis serviverunt, et prophetas occiderunt (1 Reg. 27, et cap. ¹ 48; et Luca 4:25):

hoc erat repraesentativum et inde significativum, quod non aliquod Divinum Verum e caelo influens potuerit recipi, propter falsa mali, quae significantur per "deos alios" et per "Baalem", quos coluerunt; per "occidere prophetas" etiam significatur destruere Divinum, per "prophetam" enim in Verbo significatur doctrina veri ex Verbo.

[9] Apud Esaiam,

"Ponam" vineam meam "in desolationem, non putabitur, neque sarrietur, ut ascendat sentis et vepris; et nubibus praecipiam, ut non faciant pluere super eam pluviam" (5:6):

etiam hic dicitur de Jehovah quod "ponat vineam in desolationem", et quod "praecipiat nubibus ut non pluant pluviam super eam", cum tamen hoc non fiat a Jehovah, hoc est, Domino; nam Ille semper influit tam apud malos quam apud bonos, quod intelligitur per quod

"pluviam mittet super justos et injustos" (Matthaeus 5:45);

sed causa est apud hominem ecclesiae, quod non recipiat aliquem influxum Divini Veri; nam homo qui non recipit, is claudit apud se interiora mentis quae recipiunt, quibus clausis rejicitur Divinum influens: per "vineam" quae ponetur in desolationem, significatur ecclesia; per "non putari et sarriri" significatur non posse excoli et sic praeparari ad recipiendum; per "sentem et veprem" quae ascendent, significantur falsa mali; per "praecipere nubibus ut non pluant pluviam" significatur quod e caelo non aliquis influxus Divini Veri recipiatur.

[10] Apud Jeremiam,

"Inhibiti sunt imbres, et pluvia serotina non facta est, sed tamen frons mulieris meretricis mansit tibi, renuisti pudefieri" (3:3);

apud eundem,

"Non dixerunt in corde suo, Timeamus, agite, Jehovam Deum nostrum, dantem pluviam et imbrem tempestivum et serotinum in tempore suo; septimanas, stata tempora messis servat nobis; iniquitates vestrae declinare faciunt haec" (5:24, 25);

apud Amos,

"Ego prohibui a vobis pluviam, cum adhuc tres menses ad messem usque, ita ut pluere quidem fecerim super unam urbem, et super urbem alteram non fecerim pluere; ager unus pluviam acceperit, sed ager super quem non pluit exaruerit: unde vagatae sunt duae tres urbes ad urbem unam ad bibendum aquas, nec tamen satiatae sunt, nihilominus non reversi estis ad Me" (4:7, 8);

apud Ezechielem,

"Fili hominis, dic, Tu terra, quae non mundata, cui non pluvia in dic irae, conjuratio prophetarum ejus in medio ejus" (22:24, 25);

apud Sachariam,

"Qui non ascenderit de familiis terrae ad Hierosolymam, ad adorandum Jehovam Zebaoth, non super eos erit pluvia" (14:17):

in his locis etiam "pluvia" significat receptionem influxus Divini Veri, ex quo intelligentia spiritualis; et quod non intelligentia illa detur per aliquem influxum propter mala et falsa quae renuunt recipere et quae rejiciunt illum, significatur per quod "non pluvia."

[11] Apud Jeremiam,

"Magnates miserunt minorennes aquae causa; venerunt ad foveas nec invenerunt aquas;.... propterea quod terra confracta sit, quod non facta sit pluvia in terra: pudefacti sunt agricolae, obtexerunt caput" (14:3, 4):

per "magnates" intelliguntur qui docent et ducunt, et per "minorennes" qui docentur et ducuntur; per "aquas" significantur vera doctrinae; per "foveas in quibus non aquae significantur doctrinalia in quibus non vera; per quod "non facta sit pluvia in terra" significatur quod non aliquis influxus Divini Veri recipiatur ob falsa in ecclesia; per "agricolas qui pudefacti, et obtexerunt caput", significantur docentes et illorum dolor.

[12] Apud Esaiam,

"Tunc dabit Jehovah pluviam semini tuo, quo conseris terram, et panem proventus terrae; et erit pingue et opulentum; pascent pecora tua in die illo in prato lato" (30:23);

haec quando venturus est Dominus: influxus Divini Veri procedentis ab Ipso significatur per "pluviam quam semini tunc dabit Dominus"; "pluvia" est influxus Divinus, "semen" est verum Verbi: "conserere terram" significat plantare et apud se formare ecclesiam; per "panem proventus", quem Jehovah dabit, significatur bonum amoris et charitatis quod producitur per vera Verbi vivificata per influxum Divinum; per "pingue et opulentum" significatur plenum bono amoris et veris inde, "pingue" enim dicitur de bono, et "opulentum" de veris: per "pascent pecora in die illo in prato lato" significatur extensio et multiplicatio eorum ex influxu Divino, et inde nutritio spiritualis; "pecora" sunt bona et vera apud hominem, "dies ille" est adventus Domini, "pratum latum" est Verbum per quod Divinus influxus et nutritio spiritualis; "latum" dicitur ab extensione et multiplicatione veri.

[13] Apud eundem,

"Sicut descendit pluvia et nix e caelo, nec eo revertitur, sed irrigat terram, et parere facit eam, et germinare facit eam, ut det semen seminanti et panem comedenti; sic erit Verbum meum quod exibit ex ore meo; non revertetur ad Me frustra, sed faciet quod volo, et prospere aget ad quod misi illud" (55:10, 11):

hic comparatur Verbum, quod exit ex ore Dei, pluviae et nivi e caelo, quia per "Verbum" intelligitur Divinum Verum a Domino procedens, quod apud nos influit per Verbum, similiter ac per "pluviam et nivem descendentem e caelo"; per "pluviam" significatur Verum spirituale quod appropriatum est homini, et per "nivem" verum naturale, quod est sicut nix dum modo in memoria, sed fit spirituale per amorem sicut nix fit aqua pluviae per calorem: per "irrigare terram, ac parere et germinare facere eam", significatur vivificare ecclesiam ut producat verum doctrinae et fidei ac bonum amoris et charitatis; verum doctrinae et fidei significatur per "semen quod dat seminanti", ac bonum amoris et charitatis per "panem quem dat comedenti"; quod "non revertetur ad Me frustra, sed faciet quod volo", significatur quod recipietur, et quod homo ex eo ducetur spectare ad Dominum.

[14] Apud Ezechielem,

"Dabo eos et circuitus collis mei benedictionem, et demittam pluviam in tempore suo, pluviae benedictionis erunt: tunc dabit arbor agri fructum suum, et terra dabit proventum suum" (34:26, 27):

per "circuitus collis Jehovae" intelliguntur omnes qui in veris doctrinae et inde in bono charitatis sunt; per "demittere pluviam in tempore suo" significatur influxus Divini Veri convenienter secundum affectionem ac voluntatem recipiendi; et quia inde fructificatio boni et multiplicatio veri, vocantur "pluviae benedictionis", et dicitur quod "arbor agri dabit fructum suum, et terra dabit proventum suum"; per "arborem agri" et "terram" significatur ecclesia et homo ecclesiae, per "fructum arboris agri" fructificatio boni, et per "proventum terrae" multiplicatio veri ejus.

[15] Apud Joelem,

"Filii Zionis, gaudete et laetamini in Jehovah Deo vestro; quia dabit vobis pluviam tempestivam in justitiam, immo descendere faciet vobis pluviam tempestivam et serotinam in primo; ut plenae sint areae frumento puro, et exundent torcularia mustum et oleum" (2:23, 24):

per "filios Zionis" significantur illi qui in genuinis veris sunt, per quae illis bonum amoris; nam per "Zionem" significatur ecclesia caelestis quae in bono amoris in Dominum est per genuina vera: quod Dominus apud illos influat cum bono amoris, et ex illo in vera, significatur per quod "dabit illis pluviam tempestivam in justitiam"; "justitia" in Verbo praedicatur de bono amoris, et per "justos" intelliguntur qui in illo bono sunt (videatur supra, n. 204 [a]): quod influat cum bono amoris in vera continue, significatur per quod "descendere faciat pluviam tempestivam et serotinam in primo"; quod inde illis bonum amoris erga fratrem et socium, significatur per quod "illis plenae sint areae frumento puro"; et quod inde illis sit verum ac bonum amoris in Dominum, significatur per quod "exundent torcularia mustum et oleum." Apud illos qui ab ecclesia caelesti Domini sunt, est bonum amoris erga fratrem et socium; qui amor apud illos qui ab ecclesia spirituali Domini sunt, vocatur charitas erga proximum.

[16] Apud Sachariam

"Petite a Jehovah pluviam in tempore ² suo, Jehovah faciet nimbos, et pluviam imbris dabit illis, viro herbam in agro" (10:1):

per "pluviam" etiam hic significatur influxus Divini Veri a Domino, ex quo homini intelligentia spiritualis; "pluvia imbris" significat Divinum Verum in copia influens; et per "dare herbam in agro" significatur cognitio veri et boni ex Verbo, et inde intelligentia.

[17] Apud Davidem,

"Visitas terram, et delectaris ea, valde ditas eam, rivus Dei plenus aquis, praeparas frumentum eorum, et sic stabilis eam; sulcos ejus irriga, demitte turmas ejus, stillis liquefac illam, germini ejus benedic" (Psalmuss 65:10, 11 [B.A. 9, 10]):

per "terram" ibi significatur ecclesia; per "rivum plenum aquis significatur doctrina plena veris; per "sulcos ejus irrigare, demittere turmas, et stillis liquefacere", significatur implere cognitionibus boni et veri; per "praeparare frumentum" significatur omne quod nutrit animam; quare additur, "Sic stabilis terram", hoc est, ecclesiam: per "benedicere germini" significatur e novo jugiter producere et nascere facere vera.

[18] Apud eundem,

"Pluviam benevolentiarum stillare facis, Deus" (Psalmuss 68:10 [b. A 9]);

apud eundem,

"Descendet sicut pluvia super herbam prati.., sicut guttae in fissuram terrae; florebit in diebus Ejus justus" ( ³ Ps. 72:6, 7):

in his locis "pluvia" nec significat pluviam, sed influxum Divini Veri apud hominem, ex quo illi vita spiritualis.

Apud Hiobum,

"Verbum meum non iterabunt, et super illos stillabit sermo meus; et exspectabunt sicut pluviam me, et os suum aperient ad pluviam serotinam" (29:22, 23):

quod per "pluviam" ibi intelligatur verum quod ab aliquo dicitur, et apud alterum influit, patet; nam "verbum", "sermo", et "os aperire" significat verum ab aliquo exiens per loquelam; inde dicitur "pluvia", et "pluvia serotina", tum "stillare" per quod ibi significatur loqui.

[19] Apud Jeremiam,

"Factor terrae per virtutem suam praeparat orbem, per sapientiam suam et per intelligentiam suam extendit caelos; ad vocem quam dat Ille, multitudo aquarum in caelis, et ascendere facit vapores a fine terrae; fulgura imbri facit, et educit ventum e thesauris suis" (10:12, 13; 51:16: Psalmuss 135:7):

per "orbem", quem Factor terrae per virtutem praeparat, significatur ecclesia in universo terrarum orbe; "virtus" significat potentiam Divini Veri: per "caelos" quos per sapientiam et intelligentiam extendit, significatur ecclesia in caelis correspondens ecclesiae in terris: "sapientia" et "intelligentia" significat Divinum procedens ex quo sapientia boni et intelligentia veri est angelis et hominibus; "extendere" significat formationem et extensionem caelorum in communi, et extensionem intelligentiae et sapientiae apud unumquemvis qui recipit: "ad vocem quam dat Ille, multitudo aquarum in caelis", significat quod ex Divino procedente sint spiritualia vera in immensa copia; "vox" significat Divinum procedens, "aquae" significant vera, et "multitudo" copiam: "ascendere facit vapores a fine terrae" significat vera in ultimis, qualia sunt vera Verbi in sensu litterae in quibus vera spiritualia; "finis terrae" significat ultima ecclesiae, et "vapores" significant vera pro illis qui in ultimis, et "ascendere facere" est ex illis quia in illis, nempe ultimis, dare vera spiritualia quae imprimis fructificant ecclesiam: "fulgura imbri facit" significat illustrationem ab influxu Divini Veri apud illos: "et educit ventum e thesauris suis" significat spiritualia in Verbo e caelo.

[20] Apud Lucam,

"Quando videritis nubem orientem in occasibus, statim dicitur, Imber venit, et fit ita; et quando austrum spirantem, dicitur quod aestus erit, et fit: hypocritae, faciem terrae et caeli scitis probare; tempus hoc quomodo non probatis?" (12:54-56):

per hanc comparationem docet Dominus quod videant terrena, non autem caelestia; et ipsa comparatio, sicut omnes comparationes in Verbo, ex correspondentiis desumpta est; nam per "nubem orientem in occasibus" significatur adventus Domini in fine ecclesiae praedictus in Verbo; "nubes" significat Verbum in littera, "oriens" significat adventum Ipsius, et "occasus" significat finem ecclesiae: "statim dicitur quod imber venit" significat quod tunc influxus Divini Veri: "et quando videritis, austrum spirantem" significat praedicationem de adventu Ipsius; "dicitur quod aestus erit" significat quod tunc influxus Divini Boni. Eadem illa etiam significant contentiones et pugnas veri ex bono cum falsis ex malo, nam "imber" et "aestus" etiam significant contentiones et pugnas illas; sequitur enim haec comparatio post verba Domini,

Quod non venerit ad pacem dandam in terra, sed discidium; et quod dividetur pater contra filium, et filius contra patrem, mater contra filiam et filia contra matrem (vers. 51-53)

per quae verba significatur contentio et pugna illa; quod "imber" etiam illam significet, videbitur infra. Quia comparatio illa in sensu spirituali spectata involvit adventum Ipsius, et quod ex caecitate a falsis inducta non agnoverint Ipsum, tametsi notum illis ex Verbo potuisset esse, ideo sequitur,

"Hypocritae, faciem terrae et caeli scitis probare, tempus autem hoc non probatis" [ (vers. 56)] ;

nempe tempus adventus Ipsius, et tunc conflictus falsi mali cum vero boni.

[21] Apud Hoscheam,

"Cognoscamus et persequamur ad cognoscendum Jehovam; sicut ⁴ nubes paratus exitus Ipsius. et veniet sicut pluvia nobis, sicut pluvia serotina irrigat terram" (6:3):

haec de Domino et de Ipsius adventu; et quia ab Ipso procedit omne Divinum Verum, ex quo vita et salus angelis et hominibus, ideo dicitur quod "veniet sicut pluvia nobis, sicut pluvia serotina irrigat terram"; "irrigare terram" significat fecundare ecclesiam, quae fecundari dicitur cum multiplicantur vera et inde crescit intelligentia, et cum fructificantur bona et inde crescit caelestis amor.

[22] In Libro Secundo Samuelis,

"Mihi locuta est Petra Israelis sicut lux matutae oritur sol, matutae sine nubibus, a splendore post pluviam gramen e terra (23:3, 4):

haec quoque de Domino, qui, ex Divino Vero quod ab Ipso procedit, vocatur "Petra Israelis": quod Divinum Verum ex Divino Bono Ipsius procedat, intelligitur per "Sicut lux matutae oritur sol"; comparatio est cum luce quia "lux" significat Divinum Verum procedens, et cum matuta quia "mane" significat Divinum Bonum, et cum oriente sole quia "oriens" et "sol" significat Divinum Amorem; quod illa sint absque obscuro, significatur per "lucem matutae sine nubibus": illustratio hominis ecclesiae per receptionem et post receptionem Divini Veri ex Divino Bono Domini, significatur per "a splendore post pluviam"; "splendor" significat illustrationem, ac "pluvia" influxum et inde receptionem: quod inde scientia, intelligentia et sapientia illis qui ab ecclesia sunt, significatur per "gramen e terra"; "gramen" significat nutritionem spiritualem, simile quod "pascuum", et inde scientiam, intelligentiam et sapientiam, quae sunt cibi spirituales; et per "terram" significatur ecclesia et homo ecclesiae.

[23] Apud Matthaeum,

"Amate inimicos vestros, benedicite maledicentibus vobis, ⁵ benefacite odio habentibus vos, et orate pro laedentibus et persequentibus vos; ut sitis filii Patris vestri qui in caelis, qui solem suum exoriri facit super malos et bonos, et pluviam mittit super justos et injustos" (5:44, 45):

describitur primum charitas erga proximum, quae est bonum velle et bonum facere etiam inimicis, per quod "amarent illos", "benedicerent illis", et "orarent pro illis"; nam genuina charitas non spectat nisi quam bonum alterius: ibi "amare" significat charitatem, "benedicere" instructionem, et "orare" intercessionem; causa est quia intus in charitate est finis benefaciendi: quod hoc sit ipsum Divinum apud hominem, sicut est apud homines regeneratos, significatur per "ut sitis filii Patris vestri in caelis"; "Pater in caelis" est Divinum procedens, nam omnes qui recipiunt illud dicuntur "filii Patris", hoc est, Domini: per "solem" quem exoriri facit super malos et bonos, significatur Divinum Bonum influens; et per "pluviam" quam mittit super justos et injustos, significatur Divinum Verum influens; nam Divinum procedens, quod est "Pater in caelis", aeque influit apud malos et bonos, sed receptio ejus erit ab homine; tametsi non ita ab homine ut ab homine, sed sicut ab ipso; nam facultas recipiendi continue ei datur, et quoque influit, quantum homo mala obstantia, etiam ex facultate quae continue datur, removet; et ipsa facultas apparet sicut hominis, tametsi est Domini.

[24] Ex his nunc constare potest quod per "pluviam" in Verbo significetur influxus Divini Veri a Domino, unde vita ei spiritualis; et hoc quia per "aquas", ex quibus pluvia, significatur verum doctrinae et verum fidei: at quia per "aquas" in opposito sensu significantur falsa doctrinae et fidei, ideo etiam per "pluviam imbris" seu per "imbrem", aeque ac per "aquarum inundationes" et per "diluvium", significantur non modo falsa destruentia vera, sed etiam tentationes, in quibus homo vel succumbit vel vincit. Haec significantur per "imbrem" apud Matthaeum,

"Omnis qui audit verba mea et facit ea, comparabo ⁶ eum Viro prudenti, qui aedificavit domum suam super petra: et descendit imber, et venerunt flumina, et flarunt venti, et irruerunt in domum illam, tamen non cecidit.... . At qui audit verba mea et non facit illa, comparabitur viro stulto, qui aedificavit domum..super arena; et descendit imber, et venerunt flumina, et flarunt venti, et impegerunt in domum illam, et cecidit, et erat casus ejus magnus" (7:24-27):

per "imbrem" et per flumina" hic intelliguntur tentationes, in quibus homo vincit et in quibus succumbit; per "aquas" falsa quae in tentationibus solito influunt; et per "flumina", quae ibi sunt inundationes aquarum ex imbre, significantur tentationes; per "ventos" qui etiam flant et irruunt, significantur emergentes inde cogitationes, nam tentationes existunt per irruptiones falsorum injectas a malis spiritibus in cogitationes: per "domum", in quam irruunt, significatur homo, proprie ejus mens quae ex intellectu seu cogitatione et ex voluntate seu affectione consistit; qui modo una parte mentis, quae est cogitationis seu intellectus, recipit verba Domini, hoc est, Divina vera, et non simul parte altera quae est affectionis seu voluntatis, ille homo in tentationibus succumbit, et cadit in gravia falsa, quae sunt falsa mali; quare dicitur, "Erat casus ejus magnus"; at qui utraque parte, nempe tam intellectu quam voluntate recipit Divina vera, is in tentationibus vincit: per "petram", super qua fundatur domus illa, significatur Dominus quoad Divinum Verum, seu Divinum Verum receptum anima et corde, hoc est, fide et amore, quod est intellectu et voluntate; at per "arenam" significatur Divinum Verum receptum modo in memoria et inde aliquantum in cogitatione, et inde sparsum et inconnexum, quia interpolatum a falsis, et falsificatum per ideas: ex his itaque patet quid intelligitur per "audire verba et non facere illa": quod hic sensus illorum verborum sit, clarius ex mox praecedentibus ibi constare potest.

[25] Per "pluviam inundantem" seu "imbrem" significatur inundatio falsorum etiam apud Ezechielem,

"Dic ad incrustantes ineptum quod cadet, quia pluvia inundans, ⁷ quia vos lapides grandinis cadent, et ventus procellarum perrumpet: .... sic dixit Dominus Jehovih, Faciam perrumpere ventum procellarum in excandescentia mea, et pluviam inundantem in ira mea, et lapides grandinis in fervore in consummationem, et destruam parietem quem incrustatis inepto" ( ⁸ 13:11, 13, 14):

per "incrustationem inepti" significatur confirmatio falsi per fallacias, per quas falsum apparet sicut verum; per "lapides grandinis" significantur vera absque bono, ita absque aliqua vita spirituali, quae omnia intus falsa sunt; nam ideae, quae mortuae, faciunt ut sint modo crustae ac sicut picturae in quibus nihil vivi; talia scientifica vera sunt naturalis hominis in quem non influit aliquid e spirituali: per "pluviam inundantem" et per "ventum procellarum" significantur falsa in copia irruentia et imaginaria, ac contentiones de veris, quae faciunt ut nihil veri possit videri, et sic hominem perdunt.

[26] Apud eundem,

"Disceptabo cum" Gogo "peste et sanguine, et pluviam inundantem et lapides grandinis, ignem et sulphur pluere faciam super eum, et super alas ejus, et super populos multos qui cum illo" (38:22 ⁹ ):

per "Gogum" intelliguntur qui in externo cultu absque ullo cultu interno sunt; et quia is cultus similiter consistit sicut ex crustis, in quibus nuclei putrefacti sunt, vel exesi a vermibus, ideo dicuntur "pluvia inundans" et "lapides grandinis", per quae significantur falsa in copia irruentia et imaginaria, quae hominem perdunt; mala falsi et falsa mali significantur per "ignem" et "sulphur."

[27] Per "diluvium aquarum", de quo dicitur

Quod inundaverit totam terram, et perdiderit omnes praeter Noachum et ejus filios (Gen. cap. 7 et 8),

etiam significatur inundatio falsorum, ex qua tandem Ecclesia Antiquissima destructa est; per "Noachum et ejus filios" significatur ecclesia nova quae Ecclesia Antiqua dicenda est, et ejus post devastationem Ecclesiae Antiquissimae instauratio. (sed singula, per quae diluvium et per quae salvatio familiae Noachicae in illis capitibus descripta sunt, videantur in Arcanis Caelestibus explicata.

Quod "aquae" significent vera, ac in opposito sensu falsa videatur supra, n. 71, 483, 518, 537, 538: et quod "inundationes aquarum" significent inundationes falsorum ac tentationes, etiam supra, n. 518 [e], fin. )

Фусноте: