ადამიანებთან საერთო ტენდენციაა სხვა ადამიანების მიმართ უარყოფითი განსჯა. საშუალო სკოლებში ეს ტენდენცია კლიშეებში ჩანს. რამდენიმე პოპულარული ბავშვი ჯგუფში შედის და თანდათანობით იწყებს აზრს, რომ სხვებზე უკეთესია, რადგან მათ უკეთესები მოსწონთ. ბავშვები, რომლებიც "არ არიან", შეიძლება იქცეს საცოდავად, ზიზღით, ან თუნდაც სასტიკი ხუმრობით. ამ გზით ან კლიკზე სხვისი დაქვემდებარებული განაჩენი გამოდის სხვებზე, როგორც ადამიანთა უფრო დაბალი დონის.

სხვებისადმი განწყობის იგივე ტენდენცია სხვადასხვა რელიგიაშიც ჩანს. ზოგი რელიგიური ჯგუფი იმდენად ეგოისტური ხდება, რომ მათ სჯერათ, რომ ვერავინ განსხვავებულ რწმენას ვერ შეძლებს სამოთხეში. უკიდურეს შემთხვევაში, ამგვარი დამოკიდებულება ბევრად უფრო სასტიკია, ვიდრე თოჯინების თინეიჯერული კლიშეები.

ბიბლიის სწავლებები ამის საპირისპიროა. დასაწყისისთვის, ღვთის სიტყვა გვეუბნება, რომ ჩვენ არ უნდა დავასახელოთ ხალხი, როგორც "შენახული" ან "ცოდვილი". თქვა იესომ

"ნუ განსაჯეთ, რომ არ გაამართლოთ. რატომ უყურებთ ნაკვერს ძმის თვალში, მაგრამ თვლით არ ჩათვლით?" (მათე7:1, 3)

მოწაფე ჯეიმსმა ასე თქვა: "არის ერთი კანონმდებელი, რომელსაც შეუძლია გადარჩენა და განადგურება. ვინ ხარ შენ, ვინ განსაჯე?" (იაკობი4:1)

როდესაც უფალი დედამიწაზე იყო, მოსამართლეთა დამოკიდებულება ჭარბობდა ეკლესიის ლიდერებს შორის. ბევრი ფიქრობდა, რომ როდესაც მესია მოვიდოდა, ის იხსნიდა იუდეველებს და არა სხვებს. როდესაც მოვიდა იესო, მათ დაგმეს იგი, რადგანაც არა ებრაელები და იუდეველები ერთობოდნენ.

იესო იმედგაცრუებული იყო ამგვარი დამოკიდებულებისგან. ერთხელ ის საუბრობდა ზოგიერთ ხალხთან, რომლებიც "საკუთარ თავს ენდობოდნენ", რომ ისინი გადარჩნენ, სხვები კი არა. მან მათ ორი ლოცვის განხილვა სთხოვა: "ღმერთო, მადლობას ვუხდი, რომ მე სხვა კაცები არ ვარ" და "ღმერთო, შემიწყალე მე, ცოდვილი!" იესომ შეაქო ადამიანი, ვინც თვლიდა რომ ცოდვილია. (ლუკა18:9-14)

სჯობს საკუთარ თავს ცოდვილზე იფიქროთ, ვიდრე იფიქროთ, რომ გადარჩენილი ხართ.

თქვენ შეიძლება გახსოვდეთ კარგი სამარიელის იგავიც, რომელიც გზაჯვარედინზე დაეხმარა დაჭრილის დასახმარებლად. მიუხედავად იმისა, რომ ამ სამარიელს "არასწორი" რწმენა ჰქონდა (ებრაული თვალსაზრისით), იესომ თქვა, რომ სამარიელს უნდა უყვარდეს, როგორც მეზობელი, რადგან ის კარგი ადამიანი იყო. სინამდვილეში, მან თქვა, რომ ადამიანი, ვისაც სურს საუკუნო სიცოცხლე, უნდა იყოს ასეთი სამარიელი (ლუკა10:29-37), მიუხედავად იმისა, რომ სამარიელი არც ქრისტიანი იყო და არც ებრაელი. იესომ დაინახა - და ხედავს - რა არის ადამიანის გულში, არა მხოლოდ ის, რასაც ეკლესია ეკუთვნის.

ბიბლია ნათლად ამბობს, რომ ეს ადამიანი ცხოვრობს და არა მხოლოდ ის, რისიც სჯერა, განსაზღვრავს თუ არა იგი სამოთხეში. იესომ თქვა: "ყველას, ვინც მე მეუბნება," უფალო, უფალო, "არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ის, ვინც ასრულებს ჩემი მამაჩემის ნებას ცაში." (მათე7:21)

ისევ და ისევ, "მან დააჯილდოვა ყველას თავისი ნამუშევრების მიხედვით". (მათე16:27)

"ისინი, ვინც გააკეთეს სიკეთე," ამბობს ის, წავა "სიცოცხლის აღდგომამდე და მათ, ვინც ბოროტება ჩაიდინა, განაჩენის აღდგომამდე." (იოანე5:29)

ვინაიდან ადამიანის სიცოცხლე და არა მხოლოდ მისი რწმენა განსაზღვრავს მის მარადიულ ლოტს, იესომ იწინასწარმეტყველა, რომ ბევრი ქრისტიანი არ იხსნებოდა, რადგან ისინი ცხოვრობდნენ ბოროტი ცხოვრებით.

"ბევრი იმ დღეს მეტყვის ჩემზე:" უფალო, უფალო, ხომ არ გვითქვამს შენს სახელით წინასწარმეტყველები, არ გამოგვყარეს დემონები შენი სახელით და მრავალი საოცრება გავაკეთე შენი სახელით? " შემდეგ კი მე ვუცხადებ მათ: ”მე არასოდეს გიცნობდით: დაშორდით ჩემგან, თქვენ, ვინც იმოქმედეთ უკანონობა!” ”(მათე27:22-23, ლუკა13:25-27)

ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, თუ რატომ შეიძლება არაქრისტიანული გადარჩენა, არის ის, რომ მას შეუძლია მოყვასის სიყვარული. ვინც გულწრფელად უყვარს თავისი მეზობელი, ასევე უყვარს ქრისტე, თუმც შეიძლება მან ეს არ გააცნობიეროს. იესომ თქვა: "რამდენადაც ამ ძმაკაცთაგან ერთ-ერთი ყველაზე ნაკლებად მსახურობდით, თქვენ ეს გააკეთეთ ჩემთვის". (მათე25:40)

იესოსადმი რწმენა, მოყვასისადმი სიყვარულის გარეშე, უაზროა.

"მიუხედავად იმისა, რომ მე მაქვს მთელი რწმენა, რათა მთები გავშალო, მაგრამ სიყვარული არ მაქვს. მე არაფერი ვარ." (1 კორინთელთა13:2)

მეორეს მხრივ, ნამდვილი სიყვარული არის იმის ნიშანი, რომ ადამიანი იცნობს უფალს თავის გულში, მიუხედავად რელიგიისა, რომელსაც ის გარეგნულად ასწავლის.

"სიყვარულს სჯერა ყოველივე." (1 კორინთელთა13:7)

"ის, ვინც სიკეთეს აკეთებს, არის ღმერთი, მაგრამ ის, ვინც ბოროტებას აკეთებს, არ უნახავს ღმერთი." (3 იოანე1:11)

"გვიყვარდეს ერთმანეთი, რადგან სიყვარული ღვთისაა. და ყველას, ვინც უყვარს, ღვთისგან იბადება და იცნობს ღმერთი. (1 იოანე4:7-11)

Შემაჯამებელი:

ზოგი ქრისტიანული ეკლესია ამას ასწავლის: მხოლოდ ქრისტიანები არიან გადარჩენილი.

რას ამბობს ბიბლია სინამდვილეში (და რას ასწავლის ახალი ქრისტიანული ეკლესია): ყველა რელიგიისგან კარგი ხალხია შენახული.

ზოგიერთი ცნობა ახალი ქრისტიანული ეკლესიის სწავლებების შესახებ: სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ318-328, ღვთიური სწავლება326

ნახმარი ჯონ ოდნერის ნებართვით, ამ ძალიან სასარგებლო საიტის ავტორია: http://whatthebiblesays.info/Introduction.html

63. Verse 13. And in the midst of the seven lampstands one like unto the Son of man, signifies the Lord, from whom is the All of heaven and of the church. This is evident from the signification of "in the midst," as being in the inmost (See Arcana Coelestia., n. 1074, 2940, 2973); and as all things proceed from the inmost, as light proceeds from the center to the circumferences, so "in the midst" signifies from whom; also from the signification of "the seven lampstands," as being the new heaven and the new church (of which just above, n. 62; and from the signification of "the Son of man," as being the Lord in respect to the Divine Human, and also in respect to Divine truth, because Divine truth proceeds from His Divine Human. From this it can be seen why the Lord appeared "in the midst of seven lampstands," namely, because from Him the All of heaven and the church proceeds; for it is the good of love and of faith that makes heaven and the church, and that this good is from the Divine is known in the Christian world, and as it is from the Divine, it is from the Lord, for the Lord is the God of heaven, and the Divine of the Lord makes heaven (See the work on Heaven and Hell (Heaven and Hell 2-6, 7-12 that this is His Divine Human, 78-86).

[2] That the Son of man is the Lord in respect to the Divine Human, and also in respect to Divine truth, because Divine truth proceeds from His Divine Human, is evident from those passages in the Word where the Son of man is mentioned. Thus in John:

The multitude said to Jesus, How sayest Thou, The Son of man must be lifted up? Who is this Son of man? Jesus answered thee, Yet a little while is the light with you; walk while ye have the light, lest darkness overtake you. While ye have the light believe in the light, that ye may be sons of light (John 12:34-36).

From these words it is clear that "the Son of man" and "Light" have a like signification; for when the people asked, Who is the Son of man? the Lord answered that He was the Light in which they should believe. (That "light" is the Divine truth proceeding from the Lord's Divine Human, see in the work on Heaven and Hell 126-140; and in The Doctrine of the New Jerusalem 49; thus also the Son of man. )

[3] In Luke:

Blessed are ye when men shall hate you for the Son of man's sake (Luke 6:22).

"For the Son of man's sake" is for the sake of Divine truth that proceeds from the Lord. Divine truth is the All of faith in and of love to the Lord. Because the evil deny these things, and those who deny also hate them, while the good acknowledge them, therefore it is said that the good are blessed.

[4] In the same:

The days will come when ye shall desire to see one of the days of the Son of man, but ye shall not see it. Then they shall say to you, Lo here, or Lo there. Go not away, nor pursue after (Luke 17:22-23).

"To desire [to see] one of the days of the Son of man," is to desire Divine truth, which is genuine truth, as to something thereof; the end of the church is here meant, when there will no longer be any faith, because there will be no charity, at which time all Divine truth will perish; and because Divine truth is signified by "the Son of man," it is said, "Then shall they say, Lo here, or Lo there; pursue not after."

[5] In the same:

When the Son of man cometh, shall He find faith upon the earth? (Luke 18:8);

which means that when Divine truth shall be revealed out of heaven it will not be believed. Here also, "the Son of man" is the Lord in respect to Divine truth; the coming of the Lord is the revelation of Divine truth at the end of the church (See Arcana Coelestia 3900, 4060).

[6] In Matthew:

As the lightning cometh forth from the east, and is seen even unto the west, so shall the coming of the Son of man be. Then shall appear the sign of the Son of man in heaven; and then shall all the tribes of the earth lament, and they shall see the Son of man coming in the clouds of heaven, with power and glory (Matthew 24:27, 30).

That by "the coming of the Lord in the clouds of heaven" is here signified the revelation of Divine truth at the end of the church, see above n. 36.

[7] In the same:

I say unto you, Henceforth ye shall see the Son of man sitting at the right hand of power, and coming in the clouds of heaven (Matthew 26:64).

And in Luke:

From henceforth shall the Son of man be seated at the right hand of the power of God (Luke 22:69).

"The Son of man" is the Lord in respect to the Divine Human, and in respect to Divine truth proceeding from Him; "to sit at the right hand of power" means that He has omnipotence; its being said that they were now about to see this means that Divine truth was in its omnipotence when the Lord in the world had conquered the hells and reduced to order all things there and in the heavens, and that thus those who received Him in faith and love could be saved (See Arcana Coelestia 9715. That to "sit at the right hand" means omnipotence, see Arcana Coelestia 3387, 4592, 4933, 7518, 8281, 9193; that all the power of good is by means of truth, n. 6344, 6423, 8304, 9327, 9410, 9639, 9643. That Divine power itself is by means of Divine truth proceeding from the Lord's Divine Human, see n. 6948; that the "clouds" in which the Son of man is to come are the Word in the letter, which is Divine truth in the ultimate of order, see the preface to chapter 18 of Genesis, n. 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8443, 8781; and that "glory" is Divine truth itself, such as it is in the internal sense of the Word, see n. 4809, 5922, 8267, 9429).

[8] From this it can now be seen what is signified by these words in Revelation:

I saw, and behold, a white cloud, and upon the cloud one sat like unto the Son of man, having on His head a golden crown (Revelation 14:14).

And in Daniel:

I saw in the night visions, and behold, there came with the clouds of the heavens one like unto the Son of man (Daniel 7:13).

Because all judgment is executed according to truth, therefore it is said, that it was given to the Lord:

To execute judgment, because He is the Son of man (John 5:27); and that:

The Son of man shall render unto every man according to his deeds (Matthew 16:27);

and that:

When the Son of man shall come, He shall sit on the throne of His glory, and shall judge (Matthew 25:31).

[9] In Matthew:

He that soweth the good seed is the Son of man, the field is the world, the seed are the sons of the kingdom, the tares are the sons of the evil one (Matthew 13:37-38).

"Good seed" is Divine truth; it is therefore said that the Son of man soweth it; "the sons of the kingdom" are Divine truths in heaven and the church; for "son" is truth (See Arcana Coelestia 489, 491, 533, 1147, 2623), and, in the contrary sense, falsity, which also is "the son of the evil one."

[10] In the same:

The Son of man hath not where to lay His head (Matthew 8:20);

by which is meant that Divine truth had no place anywhere, that is, with any man at that time. That the Son of man was about to suffer and be put to death (Matthew 17:12, 22-23; 26:2, 24, 45; Mark 8:31; 9:12, 31) signifies that thus they were about to treat Divine truth, consequently the Lord, who was Divine truth itself. This He also teaches in Luke:

But first must the Son of man suffer, and be rejected of this generation (Luke 17:25).

[11] In Jeremiah:

No man [vir] shall dwell there; neither shall a son of man [hominis] sojourn there (Jeremiah 49:18, 33).

And in the same:

In the cities no man [vir] shall dwell, nor shall a son of man [hominis] pass through them (Jeremiah 51:43).

He who does not know the spiritual sense of the Word believes that by "cities" here are meant cities, and that by "man," and "son of man," are meant a man and a son; and that the cities were to be so desolated that no one should be in them, but it is the state of the church in respect to the doctrine of truth that is described by these words; for "cities" are the doctrinals of the church (See Arcana Coelestia 402, 2449, 3216, 492, 4493); and "man" is its very truth conjoined with good (See n. 3134, 7716, 9007); therefore a "son of man" is truth.

[12] As Divine truth proceeding from the Lord was signified by "the Son of man," therefore the prophets by whom it was revealed were called "sons of man" (as Daniel 8:17; and Ezekiel 2:1, 3, 6, 8; 3:1, 3-4, 10, 17, 25; 4:1, 16; 8:5-6, 8, 12, 15; 12:2, 3, 9, 18, 22, 27). As most things in the Word have also a contrary sense, so "son of man" has a contrary signification, which is the falsity opposite to truth. Thus in Isaiah:

What art thou, that thou art afraid of man, that dies; and of the son of man, who shall be as grass (Isaiah 51:12).

And in David:

Put not your trust in princes, in the son of man, with whom there is no salvation (Psalms 146:3).

"Princes" are primary truths (See Arcana Coelestia 2089, 5044); so, in the contrary sense, primary falsities; and "the son of man" is falsity itself.