¹ Οι λογοι του Αμως, οστις ητο εκ των βοσκων της Θεκουε, τους οποιους ειδε περι του Ισραηλ εν ταις ημεραις Οζιου βασιλεως του Ιουδα, και εν ταις ημεραις Ιεροβοαμ, υιου του Ιωας βασιλεως του Ισραηλ, δυο ετη προ του σεισμου.

² Και ειπεν, Ο Κυριος θελει βρυχησει εκ Σιων και θελει εκπεμψει την φωνην αυτου εξ Ιερουσαλημ· και αι κατοικιαι των ποιμενων θελουσι πενθησει, και η κορυφη του Καρμηλου θελει ξηρανθη.

³ Ουτω λεγει Κυριος· δια τας τρεις παραβασεις της Δαμασκου και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης, διοτι ηλωνισαν την Γαλααδ με τριβολους σιδηρους·

⁴ αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις τον οικον Αζαηλ και θελει καταφαγει τα παλατια του Βεν-αδαδ.

⁵ Και θελω συντριψει τους μοχλους της Δαμασκου και εξολοθρευσει τον κατοικον απο της πεδιαδος Αβεν και τον κρατουντα το σκηπτρον απο του οικου Εδεν, και ο λαος της Συριας θελει φερθη αιχμαλωτος εις Κιρ, λεγει Κυριος.

⁶ Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις της Γαζης και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης· διοτι ηχμαλωτισαν τον λαον μου αιχμαλωσιαν τελειαν, δια να παραδωσωσιν αυτους εις τον Εδωμ·

⁷ αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις το τειχος της Γαζης και θελει καταφαγει τα παλατια αυτης.

⁸ Και θελω εξολοθρευσει τον κατοικον απο της Αζωτου και τον κρατουντα το σκηπτρον απο της Ασκαλωνος, και θελω στρεψει την χειρα μου εναντιον της Ακκαρων και το υπολοιπον των Φιλισταιων θελει απολεσθη, λεγει Κυριος ο Θεος.

⁹ Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις της Τυρου και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης· διοτι παρεδωκαν τον λαον μου εις αιχμαλωσιαν τελειαν εις τον Εδωμ και δεν ενεθυμηθησαν την αδελφικην συνθηκην·

¹⁰ αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις το τειχος της Τυρου και θελει καταφαγει τα παλατια αυτης.

¹¹ Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις του Εδωμ και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτου, διοτι κατεδιωξε τον αδελφον αυτου εν ρομφαια και ηθετησε την ευσπλαγχνιαν αυτου, και ο θυμος αυτου κατεσπαραττεν ακαταπαυστως και εφυλαττε την οργην αυτου παντοτεινα·

¹² αλλα θελω εξαποστειλει πυρ επι Θαιμαν και θελει καταφαγει τα παλατια της Βοσορρας.

¹³ Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις των υιων Αμμων και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτου, διοτι διεσχιζον τας εγκυμονουσας της Γαλααδ, δια να πλατυνωσι το οριον αυτων·

¹⁴ αλλα θελω αναψει πυρ εις το τειχος της Ραββα και θελει καταφαγει τα παλατια αυτης, μετα κραυγης εν τη ημερα της μαχης, μετα ανεμοστροβιλου εν τη ημερα της θυελλης.

¹⁵ Και ο βασιλευς αυτων θελει υπαγει εις αιχμαλωσιαν, αυτος και οι αρχοντες αυτου ομου, λεγει Κυριος.

²⁷ Αλλ' εαν δεν μου υπακουσητε, ωστε να αγιαζητε την ημεραν του σαββατου και να μη βασταζητε φορτιον και εμβιβαζητε εις τας πυλας της Ιερουσαλημ την ημεραν του σαββατου, τοτε θελω αναψει πυρ εν ταις πυλαις αυτης και θελει καταφαγει τα παλατια της Ιερουσαλημ και δεν θελει σβεσθη.

¹ Bless Yahweh, my soul. Yahweh, my God, you are very great. You are clothed with honor and majesty.

² He covers himself with light as with a garment. He stretches out the heavens like a curtain.

³ He lays the beams of his rooms in the waters. He makes the clouds his chariot. He walks on the wings of the wind.

⁴ He makes his messengers winds; his servants flames of fire.

⁵ He laid the foundations of the earth, that it should not be moved forever.

⁶ You covered it with the deep as with a cloak. The waters stood above the mountains.

⁷ At your rebuke they fled. At the voice of your thunder they hurried away.

⁸ The mountains rose, the valleys sank down, to the place which you had assigned to them.

⁹ You have set a boundary that they may not pass over; that they don't turn again to cover the earth.

¹⁰ He sends forth springs into the valleys. They run among the mountains.

¹¹ They give drink to every animal of the field. The wild donkeys quench their thirst.

¹² The birds of the sky nest by them. They sing among the branches.

¹³ He waters the mountains from his rooms. The earth is filled with the fruit of your works.

¹⁴ He causes the grass to grow for the livestock, and plants for man to cultivate, that he may bring forth food out of the earth:

¹⁵ wine that makes glad the heart of man, oil to make his face to shine, and bread that strengthens man's heart.

¹⁶ Yahweh's trees are well watered, the cedars of Lebanon, which he has planted;

¹⁷ where the birds make their nests. The stork makes its home in the fir trees.

¹⁸ The high mountains are for the wild goats. The rocks are a refuge for the rock badgers.

¹⁹ He appointed the moon for seasons. The sun knows when to set.

²⁰ You make darkness, and it is night, in which all the animals of the forest prowl.

²¹ The young lions roar after their prey, and seek their food from God.

²² The sun rises, and they steal away, and lay down in their dens.

²³ Man goes forth to his work, to his labor until the evening.

²⁴ Yahweh, how many are your works! In wisdom have you made them all. The earth is full of your riches.

²⁵ There is the sea, great and wide, in which are innumerable living things, both small and large animals.

²⁶ There the ships go, and leviathan, whom you formed to play there.

²⁷ These all wait for you, that you may give them their food in due season.

²⁸ You give to them; they gather. You open your hand; they are satisfied with good.

²⁹ You hide your face: they are troubled; you take away their breath: they die, and return to the dust.

³⁰ You send forth your Spirit: they are created. You renew the face of the ground.

³¹ Let the glory of Yahweh endure forever. Let Yahweh rejoice in his works.

³² He looks at the earth, and it trembles. He touches the mountains, and they smoke.

³³ I will sing to Yahweh as long as I live. I will sing praise to my God while I have any being.

³⁴ Let your meditation be sweet to him. I will rejoice in Yahweh.

³⁵ Let sinners be consumed out of the earth. Let the wicked be no more. Bless Yahweh, my soul. Praise Yah!