A Bíblia

 

Jeremias 49

Estude

   

1 Ad filios Ammon. Hæc dicit Dominus : Numquid non filii sunt Israël, aut hæres non est ei ? Cur igitur hæreditate possedit Melchom Gad, et populus ejus in urbibus ejus habitavit ?

2 Ideo dies veniunt, dicit Dominus, et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum prælii, et erit in tumultum dissipata, filiæque ejus igni succendentur, et possidebit Israël possessores suos, ait Dominus.

3 Ulula, Hesebon, quoniam vastata est Hai : clamate, filiæ Rabbath, accingite vos ciliciis, plangite et circuite per sepes, quoniam Melchom in transmigrationem ducetur, sacerdotes ejus et principes ejus simul.

4 Quid gloriaris in vallibus ? defluxit vallis tua, filia delicata, quæ confidebas in thesauris tuis, et dicebas : Quis veniet ad me ?

5 Ecce ego inducam super te terrorem, ait Dominus Deus exercituum, ab omnibus qui sunt in circuitu tuo : et dispergemini singuli a conspectu vestro, nec erit qui congreget fugientes.

6 Et post hæc reverti faciam captivos filiorum Ammon, ait Dominus.

7 Ad Idumæam. Hæc dicit Dominus exercituum : Numquid non ultra est sapientia in Theman ? Periit consilium a filiis, inutilis facta est sapientia eorum.

8 Fugite et terga vertite : descendite in voraginem, habitatores Dedan : quoniam perditionem Esau adduxi super eum, tempus visitationis ejus.

9 Si vindemiatores venissent super te, non reliquissent racemum : si fures in nocte, rapuissent quod sufficeret sibi.

10 Ego vero, discooperui Esau : revelavi abscondita ejus, et celari non poterit : vastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus, et non erit.

11 Relinque pupillos tuos : ego faciam eos vivere : et viduæ tuæ in me sperabunt.

12 Quia hæc dicit Dominus : Ecce quibus non erat judicium ut biberent calicem, bibentes bibent : et tu, quasi innocens relinqueris ? non eris innocens, sed bibens bibes.

13 Quia per memetipsum juravi, dicit Dominus, quod in solitudinem, et in opprobrium, et in desertum, et in maledictionem erit Bosra, et omnes civitates ejus erunt in solitudines sempiternas.

14 Auditum audivi a Domino, et legatus ad gentes missus est : Congregamini, et venite contra eam, et consurgamus in prælium.

15 Ecce enim parvulum dedi te in gentibus, contemptibilem inter homines.

16 Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui, qui habitas in cavernis petræ, et apprehendere niteris altitudinem collis : cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

17 Et erit Idumæa deserta : omnis qui transibit per eam stupebit, et sibilabit super omnes plagas ejus.

18 Sicut subversa est Sodoma, et Gomorrha, et vicinæ ejus, ait Dominus : non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis.

19 Ecce quasi leo ascendet de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei ? quis enim similis mei ? et quis sustinebit me ? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?

20 Propterea audite consilium Domini, quod iniit de Edom, et cogitationes ejus, quas cogitavit de habitatoribus Theman : si non dejecerint eos parvuli gregis, nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum.

21 A voce ruinæ eorum commota est terra, clamor in mari Rubro auditus est vocis ejus.

22 Ecce quasi aquila ascendet, et avolabit, et expandet alas suas super Bosran : et erit cor fortium Idumææ in die illa quasi cor mulieris parturientis.

23 Ad Damascum : Confusa est Emath et Arphad, quia auditum pessimum audierunt : turbati sunt in mari ; præ sollicitudine quiescere non potuit.

24 Dissoluta est Damascus, versa est in fugam : tremor apprehendit eam, angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem.

25 Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem, urbem lætitiæ ?

26 Ideo cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri prælii conticescent in die illa, ait Dominus exercituum.

27 Et succendam ignem in muro Damasci, et devorabit mœnia Benadad.

28 Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex Babylonis. Hæc dicit Dominus : Surgite, et ascendite ad Cedar, et vastate filios orientis.

29 Tabernacula eorum, et greges eorum capient : pelles eorum, et omnia vasa eorum, et camelos eorum tollent sibi, et vocabunt super eos formidinem in circuitu.

30 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete, qui habitatis Asor, ait Dominus : iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium, et cogitavit adversum vos cogitationes.

31 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam, et habitantem confidenter, ait Dominus : non ostia, nec vectes eis : soli habitant.

32 Et erunt cameli eorum in direptionem, et multitudo jumentorum in prædam : et dispergam eos in omnem ventum, qui sunt attonsi in comam, et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus.

33 Et erit Asor in habitaculum draconum, deserta usque in æternum : non manebit ibi vir, nec incolet eam filius hominis.

34 Quod facum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam adversus Ælam, in principio regni Sedeciæ regis Juda, dicens :

35 Hæc dicit Dominus exercituum : Ecce ego confrigam arcum Ælam, et summam fortitudinem eorum :

36 et inducam super Ælam quatuor ventos a quatuor plagis cæli, et ventilabo eos in omnes ventos istos, et non erit gens ad quam non perveniant profugi Ælam.

37 Et pavere faciam Ælam coram inimicis suis, et in conspectu quærentium animam eorum : et adducam super eos malum, iram furoris mei, dicit Dominus, et mittam post eos gladium donec consumam eos.

38 Et ponam solium meum in Ælam, et perdam inde reges et principes, ait Dominus.

39 In novissimis autem diebus reverti faciam captivos Ælam, dicit Dominus.

   

Das Obras de Swedenborg

 

Apocalypsis Explicata # 64

Estudar Esta Passagem

  
/ 1232  
  

64. "Indutum talari." Quod significet Divinum Verum procedens ab Ipso, constat ex significatione "vestium", quod sint vera quae investiunt bonum (de qua, n. 1073, 2576, 5248, 5319, 5954, 9212, 9216, 9952, 10536); hic modo "talaris" nominatur, qui est indumentum commune, per quod ideo, quia de Domino, significatur in genere omne Divinum Verum. Quia hic describitur Dominus quoad Divinum Humanum, quod hic est "Filius hominis apparens in medio candelabrorum", et dicitur quod "indutus talari, et praecinctus ad mamillas zona aurea", et dein quod "facies Ipsius fulserit sicut sol in sua potentia", velim explicationem dare super illa quae apud Evangelistas memorantur de Domino cum transformatus, ubi aliqua similia; et dein super illa quod milites diviserint vestimenta Ipsius, et super tunicam jecerint sortem.

[2] De Domino transformato ita legitur:

Jesus assumpsit Petrum, Jacobum et Johannem in montem altum valde, et transformatus est coram illis; et fulsit facies Ipsius ut sol, et Vestimenta Ipsius facta sunt candida ut lux: et ecce apparuerunt illis Moses et Elias cum Ipso colloquentes:... et ecce nubes lucida inumbravit eos, et ecce vox e nube dicens, Hic est Filius meus dilectus, in quo acquiesco, Ipsum audite" (Matth. 17:15 1 ; Marc. 9:2-8; Luca 9:28-36).

Quod Dominus assumpserit "Petrum, Jacobum et Johannem", erat quia per illos repraesentabatur ecclesia quoad fidem, charitatem, et opera charitatis; quod "in montem altum", erat quia per "montem" significatur caelum; quod "fulserit facies Ipsius ut sol", erat quia "facies" significat interiora, quae quia Divina, fulserunt ut sol, "sol" enim est Divinus Amor; quod "vestimenta Ipsius facta sint candida ut lux", erat quia "vestimenta" significant Divinum Verum procedens ab Ipso, similiter etiam "lux"; quod apparuerint "Moses et Elias", erat quia ambo significant Verbum, "Moses" Verbum Historicum et "Elias" Verbum Propheticum; quod "nubes lucida inumbraverit illos", erat quia "nubes lucida" significat Verbum in littera in quo sensus internus; quod "vox e nube dixerit, Hic est Filius meus dilectus, in quo acquiesco, Ipsum audite", erat quia "vox e nube" significat Divinum Verum e Verbo, ac "Filius dilectus" Divinum Humanum Ipsius; et quia Divinum Verum ab Ipso est, et inde omne verum ecclesiae, dictum est e nube, "In quo acquiesco, Ipsum audite:"

[3] quod Divinum Humanum Domini ita visum sit, patet, quia Ipsum Divinum non potest alicui apparere nisi quam per Divinum Humanum, quod etiam Dominus docet apud Johannem,

"Deum nemo vidit unquam; Unigenitus Filius qui est in sinu Patris Ille exposuit" (1:18);

et alibi,

"Neque vocem Patris unquam audivistis, neque speciem Ipsius vidistis" (5:37).

(Quod talia per illa verba apud Evangelistas significentur, constare potest ex Arcanis Caelestibus, ubi singula ostensa sunt. Quod nempe per "Petrum" "Jacobum" et" Johannem" in Verbo significentur fides, charitas at opera charitatis, n. 3750; et supra, n. [8,] 9. Quod per "montem altum" significetur caelum, n. 8327, 8805, 9420, 9422, 9434, 10608. Quod per "faciem", interiora quae mentis, n. 1999, 2434, 3527, 4066, 4796, 5102, 9306, 9546: et per "faciem Domini", misericordia, pax et omne bonum, n. 222, 223, 5585, 9306, 9546, 9888. Quod per "solem", Divinus Amor, n. 2495, 4060, 7083; et in opere De Caelo et Inferno 116-125. Quod per "vestimenta", cum de Domino, Divinum Verum, n. 9212, 9216: quod simile per "lucem", n. 3195, 3222, 5400, 8644, 9399, 9548, 9684; et in opere De Caelo et Inferno 126-140.

Quod "Moses" et "Elias" significent verbum; quod "Moses", n. 5922, 6723, 6752, 6771, 6827, 7010, 7014, 7089, 7382, 9372, 10234; et quod "Elias", n. 2762, 5147.

Quod "nubes" significet Verbum (in littera), supra, a. 36.

Quod "Filius dilectus" sit Divinum Humanum Domini, patet.)

Ex eo quod "vestimenta Domini" significent Divinum Verum, sciri potest quid significatur per quod milites diviserint vestes Domini inter se, et super tunicam Ipsius jecerint sortem, de quibus ita apud Johannem:

"Milites... acceperunt vestimenta Ipsius, et fecerunt quatuor partes, unicuique militi partem, et tunicam: erat autem tunica inconsuta a summo contexta tota; dixerunt ergo inter se, Ne dividamus eam, sed sortiamur de illa cujus erit; ut Scriptura impleretur, dicens, Diviserunt vestes meas sibi, et super vestimento meo jecerunt sortem: milites igitur haec fecerunt" (19:23, 24).

[4] Qui non scit quod in singulis Verbi sit sensus internus qui spiritualis, non videre potest aliquod arcanum in illis; scit modo quod milites diviserint vestes, et non tunicam, et praeter illa nihil ampliuS; cum tamen arcanum Divinum non modo huic rei inest, sed etiam singulis quae de passione Domini memorantur. Arcanum quod huic rei inest, est quod "vestes Domini" significaverint Divinum Verum, ita Verbum, quia Verbum est Divinum Verum; "vestes", quas diviserunt, Verbum in littera, et "tunica" Verbum in sensu interno; "dividere" illas significat dispergere et falsificare, ac "milites" significant illos qui ab ecclesia, qui pro Divino Vero militarent; quare dicitur, "Milites igitur haec fecerunt." Inde patet, quod per illa verba in sensu spirituali intelligatur quod Judaica Ecclesia disperserit Divinum Verum quod est in sensu litterae, et quod non potuerint dispergere Divinum Verum quod est in sensu interno.

(Quod "vestes Domini significent Divinum Verum, ita Verbum, supra ostensum est; quod tunica" Ipsius Divinum Verum seu Verbum in sensu interno, videatur n. 9826, 9942; quod "dividere" sit dispergere at separare a bono et vero, ita falsificare, n. 4424, 6360, 6361, 9094.

Quod "milites" significent illos qui ab ecclesia, ibi ab Ecclesia Judaica, qui militarent pro Divino Vero, patet a sensu spirituali "militiae" et "belli"; quod "bellum" significet pugnas spirituales, quae sunt veri contra falsum, videatur n. 1659, 1664, 8295, 10455; inde est quod de Levitis, quorum functio erat talium quae ecclesiae, dicatur,

quod "obirent militiam" et "militarent militiam", exercendo ministerium in tentorio conventus, Numeri 4:23, 35, 39, 43, 47; 8:23, 24.)

Notas de rodapé:

1. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232  
  

A Bíblia

 

Daniel 8:17

Estude

       

17 Et venit, et stetit juxta ubi ego stabam : cumque venisset, pavens corrui in faciem meam : et ait ad me : Intellige, fili hominis, quoniam in tempore finis complebitur visio.