1029. CAPUT XVII.

1. Et venit unus ex septem angelis habentibus septem phialas, et locutus cum me, dicens mihi, Veni, ostendam tibi judicium meretricis magnae sedentis super aquis multis;

2. Cum qua scortati sunt reges terrae, et inebriati sunt ex vino scortationis ejus inhabitantes terram.

3. Et detulit me in desertum in spiritu, et vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plena nominibus blasphemiae, habente capita septem et cornua decem.

4. Et mulier circuminduta purpura et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, habens aureum poculum in manu sua, plenum abominationibus et immunditie scortationis ejus.

5. Et super fronte ejus nomen scriptum, Mysterium, Babylon magna, mater scortationum et abominationum terrae.

6. Et vidi mulierem inebriatam ex sanguine sanctorum, et ex sanguine testium Jesu, et admiratus sum videns illam, admiratione magna.

7. Et dixit mihi angelus, Quare admiraris? Ego tibi dicam mysterium mulieris, et bestiae portantis illam, habentis septem capita et decem cornua.

8. Bestia, quam vidisti, erat et non est, et futura est ascendere ex abysso, et in interitum abire: et mirabuntur habitantes super terra (quorum non scripta nomina in libro vitae a fundatione mundi), videntes bestiam, quae erat et non est, attamen est.

9. Haec mens habens sapientiam: septem capitamontes sunt septem, ubi mulier sedet super illis.

10. Et reges septem sunt; quinque ceciderunt, et unus est, alter nondum venit; et quando venerit, brevi illum oportet manere.

11. Et bestia, quae erat et non est, ipsa octavus est, et de septem est, et in interitum abit.

12. Et decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum nondum acceperunt, sed potestatem tanquam reges unam horam accipiunt cum bestia.

13. Hi unam sententiam habent, et potentiam et potestatem suam bestiae tradent.

14. Hi cum Agno pugnabunt, sed Agnus vincet illos, quia Dominus dominorum est, et Rex regum; et qui cum Ipso, vocati, electi et fideles.

15. Et dicit mihi, Aquae, quas vidisti, ubi meretrix sedet, populi et turbae sunt, et gentes et linguae.

16. Et decem cornua quae vidisti super bestia, hi odio habebunt meretricem, et devastatam facient illam, et nudam, et carnes ejus comedent, et illam comburent Igne.

17. Quoniam Deus dedit in corda illorum facere sententiam ejus, et facere unam sententiam, et dare regnum suum bestiae, donec consummentur verbaDei.

18. Et mulier, quam vidisti, est urbs magna habens regnum super reges terrae.

EXPLICATIO.

Quoniam in hoc capite et in sequenti agitur de Babylonia, ideo ante explicationem illorum capitum dicetur quid in genere et in specie per "Babyloniam" intelligitur, et qualis illa est in principio, et qualis fit postea per gradus. Per "Babyloniam" seu per "Babelem" intelligitur ecclesia ab illis qui per sancta ecclesiae affectant ad dominium super universum terrarum orbem, et hoc per dominium super animas hominum, vindicando sibi potestatem salvandi quoscunque volunt; et demum quaerunt et quoque sibi appropriant dominium super caelum et infernum: ob quem finem derivant et transferunt in se omnem potestatem Domini, sicut quod ab Ipso illis data sit. Ecclesia a talibus non sibi similis est in initio, sicut fit progressu temporis; in initio sunt sicut in zelo pro Domino, pro Verbo, pro amore et fide, et imprimis pro salute hominum; sed in illo zelo latet ignis dominandi, qui progressu temporis, sicut crescit dominium, erumpit; et quemadmodum in actum venit, fiunt sancta ecclesiae media, ac ipsum dominium fit finis; et cum dominium fit finis, tunc applicantur sancta ecclesiae ad finem, ita ad illos, et tunc non modo salutem animarum suae potestatis faciunt, sed etiam omnem Divinam potentiam Domini sibi appropriant: et cum hoc faciunt, tunc omne bonum et omne verum ecclesiae pervertunt, ita sancta ecclesiae profanant: haec sunt Babylonia.

[2] Quod ita sit, ad vivum mihi ostensum est. Fuerunt tales in mundo spirituali, qui simile dominium affectarunt; et quia noverunt quod soli Domino esset omnis potestas, tunc induerunt sicut zelum pro Ipso, proque caelo et pro ecclesia, et omni opera laborarunt ut Dominum solum colerent, atque omnia Verbi sancte custodirent; ordinaverunt etiam, ut sanctitas et integritas in omnibus regnaret. Sed datum est scire quod in zelo illo lateret ardens cupido dominandi super omnes alios, credentes quod illa quae ordinaverunt Domino accepta forent; verum enim vero, ut primum ceperunt dominium, per gradus revelabatur finis, qui erat quod non Dominus, sed illi imperarent, et sic quod Dominus illis serviret, et non illi Domino, indignati si non liceret illis sicut dii ad nutum omnia disponere: immo apperceptum est quod Dominum vilipenderent, immo rejicerent, si non dederit illis potestatem faciendi omnia ex lubitu, et nisi annueret omni arbitrio illorum. Apperceptum etiam est quod vellent in se sub aliqua specie transferre Divinam Ipsius potestatem, si ausi essent, timebant enim propterea dejectionem in infernum. Per hoc ostensum est quomodo Babylonia incohat, et quomodo terminatur. Ex eo etiam datum est concludere quod dum dominium fit finis, et sancta ecclesiae fiunt media, cultus Dei sub varia specie vertatur in cultum hominum, sic ut ipsi sint dii actu, et Dominus sit Deus non actu, quod dicitur, pro forma.

[3] Nunc quia dominium per sancta ecclesiae super animas hominum, super caelum, et super Ipsum Dominum, est interius profanum, sequitur quod sit infernale; diaboli enim qui in inferno sunt, non plus cupiunt quam dominari super caelum et super Ipsum Dominum; et quoque sub varia specie id aggrediuntur, verum dum in aggressu sunt absorbentur ab inferno. Quoniam in mundo illi qui Dominum de solio regni sui dejiciunt, et se super illo ponunt, in corde similes diaboli sunt, patet quod ecclesia ab illis successu temporis quoad omne bonum et quoad omne verum ejus devastetur: hic est finis ejus. Quod diaboli sint, ex iisdem in mundo spirituali constat: illi qui Divinam potestatem Domini in mundo exercuerunt, post mortem sanctissime loquuntur de Domino, et Ipsum cum omni devotione externa colunt; sed cum interiora illorum inspiciuntur, illa enim in mundo spirituali possunt retegi et inspici, datur videre quod profana sint, quia atheistica, in quibus diabolica astutia; inde quod sancta externa servirent illis pro mediis ad finem, qui erat dominium, patuit. Sermo quondam venit inter spiritus num aliquis diabolus in inferno simile potuisset facere: ideo unus inter pejores inde arcessitus est, et ei dictum est quod dominium super multos acciperet si potuisset sancte colere Dominum, et agnoscere Divinum Ipsius aequale Divino Patris, ac simul obire omnia cultus; ille cum audivit dominium super multos, statim interiora sua ad astutiam disposuit, et exteriora ad sanctitatem, et Dominum coluit sanctius quam multi angeli, excandescens contra omnes qui Ipsum non adorarent; sed ut primum animadvertit quod ei dominium non datum sit, excanduit contra Ipsum Dominum, et non modo Divinum Ipsius et quoque Divinum Patris negavit, sed etiam utrumque contumeliis affecit: erat enim atheus.

[4] Quod hodierna Babylonia talis sit, patet manifeste ex eo, quod sub specie clavorum Petro datorum in se omnem Divinam potestatem Domini transtulerint, quod Divinum Verum populo occluserint per ablationem Verbi, et quod dictaminibus Papae sanctitatem aequalem sanctitati Verbi addixerint, immo actualiter superiorem; quod parum, si quicquam, doceant timorem et cultum Dei, sed timorem et cultum sui, et quoque cultum sanctorum propter se: inde patet quod Babylonia in fine suo sit ecclesia vacua et inanis ab omni bono amoris in Deum, et ab omni bono amoris erga proximum, et consequenter ab omni vero; inde amplius non est ecclesia sed idololatria; et per id parum dissimilis gentilismis antiquorum, qui colebant Baales, Astaroth, Beelzebubum, et plures, et tamen habebant templa, festa stata, altaria, sacrificia, suffitus, libamina, et alia similia, quae Ecclesia Judaica habebat. Haec de Babylonia in initio ejus, et de illa in fine ejus, dicta sunt, ut sciatur unde est quod "Babel" in Verbo nunc extollatur usque in caelum, et nunc dejiciatur usque in infernum.

[5] Quod Babel talis sit, plene constare potest a descriptionibus et repraesentationibus ejus apud Prophetas, et imprimis apud Danielem. Primum a "statua" Regis Nebuchadnezaris, apud Danielem,

Visa est in somnio Regi Nebuchadnezari, statua stans e regione regis; ejus "caput aurum bonum, ejus pectus et brachia argentum, ejus venter et femora aes, ejus crura ferrum, ejus pedes ex parte ferrum, et ex parte argilla." Postea "excisus est Lapis qui non per manus, et percussit statuam super pedes ejus, qui erant ferrum et argilla, et contrivit illos, et tunc simul contrita sunt ferrum, argilla, aes, argentum et aurum, et facta sunt sicut palea de areis aestatis, ita etiam abstulit ea ventus; et ullus locus non inventus est illis. Lapis autem qui percussit statuam, factus est in Petram magnam" (2:31-35):

ex interpretatione istius somnii a Daniele, patet quod status ecclesiae, quae fit Babylonia, a principio ad finem ejus ibi describatur; quod sit Babylonia quae describitur, est quia Rex Babelis illa in somnio vidit, et quia vidit statuam e regione sui; tum aperte dicitur a Daniele ad regem,

"Tu es caput ejus, quod aurum" (vers. 38):

successivi ejus ecclesiae status usque ad ultimum descripti sunt per statuae illius caput, pectus, brachia, ventrem, femora, crura et pedes; tum per aurum, argentum, aes, ferrum, et argillam, ex quibus statua a summo ad imum constitit; ex illis patet quod ecclesia illa in principio suo fuerit ex bono amoris in Dominum plena sapientia, nam "caput" ejus, quod supremum, significat sapientiam, et "aurum" bonum amoris in Dominum: quod ultimus status illius ecclesiae futurus sit absque omni bono amoris et absque omni sapientia, significatur per quod "digiti pedum ejus essent ex parte ferrum, et ex parte argilla"; nam haec ita interpretatur Daniel,

"Quod vidisti ferrum mixtum cum argilla luti, commiscebunt se per semen hominis, sed non cohaerebunt unum cum altero, quemadmodum ferrum non commiscetur cum argilla" (vers. 43):

"semen hominis" significat Divinum Verum, ita verum Verbi; et per hoc non fit cohaerentia, quia id in fine ecclesiae falsificatur per applicationem ad cultum hominum. Interitus ecclesiae istius describitur per quod "Lapis contriverit omnia statuae"; per "Lapidem" significatur Divinum Verum, et per "Petram" in quam factus est Lapis, significatur Dominus quoad illud; interitus ejus est ultimum judicium. Nova ecclesia, quae tunc a Domino instaurabitur, describitur per haec,

"Surgere faciet Deus caelorum regnum quod in saecula non peribit, ac regnum Ipsius populo alii non permittetur; conteret et consumet omnia illa regna, ipsum autem stabit in saecula" (vers. 44):

per "regnum" hic et alibi in Verbo significatur ecclesia; similiter per "hominem", In cujus forma fuit statua.

[6] Ecclesia quae postea fit Babylonia, etiam describitur per "arborem" visam regi Nebuchadnezari in somnio, apud Danielem,

"Videns fui, cum ecce arbor in medio terrae, et altitudo ejus magna: crevit arbor et robusta facta est, ut altitudo ejus pertigerit usque ad caelum, et prospectus ejus usque ad finem omnis terrae; folium ejus pulchrum, et flos ejus multus, sub illa umbram habebat bestia agri, et in ramis ejus habitabant aves caeli, et ex ea alebatur omnis caro. .... Sed ecce vigil et sanctus de caelo descendit, clamans ex viribus, .. sic dicens: Excidite arborem, et amputate ramos ejus, et dispergite florem ejus; fugiat bestia a sub ea, et aves a ramis ejus; verum stirpem radicum ejus in terra relinquite, et in vinculo ferri et aeris, in herba agri, et in rore caelorum tingatur, et cum bestia pars ejus in gramine terrae; cor ejus ab homine mutabunt, et cor bestiae dabitur ei, dum septem tempora transibunt super eum; .... usque dum noverint viventes quod Dominus altissimus in regno hominis" (4:7-14 [B.A. 10-17]):

quod Rex Nebuchadnezar, proinde Babel, per arborem illam et per omnia ejus, intelligatur, apertis verbis dicitur (vers. 17, 18, 19 [B.A. 20, 21, 22]); et quod regi contigerint illa quae audita sunt, nempe quod "expulsus sit ab homine", "cum bestia agri habitaverit", "herbam sicut boves comederit, usque dum septem tempora transiverunt", constat a versibus 29, 30, 31 [B.A. 32, 33, 34), illius capitis: quod haec illi evenerint propter amorem sui et fastum dominii sui, constat ab his illius verbis,

"Nonne haec est Babel magna, quam ego aedificavi in domum regni, per robur fortitudinis meae, et in gloriam honoris mei?" (vers. 27 [B.A. 30]):

et postea cum restitutus est,

"Ego Nebuchadnezar ... honorans Regem caelorum, cujus omnia opera veritas, et viae Ipsius judicium; et qui ambulant in superbia, potest humiliare" (vers. 34 [B.A. 37]):

per statum illum Nebuchadnezaris describitur status illorum post mortem qui se sicut dii super omnia ecclesiae extollunt; quod nempe "expellantur ab homine", hoc est, quod non quoad intellectum sint sicut homines amplius; quod "fiant bestiae, et gramen sicut boves comedant", et quod "crines eorum sicut aquilarum crescant, et ungues eorum sicut avium", per quae significatur quod prorsus sensuales sint, quod loco intelligentiae illis sit fatuitas, ac loco sapientiae insania; "comedere gramen", "crinem sicut aquilarum, et ungues sicut avium habere", significat sensuales fieri.

[7] Status successivi ecclesiae, quae demum fit Babylonia, etiam describitur per "quatuor bestias ascendentes ex mari", apud Danielem,

Visum est ei quod quatuor bestiae ascenderint e mari; "prima sicut alae aquilae illi, ... sed evulsae sunt alae ejus, et sublata est e terra, et super pedes sicut homo erecta, et cor hominis datum ei. Dein .. bestia alia secunda similis urso, et ad latus unum erexit se, .. tres costae in ore ejus inter dentes ejus, insuper sic dicentes ei, Surge, comede carnem multam. Post haec, ... ecce alia sicut pardus, cui alae quatuor quales avibus, super tergo ..", et ei "quatuor capita; et dominium datum illi est. Postea .... bestia quarta terribilis et formidabilis et robusta valde, cui dentes ferri magni, comedit et contrivit, et reliquum pedibus suis conculcavit" (7:3-7):

quod per has "bestias" etiam successivi status ecclesiae a primo usque ad ultimum ejus descripti sint, videatur supra (n. 316, 556, 650, 780, 781): quod in primo statu fuerint in veris, et inde in intelligentia, significatur per "leonem cui alae aquilae", et qui postea apparuit "sicut homo, et ei cor hominis datum." Quod in ultimo statu sint in omnis generis falsis ex malo, significatur per "quartam bestiam, quae terribilis, comedit et contrivit, ac reliquum pedibus suis conculcavit"; de qua bestia plura dicuntur, vers. 23-25.

[8] Quod tunc ecclesia illa, quae facta Babylonia, destruetur, et nova ecclesia, quae Dominum colet, instaurabitur, intelligitur per haec ibi,

"Videns fui, ... et ecce cum nubibus caelorum sicut Filius hominis: .... Huic datum est dominium, .. gloria, et regnum, ut omnes populi, gentes et linguae Illum colerent; dominium Ipsius dominium saeculi quod non transibit, et regnum Ipsius quod non peribit. .... Et regnum et dominium, et majestas regnorum sub omnibus caelis, dabitur populo sanctorum altissimorum, cujus regnum regnum saeculi, et omnia dominia colent Ipsum, et obedient" (vers. 13, 14, 27):

per "Filium hominis" intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum, et quoad Verbum; quod ab Ipso ecclesia instauranda sit quae Ipsum colet, intelligitur per quod Ipsi datum sit dominium, et gloria et regnum", quod "dominium Ipsius dominium saeculi quod non transibit"; et ecclesia ab Ipso instauranda intelligitur per "regnum datum populo sanctorum." Quod hoc futurum sit quando ecclesia facta est Babylonia, hoc est, ita devastata ut non amplius aliquod bonum nec verum ibi supersit, est quia tunc finis ejus est; ita quando non aliqua ibi ecclesia amplius: hic finis per "finem Babyloniae" intelligitur: non quod cultus illorum idololatricus in mundo, cum ipsis, destruendus sit, hic enim permansurus; verum non ut cultus alicujus ecclesiae, sed ut cultus paganismi; quare etiam iidem post mortem inter paganos veniunt, et non amplius inter Christianos. Ex illis autem, qui non Papam, nec sanctos et sculptilia, adoraverunt, sed Dominum, nova ecclesia a Domino colligitur.

[9] Idololatria Babylonica describitur apud Danielem,

Per statuam altam quam Rex Nebuchadnezar erexit, et de qua edixit ut omnes prociderent et adorarent illam, et quod qui id non facerent, projicerentur in medium fornacis ignis ardentis (3:1-7).

Eadem etiam describitur apud eundem,

Per statutum quod Darius Medus edixit, quod non peteret quis petitionem ab aliquo deo aut aliquo homine, nisi a rege; et quod qui a deo aut ab homine intra triginta dies aliquid petierit, conjiceretur in foveam leonum (6:8-10 [B.A. 7-9]):

per haec describitur Babel seu Babylonia quoad dominium super sancta, et quoad arrogationem Divinae potestatis; et exitium illorum describitur per quod omnes illi qui persuaserunt Dario ad faciendum statutum illud, conjecti sint in foveam leonum et devorati.

[10] Describitur etiam Babel apud Danielem,

Per quod Belschazar rex, magnates ejus, uxores ejus, et pellices ejus, biberint vinum ex vasis auri et argenti quae eduxerat Nebuchadnezar pater ejus e templo Hierosolymae, et quod simul laudaverint deos auri et argenti, aeris, ferri, ligni et lapidis, et quod tunc scriptura in pariete ei apparuerit: post quam rex illa nocte occisus est (5:1 ad fin. ):

per haec repraesentabatur et inde significabatur profanatio sanctorum ecclesiae ab illis qui e Babylonia sunt, ac dominium usque in caelum extendunt; nam dicitur,

"Supra Dominum caelorum exaltasti te, dum vasa domus Ipsius adduxerunt ante te" (vers. 23).

Ex his apud Danielem constare potest quod per "Babyloniam" seu per "Babelem" in Verbo intelligatur amor dominii super orbem terrarum, tum super caelum, et super Ipsum Dominum; et quod ecclesia Domini successive fiat Babylonia; et quod sicut fit Babylonia, ita quoad omne bonum amoris et quoad omne verum fidei devastetur, et quod id sit finis ejus, nempe, quod non amplius sit ecclesia; et dum amplius non est ecclesia, adnumeratur gentibus idololatricis; praeter illos qui Dominum adorant, sanctum habent Verbum, et instructionem ex illo admittunt.

[11] Babel seu Babylonia etiam describitur apud Esaiam,

"Miserebitur Jehovah Jacobi, et eliget denuo Israelem, ut ponat eos super terram eorum. .... Fiet in die quo quietem daturus est Jehovah tibi a dolore tuo, .... ut enunties hanc parabolam de rege Babelis: ... Quomodo cessavit exactor, cessavit auri cupido; confregit Jehovah baculum impiorum, virgam dominantium": unde "quiescit, quieta est omnis terra, insonuerunt jubilo; etiam quercus gaudent propter te, cedri Libani, Ex quo tu occubuisti, non ascendit caesor super nos. Infernus inferius commotus est propter te, obviam veniendo tibi; excitavit propter te Rephaim, omnes potentes terrae; surgere fecit e thronis eorum omnes reges gentium; omnes respondent et dicunt ad te, Etiamne tu infirmatus es sicut nos? nobis assimilatus es? Demissa est in infernum magnificentia tua, tumultus nabliorum tuorum; sub te substratus est vermis, et contegentes te vermiculus. Quomodo cecidisti de caelo, Lucifer, fili aurorae, excisus es in terram, infirmatus es infra gentes: atqui tu dixisti in corde tuo, In caelos ascendam, supra stellas" caeli "exaltabo thronum meum, et sedebo in monte conventus, in lateribus septentrionis; ascendam supra excelsa nubis, similis fiam Altissimo: verum enim vero ad infernum demissus es, ad latera foveae. Videntes te considerant te, Num hic est vir commovens terram, tremefaciens regna, posuit orbem in desertum, et urbes ejus destruxit? .... Tu projectus es e sepulcro tuo, sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossi gladio, qui descendunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum. Non adunaberis cum illis in sepulcro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen malitiosorum. Parate filiis ejus mactationem, ob iniquitatem patrum eorum, ut non resurgant et possideant terram, ac impleantur facies terrae urbibus. Surgam enim contra eos, dictum Jehovae Zebaoth, et exscindam Babeli nomen et residuum, et filium et nepotem. ... Ponam te in hereditatem anatariae, et stagna aquarum, et everram eam scopis perdendo. .... Et frangam Aschurem in terra mea, et super montibus meis conculcabo illum" (14:1-25):

haec omnia dicta sunt de Babele, et non de aliquo diabolo qui creatus lucis angelus, et rebellis factus dejectus est in infernum, et ex primaevo suo statu vocatus est "Lucifer, filius aurorae": quod Babel hic describatur, constat a versu 4, et a versu 22 hujus capitis, ubi Rex Babelis, et Babel nominatur; dicitur enim "Enunties hanc parabolam de rege Babelis"; et postea, "Exscindam Babeli nomen et residuum." Sciendum est quod in Verbo per "regem" simile significetur quod per "regnum" ejus: quod Babel dicatur "Lucifer, filius aurorae", est quia, ut supra dictum est, Babel in principio est ecclesia quae in zelo pro Domino, pro bono amoris et pro veris fidei, tametsi intus in zelo pastorum ejus latet ignis dominandi per sancta ecclesiae super omnes quos sibi possunt subjicere; inde est quod Babel dicatur "Lucifer, filius aurorae"; propterea etiam vocatur

"Rex regum", in cujus manum data sunt omnia:

et quoque vocatur

"Caput statuae, quod erat aurum" (Daniel 2:37, 38):

tum etiam

"Arbor in medio terrae, altitudine magna" (Daniel 4:7, 19 [B.A. 10, 22]).

[12] Babel in initio etiam intellecta est per

Leonem, cui alae aquilae, et qui dein apparuit sicut homo, et ei cor hominis datum (Daniel 7:4);

et vocatur

Ornamentum regnorum, et decus magnificentiae Chaldaeorum" (Esaias 13:19):

et memoratur inter

Cognoscentes Jehovam (Psalmuss 87:4).

Quia nunc per "Babelem" in initio significatur talis ecclesia, ideo rex Babelis hic vocatur "Lucifer, filius aurorae"; "Lucifer" ex luce veri tunc, et "filius aurorae" ex initiamento lucis seu diei; nam "aurora" est ecclesia in suo initio. Sed usque in eo capite describitur ecclesia illa quoad statum ejus in fine, quando facta est "Babylon meretrix", qui status ejus est quando non amplius aliquod bonum amoris, nec aliquod verum fidei, superest: hic status ejus est, qui intelligitur per exitium et per damnationem ejus ad infernum; destructio illorum in mundo non alia est, quam quod post mortem sit infernum illis qui sibi Divinam potestatem arrogaverunt, et illam exercuerunt, et ob illum finem populos terrae tenuerunt in densa caligine aut caecitate, et in cultu idololatrico, imprimis qui homines a cultu Domini abduxerunt.

[13] Quoniam haec sunt quae in capite illo describuntur, velim illa quae inde allata sunt breviter explicare. "Miserebitur Jehovah Jacobi, et eliget denuo Israelem, ut ponat illum super terram eorum", significat novam ecclesiam post finem Babyloniae a Domino instaurandam: "in die illo enuntiabis parabolam hanc de rege Babelis, et dices, Quomodo cessavit exactor, cessavit auri cupido", significat liberationem a captivitate et servitute spirituali, in qua fuerunt qui sub dominio illius: "confregit Jehovah baculum impiorum, virgam dominantium", significat quod non amplius aliqua potentia illis per vera ex bono, quia in meris falsis ex malo sunt; haec impotentia est illis in mundo spirituali: "quieta est omnis terra, insonuerunt jubilo, etiam quercus gaudent propter te, cedri Libani, Ex quo tu occubuisti, non ascendet caesor super nos", significat quod illi qui in cognitionibus boni et veri sunt non amplius infestentur ab illis; "terra" est nova ecclesia quae ab illis quieta erit, "quercus" et "cedri Libani" sunt cognitiones boni et veri in sensu externo et interno, "non ascendet caesor" est quod non amplius infestatio: "infernus inferius commotus est propter te, obviam veniendo tibi, excitavit propter te Rephaim, omnes potentes terrae, surgere fecit e throno eorum omnes reges gentium", significat jucundum vindictae illorum qui in inferno sunt: "omnes respondent et dicunt, Etiamne tu infirmatus es sicut nos? nobis assimilatus es? et demissa est in infernum magnificentia tua, tumultus nabliorum tuorum", significant jucundum illud ex eo, quod illis similis factus sit, et quod similiter in falsis mali: "quomodo cecidisti de caelo, Lucifer, fili aurorae, excisus es in terram, infirmatus es infra gentes", significant subsannationem quod talis factus sit, tametsi in principio fuerat in caelo, quia in bono amoris et in veris fidei; haec ab illis qui in inferno dicta sunt, quia illis qui ibi sunt nihil jucundius est quam ut possint aliquem e caelo detrahere, et per falsa mali perdere: "atque tu dixisti in corde tuo, Supra stellas caeli exaltabo thronum meum, et sedebo in monte conventus, in lateribus septentrionis, ascendam super excelsa nubis, similis fiam Altissimo", sunt quoque verba subsannationis super fastum dominii eorum, quod usque in caelum extendunt, et Divinam sibi potestatem arrogant, et sic omnia caeli et omnia ecclesiae suo arbitrio subjiciunt, ob finem ut colantur et adorentur sicut dii; "mons conventus ad latera septentrionis" est ubi est ascensus in caelos; "super stellas et super excelsa nubis" est super Divinum Verum ("stellae" sunt cognitiones boni et veri, "excelsa nubis" sunt vera interiora Verbi): "verumtamen ad infernum demissus es, ad latera foveae, videntes te considerant te, Num hic est vir commovens terram, tremefaciens regna, posuit orbem in desertum, et urbes ejus destruxit?" est continuatio subsannationis illorum qui in inferno sunt, et quoque gloriationis inde quod e caelo dejectus sit; "latera foveae" sunt loca in inferno ubi mere falsa mali sunt; per "terram", "regna" et "orbem" significatur ecclesia, et per "urbes" significantur doctrinalia: "tu projectus es e sepulcro tuo sicut surculus abominabilis, vestimentum occisorum, confossi gladio, qui descendunt ad lapides foveae, sicut cadaver conculcatum", significant statum damnationis illorum; "vestimentum occisorum", "confossi gladio", et "cadaver conculcatum" significant damnationem profanationis veri: "non adunaberis cum iis in sepulcro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen malitiosorum", significant damnationem graviorem quam reliquorum, quia omnia ecclesiae exstinxerat: "parate filiis ejus mactationem ob iniquitatem patrum illorum, ut non resurgant, possideant terram, ac impleantur facies terrae urbibus" significant exitium illorum in aeternum: "exscindam Babeli nomen et residuum, et filium et nepotem", significant exitium totale, quia nihil boni et veri illis amplius est: "ponam te in hereditatem anatariae, et stagna aquarum, et everram eam scopis perdendo", significant falsum infernale per destructionem veri: "frangam Aschurem in terra mea, et super montibus meis conculcabo eum", significat quod in nova ecclesia non aliquae ratiocinationes ex falsis contra vera et bona existent. Praeterea illa quae in hoc capite sunt particularius explicata videantur in aliis locis hujus Libri (ut (supra, ) n. 208(b), 223(b), 304 (d, g), 331(b), 386(b), 405(e), 539(b), 589, 594(d), 608(a), 659(e), 687(b), 697(e), 724(e), 727(b), 730(b), 741(d), 768(e), 811(d).

[14] Apud eundem,

"Sic erit Babel, ornamentum regnorum et decus magnificentiae Chaldaeorum, sicut eversio Dei, Sodoma et Gomorrha; non habitabitur in aeternum, non incoletur usque in generationem et generationem, ita ut non moretur ibi Arabs, et pastores non faciant cubare; sed cubabunt ibi tziim, et implebuntur domus eorum ochim, et habitabunt ibi filiae noctuae, et saltabunt ibi satyri: respondebunt etiam ijim in palatiis ejus, et dracones in palatiis deliciarum ejus: propinquum est tempus ejus, ut veniat, et dies ejus non extrahetur" (13:19-22):

agitur in toto hoc capite de devastatione totali omnium boni et omnium veri ecclesiae apud illos qui e Babylonia sunt; per "Sic erit Babel", intelligitur in sensu litterae urbs magna Babel vocata, sed per illam in sensu spirituali intelligitur ecclesia quae facta est Babylonia: Babel vocatur "ornamentum regnorum, et decus magnificentiae Chaldaeorum", ex sapientia illius ecclesiae in principio ejus, ut prius dictum est; in genere autem per "Babelem" seu "Babyloniam" intelligitur ecclesia in qua omnia bona amoris destructa et demum profanata sunt, et per "Chaldaeam" ecclesia in qua omnia vera fidei destructa et demum profanata sunt; inde est quod dicatur "eversio Dei, Sodoma et Gomorrha"; "Sodoma" etiam significat destructionem omnis boni per amorem sui, et "Gomorrha" destructionem omnis veri inde: "non habitabitur in aeternum, non incoletur usque in generationem et generationem", significat destructionem ejus in aeternum; "non habitari in aeternum" spectat destructionem boni, et "non incoli in generationem et generationem" spectat destructionem veri; nam qui bonum et verum destruunt, et postea loco illorum amplectuntur malum et falsum, non possunt reformari; aliter illi qui in malis et falsis sunt, et non bonum et verum destruxerunt, ut sunt gentes quae ignorant bonum et verum: "non morabitur ibi Arabs, et pastores non cubare facient", significat quod ecclesia tale desertum fiet; "Arabs" est qui in deserto vivit, sed quia ibi non seges aut fructus, non moratur ibi; simile fit cum grege pastorum, quando non datur pascuum: "cubabunt ibi tziim, et implebuntur domus ochim", significat falsa et mala infernalia, quae illis; "tziim" sunt falsa infernalia, "ochim" sunt mala infernalia, "domus" est mens eorum qui tales sunt: "cubabunt ibi filiae noctuae, et satyri saltabunt ibi", significat quod ibi falsificata vera et adulterata bona; falsificata vera sunt "filiae noctuae", adulterata bona sunt "satyri", "saltare" est gaudium ex amore spurco qui bonum amoris adulteravit: "respondebunt ijim in palatiis ejus, et dracones in palatiis deliciarum", significat illa adulterata et falsificata in doctrinis illorum.

[15] Describitur Babel similiter in aliis locis apud Prophetas:

– Ut apud Jeremiam,

Gladie, contra Babelem; "gladie, contra thesauros ejus ut diripiantur; siccitas super aquas ut exarescant, quia terra sculptilium illa, et de horrendis gloriantur; ideo habitabunt tziim cum ijim, et habitabunt in ea filiae noctuae; non sedebit amplius in aeternum, nec inhabitabit usque in generationem et generationem: juxta eversionem Dei, Sodomam et Gomorrham, et vicinas ejus, ... non habitabit ibi vir, neque commorabitur in ea filius hominis" (50:35, 37-40).

Apud eundem,

"Fugite e medio Babelis, et eripite vir animam suam, ne exscindamini ob iniquitatem ejus: .... calix auri Babel in manu Jehovae, inebrians universam terram, de vino ejus biberunt gentes, ideo insaniunt gentes: subito cecidit Babel, et confracta est. .... Ecce Ego contra te, mons perdens, dictum Jehovae, perdens universam terram: et extendam manum meam contra te, ut devolvant te de petris, et dem te in montem combustionis: nec sumant de te lapidem pro angulo. .... Erit Babel in acervos, habitaculum draconum, stuporem et sibilum, nec habitator" (51:6-8, 25, 26, 37).

Apud Esaiam,

"Jam audi" Babel "sedens secure, dicens in corde suo, Ego et non sicut ego praeterea, non sedebo vidua, nec cognoscam orbitatem: atque venient tibi duo ista momento in die uno, orbitas et viduitas, plene venient super te, propter multitudinem praestigiarum tuarum, ob magnitudinem incantationum tuarum plurimam: confisa enim es in malitia tua, (dixisti, ) Non videns Me; sapientia tua et scientia tua seduxit te, dum dixisti in corde tuo, Ego, et non sicut ego praeterea: ideo veniet super te malum, quod non scies deprecari, et cadet super te calamitas, quam non poteris expiare; et veniet super te subito devastatio, non scies" (47:8-11):

ita describitur destructio Babelis non solum ibi, sed etiam In toto capite 47 apud Esaiam; ac in toto capite 50 et in toto capite 51 apud Jeremiam; tum cap. 21:8, 9, apud Esaiam; Psalmuss 137:1, 8, 9, apud Davidem. Etiam adulteratio boni et falsificatio veri a Judaeis describitur per scortationes illorum in Aegypto, et dein cum filiis Aschuris, et demum cum filiis Babelis et cum Chaldaeis (Ezech. cap. 16:1 ad finem; et cap. 23:1 ad finem): et per "scortationem in Aegypto" intelligitur falsificatio veri ex naturali homine, quae fit per fallacias, apparentias et scientifica; per "scortationem eorum cum filiis Aschuris" significatur falsificatio veri ex rationali homine, quae fit per ratiocinationes et per sophistica ex fallaciis, apparentiis et scientificis; per "scortationem eorum cum filiis Babelis et cum Chaldaeis" significatur adulteratio boni et profanatio veri.

[16] Quando itaque filii Israelis prorsus recesserunt a statutis quae erant repraesentativa spiritualium ecclesiae, per quae illis communicatio fuit cum caelo, tunc omnes dati sunt in manus regis Assyriae, non enim amplius apud illos fuit aliqua ecclesia repraesentativa, et inde nec aliqua communicatio cum caelo. De praevaricationibus illorum, et de transportatione illorum a rege Assyriae in urbes ejus, et quoque in Babelem, videatur 2 Regnum 17:1 ad fin. Simile factum est cum Judaeis; illi postquam ita adulteraverunt et profanaverunt omnia statuta, judicia et leges, quae repraesentabant bonum amoris et verum fidei, ut nihil boni et veri amplius superesset, et cum inde ecclesia illorum facta est Babylonia, tunc dati sunt in manum Nebuchadnezaris regis Babelis; non modo reges et principes eorum, et universus populus, sed etiam omnes thesauri domus Jehovae, et postea omnia vasa aurea ejus, et insuper ipsum templum combustum est (De quibus videatur 2 Regnum 24:1-20; 25:1-26: et praeterea Esaias 20:17, 18; Esaias 39:6, 7; Jeremias 20:4, 5; 21:4-10; 25:1-12; 27:6-22; 28:1-16; 29:1-21; 32:1-5; 34:1-7, 18-22; 35:11; 38:17-23; 39:2-18; 41:1-12; 52:1 ad finem). Transgressiones eorum fuerunt,

Quod Hierosolymam impleverint sanguine innocente (2 Regnum 24:4);

Quod suffiverint Baali, libaverint libamina diis aliis, quod posuerint abominationes in domo Jehovae, aedificaverint excelsa Baali, in valle Hinnomi traduxerint filios et filias suas Molecho (Jeremias 32:29-30):

per quae omnia significatur profanatio sanctorum ecclesiae; qualis profanatio etiam significatur per "Babelem": quare ne terra, per quam significabatur ecclesia, ab illis amplius profanaretur, et quoque ut Babel inde repraesentationem suam plene indueret, dictum fuit illis a Jeremia ut se sponte darent in manus regis Babelis, et qui se non darent, sed remanerent in terra, morerentur gladio, fame, et peste (Jeremias 25:1-11).

[17] Verum quoniam Dominus in illa gente nasceretur, ac Se manifestaret ubi tunc fuit ecclesia, et ubi Ipsius Verbum, ideo gens illa post septuaginta annorum captivitatem a Babele reducta fuit, et templum reaedificatum est; sed usque non alia ecclesia quam similis ecclesiae quae vocatur "Babylonia", apud illos permansit, ut constare potest ex pluribus quae Ipse Dominus de gente illa locutus est, et quomodo Ipsum receperunt; quare Hierosolyma denuo destructa est, et templum igne combustum.

[18] In genere sciendum est quod omnis ecclesia in principio sit sicut virgo, sed progressu temporis fiat meretrix; per gradus enim intrat in vitam mali, et inde amplectitur doctrinam falsi, sicut per gradus incipit amare semet et mundum; et tunc ab ecclesia fit vel Babylonia vel Philisthaea; Babylonia ab illis qui se super omnia amant, et Philisthaea ab illis qui mundum super omnia amant; nam sicut illi bini amores crescunt, ita homines ecclesiae adulterant et falsificant bona et vera Verbi, quod est a virgine fieri meretrix.

[19] Quod ecclesia prima post diluvium etiam Babylonia facta fuisset, nisi Dominus per dispersionem religionis illorum conatum impedivisset, repraesentatur et significatur per "turrim quae pertingeret usque in caelum", quam posteri Noachi ingressi sunt aedificare (de qua, cap. 11:1-9 Geneseos; quae singillatim explicata sunt in Arcanis Caelestibus, a n. 1283 ad 1328). Postquam ex Verbo ostensum est quid per "Babelem" seu "Babyloniam" in genere et in specie significatur, accincti transire possumus ad explicandum illa quae in hoc et in sequente capite de Babylonia et de ejus exitio praedicta sunt.

768. "Et abivit facere bellum cum reliquis seminis ejus." - Quod significet et inde ex vita mali ardentem conatum impugnandi vera doctrinae illius ecclesiae, constat ex significatione "abire", quod sit a vita mali ardens conatus (de qua sequitur); ex significatione "facere bellum", quod sit impugnare et velle destruere (de qua supra, n. 573, 734); ex significatione "seminis ejus", quod sint vera doctrinae ecclesiae (de qua etiam sequitur) quod "reliqui seminis" dicantur, est quia intelliguntur illi qui in iis veris sunt, et in sensu abstracto vera illius ecclesiae, quae impugnare et destruere se posse credunt.

Quod "abire" significet ex vita mali ardenter conari, est quia ire in sensu spirituali significat vivere; inde in Verbo dicitur "ire cum Domino", et "ambulare cum Ipso" et "post Ipsum", per quae significatur vivere a Domino: at cum "ire" dicitur de dracone, cujus vita est vita mali, significatur ex illa vita conari; et quia conatus ille est conatus ex odio, quod significatur per "iram" ejus supra (n. 754, 758), inde significatur ardens conatus; nam qui ex odio conatur, is ardenter conatur.

[2] Quoniam odium illorum, qui per "draconem" intelliguntur, est odium contra illos qui in veris doctrinae ecclesiae, quae est Nova Hierosolyma, sunt, ideo est odium contra vera doctrinae, quae sunt apud illos; illi enim qui in aere erga aliquem sunt, tum qui in odio contra aliquem, illi quidem in [amore sunt erga personam, vel in] odio sunt contra personam, apud quam illa sunt quae vel amant vel odio habent, et ea sunt vera doctrinae apud illos ideo sunt vera doctrinae quae per "reliquos seminis ejus" significantur. Inde constare potest quod in sensu spirituali Verbi non spectetur persona, sed res abstracte a persona, hic res quae apud personam. Hoc adhuc illustrari potest per hoc: dicitur in Verbo quod "proximus amandus sit sicut ipse se amat"; at in sensu spirituali non intelligitur quod proximus quoad personam ita amandus sit, sed quod illa quae apud personam a Domino sunt, amanda sint; persona enim actualiter non amatur ex eo quod persona aut homo sit, sed quod talis aut talis sit; ita amatur persona ex quali ejus; quare id quale est quod per "proximum" intelligitur, quod itaque est proximus spiritualis, seu proximus in spirituali sensu, qui amandus est; et hoc, apud illos qui ab ecclesia Domini sunt, est omne quod procedit a Domino, quod in genere se refert ad omne bonum tam spirituale quam morale et civile; quare qui in his bonis sunt, illi amant eos qui in iisdem sunt: hoc itaque est "amare proximum sicut se ipsum."

[3] Ex his constare potest quod per "reliquos seminis ejus", nempe "mulieris", per quam significatur ecclesia, intelligantur illi qui in veris doctrinae illius ecclesiae sunt; ac in sensu abstracto a personis, qui est genuinus sensus spiritualis, intelligantur vera doctrinae illius ecclesiae.

Similiter in Verbo alibi, ut in sequentibus locis:

- Apud Mosen,

"Inimicitiam ponam inter te et inter mulierem, et inter semen tuum et inter semen" mulieris; "Ille conculcabit tibi caput, et tu laedes Illi calcaneum" (Genesis 3:15):

prophetia de Domino; per "serpentem" ibi significatur sensuale hominis, ubi hominis proprium est, quod in se non est nisi quam malum; et per "mulierem" significatur ecclesia spiritualis, seu ecclesia quae in Divinis veris est; et quia sensuale hominis deperditum fuit, et homo ecclesiae elevatur a sensuali dum fit spiritualis, inde dicitur quod "inimicitia erit inter te et inter mulierem": per "semen serpentis" significatur omne falsum ex malo, et per "semen mulieris" omne verum ex bono, et in supremo gradu Divinum Verum; et quia omne Divinum Verum est a Domino, et Dominus per Id destruit falsum ex malo, ideo dicitur, "Ille conculcabit tibi caput"; "Ille" significat Dominum, et "caput" omne falsum ex malo: quod usque sensuale nociturum sit Divino Vero in ultimis ejus, quod est Verbum in sensu litterae, significatur per quod "laedet calcaneum"; "calcaneus" significat illud ultimum et illum sensum. Quod laedant et laeserint, constare potest ex unico hoc exemplo, quod Pontificii per "mulierem" intelligant Mariam, et ejus cultum; quare non "Ille" sed illud et illa in Bibliis illorum legitur. Ita in mille aliis locis.

[4] Apud Jeremiam,

"Ecce dies venient, ...quibus seminabo domum Israelis et domum Jehudae, semine hominis et semine bestiae" (31:27):

haec de Domino, et de nova ecclesia ab Ipso; adventus Ipsius significatur per "Ecce dies venient"; per "seminare domum Israelis et domum Jehudae" significatur reformare illos qui ab ea ecclesia erunt; per "domum Israelis" significatur ecclesia spiritualis, et per "domum Jehudae" ecclesia caelestis; et quia reformatio fit per vera spiritualia et per vera naturalia inde, dicitur, "semine hominis et semine bestiae"; per "semen hominis" significatur verum spirituale ex quo homini intelligentia; et per "semen bestiae" significatur verum naturale ex quo homini scientia, et secundum id vita; utrumque ex affectione boni: quod "homo" significet affectionem veri et boni spiritualis videatur supra (n. 280); et quod "bestia" affectionem naturalem (n. 650); "ita semen hominis et semen bestiae" significat vera illarum affectionum.

Apud Malachiam,

"Non unus.. facit cui spiritus; quid num unus quaerit semen Dei?" (Malachiam 2:15):

"Quid num quaerit unus semen Dei?" significat quod nullus quaerat Divinum Verum; quod hic "semen Dei" significet Divinum Verum, patet; inde per "natos a Deo" intelliguntur qui regenerati sunt a Domino per Divinum Verum, et per vitam secundum illud.

[5] Apud Esaiam,

"Jehovah voluit conterere Ipsum, infirmavit; si posueris reatum animam suam, videbit semen, prolongabit dies, et voluntas Jehovae per manum Ipsius prosperabitur" (Esaiam 53:10):

haec de Domino; et de Ipsius tentationibus per quas subjugavit inferna, ibi in toto capite agitur: ingravescentia tentationum describitur per quod "Jehovah voluerit conterere et infirmare Ipsum"; gravissima tentatio, quae fuit passio crucis, significatur per "si posueris reatum animam suam"; per "ponere reatum animam suam" significatur ultima tentatio, per quam plene subjugavit inferna, et plene glorificavit Humanum suum, per quae redemptio: Divinum Verum quod dein processit ex Divino Humano Ipsius, et salvatio omnium qui Divinum Verum ab Ipso recipiunt, significatur per "Videbit semen": quod in aeternum duraturum, significatur per "prolongabit dies"; "prolongare", cum de Domino, significat durationem in aeternum, et "dies" significant status lucis, qui sunt status illustrationum omnium per Divinum Verum: quod hoc a Divino Ipsius ad salvandum genus humanum, significatur per quod "voluntas Jehovae per manum Ipsius prosperabitur."

[6] - Apud eundem,

"Ne timeto, quia Tecum Ego; ab oriente adducam semen tuum, et ab occidente colligam te; dicam septentrioni, Da; et meridiei, Ne inhibe; adduc filios meos e longinquo, et filias meas ab extremitate terrae" (43:5, 6):

creditur quod per haec significetur reductio filiorum Israelis in terram Canaanem; sed hoc ibi non intelligitur, sed intelligitur salvatio a Domino omnium qui ab Ipso Divinum Verum recipiunt, a quibus nova ecclesia; haec per "semen Ipsius" quod ab oriente adducetur, ab occidente colligetur, et quod septentrio dabit, et ¹ meridies non prohibebit, significatur: quare etiam sequitur, "Adduc filios meos e longinquo, et filias meas ab extremitate terrae"; per "filios" significantur qui in veris ecclesiae sunt, et per "filias" qui in bonis ejus. (Sed haec videantur supra, n. 422 [b] , ² 724 [d] , explicata.)

[7] Apud eundem,

"Ad dextram et sinistram erumpes, et semen tuum gentes hereditabit, et urbes desolatas habitari facient" (54:3):

haec de ecclesia a Domino apud gentes, quae ecclesia ibi intelligitur per "sterilem" quae non pepererat, cui multi filii (vers. I, ibi): per "semen quod hereditabit gentes" significatur Divinum Verum quod gentibus dabitur; per "ad dextram et ad sinistram erumpere" significatur extensio et multiplicatio; per "dextram" significatur verum quod in luce est, et per "sinistram" verum quod in umbra, ex causa quia in mundo spirituali ad dextram est meridies, ubi illi qui in clara luce veri sunt, et ad sinistram est septentrio, ubi illi qui in obscura luce veri sunt; per "urbes desolatas habitari facere" significatur vita eorum secundum Divina vera, quae antehac deperdita sunt; "urbes" sunt vera doctrinae ex Verbo, "habitari" significat vivere secundum illa, "urbes desolatae" ³ significant illa vera antehac deperdita, nempe apud gentem Judaicam.

[8] Apud eundem,

"Notum fiet in gentibus semen eorum, et prognati eorum in medio populorum; omnes videntes eos agnoscent eos, quod illi semen cui benedixit Jehovah" (61:9):

haec quoque de ecclesia a Domino instauranda; et per "semen" quod in gentibus notum fiet, significatur Divinum Verum quod recepturi illi qui in bono vitae sunt; et per "prognatos in medio populorum" significatur vita secundum illud; per "videntes" qui "agnoscent eos quod illi semen", significatur illustratio quod genuinum verum sit quod recipiunt; "cui benedixit Jehovah", significat quod a Domino: sed haec per illa significantur in sensu a personis abstracto, at in sensu stricto intelliguntur illi qui Divinum Verum a Domino recepturi sunt.

[9] Apud eundem,

"Semen benedictorum Jehovae illi, et prognati illorum cum illis" (65:23):

etiam hic de ecclesia a Domino; et per "semen benedictorum Jehovae" intelliguntur illi qui Divinum Verum a Domino recepturi sunt; et per "prognatos illorum" intelliguntur qui vivunt secundum illud; in sensu autem a personis abstracto, qui est genuinus sensus spiritualis, per "semen" intelligitur Divinum Verum, et per "prognatos" vita secundum illud (ut mox supra). Quod per "prognatos" intelligantur illi qui vivunt secundum Divinum Verum, et in sensu abstracto vita secundum illud, est quia in lingua originali vox prognatus est a voce quae significat exire et procedere; et quod exit et procedit a Divino Vero recepto est vita secundum illud.

[10] Apud eundem,

"Quemadmodum caeli novi et terra nova, quae facturus sum, stabunt coram Me, ..sic stabit semen vestrum, et nomen vestrum" (66:22):

haec quoque de Domino, et de salvatione fidelium ab Ipso: ecclesia nova ab Ipso intelligitur per "caelos novos et terram novam", per "caelos novos" ecclesia interna, et per "terram novam" ecclesia externa; quod Divinum Verum et quale ejus persistet, significatur per quod "stabit semen vestrum, et nomen vestrum"; per "semen" significatur Divinum Verum, quod etiam est verum doctrinae ex Verbo, et per "nomen" significatur quale ejus. (Quod par "nomen" significatur quale rei et quale status, videatur supra, n. 148.)

[11] Apud Davidem,

"Terram fundasti, et opus manuum tuarum caeli; illi peribunt, et Tu perstabis; et omnes sicut vestes veterascent, sicut vestem mutabis eos, et mutabuntur; Tu autem idem, et anni tui non consumentur, filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum coram Te stabilietur" (Psalmuss 102:26-29 [B.A. 25-28):

per "terram" quam Deus formavit, et per "caelos" qui opus manuum Ipsius, qui peribunt, significatur simile quod per "priorem terram" et "prius caelum" quae transierant (in Apocalypsi 21:1; de quibus ibi); et quia facies terrae et caelorum in mundo spirituali, die ultimi judicii prorsus mutabitur, ac loco priorum nova terra et novi caeli futuri, ideo dicitur quod "omnes sicut vestes veterascent, sicut vestem mutabis, et mutabuntur": comparantur vestibus, quia "vestes" significant vera externa, quae illis qui in priori caelo et in priori terra, quae non permanent, quia in veris internis non sunt: status Divini Veri, quod a Domino in aeternum permansurum est, significatur per "Tu perstabis, et Tu idem, et anni tui non consumentur"; per "annos Dei" significantur status Divini Veri: "filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum coram Te stabilietur", significat quod angelis et hominibus, qui receptiones Divini Veri sunt, vita aeterna erit, ac quod vera doctrinae apud illos in aeternum permansura sint; "filii servorum Dei" sunt angeli et homines, qui receptiones Divini Veri sunt; ac "semen eorum" sunt vera doctrinae.

[12] Apud eundem,

"Semen quod serviet Ipsi numerabitur Domino in generationem" (Psalmuss 22:31 [B.A. 30]):

hic quoque de Domino; et per "semen quod serviet Ipsi" intelliguntur qui in veris doctrinae ex Verbo sunt: et per "numerabitur Domino in generationem" significatur quod Ipsius erunt in aeternum; "numerari" significat ordinari et disponi, hic adnumerari seu adjici, ita esse Ipsius.

[13] In Verbo in plurimis locis dicitur, "Semen Abrahami", "Isaci" et "Jacobi", tum "semen Israelis"; et per id in sensu litterae historico intelligitur posteritas eorum, sed in sensu spirituali intelligitur Divinum Verum, ac verum doctrinae ex Verbo, ex causa, quia per "Abrahamum", "Isacum", "Jacobum" et "Israelem" in hoc sensu intelligitur Dominus, ut constare potest ex locis in Verbo ubi illi nominantur; ut ab hoc,

Quod venturi sint ab oriente usque et occidente, et accubituri cum Abrahamo, Isaco et Jacobo in regno caelorum (Matthaeus 8:11);

per quod intelligitur quod fruituri bono caelesti a Domino: ita quoque alibi: et quia Dominus per illos in sensu interno intelligitur, ideo per "semen" eorum significatur Divinum Verum quod a Domino, proinde etiam verum doctrinae quod ex Verbo; ut in his locis:

- Apud Mosen,

Jehovah dixit Abramo, "Omnem terram, quam tu vides, tibi dabo et semini tuo in perpetuum: et ponam semen tuum sicut pulverem terrae" (Genesis 13:15, 16);

"Suspice versus caelos, et numera stellas; .... sic erit semen tuum" (Gen. 15:5 ⁴ );

"Benedicentur in semine tuo omnes gentes" (Genesis 22:18);

Ad Isacum,

"Tibi et semini tuo dabo omnes terras has, .... et multiplicabo semen tuum sicut stellas caeli; et benedicetur in semine tuo omnibus gentibus terrae" (Genesis 26:3-5);

Ad Jacobum,

"Semini tuo post te dabo terram hanc" (Genesis 35:12);

Terra data "Abrahamo, Isaco et Jacobo, .... et semini illorum post illos" (Deuteronomius 1:8);

Semen patrum vestrorum, Abrahami, Isaci et Jacobi (Deuteronomius 4:37; 10:15; 11:9):

quoniam per "Abrahamum", "Isacum" et "Jacobum" intelligitur Dominus, ut dictum est, per "Abrahamum" Dominus quoad Divinum caeleste ecclesiae, per "Isacum" quoad Divinum spirituale ecclesiae, et per "Jacobum" quoad Divinum naturale ecclesiae, ideo per "semen" eorum significatur Divinum Verum procedens a Domino; per "semen Abrahami" Divinum Verum caeleste, per "Isaci" Divinum Verum spirituale, et per "Jacobi" Divinum Verum naturale; consequenter etiam intelliguntur illi qui in Divino Vero a Domino sunt: per "terram" autem, quam Dominus daturus est illis, intelligitur ecclesia, quae in Divino Vero ab Ipso est; inde sciri potest quid significatur per quod "in semine illorum benedicentur omnes gentes"; non enim in posteritate illorum, nempe in gente Judaica et Israelitica, benedici potuerunt, sed in Domino et a Domino per receptionem Divini Veri ab Ipso.

[14] Quod per "semen Abrahami" non intellecti sint Judaei, constat ex Domini verbis apud Johannem,

Responderunt Judaei, "Semen Abrahami sumus, et nemini servi fuimus unquam: .... Jesus.. respondit, .... Scio quod semen Abrahami sitis, sed quaeritis Me occidere, quia Verbum meum non locum habet in vobis; .... vos ex patre diabolo estis" (Johannes 8:33, 34, 37, 44):

ex quibus patet quod illi non intellecti sint per "semen Abrahami", sed quod per "Abrahamum" intelligatur Dominus, et per "semen Abrahami" Divinum Verum a Domino, quod est Verbum; nam dicitur, "Scio quod semen Abrahami sitis, sed quaeritis Me occidere, quia Verbum meum non locum habet in vobis": quod dixerit Dominus, "Scio quod semen Abrahami sitis", significat quod sciat quod verum ecclesiae, quod est Verbum, apud illos esset; sed quod usque Dominum rejicerent, significatur per "Quaeritis Me occidere"; et quod non in Divinis veris a Domino essent, significatur per "quia Verbum meum non locum habet in vobis"; et quod non nisi quam malum et inde falsum apud illos esset, significatur per "Vos ex patre diabolo estis", et "Non est veritas in illo", et postea, "Quando loquitur mendacium, ex propriis loquitur"; per "mendacium" significatur Divinum Verum seu Verbum adulteratum: quod dixerit Dominus, "Scio quod semen Abrahami sitis", erat quoque quia per "Jehudam" significatur Dominus quoad Verbum (videatur supra, n. 119, 433 [a]).

[15] Apud Davidem,

"Facturus cadere eos in deserto, et facturus cadere semen eorum in gentes, et dispersurus eos in terras" (Psalmuss 106:26, 27):

per "facere cadere semen eorum inter gentes, et dispergere eos in terras", significatur quod Divinum Verum apud illos periturum sit per mala et per falsa. Simile significatur per "semen Israelis", in his locis: -

"Tu Israel servus meus, Jacobus quem elegi, semen Abrahami amici mei, quem apprehendi a finibus terrae" (Esaias 41:8, 9);

"Effundam spiritum meum super semen" Israelis et Jacobi, "et bene dictionem meam super natos" eorum (Esaias 44:3);

"In Jehovah justificabuntur, et gloriabuntur omne semen Israelis" (Esaias 45:25):

"Jehovah qui ascendere fecit, et reduxit semen domus Israelis, ⁵ e terra septentrionem versus, et ex omnibus terris quo depuli eos, ut habitent super terra sua" (Jeremias 23:8):

per "Israelem" in supremo sensu intelligitur Dominus quoad ecclesiae internum; quare per "semen ejus" similiter intelligitur Divinum Verum, quod apud illos qui ab ecclesia, quae per "Israelem" significatur, sunt: per "Israelem" intelligitur ecclesia apud illos qui interius naturales sunt, et in veris ibi ex origine spirituali; ideo per "Israelem" significatur ecclesia spiritualis naturalis.

[16] Quoniam per "Davidem" in Verbo intelligitur Dominus quoad regium, et per regium Domini significatur Divinum Verum in ecclesia, inde quoque per "semen" ejus intelliguntur illi qui in veris ecclesiae ex Verbo sunt, qui etiam vocantur "filii regis" et "filii regni", proinde etiam Divinum id Verum apud illos, in his sequentibus locis:

"Sicut non numerabitur exercitus caelorum, et non mensuratur arena maris, ita multiplicabo semen Davidis.., et Levitas ministros meos" (Jeremias 33:22);

"Pepigi foedus electo meo, juravi Davidi servo meo, in aeternum usque firmabo semen tuum, et aedificabo in generationem et generationem thronum tuum. .... Ponam in aeternum semen illius, et thronum illius sicut dies caelorum. .... Semen illius in aeternum erit, et thronus illius sicut sol coram Me" (Psalmuss 89:4, 5, 30, 37 [B.A. 3, 4, 29, 36]):

quod per "Davidem" in Verbo intelligatur Dominus quoad regium, quod est Divinum Verum in regno spirituali Domini, videatur supra (n. 205): inde per "semen" ejus significatur Divinum id Verum apud illos qui in veris ex bono sunt, ita quoque qui in veris doctrinae ex Verbo sunt; nam vera doctrinae ex Verbo, seu vera Verbi, omnia sunt ex bono: et quia illi per "semen Davidis" intelliguntur, ita etiam in sensu abstracto per id intelligitur verum Verbi, seu verum doctrinae ex Verbo. Quod per "semen Davidis" non intelligantur posteri ejus, quisque potest videre, nam dicitur quod "semen ejus multiplicabitur sicut exercitus caelorum et arena maris", quodque "firmabitur et ponetur in aeternum", et quod "thronus ejus aedificabitur in generationem et generationem", quodque "erit sicut dies caelorum", et "sicut sol"; quae de Davidis semine, hoc est, posteritate, deque ejus throno, prorsus non dici possunt; nam ubinam nunc semen ejus et thronus ejus? At omnia illa coincidunt, cum per "Davidem" intelligitur Dominus, per "thronum ejus" caelum et ecclesia, ac per "semen ejus" verum caeli et ecclesiae.

[17] Apud Jeremiam,

"Si non foedus meum diei et noctis, statuta caeli et terrae non posuero etiam semen Jacobi et Davidis servi mei reprobarem, ut non sumam de semine ejus dominantes super semen Abrahami, Isaci et Jacobi, et reducam captivitatem.., et miserebor.." (33:25, 26);

apud eundem,

"Dixit Jehovah dans solem in lucem diei, statuta lunae et stellarum in lucem noctis: .... Si recesserint statuta haec coram Me, ..etiam semen Israelis cessabunt, ut non sint gens coram Me omnibus diebus" (31:35, 36):

in his locis per "semen Jacobi" et "Davidis", tum per "semen Israelis", etiam intelliguntur illi qui in Divinis veris sunt; sed per "semen Jacobi" illi qui in Divino Vero naturali, per "Davidem" qui in Divino Vero spirituali, et per "Israelem" qui in Divino Vero naturali spirituali, quod est medium inter Divinum Verum naturale et spirituale; sunt enim gradus Divini Veri, sicut sunt gradus receptionis ejus ab angelis in tribus caelis, et in ecclesia: per "foedus diei et noctis", et per "statuta caeli et terrae", significatur conjunctio Domini cum illis qui in Divinis veris sunt in caelis, et qui in Divinis veris in terris; per "foedus" significatur conjunctio; per "statuta" significantur leges conjunctionis, quae etiam sunt leges ordinis, ac leges ordinis sunt Divina vera; per "diem" significatur lux veri qualis est apud angelos in caelis, et per "noctem" lux veri qualis est apud homines in terris, tum etiam lux veri qualis apud illos qui in caelis et in terris sub Domino ut Luna sunt; quare etiam dicitur, "Dans solem in lucem diei, et statuta lunae et stellarum in lucem noctis" per "semen" autem "Abrahami, Isaci et Jacobi", intelliguntur hic omnes qui ab ecclesia Domini sunt, in omni gradu; de quibus et de "semine Jacobi et Davidis" dicitur, quod si non agnoscerent Dominum, et non ab Ipso reciperent Divinum Verum, Dominus non regnaturus sit super illos.

[18] Apud eundem,

"Non prosperabitur de semine ejus quisquam qui sedeat super throno Davidis, et dominetur amplius in Jehudah" ( ⁶ ):

haec de Chonia rege Jehudae, qui ibi vocatur "idolum contemptum et abjectum", et de quo dicitur,

Quod "ille et semen ejus sublati et projecti in terram" (vers. 28, ibi);

per quem regem simile significatur quod per "Satanam", et per "semen ejus" falsum infernale: quod hoc non dominabitur in ecclesia Domini, in qua Divinum Verum caeleste est, significatur per quod "non quisquam ex ejus semine sedebit super throno Davidis et dominabitur amplius in Jehudah"; "Jehudah" ibi est ecclesia caelestis, in qua Dominus regnat.

[19] Sicut per Davidem repraesentatum est regium Domini, ita per Aharonem repraesentatum est sacerdotium Ipsius; quare per "semen Aharonis" intelliguntur qui in affectione genuini veri sunt quod a bono caelesti. Propter repraesentationem talium, hoc pro ⁷ Aharone statutum est,

Sacerdos magnus "viduam aut repudiatam, aut corruptam meretricem non accipiet, sed Virginem de populis suis accipiet uxorem, ne profanet semen suum in populis suis: Ego.. Jehovah sanctificans illum" (Leviticus 21:14, 15):

quoniam per "virum et uxorem" in Verbo, in sensu ejus spirituali, significatur intellectus veri et voluntas boni, et quia cogitatio est intellectus et affectio est voluntatis, ideo etiam per "virum et uxorem" significatur cogitatio veri et affectio boni, tum verum et bonum: inde constare potest quid significatur per "viduam", per "repudiatam", perque "corruptam", et "meretricem"; per "viduam" significatur bonum absque vero, quia a vero, quod est "vir", relictum; per "repudiatam" significatur bonum rejectum a vero, ita discordans; per "corruptam meretricem" significatur bonum adulteratum a falsis, quod non amplius est bonum, sed malum. Quia talia significabantur per illas mulieres, ideo sacerdoti magno interdictum fuit aliquam ex illis in uxorem ducere, quia per sacerdotem magnum repraesentabatur Dominus quoad sacerdotium, per quod significabatur Divinum Bonum; et quia per "virginem" significatur voluntas seu affectio genuini veri, et genuinum verum unum facit et concordat cum Divino Bono, et illa duo in caelo et in ecclesia conjuncta sunt, et conjuncta vocantur conjugium caeleste, ideo sancitum fuit quod sacerdos magnus virginem duceret uxorem: et quia ex hoc conjugio gignitur verum doctrinae, at ex conjugio cum talibus quae significantur per "viduam", "repudiatam", "corruptam meretricem", gignitur falsum doctrinae, ideo dicitur, "ne profanet semen suum in populis suis"; per "semen" significatur genuinum verum doctrinae, et inde quoque doctrina genuini veri ex bono amoris caelestis, et per "populos ejus" significantur illi qui ab ecclesia, in qua est doctrina genuini veri ex Verbo: et quia id erat repraesentativum conjugii caelestis, quod est Domini cum ecclesia, ideo dicitur, "Ego Jehovah sanctificans illum."

[20] Quia per sacerdotem magnum repraesentatus est Dominus quoad Divinum [Bonum] , et per "semen" ejus significatum est Divinum Verum, quod idem est cum genuino vero doctrinae, ideo statutum est

Quod non vir alienus, qui non ex semine Aharonis est, accedet ad suffiendum suffimentum coram Jehovah (Numeri 17:5 [B.A. 16:40]):

per "virum alienum" significatur falsum doctrinae, et per "suffire suffimentum" significatur cultus ex bono spirituali, quod in sua essentia est genuinum verum; et per "semen sacerdotis magni" significatur Divinum Verum ex origine caelesti; ideo lex lata est ut non aliquis alienus, nisi qui ex semine Aharonis esset, suffitus in Tentorio conventus coram Jehovah daret.

[21] Quando notum est quid caeli et ecclesiae repraesentabatur per alios etiam in Verbo nominatos, etiam scitur quid per "Semen" illorum significatur; ut per "semen Noachi", "Ephraimi", et "Kalebi", in sequentibus:

De Noacho, "Erigo foedus meum vobiscum, et cum semine vestro post vos" (Genesis 9:9);

Israel dixit de Ephraimo, "Semen ejus erit plenitudo ⁸ terrae" (Genesis 48:19);

Et dixit Jehovah de Kalebo, "Semen ejus hereditabit terram" (Numeri 14:24):

quid per Noachum et Ephraimum repraesentatum et significatum est, in Arcanis Caelestibus explicatum est; per Kalebum autem repraesentati sunt qui intromittendi sunt in ecclesiam: inde etiam per "semen" eorum significatur verum doctrinae ecclesiae.

[22] Simile quod per "semen hominis" etiam significatur per "semen agri", ex causa quia per "agrum" significatur aeque ecclesia ac per "hominem": et quia simile significatur, ideo aliquibus in locis dicitur "semen" et quoque "seminare" de populo terrae sicut de agro, ut in sequentibus:

- Apud Jeremiam,

"Ego plantaveram te vitem nobilem.., semen veritatis; quomodo.. conversa es Mihi in palmites vitis alienae?" (2:21);

apud Davidem,

"Fructum eorum de terra ⁹ perdes, et semen eorum de filiis hominis" (Psalmuss 21:11 [B.A. 10]);

apud Hoscheam,

"Seminabo" ¹⁰ Israelem "Mihi in terra" (2:23);

apud Sachariam,

"Seminabo" Jehudam et Josephum "inter populos, et in locis remotis recordabuntur Mei" (10:9);

apud Ezechielem,

"Respiciam ad vos ut excolamini, et seminemini; tunc multiplicabo super vobis hominem, omnem domum Israelis totam" (36:9):

apud Jeremiam,

"Ecce dies venient.., quibus seminabo domum Israelis et domum Jehudae semine hominis et semine bestiae" (31:27); [et in parabola Domini, ]

Semen seminatum "sunt filii regni" (Matthaeus 13:38).

Quod autem "semen agri" simile significet cum "semine hominis", hic ostendere supersedetur, quia hic modo explicatur et ex Verbo confirmatur quid "semen mulieris" significat.

[23] Quoniam per "semen" significatur verum doctrinae ex Verbo, et in supremo sensu Divinum Verum, inde in Opposito sensu per "semen" significatur falsum doctrinae, et falsum infernale:

- Ut apud Esaiam,

"Vos accedite huc, filii praestigiatricis, semen adulteri, et scortata ¹¹ es. Contra quem oblectatis vos? contra quem dilatatis os, elongatis linguam? Nonne vos nati praevaricationis, semen mendacii?" (57:3, 4):

per "natos praestigiatricis" et per "semen adulteri", significantur falsa ex falsificato et adulterato Verbo; per "natos praestigiatricis" falsa ex illo falsificato, et per "semen adulteri" falsa ex illo adulterato; Verbum dicitur falsificatum quando vera ejus pervertuntur, et dicitur adulteratum quando similiter bona ejus, tum quando vera applicantur amoribus sui: per "natos praevaricationis et semen mendacii", significantur falsa ex prioribus illis falsis scaturientia: per "oblectare se" significatur jucundum ex falsificatis capere: per "dilatare os" significatur jucundum cogitationis inde, et per "elongare linguam" significatur jucundum docendi et propalandi illa.

[24] Apud Esaiam,

"Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini malorum, filiis corruptoribus, dereliquerunt Jehovam, provocarunt Sanctum Israelis, abalienarunt se retrorsum" (1:4):

per "gentem peccatricem" significantur illi qui in malis sunt, et per "populum gravem iniquitate" significantur illi qui in falsis inde sunt, nam "gens" in Verbo dicitur de malis, ac "populus" de falsis (videatur supra, n. 175, 331, 625): falsum illorum qui in malis sunt significatur per "semen malorum", et falsa illorum qui in falsis ex malo illo sunt significantur per "filios corruptores": (quod "filii" significent illos qui in veris sunt, et in opposito sensu qui in falsis, et abstracte vera et falsa, videatur supra, n. 724): per "dereliquerunt Jehovam et provocarunt Sanctum Israelis", significatur quod rejecerint Divinum Bonum et Divinum Verum; per "Jehovam" intelligitur Dominus quoad Divinum Bonum, et per "Sanctum Israelis" Dominus quoad Divinum Verum: et per quod "abalienaverint se retrorsum" significatur quod ex illis prorsus recesserint, et ad infernale malum et falsum abiverint, nam qui in malis et falsis sunt in mundo spirituali se retro vertunt a Domino (videatur in opere De Caelo et Inferno 123).

Apud eundem,

"Non adunaberis cum iis in sepulchro, nam terram tuam perdidisti, populum tuum occidisti, non nominabitur in aeternum semen mali tiosorum" (14:20):

haec de Lucifero, per quem intelligitur Babel; et per "semen malitiosorum", quod non nominabitur in aeternum, significatur dirum falsum mali quod ex inferno. (Reliqua videantur explicata supra, n. 589, 659 [e] , 697.)

[25] Apud Mosen,

"Qui dederit de semine suo Molecho, moriendo morietur, populus terrae lapidabunt eum lapide: Ego.. dabo facies meas contra virum hunc, et exscindam eum e medio populi sui, eo quod de semine suo dederit Molecho, ut pollueret sanctuarium meum, et profanaret nomen sanctitatis meae" (Leviticus 20:3; 18:21):

per "dare de semine suo Molecho" significatur verum Verbi et inde doctrinae ecclesiae, per applicationem ad spurcos amores corporis, sicut ad neces, odia, vindictas, adulteria et similia, destruere, unde pro Divinis acceptantur falsa infernalia; haec falsa significantur per "semen datum Molecho;"

Molech erat deus filiorum Ammonis (1 Regnum 11:7),

et positus erat in valle Hinnomis, quae vocabatur Topheth, ubi cremabant filios et filias (2 Regnum 23:10);

per cujus "ignem" significabantur amores illi supradicti: et quia per "semen datum Molecho" significatur falsum tale infernale, et lapidatio fuit poena mortis pro laeso et destructo vero Verbi et inde doctrinae, dicitur quod "vir qui dederit de semine suo Molecho, moriendo morietur, et populus terrae lapidabunt eum lapide": (quod lapidatio fuerit poena laesi et destructi veri, videatur supra, n. 655): quod id falsum sit destructivum omnis boni Verbi et ecclesiae, significatur per "Dabo facies meas contra virum hunc, et exscindam e medio populi sui, quia polluit sanctuarium meum, et profanavit nomen sanctitatis meae"; per "sanctuarium" significatur verum caeli et ecclesiae, et per "nomen sanctitatis" significatur omne quale ejus. Ex locis allatis nunc constare potest quod per "semen" in sensu supremo intelligatur Divinum Verum quod a Domino, ac inde verum Verbi et doctrinae ecclesiae quod ex Verbo; et in malo sensu falsum infernale illi Vero oppositum.

Notas de rodapé: